Ona chce czegoś więcej. - Netkobiety.pl

Jej sytuacja - pracująca, bez dzieci, wolna - sama się rozstała 2-3 miesiące temu ( związek 4 letni z tego co mówiła związek się wypalił i nic nie układało im się od początku roku, ciągłe kłótnie, obojętność, jej ex miał problemy z używkami). Jej EX chciałby powrotu, podobno co jakiś czas prosi o szansę, przypomina o sobie ale ona z tego co mówiła nic już z nim nie chce. To jest dla mnie dosyć kluczowe, bo pomijając to, że chwilo sam nie chcę związku, to wydaje mi się, że może być tak, że ona  jeszcze sama odchorowuje swój były związek, lub ja gram rolę chwilowego plasterka, więc w 100% o jej uczuciach nie jestem pod tym względem przekonany, a tym bardziej o związku gdzie jej EX się miesza.

Aha - dodam ważne, z tego co ona mówiła to przynajmniej na razie nie chce mieć dzieci ani ślubu.

A czy wiążesz z nią nadzieję na przyszłość czy tylko liczy się to co tu i teraz? Rozmyślaleś o niej kiedyś jak o kimś więcej niz tylko znajoma ?

A co za różnica, jaka jest różnica wieku? Nie każda babka 30 plus ma parcie na małżeństwo i dziecko.
Sprawa na moje wygląda tak, że kobieta przez te tygodnie mogła się zauroczyć i chciałaby normalnego związku. Ty owszem, od razu jej powiedziałeś, że nic z tego i dalej tak twierdzisz. Dlatego jeśli chociaż trochę ją lubisz, to skończ to. Nie patrz na to, że niby zgadza się na niezobowiązującą relację. Jej zależy i jest w stanie się "poświęcić", czekać na Twoją zmianę decyzji i zadowalać się byle czym z Twojej strony, bylebyś był. Rozumiem, że Wasz seks może być świetny, że dobrze Ci z nią, ale nie brnij w to. Nie usprawiedliwiaj się, że "wiedziała". Ostatecznie może skończyć się na złamanym sercu, gdy w końcu poznasz kogoś, z kim chciałbyś ten związek jednak stworzyć, a Ty się wykpisz (poniekąd słusznie), że wiedziała, w co wchodzi. Nie marnuj jej czasu. Znajdziesz inną, która będzie chodzić z Tobą do łóżka bez głębszych uczuć.

No ale dziewczyny, on chciałby zjeść ciastko i mieć ciastko. Nie skończy relacji, bo szkoda mu tego dobrego seksu. Zwali odpowiedzialność na nią, no w końcu wiedziała. A autor, co się poseksi, to jego, póki nie spotka kobiety, z którą będzie chciał stworzyć prawdziwy związek - wtedy obecną 'partnerkę' spławi bez sentymentów, a wszystko w białych rękawiczkach.

Ty ją zwyczajnie wykorzystujesz do swoich egoistycznych, biologicznych celów.
Oczywiście usprawiedliwiasz się tym, że powiedziałeś jej o swoim braku gotowości do stałego związku.
A czym teraz jest ten "układ"? Sypiasz z nią, spędzacie wspólnie czas- ona jest jakimś rodzajem czasoumilacza a dla ciebie?

Paskudnie się zachowujesz kolego, bardzo egoistycznie, nic w przyrodzie nie ginie i przyjdzie ci kiedyś zapłacić cenę i to wcale nie w tej relacji.

Wszystko sprowadza się, tak sądzę, do tego, czy Autor bardziej kocha siebie, czy też empatycznie szanuje drugiego człowieka. Ja bym nie mogła dać zainteresowania drugiej osobie, jeśli wiem że liczy ona na coś więcej, a ja nie czuję do niej nic. Relacja taka byłaby nierówna. Dawca, biorca. Ja takie ucinam definitywnie w zalążku, aby nie ranić.
Inna kwestia, dorosły człowiek(czytaj: Autor) powinien mieć świadomość, że jeśli u Pani pojawiło się uczucie, jest po prostu słaba i łatwo nią manipulować.

No i znów winny facet... Ech.

