mieszkam z teściami od 10 lat... - Netkobiety.pl

Powiedzcie mi proszę, czy to ja jestem przewrażliwiona, czy mąż jest uparty jak osioł.
Poznaliśmy się z mężem jeszcze w średniej szkole, po 8 latach wzięliśmy ślub i zamieszkaliśmy z jego rodzicami na wsi. Ja pochodzę z dużego miasta. Najpierw byłam zafascynowana wsią, wszystko było takie fajne, nowe, ale dość szybko mi przeszło. To nie jest taka wieś, gdzie wszyscy mają gospodarstwa. Teściowie mają ogródek z kwiatami, huśtawką, namiot z pomidorami na własne potrzeby, a ze zwierząt tylko kota. Oboje jeżdżą do pracy do miasteczka oddalonego o 10 km. My z mężem codziennie dojeżdżamy do pracy do miasta oddalonego o 40 km, czyli tego z którego ja pochodzę i w którym mieszkają moi rodzice.
Generalnie nie jest mi źle, teściów mam spoko, nie wtrącają mi się do niczego, traktują jak córkę, ale... No właśnie. Ale nie czuję się u siebie, nie czuję się swobodnie, brak mi prywatności, mam dość życia życiem innych. Trwa to już 10 lat. Wiem, niesamowite. Na początku była mowa, że zbieramy pieniądze i jak najszybciej się da, budujemy dom i wyprowadzamy się na swoje. Uzbieraliśmy nawet ładną kwotę, ale trzeba było wymienić samochody, bo jak się tak mieszka, to nie da się bez auta, więc sporą częśc wydaliśmy na auta. Mąż założył firmę, więc musiał trochę zainwestować i tak zostało nam nadal sporo, ale już nie na tyle, żeby zaczynać budowę. No więc składamy dalej.
Jak pytam męża o kwestie wyprowadzki, to zaczyna się denerwować, że przecież mamy ustalone, że odkładamy. Tylko ja nie wiem ile jeszcze mamy odkładać, czy 5 lat, czy 20... On nie chce kredytu, nie chce mieszkania, nie chce mieszkać w mieście, nawet tym oddalonym o 10 km... On chce tylko i wyłącznie dom na wsi. A mnie ta wieś już dobija, wszędzie daleko, na spacer sama nie pójdę, bo lasu się boję. I tak siedzę w domu teściów.
Co prawda mamy dla siebie mieszkanie (2 pokoje, kuchnia, łazienka) na górze, więc gospodarujemy się sami, ale ja i tak nie czuję się swobodnie. Każdy może sobie na górę przyjść kiedy chce. Teść przychodzi wieczorami w weekendy posiedzieć i pogadać, kiedy ja chciałabym z mężem spędzić czas. Często przyjeżdżają niezapowiedziani goście, np. rodzeństwo teścia, bo to ich dom rodzinny. Kiedy teściów nie ma, to ja muszę ich gościć. A to są tacy ludzie, którzy jak przyjadą (daleko nie mają) i nikogo w domu nie ma, to do skutku będą dzwonić, żeby się dowiedzieć gdzie jesteśmy, bo oni przyjechali. A najbardziej "lubię" te wizyty w porze obiadowej w weekendy. Gotujemy z teściową w niedzielę na zmianę. Kiedy wiem, że na obiedzie mają być 4 osoby, to robię dla 4 osób. A tu nagle 3 wpadają bez zapowiedzi akurat jak nakrywam do stołu.
Mąż ma dwie siostry, ale obie mają już własne mieszkania.
Już się nawet zastanawiam czy by nie pogadać z teściową, żeby może jakoś z synem pogadała, że w wieku 35 lat to już wypadałoby się wyprowadzić od rodziców. Ona akurat mnie rozumie. Ale mówi, że oni się cieszą, że my z nimi mieszkamy.
Nie wiem co robić, moje dwa marzenia, to własne mieszkanie i dziecko. Poroniłam trzy razy, a mąż nie chce mieszkania, więc nie wiem czy w ogóle kiedykolwiek którekolwiek z moich marzeń się spełni...
Jak z mężem rozmawiać? Ja już nawet wytrwam na wsi, byle na swoim. Ale jak mam go przekonać do kredytu? Jak mam go przekonać, żeby zacząć coś z tym domem działać?

