Porzucona dla innej - Netkobiety.pl

Współczuję Ci, bo cóż w tej sytuacji można powiedzieć?
Jesteś teraz w fazie żałoby i potrzeba Ci będzie dużo czasu, zanim dojdziesz do równowagi. Jednak jestem prawie pewna, że za jakiś czas Twój ex zapuka do Twoich drzwi i będzie błagał o wybaczenie.
Tamta kobieta musiałaby się jeszcze rozwieść, zniszczyć dzieciom poukładane życie, więc co innego romans na boku, a co innego wywrócenie swojego życia i nie tylko, do góry nogami. Nawet, gdyby to zrobiła, to nie sądzę, że Twój ex tak właśnie wyobrażał sobie szczęście i codzienne życie z kobietą z dwojgiem małych dzieci. Na ukryte ich wspólne, ekscytujące spotkania z pewnością dzieci nie zabierała. Szybko okaże się, że trawa u kochanki nie jest taka zielona, gdy trzeba zmierzyć się z szarą codziennością.
Tyle, że dla Ciebie to niewielkie pocieszenie, bo dowiedziałaś się z kim masz do czynienia.

Tchórz, jak każdy zdrajca i do tego obrzydliwy oszust i manipulant.

Nie zostałaś porzucona dla innej, tylko Twój luby zakochał/ zafascynował się niemonogamicznie w tej drugiej też.
A Ty się o tym dowiedziałaś a że go wyrzuciłas w sumie, za co Cię nie potępiam, bo na poligamię się nie pisałaś, to teraz dorabia sobie teorie z tyłka..
I cóż poradzisz kobieto? Jakby to był muzułmański kraj, miałby drugą w haremie, a tak to się nie uda..
Myślę że jak tamta nie jest wolna, to może się tam ostro posypać raczej i on sobie pocierpi i z jej powodu i z Twojego..bo mimo wszystko myślę że Cię kocha..tylko tamta ma moc rażenia i nowością i czymś jeszcze..
Współczuję Ci, ale tak mają mężczyźni.
Zastanawiaj się nad swoim celami, bo życie w trójkącie to chyba nie jest.. pewnie mogłabyś rozłożyć na części pierwsze wasz związek i znaleźć jakieś luki w które tamta weszła.
Pewnie za pół roku mocno zatęskni do Ciebie..Tylko że z tej ścieżki to ciężko już na monogamię wrócić.. więc nie wiem czy Ci się opłaca go z powrotem wziąć, bo że wróci idę o zakład.

Nie chcę nikomu źle życzyć, ale mam nadzieje, że prędzej czy później, z naciskiem na prędzej dotrze do niego, że popełnił błąd. Niech żałuje i ponosi konsekwencje swoich wyborów.
Wiem, że nie będzie miał lekko, zwłaszcza, że nie przepada za dziećmi...
A Przecież ta kobieta po rozwodzie będzie czegoś oczekiwać, akceptacji dzieci, zaangażowania, pomocy. Sielanka się skończy i życie nie będzie wyglądać tak jak poprzednio czyli,po pracy odpoczynek z piwkiem przed tv lub kompem i zero obowiązków....Zakupy się same nie zrobią, mieszkanie się samo nie posprząta.. chyba, że ona popełni ten błąd co ja i będzie go wyręczać.
Skończy się kawalerskie życie, a do odpowiedzialności mu daleko.
Myślę, że życie to zweryfikuje jak trzeba.
Tylko szkoda, że poświęciłam 6 lat na tego dupka.

Ja wiem,że po tylu latach motylki znikają, trzeba się zmierzyć z codziennością. Dla mnie to było normalne, ale się nie odsuwałam, kochałam codziennie mocno, zawsze przed snem mówiłam, ze kocham i nie tylko. Chciałam, aby wiedział, że jestem na dobre i na złe. On odpowiadał....
Teraz zachowuje się jak gówniarz z klapkami na oczach. Wiem, że nie udźwignie. Nie potrafił udźwignąć płacenia za własny telefon a co dopiero coś takiego.

Jeśli chodzi o męża, to o wszystkim go poinformowałam. Znam go. Nie był za bardzo zdziwiony, bo to już któryś raz się zdarzyło. Rozwód ponoć jest w planach i raczej do tego dojdzie, ponieważ ona już dawno tego chciała.
Chora sytuacja.

Mam nadzieję, że jednak kiedyś mnie tam kochał
Tamtego związku myślę, że nie ma- jeszcze, póki ona jest z mężem.
On u siebie sam,  w obcym mieszkaniu. Ona w domu z mężem i dziećmi. Widują się tylko w pracy, może trochę po. Łączy ich tęsknota i wyobrażenie jak będzie im cudownie..kiedyś.
to nie życie. Tego nie zazdroszczę. Oni się zakochali w wyobrażeniu siebie, bo nawet się dobrze nie znają. To mini, gdy dopadną ich realia życia.
Wiem,  że po burzy wychodzi słońce. Na szczęście mam przyjaciół, rodzinę, wspaniałego Psa.  To dla mnie duże wsparcie. Musi jeszcze minąć trochę czasu.

