Kryzys w małżeństwie - Netkobiety.pl

Pomagać w domu to może Ci mama, teściowa, rodzeństwo. Partner wspólnie zajmuje się domem a nie pomaga. Nie z łaski.

Przestań mu gotować, prac, sprzątać za niego. Przestań być jego matka i służąca.

Po drugie, ile pije ? Nie dość że len i obibok to jeszcze pijak ? I Ty po 6 latach stwierdzasz, że coś jest nie tak ? Jak długo chcesz sobie marnować życie ? Czy może w planach zmarnowanie życia dziecka "bo jak zajde w ciążę i będzie dziecko to on się zmieni" ?

Ślub rok temu. To jest powód. Zdobył, osiadł na laurach.

Daj mu do zrozumienia, że tak nie jest.

Jeżeli piję tyle ile napisałaś to jest to już alkoholizm. To bardzo poważna sprawa. Jak dodatkowo nie widzi w tym problemu to, na e ma co się oszukiwać, czas zacząć myśleć o rozstaniu

To jest alkoholizm. Super i fajnie, że nie jest żulem, że nie wraca do domu pijany, obrzygany i obszczany. Mimo wszystko jest alkoholikiem. Teraz masz tylko picie i nic nie robienie w domu, niedługo będa awantury, pierwsze uderzenie, krzyki, kolejne uderzenia. W międzyczasie pewnie dzieci. Chcesz aby dorastały w patologicznej rodzinie alkoholika ? Widziały to wszystko? Były ofiarami?

Autorko, unikaj takich oto komunikatów "musisz coś zrobić z tym piciem" albo "nie pomagasz mi w domu, nic nie robisz w domu".
Dlaczego?
Ponieważ stwierdzenie musisz coś zrobić z tym piciem jest zwykłym bełkotem. Należy powiedzieć mu konkretnie, co a zrobić a potem dokładnie to egzekwować, nie ustępując nawet na centymetr. Powiedz mu, jakie poniesie konsekwencje, jeśli będzie sobie bimbal na twoje słowa. I bądź oczywiście konsekwentna, bo jeśli nauczysz go, że za twoim słowem nie stoi nic, że jest to tylko takie babskie gadanie, to twój mąż całkowicie straci do ciebie szacunek.
A od wieków znana jest taka prawda, że jeśli facet nie szanuje swojej kobiety, to dla kobiety taki związek nie ma żadnego sensu.
On nie chce Ci pomagać. Przede wszystkim uświadom mu, że coś mu się pomyliło. On nie jest od pomagania tobie, bo zajmowanie się domem jest jego psim obowiązkiem, tak samo jego, jak i twoim.

Ustalcie więc sobie podział zajęć i od tej pory w niczym go nie wyręczaj, jeśli dana czynność jest w jego gestii. Bądź też rozważną przy negocjacjach z nim, czyli ustalcie takie jego obowiązki, żeby tobie w razie gdyby się migał nie przybywało jeszcze więcej roboty w domu. Jeśli np powiesz mu, że ma codziennie odkurzać, a on wraca do domu o takich porach, że odkurzać będzie mógł np o 20-tej, to ty przez cały dzień będziesz musiała patrzeć na zasyfione podłogi, czyli będziesz się męczyć. Wynegocjuj więc dla niego takie pracę, których niewykonanie w terminie nie będzie kłuło cię w oczy.

To normalne, że po nim wszystko spływa, bo niby czego ma się bać? Ciebie on się nie boi, do twojego gadania jest przyzwyczajony, a myślenie o rozwodzie jest dla niego abstrakcją. On problemu więc nie ma i dlatego bimba sobie na twoje słowa.

Problem masz tylko ty i jak się okazuje jeszcze prxyplacasz to zdrowiem, bo tracisz nerwy.
Musisz pokazać mu, że żarty naprawdę się skończyły, a ty jesteś gotowa pójść na ostateczne zwarcie, nie wyłączając nawet złożenia pozwu w sądzie.
Inaczej skończysz jako przedwcześnie postarzała i znerwicowana żona pijaka, a pamiętaj że z pijakiem i leniem daleko nie zajedziesz.
Jeśli zależy mu na tobie i jeśli on uwierzy w to, że ty naprawdę jesteś gotowa pójść na całość, to facet zacznie się ogarniać.
Jeśli natomiast nie zależy mu na tobie, to wiadomo, co wybierze. Pójdzie w zaparte, więc ty tym bardziej nie powinnaś trzymać się faceta, który ma cię gdzieś.
Chyba nie macie dzieci. Jeśli tak, to dla ciebie i dla potencjalnego waszego potomka lepiej.
Tnij problemy w zarodku, zanim zakorzenia się w twoim życiu na dobre.
Powodzenia.