W ten sposób możemy usprawiedliwić wszystko, wystarczy, że ktoś na początku związku napomknął, że bywa niestały w uczuciach albo nie jest dobrym materiałem na związek. Po np.3 latach przypomni, że uprzedzał/a i po problemie;)

Tu nie chodzi o słowa tylko o czyny. Sypiając (dobry seks) z drugą osobą możemy ją od siebie uzależnić, wzbudzić nadzieję na więcej etc. No a co jeśli kobieta zajdzie w ciążę?
Zresztą to bardzo śliski temat.

Autor jest empatyczny, haha, wolne żarty. On tylko nie chce mieć problemów przy zerwaniu.

"Złapać na dziecko" to już nie w tych czasach.

Autor wie, co robi i szuka usprawiedliwienia.

Przecież sprawa wygląda zupełnie inaczej. On nic jej nie obiecywał. To ona raz się zgadza na związek bez zobowiązań, dwa chce czegoś więcej i próbuje na nim wymuszać deklaracje. To nie musi zawsze przebiegać w przyjętym schemacie ona - ofiara, on - ten zły.

Jak widać, nie jest wygodnie, bo po coś ten wątek powstał.
A takie podejście, że kobieta nie może o sobie decydować, bo się zakochała, bo jest związana "bezrozumną nadzieją" - wraca nas do krajów arabskich, albo do średniowiecza. Gdzie trzeba za kobiety decydować. Autor jej nie oszukuje. To ona naciska, nie podejmuje decyzji o odejściu z układu, bo taki związek przede wszystkim jej nie odpowiada.

Ciekawe, że nie wraca nas do krajów arabskich myślenie, że facet ma walnąć pięścią w stół i pokazać kobiecie "kto tu nosi spodnie" oraz gdzie jej miejsce - co często w swoich postach sugerujesz, czasem dość dosłownie A tu nagle z krajami arabskimi kojarzy Ci się zauważenie, że zakochany człowiek nie działa racjonalnie, więc nie jest całkiem wolny.

Tak, odpowiedzialność i uczciwość nakazuje zakończyć relacje, w której druga strona cierpi i nie radzi sobie ze swoimi uczuciami. Obojętnie kto po tej stronie jest.

Sama kiedyś z takiego powodu skończyłam znajomość. Też nikt nikogo na łańcuchu nie trzymał - tylko co z tego? Czy gdybym się dobrze w takiej sytuacji bawiła, to też byś uważał, że ktoś krytyką tej postawy robi mi krzywdę, bo wiadomo, baba musi być zła? Byłbyś równie wyrozumiały i szukał złych intencji w innych, tylko nie we mnie?

Nie, to Ty usilnie próbujesz mi wmówić, że ja myślę takim schematem.

A wspomniane twoje posty mogę odszukać, jeśli chcesz mieć wklejone czarno na białym.  Warto? Twoja decyzja

Co to ma do rzeczy?
Ktoś go oskarżał, że okłamał ją na początku, że chce poważnych relacji?
Gdyby oskarżał, to twoje ułatwienia miałyby sens, a tak to pokazujesz, że albo nie rozumiesz co piszę, abo tak bardzo Ci zależy, żeby mnie wcisnąć w swój stereotyp, że filtrujesz pod tym kątem.

