Czy jestem tym gorszym dzieckiem ? - Netkobiety.pl

Nie ma równego traktowania, jedne dziecko jest bardzo problemowe a inne pomocne. Mam taką siostrę, darła koty zamiast matce pomóc jak to dziewczyna w latach 90 w domu. Wieczne kłótnie. Mam za to też brata, ktory z kazdym sie dogaduje i nie klocił z rodzicami. Taka pociecha. Które dziecko byś faworyzowała?

Tylko Ty, nikt na forum, wiesz czy jesteś zazdrosna o brata, czy szukasz dziury w całym.

Dlaczego jednak porównujesz się do niego?
Dlaczego on stanowi dla Ciebie punkt odniesienia?
Dlaczego nie jesteś ważną sama dla siebie?

A ja mam wrażenie, że każdemu dziecku się wydaje, że jest tym gorszym. Jak w rodzinie. Każde dziecko może znaleźć argumenty na poparcie tej tezy. Z kim bym nie rozmawiała, to każdy z moich znajomych ma dokładnie ten sam problem.

Takie faworyzowanie przez rodziców jednego z dzieci to jest coś strasznego. Potem całe życie człowiek z tym walczy, czuje się gorszy, próbuje zasłużyć na wszystko. Wyobrażam sobie, jak jest Ci przykro. Możesz spróbować porozmawiać z rodzicami, powiedzieć o swoich uczuciach i tym, że czujesz się odrzucona. JEśli nie ma u Was takiej możliwości rozmowy a czujesz się bardzo źle, możesz zawsze skorzystać z pomocy psychologa.
Dzieci są różne zgodzę się z tym , ale zadaniem rodziców jest wychowanie w duchu miłości i akceptacji. Dla większości rodziców łatwiej kocha się dziecko z dobrą pracą, mieszkaniem, dziecko posłuszne i przymilne, takie którym można się pochwalić społeczeństwu. Musisz nauczyć się budować swoją samoocenę na tym, jakim dobrym człowiekiem jesteś i na swoich nawet drobnych osiągnięciach o których Ty sama wiesz. Szkoda , że rodzice nie potrafią Cię docenić, z jakiś powodów wybrali sobie brata na cudowne dziecko, ale to nie oznacza że Ty jesteś zła. Ich strata.

Studentkaaa22
Jeśli chodzi o moją sytuacje to pomimo ogromnych równic miedzy rodzeństwem, żadne z nas nie odczuło faworyzowania(rozmawiałem o tym szczerze z siostrą). Zaciekawiony Twoim wpisem, rozmawiałem też o tym z najlepszym kumplem który jest osobą strasznie szczerą, do tego najbardziej egoistyczną i sarkastycznym chamem jakiego znam(ma oczywiście też zalety, ale nie korzysta z nich zbyt często), który ma ułożonego brata(są w zasadzie przeciwieństwem). W ich przypadku rodzice też nikogo nie faworyzowali(wspomnę też, że mój kumpel, jego brat i rodzice są piekielnie inteligentni).
Teraz przykład moich kuzynów. Ich rodzice(w zasadzie ich mama , która nie jest zbyt bystra) faworyzuje  zamiennie, jeden jest najlepszy, drugi jest zły. Aktualnie nie jestem na bieżąco, który teraz jest tym najlepszym.
Kolejny kumpel i jego  brata ma akurat totalnie odwrotnie niż ja, ponieważ oboje rodzice niedocenianą żadnego dziecka, a są to najbardziej uzdolnionych fizycznie goście jakich znam. Pół mieszkania zawalone medalami i pucharami, ale to za mało dla  ambicji ich rodziców. Raz stałem na mecie ze znajomymi i jego rodzicami, kumpel przebiegł, zrobił życiówkę, a w swojej kategoria był bardzo wysoko. Ja ciesze się jak powalony ze znajomymi, że mój kumpel zrobił coś niesamowitego i widzę, że nawet jego mama podchodzi mu pogratulować... a ona: "XXX miał lepszy czas" i odchodzi niepocieszona.

Studentkaaa22 Na pewno jest Ci smutno, ale nie wydaje mi się, byś była temu winna. Takie zachowanie rodziców świadczy nie źle o Tobie, a o nich. Co do brata, to cymbał, bo co to za brat co nie broni siostry.

Pozdrawiam i odpisz coś, jestem ciekawy Twojej opinii:)

Ciężko mi się tutaj wypowiadać, bo jestem jedynakiem. Ale gdzieś słyszałem,że bardzo często matki faworyzują synów a ojcowie z kolei rozpieszczają córki.. Nie wiem, czy inni coś takiego kiedyś zaobserwowali..

Jeśli tak czujesz to moim zdaniem tak jest. Doświadczyłam tego od matki, u mnie sytuacja była pokręcona, bo siostra była chyba oczekiwanym, ukochanym, ślicznym dzieckiem. Jak tylko się urodziła to moja matka była przeszczęśliwa. Jej ojciec też, jej dziadkowie też. Wszyscy mówili jaka ona jest śliczna. Ja byłam tym brzydkim dzieckiem z poprzedniego związku. Bardzo byłam zazdrosna o siostrę, nienawidziłam jej. Nie dość, że miała wszystko to jeszcze wciskano mi ją do opieki AAAAAAAAAA!!!!! (to uczucia tamtej dziewczynki). Po latach powiedziałam siostrze o moich uczuciach, a ona mnie zrozumiała, współczuła. Opowiadałyśmy sobie o naszych dzieciństwach jak się czułyśmy. Moja siostra okazała się fajną przyjaciółką. To dorośli swoim bezmózgowiem niszczyli nasze relacje.
Ja po tych przeżyciach bałam się mieć więcej niż jedno dziecko, bo obawiałam się, że któremuś zaserwują to co mi.
U mojego partnera znowu matka faworyzowała jego, a dla siostry była wredna. Nie wiem co się stało, ale doznała jakiegoś olśnienia i po latach przeprosiła córkę.
Ładnie napisał ci NEO24 "Studentkaaa22 Na pewno jest Ci smutno, ale nie wydaje mi się, byś była temu winna. Takie zachowanie rodziców świadczy nie źle o Tobie, a o nich. Co do brata, to cymbał, bo co to za brat co nie broni siostry." Wiem, że teraz może nie masz na to siły, ale odpuść sobie oczekiwanie na zmianę twoich rodziców, są z tych co mają klapki na oczach i nie potrafią sami dojść do tego, że cię ranią. Najważniejsze byś to ty zaczęła być dla siebie samej tym dobrym rodzicem, który dba o siebie i powie ci kochana wiem, że ci smutno, każdemu by było z tym źle, ale wiedz, że  jesteś wspaniała, idealna, taka jak masz być. Pamiętaj, że ty decydujesz czy czyjeś zachowanie cię będzie ranić, czy skupisz się na ważniejszych dla siebie sprawach. czy odpuścisz te które oprócz rozczarowania nic ci nie dają. Powodzenia  Studentko .