Tutaj nie ma nawet takich opcji. Zanim on oprzytomnieje, to minie dużo czasu. Z resztą zarówno on jak i ja mamy takie podejście, że nie wchodzi się dwa razy do tej rzeki.

Nie masz racji. Danie sobie szansy na naprawę związku to nie jest wchodzenie drugi raz do tej samej rzeki... W związkach bywa róż
nie raz lepiej i raz gorzej, trzeba próbować naprawiać a nie wyrzucać do kosza bez najmniejszych starań. Mogę chociaż powiedzieć, że próbowałam. Tak, liczę na to, że zrozumie i nie dlatego, że czekam na niego. Dlatego, aby życie go czegoś nauczyło. Ciągnęłam coś co było... 6 lat to jednak coś i do końca trzeba wierzyć, że można być ze sobą na dobre i na złe.
Może jesteś typem człowieka, który od razu by wyrzucił kobietę na zbity pysk po pierwszych sygnałach, ale ja uważam, że jesteśmy tylko ludźmi i każdy popełnia błędy. Ja próbowałam, dałam szansę i nie wyszło. Są przypadki gdzie wyjdzie.

Miała prawo dać szansę.
Widzę że są tu Panowie gotowi dać głowę za to,że są wierni z natury. może nabiorą się jakieś 20 łatki.
Może i mogą postanowieniem woli i autorka miała prawo to sprawdzić.
Co więcej, może Panom Balin i Janix wydaje się,że obracają się w takim prawym towarzystwie, ale znajome kobiety może miałyby o tym towarzystwie inne zdanie, bo nie wszystko się mówi meżom i partnerom, by nie robić dymu..

Należy się przede wszystkim autorce,by tę drogę przeszła i nie miała poczucia, że coś mogła inaczej rozegrać.
Ja osobiście drugiej szansy po złamaniu zasad jakiekolwiek byśmy nie ustalili, kolejnej osobie nie dam.
Bo szkoda mi czasu. Ale też w przekonaniu o mężczyznach wiernych z natury nie żyję, wierzę w lojalnych, lub siebie nie znających.

Tego się nie da przyspieszyć  zakopać. Jak się to robi zbyt szybko, to się to wraca. Wiem po sobie. Tą złość i poczucie niesprawiedliwosci tez trzeba ponieść. I dopiero potem zyskuje się szerszy obraz sprawy.
Tu się zgadzam. Tylko ze na końcu waszych przemyśleń jest to. Ze źle oceniła partnera.
A ja myślę. ze mężczyźni sami siebie nie znają. Bo na co dzień kobiety nie narzucają się im. Więc swojej wierności po prostu ocenić nie mogą..
Wiernym można nazwać takiego mężczyznę do którego kobiety atrakcyjne dla niego lgną. A on to racjonalnie odrzuca.

Wiec teoretycznie mogła założyć ze on dokona racjonalnego wyboru. No chyba że ten wątek ma jeszcze jakieś wcześniejsze tego typu historie z tym samym Panem.

Pewnie że nie muszę. Ale żyjąc ciągle "zesłaniem wszelkich plag egipskich na Kargulowe plemię" ciężko Ci będzie mocno stanąć na nogi i być szczęśliwą.

Wiem że przejdzie. Chodziło mi o to aby bardziej skupiała się nad przyszłością, nie ten to inny. Czym mniej będzie o nim myśleć tym szybciej przestanie boleć.

Złość to w ogóle super emocja, dający kop znieczulacz. Tylko mija. Później jest żałoba, no chyba że ktoś był by być. I ta żałoba po stracie jest do d... Skracanie i omijanie jej to zły pomysł, bo się wróci.
Najgorsze chyba w co można wpaść a czasami na forum widzę to poczucie wielkiego pokrzywdzenia. W takim bagienku to mozna się utaplac..a wchodzi się tam sciezka pt nigdy mnie nie kochał.

A nie było sugestii że autorka nie potrafi rozróżnic wartościowego faceta od kogoś kto się nie nadaje do związku?
Bo dla mnie było takie założenie i zdziwienie że nie rozróżnia związku od badziewia o którym nie warto myśleć.
A że są wartościowi mężczyźni co dają spokojne kucyki w domu i beznadziejni co rollercoaster to z innych Twoich wypowiedzi.

Ela czytam swój post i tego nie widzę. Dawaj fragment, bom ślepy i sam już chyba nie rozumiem swoich intencji. Jestem w szoku, ale mi się wydawało, że tłumaczyłem, aby skupiła się na sobie, żeby nie szukała nadziei tam, gdzie trudno jej szukać. Ale to zapewne mi się wydawało, skoro Ty twierdzisz inaczej. No trudno dawaj, zmierzę się z faktami.