Patrząc zupełnie chłodno na zaistniałą sytuację, to tutaj nie doszło absolutnie do żadnego oszustwa, kłamstwa czy krętactwa. Autor JASNO określił swój wkład w tą relację.
Niczego nie obiecywał, jasno powiedział czego oczekuje. Niczego nie ukrywał i nie okłamywał. On wie czego chce i tego nie zmieni. Skoro chce tylko niezobowiązującej relacji, może to w każdej chwili skończyć. Powinien zresztą i pewnie bym zrobił to samo. 
Odnoszę natomiast wrażenie, żę ta kobieta już sie tak zadurzyła w facecie, że gdyby on to skończył teraz, to NAGLE okazałby się niewdzięcznym oszustem, dupkiem i kłamcą, bo nie spełnił mimo wszystko jej oczekiwań, WBREW sobie. Dziewczyna próbuje, stara się zmienić jego sposób myślenia, podczas gdy Autor pozostaje na swoim. Można sobie zadać pytanie dlaczego ona nie jest w stanie tego zakończyć, skoro ma zupełnie inne priorytety? Wie, że Autor nie spełni jej oczekiwań, ale mimo wszystko tak bardzo jej na nim zależy, że łudzi się, sądząc,żę facet zmieni swoje nastawienie. OBOJE zatem powinni się zdecydowąć na rozstanie. Tylko mogę się założyć, że jeśli facet czy teraz, czy nawet gdyby wcześniej to zrobił ZGODNIE ze swoimi potrzebami, i tak by mu się dostało. I tak ź;le i tak niedobrze. Jedyne pozytywne i uczciwe wg tej dziewczyny zakońćzenie byłoby wtedy, kiedy Autor zmienił wbwer sobie swoje podejście, ku jej zadowoleniu.

Moim zdaniem ona pozostaje w tej relacji z samotności. Nie spotkała nikogo, kto lepiej wpisywałby się w jej ideał mężczyzny. Przyjmuje te okruchy, bo jest głodna uczucia. A głodny zje nawet ze śmietnika.

To może ja napiszę coś ze swojego doświadczenia. Sytuacja jest nieco inna, bo nie było seksu, ale przyjaźń na tyle intensywna, że się zakochałam. On darzył mnie tylko (i aż! to raczej introwertyk) głęboką przyjaźnią.

Kiedy zorientowałam się, że zaczynam czuć coś więcej starałam się zwalczyć to w sobie. W międzyczasie on zaczął zauważać, że coś jest nie tak, ale bardzo bał się powiedzieć mi o tym. W końcu jednak odbyliśmy do bólu szczerą rozmowę, która całkowicie zmieniła nasze relacje.

Nie daliśmy rady poukładać wszystkiego i dlatego odsunęłam się od niego, a on to zrozumiał, choć co jakiś czas dawał znać, jak bardzo tęskni i jak bardzo potrzebuje mnie w swoim życiu. To był trudny czas dla nas obojga. Spotkaliśmy się kilka razy, tyle, że było już zupełnie inaczej. Dystans wzrastał, choć żadne z nas tego nie chciało. W końcu nie byłam w stanie tego znieść.

Minęły dwa lata. Widywaliśmy się gdzieś w przelocie, wymienialiśmy uprzejmości bez rozmów. Wysyłał życzenia w ważne dla mnie dni... Dawał do zrozumienia, że pamięta o mnie i że jestem ważna, że chce mnie w swoim życiu. A ja? Zaczął się proces leczenia z miłości. Co z oczu to i z serca. Działało.

Ostatnio przez czysty przypadek spotkaliśmy się. Rozmawialiśmy długo. I o niczym. Widziałam, że chciał mówić o rzeczach ważnych, ale to ja uciekałam w głupoty. Tyle rzeczy wydarzyło się w naszych osobnych życiach przez dwa lata. I tyloma rzeczami moglibyśmy się ze sobą podzielić... Ale... Przykro mi, nie mogłam wpuścić go z powrotem do mojego życia. Czułam, że nie wyleczyłam się z niego do końca. Że kilka kroków do przodu i znów się zakocham. Dlatego muszę to uciąć, choć on chce przyjaźni. I chociaż wiem ile ona dała nam obojgu. Boję się, że serce nie będzie posłuszne rozumowi... Więc muszę się wycofać.

Co z tego wynika dla Ciebie?
Kobiece emocje to przepaść. Twoja znajoma nie ma chyba tyle siły co ja. Sama tego nie przerwie choćby nie wiem jak to ją raniło. Ty musisz jej pomóc. Ona nie wyłączy uczuć, choćby chciała. Ty za to możesz wygasić relację...

Tak jak powiedziałam: uczucia pchają ją w jedną stronę, a ona nie ma w sobie siły by to przerwać. Moim zdaniem wszystko w rękach Autora. Ta znajomość może zniszczyć tę kobietę. Po i wszystkim będzie się czuć upokorzona, a o to Autorowi nie chodzi. Powinien więc miłosiernie się wycofać. Widać, że ona nie ma takiej mocy...