Dziękuję za odpowiedzi i rady. Zajrzę do tego dzialu poczytam.
Wiem ze tak nie mozna zyc i nie chce tak zyc ale równocześnie czuje wielki zal i smutek ze osoba ktora powinna byc mi bliska odnosi sie do mnie w taki sposob i lekcewazy bo juz mowilam o rozwodzie i nie zrobilo to na nim wrazenia jakby to nic wszystko nie znaczyło. I to jest przykre ze wylalam tyle lez a on ma gdzies to wszystko a ja zmarnowalam z nim tyle lat i teraz boje sie ze nie uloze juz sobie zycia.

Rzeczywiście, taka ilość piwa dziennie to dużo. Nie mnie oceniać jego stopień uzależnienia ale zapewne już znajduje się w fazie krytycznej i dalej to tylko cienka linia. Natomiast jego zachowanie i tłumaczenia są bardzo niepokojące. To że inni tak robią (piją aby odpocząć), że się nie szlaja i brak zainteresowania Tobą oraz swoimi obowiązkami w domu wskazuje że alkohol zaczyna mu być niezbędny. Ja może najpierw spróbował bym dać mu sygnał przez kogoś. Jeżeli macie zaufanego kolegę, przyjaciela rodziny który też zauważa że pije za dużo aby delikatnie z nim porozmawiał. Twoje próby dotarcia do niego i uświadomienia mu problemu na pewno potraktuje jak atak na niego a nie ma co robić niepotrzebnie awantury. Jeżeli to nie pomoże to chyba bez postawieniu sprawy na ostrzu noża nie obędzie się. Jeżeli nie macie dzieci to może lepiej na razie nie planujcie. Niektóre kobiety myślą że dziecko może scementować związek, niestety jest to błędne przekonanie. I nie ma sensu bawić się w jakieś wyznaczanie dopuszczalnej ilości piw które może dziennie wypić.

I nie krzyczcie później, że nic się nie robi w kwestii pomocy ofiarom znęcania się.
Jak widzimy na tym przykładzie one same pchają się w objecia oprawców, pomimo ostrzeżeń, pomimo pełnej świadomości.

Niech krzyczy, wyzywa, bije, obu był. Ktokolwiek. Ponieważ bez kogoś u jego boku jestem sam/sama nikim, nawet jak jest to największa szumowina.

Na własnych oczach (po raz kolejny na tym forum) jesteśmy świadkami narodziny patologii.

Cyngli, autorka już teraz zapewne wszystko robi sama, a jednak ma niezrozumiała obawę, że nagle, bez pasożyta u swego boku, nie będzie w stanie nic robić. Tak jakby do pełni szczęścia potrzebowała nieszczęścia

Nie każdy alkoholik jest agresywny po wypiciu i nie każdy leje od razu każdego, kto nie zdąży przed nim uciec.
Tak czy inaczej, dzwony biją na alarm, Autorka ma czas zastanowić się, co dalej. Należy wziąć pod uwagę, że sama może być współuzależniona, a to znacznie utrudnia racjonalne podejście do problemu...

Nie wiem, czy jest dobrym pomysłem angażowanie w Wasze problemy osób trzecich.

Jej bezpośrednie rozmowy z nim nic nie dadzą a tylko zaognią sytuację, widać po alkoholowym myśleniu i reakcji na uwagi:

Zapewne wygłosił by jej godzinną tyradę nt: dlaczego inni są alkoholikami a ja nie. Zapewne z podkreśleniem że nie bije żony i nie przepija pieniędzy. Rozmowa z osobą z problem o problemie to jak zabawa z bykiem będąc ubranym na czerwono. Co do tego znajomego to rozmowa musi być odpowiednio przeprowadzona. Niby taka przypadkowa ale dająca do myślenia mężowi. I oczywiście nie może się zacząć od: wiesz , Twoja żona mnie prosiła...On nie może wiedzieć że żona się komuś żali (przynajmniej na razie). Jemu coś/ktoś musi uświadomić/pokazać że jego postawa do niczego dobrego nie doprowadzi. Tak jak z pacjentem na terapii, najpierw musi zobaczyć straty jakie ponosi, jak inni widzą jego problem i jakie zyski można mieć z nie picia.

Mało kto potrafi poprowadzić tak rozmowę, Janix.
Ja bym zażądała całkowitego zaprzestania spożywania alkoholu, gdyby to nic nie dało, pójścia na leczenie. Jego odmowa = moje odejście.

Podejrzewam, że posiada kolegów, którzy robią to samo.