Brak sił ale strach... - Netkobiety.pl

Witam jestem młodą mamą i żona od ponad dwóch lat, mam 26lat.
Poznałam mojego męża kiedy miała 17 lat on miał wtedy 18. Po około 3 latach zamieszkaliśmy razem i układało się nam dobrze bywały kłótnie ale często wieczorem się godziliśmy.
Zaszłam w ciążę 2,5 roku temu i wzięliśmy ślub który byl planowany dużo wcześniej. Po urodzeniu dziecka okazało się że jest chore... niepełnosprawne.
Mąż nalegał na zamieszkanie u jego rodziców ponieważ tam ma miejsce pracy żeby być blisko.
Zgodziłam się i od tej pory zaczęło się coś psuć...wieczne kłótnie awantury dochodziło do szarpania. Po większej awanturze przyjechałam do moje mamy na 2 tygodnie. Obiecał że się zmieni wszystko i wróciłam. Byli okey przez miesiąc..później doszło do tego że podczas kolejnej ogromniej kłótni złapał mnie za szyję i trzymał wtedy znowu uciekłam na 2 tygodnie do mamy ale zgłosiłam się na policję i założyłam niebieską kartę....i to nic nie pomogło dalsze kłótnie, problemy z teściami, dzieckiem pobyty w szpitalach operacje, konflikt męża z moimi rodzicami....
Coraz bardziej czułam się samotna i płakałam prawie co dzień..próbowałam rozmów udało się na namówić męża na terapię małżeńska jednak po 4 spotkaniach odmówił....po kolejne ogromnej kłótni zabrałam dziecko do matki i jestem tu miesiąc....złożyłam pozew o rozwód w złości...mimo tego kocham go i chciałabym mieć rodzinę dla mojego maleństwa ale boje się kolejnych rzeczy..mąż nagrywał mnie w domu, odcinał od finansów, jego rodzina uważa że jestem wariatka często to od nich i niego słuchałam doszło do tego że siedziałam tylko w domu bez rodziny bez żadnych znajomych z chorym dzieckiem i wiecznie nie zadowolonym mężem.
Najgorsze że teraz przyjechał do małej i oczy miałam pełne łez strasznie mnie to bolało i mimo że mnie przytulił i powiedział że nie chce rozwodu..boje się z nim być a druga sprawa rodzice mi więcej już nie pomogą jeśli wrócę do niego ...pomocy bo nie wiem sama co już wybrać.

Moim zdaniem przemocowcy, zwłaszcza tacy którzy nie chcą poddać się terapii raczej się sami z tego nie wyleczą. Będzie tylko gorzej, zwłaszcza że opieka nad niepełnosprawnym dzieckiem nie będzie łatwa, być może nawet skieruje swoją agresję w stronę waszego dziecka. Mogłabyś dać szansę tylko w przypadku gdyby był chętny się leczyć, samo gadanie to za mało. Być może ty powinnaś skorzystać z pomocy psychologa by uwolnić się emocjonalnie od tego człowieka.

Powinnaś chyba sama przejść terapię. Dla siebie, ale przede wszystkim dla swojej córki. Ona już dość doświadcza, a widoki gdzie matka na jej oczach jest poniżana, szarpana i lżona na pewno jej w życiu nie pomagają. Ona potrzebuje ciebie silnej, spokojnej i pewnej siebie. Nie rób tego swojemu dziecku i odejdź od tego faceta. Choć z własnego doświadczenia powiem ci, że jeszcze "nie osiągnęłaś swojego dna", dlatego jeszcze wierzysz w jego poprawę. Wykorzystaj, ze masz rodziców którzy chcą ci pomóc i rodzinę, która nie chce cię zostawić samej z tym przemocowcem.  To naprawdę bardzo dużo.

Przejrzyj na oczy. To jest przemocowiec.
Nie interesujesz go ani Ty, ani wasze dziecko.
Jesteś dla niego własnością, którą stracił i łatwo może odzyskać.
Parę uścisków, przytuleń, maślane oczy i zapewnienia o tym, jaka jesteś ważna, i już zastanawiasz się, jak by tu na skrzydełkach wrócić do niego.
A tam co było? A tak, niebieska karta, podduszanie, niszczenie psychiczne. Wrócisz do niego - zacznie się wszystko od nowa.
No cud miód, normalnie sielanka.
Zastanów się, jak chcesz żyć. Nie patrz na miłość. W Twoim wypadku jest to wyjątkowo ślepe uczucie.
Patrz na dobro swoje i dziecka.