Obiektywnie jego zakończenie relacji może wpłynąć na nią tylko dobrze. Nie ma chyba innego wyjścia. Myślę, że wszystko zależy od tego, jak on to przeprowadzi. Chociaż to wszystko jest okropnie trudne.

I nie mów o niej, jak o jakiejś istociw nie spełna rozumu. Ona na pewno też wszystko doskonale widzi i rozumie, tylko uczucia są za mocne.

Nie sądzę też, że ona mimo wszystko musi Autora znienawidzić. Tylko on musi być stanowczy, ale spokojny

Miejmy nadzieję, że Autorowi starczy samokontroli.

To, że działają emocje jest jasne, pisałam o tym i sama wiem jak są wszechogarniające. Tyle tylko, że dziwi mnie Wasze (I Autora i Twoje) zdumienie w stylu "jak to, mówił jej przecież, a ona się tak głupio zakochała...", jakby sama sobie była winna.

Tez bylam w takiej sytuacji autorze.
Moja rada jest taka, jezeli osoba zaczyna Ci robic fochy czy zachowywac sie w sposob nie przyjemny to wtedy czas ja zostawic.
Na serio. Po co Ci kochanka skoro ona jak jakas stara zona marudna i fochowata?
Ja po prostu olewalam taka relacje, albo jasno pokazywalam swoim zachowaniem, ze nie ma zadnych szans na cos wiecej.

Moje romanse byly ludzkie.
Nie byly 'zwierzece' i nie chodzilo jednak tylko seks. Chodzilo o romans, zauroczenie i kolezenstwo, nie o milosc romantyczna.O piekne wspomnienia, a nie budowanie zycia. O otarcie sie o inny swiat, a nie uwijanie w tym swiecie gniazda. O spadajace gwiazdy, a nie proze zycia. To co umiera szybko jest czesto piekne.
Pewnie, ze czlowiek moze sie zakochac w takim ukladzie. Jednak czlowiek jest dorosly i to jego problem jezeli nie umie zostawic za soba tego co kocha.

W tym wypadku ona miala wybor. By sluchac co on mowi lub sama interpretowac co on robi. To drugie nigdy nikomu na dobre nie wychodzi jezeli ma jakas agende.

Wlasnie o to mi chodzi. Ludzie nie umieja oceniac motywow innych ludzi jesli maja jakas agende. Nie mowie tutaj o wyrachowaniu.
Ona chce by on czegos chcial wiecej, wiec sobie robi nadzieje, a nie slucha to o czym on mowi.
Ludzie kiepscy sa w ocenie zachowan jak wchodza emocje. Jest mozliwe dobrze oceniac nadal, ale malo kto potrafi wyjsc poza swoje nadzieje.

Oczywiscie ja rozumiem, ze Ciebie cos razi. Tylko, ze Ty nie wchodzisz w takie uklady z tego powodu. Podczas gdy ta kobieta weszla.
Wiem tez, ze wiekszosc osob nie jest elastyczna w swoim zyciu i bardzo trzyma sie rzeczy. Jest to normalne. Moj sposob myslenia i zycia jest malo kiedy rozumiany z tego powodu.
Jak dla mnie zlamane serce czy straty czy zmiany to dobra czesc zycia.
Kazdy unika cierpienia jak moze, wiec dlatego wszyscy tak sie trzesa nad taka kobieta jak tutaj jest opisana. Jednak to nie jest zadna wielka tragedia. No zakochala sie w kims kto jej nie chce. Zamiast sciskac to cierpienie jak poduszke , zamiast probowac siebie oklamywac to powinna pozwolic by te uczucia obmyly ja jak fala i tyle. To normalne. Nie raz jeszcze ktos umrze, kogos straci, ktos odejdze.

To zrozumiale, ze to co jest dla Ciebie straszne. Dla mnie jes piekne i bardzo, bardzo mnie cieszy, ze takie relacje mialam.

Nie polecalabym autorowi tego przeciagac.
Bo to bedzie problem dla niego i chora sytuacja.
Czasem sie tak trafia i trzeba wtedy sie odsunac zanim tamta osoba zrobi problem.

