Podoba mi się starsza kobieta. - Netkobiety.pl

Witam. To mój pierwszy post, chciałbym przywitać się ze wszystkim użytkowniczkami forum i mniejszą częścią społeczności - czyli z mężczyznami. Założyłem konto na tym forum dlatego, że chciałbym poznać zdanie kobiet w tym temacie. Problem prawdopodobnie poruszany nieraz, ale każdy przypadek jest inny. Tak więc zakochałem/zauroczyłem się w swojej koleżance z pracy. Nie było by w tym nic dziwnego, gdyby fakt, że:
- jest starsza ode mnie o kilkanaście lat
- jest mężatką
Jestem dojrzałym mężczyzną, dokładnego wieku wolę nie zdradzać - powiedzmy że mam około 30 lat. Jestem osobą schorowaną, przez moje dolegliwości zdrowotne dopiero kilka lat temu wróciłem do społeczeństwa. Bardzo się zmieniłem pod względem fizycznym i umysłowym, już nie jestem tą samą osobą co kiedyś. Nigdy nie miałem kontaktu intymnego z kobietą.
Ona - pomimo widocznego wieku, jest dla mnie atrakcyjna fizycznie, wykształcona w stopniu wyższym, bardzo komunikatywną i bystrą, z poczuciem humoru, lubi flirtować. Wpadła mi w oko od pierwszego momentu gdy ją ujrzałem. Z tego co się dowiedziałem, jej małżeństwo przechodzi kryzys - często się rozstają, ale powraca do męża. Od samego początku współpracy jesteśmy na ty, w pewnym momencie zaczęła ze mną flirtować, ja niepotrzebnie zacząłem się nakręcać i odłożyłem w kąt zasadę: gdzie się uczy i pracuje tam się ... nie wojuje. Coraz częściej zacząłem ją nachodzić, szukałem pretekstu, żeby z nią porozmawiać. Prawdopodobnie w końcu domyśliła się, że podkochuje się w niej. Zmieniła swoje zachowanie w stosunku do mnie. Stała się kapryśna, odpowiada opryskliwie, zdarzają się kąśliwe uwagi z jej strony. Nie wiem, czy ona taka jest, czy przechodzi menopauzę i jej odwala, czy połapała się i mnie odrzuciła.   
Rozsądek mi mówi - CHŁOPIE WEŹ SOLIDNY ROZPĘD I WALNIJ GŁOWĄ W ŚCIANĘ. Nie dość, że jest mężatką, przyczyniłbym się do rozpadu małżeństwa, to nie moja "liga" - prowadzi zupełnie inny poziom życia, nie chce mnie a ja pcham się na siłę i potrafi zachowywać wobec mnie się paskudnie. Ale z drugiej strony - zupełnie nie przeszkadza mi jej wiek, podoba mi się, zdaję sobie sprawę co się z tym wiąże, wiem, że młodsza nie będzie. Zdaję sobie także sprawę z tego, że jeżeli jakimś cudem do czegoś by doszło, miałoby to prawdopodobnie charakter przejściowy, a ja wyjdę z tego z urazem na psychice.  Nie ma sensu rozmawiać z nią, bo otworzę mogę otworzyć puszkę pandory. W obliczu panującej epidemii, nie mam nawet co myśleć o zmianie firmy, jedyne wyjście jakie widzę, to zmiana godzin pracy i przeniesienie na inny dział, ale na razie nie ma takiej możliwości. Podsuńcie mi jakieś sensowne krytyczne argumenty, abym dał sobie z nią spokój.