"Od czasu kiedy byłam już w ciąży zaczęły się problemy....częste kłótnie awantury szarpanie i wyzwiska.."
"Często grozi że zabierze mi córkę że udowodni że jestem psychicznie chora że znęcał się nad córką choć to nie prawda."
"On nie pomaga przy córce nic kompletnie nic po pracy siada z telefonem i to wszystko. Wielokrotnie słyszałam że jestem brzydka że nie nawidzi mnie że zasługuje na takie traktowanie i wiele innych gorszych wyzwisk."
"Od ponad roku próbuje odejść ale nie umiem..pomocy."

Uciekłaś, dałaś radę. Jesteś bezpieczna, a teraz zastanawiasz się, czy wrócić. Ręce opadają.

Witam 2 miesiące temu odeszłam od męża który stosował przemoc psychiczna i czasami fizyczna. Znamy się 10 lat. Mamy 2,5 letnią córkę która jest chora niepełnosprawna.
Dookoła ludzie mówią mi że to zły człowiek ze ma problemy z narkotykami.
Odeszłam dla .alej ale bardzo mnie boli jak nas traktuję wyzywa od dzięki i że się cieszy że nie ma dzieciaka w domu.
Mała wogole nie pyta o niego ani on o nią.
Pisze że umawia się z innymi kobiatemi i jest szczęśliwy. A ja mam ochotę wyć i krzyczeć z rozpaczy coś jeszcze czuje do niego i boli mnie to tak że funkcjonuje jak robot wokół małej niby jem, śmieje się ale nic mnie szczerze nie cieszy.
Sprawdźcie coś . Obecnie mieszkam sama z małą na wynajmie radzę sobie finansowo sama.

Witam jakiś czas temu pisałam o moim trudnym małżeństwie które została ponad miesiąc temu zamknięte przez rozwód. Na koniec dogadaliśmy się co do spraw z dzieckiem i bez orzekania o winie aby zaoszczędzić sobie nerwów.
Pierwsze spotkanie córki z tatą było suche takie nudne....inne niż do dej pory ale myślałam że tak ma być .
Kolejne przebiegło inaczej zaczął rozmawiać o chorobach córki pierwszy raz od ponad roku i poprosił o chwilę rozmowy.
Przepraszał za wszystko co zrobił że wie że jego wina że był nie dojrzały i nie wierzył że nas straci. Mówiąc to płakał jak dziecko.
Pomyślałam że jednak nas może kocha na swój sposób.
Przyjechał jednego wieczora mimo braku kontaktu do dziecka poczytać bajkę wpuściłam go i znowu zaczęliśmy rozmawiać.
Wydawał się tak jak kiedy w czasie narzeczeństwa.
Koniec końcu po jednym z kilku spotkania sprawa wymknęła się z pod kontroli....został na noc
Od tej pory cały czas przyjeżdża i zaczynam się źle z tym czuć.
Próbuję naprawiać wszystko ale mu nie ufam zdarzają się sytuacje jak z czasów małżeństwa te źle
Najgorsze jest że nie mówię o tymrodzinie bo każdy jest przeciwko. Uważają że się nie zmienił że to gra przed rozprawami o podział majątku i tych reszty.
Mimo kilku spotkań on bardzo chce to ujawnić mojej rodzinie czego ja nie chcę teraz bo sama nie wiem czy to tylko romans czy coś więcej.
Jego rodzina nie ma kontaktu ze mną i córka od ponad roku a w lipcu jego siostra wychodzi za mąż on jest świadkiem i chcę iść ze mną ale ja mu mówię że nie chce tam iść po tym co się stało. On chce żebym się pogodziła z nimi....ale ja nie bynajmniej nie teraz zaczyna męczyć mnie to i boje się że jak powiem nie rozpowie coś znowu o mnie doniesie rodzinie ...już raz się to zdarzyło podczas rozwodu mówił że jestem prostytutka choć to była mega bzdura.