Sprawa jest oczywista: facet powinien to skończyć, jeśli poza seksem odczuwa do tej dziewczyny przynajmniej resztki szacunku czy przyjaźni. Nawet jeśli zrobi to wbrew sobie, bo mu obecna sytuacja odpowiada.
Siłą rzeczy jest tutaj konflikt interesów. Zatem w ogóle nie powinno się wchodzić w takie układy, z góry przewidująć, że można się po czasie zakochać. Problem leży w tym, że jeżeli na samym początku nawt i ta dziewczyna ,wtedy, deklarowała, że niec poza seksem ich nie łączy to teraz można rónie dobrze rzucić kostką: albo do niczego nie dojdzie albo kiedyś ktoś się zaangażuje. Mam wrażenie, że niestety w tym przypadku nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak mocno ta "zwierzęcość" w nas siedzi i że nie da się jej wyeliminować i wyłączyć, tak samo dokładnie jak emocji. Jedna płeć nie ogarnia, dlaczego seks ma takie a nie inne znaczenie dla tej drugiej. I tu mam wrażenie, że dużo bardziej kobiety nie ogarniają tego, jak to jest u facetów. To się przejawia właśnie u tej dziewczyny, która może sobie myśleć, że skoro tyle razy spali ze sobą, to przecież MUSI między nami coś powstać, gdy tymczasem nie dzieje się nic. Facet nie działa wbrew sobie, postępuje zgodnie z wcześniejszymi zapenieniami, więc nie da się go źle ocenić. Można mieć do niego pretensje tylko dlatego, że to dalej ciągnie. Jednak, czy będzie to ciągnął, czy nie i tak dziewwczyna nie osiągnie tego, co sama chce, więc będzie się czuć skrzywdzona i być może sobie będzie wmawiać, że została oszukana, gdy tymczasem nikt jej nie oszukał.
I tu właśnie wracamy do sedna: warto w takich przypadkach zdawać sobie sprawę, że jeśli pojawi się jakiekolwiek uczucie u którejkolwiek ze stron, to trzeba się wycofać już na początku, jeśli druga nie odczuwa nic. Bo krzywda wyrządzana będzie zarówno jednej, jak i drugiej stronie. Nikt nie powinien się do czegokolwiek zmuszać. Błędem jest ciągnięcie tego, bo tutaj dziewczynie mimo wszytko wystarczają te ochłapy, pomimo tego, że pragnie stałego związku. Niby wie, że tego związku nie dostanie od niego, ale i tak trwa, bo zaspokaja się tym co ma, licząć za kazdym razem, żę coś się odmini. Błędne koło po prostu.
Dlatego jakie jest wyjście? usiąść na spokojnie i wyjaśnic sobie, że nie ma to dalszego sensu, bo żadne nie będzie usatysfakcjonowane. ROZEJŚĆ się na pokojowych warunkach nie mając do drugiej strony pretensji, bo nie ma tutaj o co mieć pretensji do kogokolwiek.

Powiem tak: jeśli oboje nic do siebie nie czują, to absolutnie nie widzę w tym nic złego. W tym momencie nie ma żadnego powodu, aby sądzić, że ona czuje się skrzywdzona. W momencie, jak on wyczuwa czy ona mu w jakikolwiek sposób sugeruje, że sama zaczyna się angażować, to co innego. Choć facet w swoim mniemaniu sądzi, że nie robi nic złego, ale śłusznie, powinien to przerwać, ale DOPIERO wtedy, jak sytuacja zacznie sie zmieniać. Nie jestem fanem przygodnego seksu, ale daleki jestem od tego, żeby mnie to przerażało. Pytanie ile łączy dwójkę ludzi poza seksem, bo im więcej, tym sytuacja jest chyba gorsza, bo pozwala na budowanie głębszych więzi między nimi.
Właśnie, jeżeli każdy widzi w seksie coś zupełnie innego, to pojawiają sie problemy. Dlatego wyjaśniając sobie tę sytuację między sobą, powinni sobie uświadomić w pierwszym rzędzie, jakie kto ma potrzeby i jak widzi dany aspekt związku. Podobnie rzecz ma się z emocjonalnością. Ja osobiście odczuwam jakąś niechęć do tego, żeby okazywać komuś uczucia stosunkowo często, zwłaszcza publicznie, co nie musi oznaczać, że tej osoby tym uczuciem nie obdarzam. Osobiście wyrazem uczucia dla mnie są dużo bardziej czyny, niż słowa. Błędem ze strony faceta jest trwanie w tym układzie, skoro wie, że druga osoba cierpi.

Jeśli chodzi o odmienne potrzeby wynikające z seksu, to już właśnie jest rezultatem naszej biologicznej spuścizny, odbijającej się w rozmaitych zachowaniach społecznych czy seksualnych. Nie ma tutaj miejsca na takie dyskusje, ale generalnie fundamenty leżą w tym, iż obie płcie ponoszą nierównomierne koszty wynikające z rozrodu. Dla płci żeńskiej te koszty są oczywiście nieporównywalnie większe, dlatego kobietom tak zależy na dobrym, tfu idealnym partnerze Jednocześnie po pewnym okresie czasu, u kobiety pojawiają się zachowania, świadczące o przywiązaniu do partnera, bo właśnie widzi w nim potencjalnego ojca swoich dzieci. Miałem do czynienia na studiach z przedmiotami dotyczącymi biologicznych podstaw zachowań społecznych zwierząt i ludzi, etologią i socjobiologią. W większości wypadków, zachowania takie powstają drogą doboru naturalnego i się utrzymują, jeśli przynoszą korzyści danym osobnikom. Nie ma co tutaj tego obgadywać, bo to nie miejsce, ale polecam kiedyś w wolnej chwili poszukać w sieci czy bibliotece naukowych opracowań takich autorów jak Konrad Lorenz, Nikolaas Tinbergen, Desmond Morris czy Irenäus Eibl-Eibesfeldt.

To wszystko oczywistości... Ja na studiach też nieco tego liznęłam, choć pewnie w mniejszym zakresie. Myślę zresztą, że ta wiedza jest dzisiaj dosyć powszechna... I w popularnym jej rozumieniu przekłada się nieraz na usprawiedliwianie infantylnych zachowań i

I tak, biologia biologią, antropologia antropologią... Tylko, że te wszystkie czynniki, o których mówisz nie wyczerpują i nie opisują dostatecznie ludzkich postaw i zachowań. Równie istotne, jeśli nie ważniejsze są czynniki kulturowe. A w naszej kulturze, w naszym wychowaniu monogamia i stałość związku są/były uznawane za wartości kluczowe. Nasza kultura i nasza religia uładziła to co w nadzej naturze zwierzęce: tam gdzie występuje antagonizm, tam położyła nacisk na komplementarność płci. Poza tym człowiek jest istotą duchowo-cielesną. Wypychanie z wzajemnych relacji seksualnej duchowegi aspektu będzie rodzić napięcia. Dlatego wyłamanie się z tego schematu (jak układ będący przedmiotem wątku) musi rodzić problemy...

Odnośnie Autora wątku: wiemy już co powinien zrobić w tej sytuacji, przyjąć zdecydowaną postawę i uczuciwie odejść od dziewczyny, mimo swoich przekonań o czystych intencjach. To jest jasne.

Natomiast w żaden sposób nikt nie powinien usprawiedliwiać karygodnych zachowań biologią. Ja również tego nie mam zamiaru usprawiedliwiać. Chodzi o to, aby sobie zwyczajnie uświadomić, że te biologiczne podstawy tak czy inaczej nami kierują. A od nas zależy czy się nimi poddamy czy nie. Czasami niektóre osoby uważają, że człowiek jest jakąś wyżsżą istotą, która nie podlega w ogóle prawom natury. Nie można wypierać pewnych oczywistości. To, że na miejscu Autora każdy powinien zakońćzyć taki układ, to nie znaczy, że OCZYWISTYM FAKTEM jest, że postrzeganie seksu przez kobietę i faceta jest zupełnie odmienne.