Salomonka napisał/a:

Kropla drąży skałę Idź do dobrego doradcy w banku, niech ci zrobi dobrą kalkulacje kredytu,  niech uwzględni wszystkie plusy oraz możliwości, jakie będziecie mieli po wybudowaniu swojego domu, np. szybki wzrost wartości nieruchomości na dzisiejszym rynku w porównaniu z realną wartością kredytu itp.itd. to może z czasem męża przekonasz.

Poza tym nie naciskaj zbyt mocno ale podkreslaj, że ci na tym zależy, że to twoje marzenie, że chciałabyś mieć poczucie bezpieczeństwa i bycia "na swoim".

U doradcy już kiedyś byliśmy. Okazało się, że zdolność kredytową mamy dużo większą niż myśleliśmy. Mąż wyszedł wtedy od doradcy taki zadowolony, rozmawialiśmy o tej wyprowadzce na zasadzie, że i tak kredyt byłby na wykończenie, że wzięlibyśmy dużo mniejszy kredyt, niż możemy, nie "na styk", że raty by nas nie dobiły wtedy itd... Ale szczerze mówiąc nie wiem co się stało, że temat umarł. Ja się ciskam, męczę, a on się pyta czy jakaś krzywda mi się dzieje i tak to już trwa.

Ale nie czuję się u siebie, nie czuję się swobodnie, brak mi prywatności, mam dość życia życiem innych. Trwa to już 10 lat. Wiem, niesamowite. Na początku była mowa, że zbieramy pieniądze i jak najszybciej się da, budujemy dom i wyprowadzamy się na swoje. Uzbieraliśmy nawet ładną kwotę, ale trzeba było wymienić samochody, bo jak się tak mieszka, to nie da się bez auta, więc sporą częśc wydaliśmy na auta. Mąż założył firmę, więc musiał trochę zainwestować i tak zostało nam nadal sporo, ale już nie na tyle, żeby zaczynać budowę. No więc składamy dalej.

...
my dla siebie mieszkanie (2 pokoje, kuchnia, łazienka) na górze, więc gospodarujemy się sami, ale ja i tak nie czuję się swobodnie. Każdy może sobie na górę przyjść kiedy chce. Teść przychodzi wieczorami w weekendy posiedzieć i pogadać, kiedy ja chciałabym z mężem spędzić czas. Często przyjeżdżają niezapowiedziani goście, np. rodzeństwo teścia, bo to ich dom rodzinny. Kiedy teściów nie ma, to ja muszę ich gościć. A to są tacy ludzie, którzy jak przyjadą (daleko nie mają) i nikogo w domu nie ma, to do skutku będą dzwonić, żeby się dowiedzieć gdzie jesteśmy, bo oni przyjechali. A najbardziej "lubię" te wizyty w porze obiadowej w weekendy. Gotujemy z teściową w niedzielę na zmianę. Kiedy wiem, że na obiedzie mają być 4 osoby, to robię dla 4 osób. A tu nagle 3 wpadają bez zapowiedzi akurat jak nakrywam do stołu.

Wiesz, teraz też możemy spać do południa. Mamy osobne mieszkanie w domu teściów, tylko że wejście jest jedno. Wygląda to tak, że z ich przedpokoju są schody na górę, do nas. Najgorsze jest to, że nie mam na co ponarzekać. Bo przecież możemy siedzieć do nocy, spać do południa, goście do nas przychodzą i siedzą co nocy. Najgorsze, że nie mam się do czego przyczepić.

Lady Loka napisał/a:

Polska nie dzieli się tylko na miejsca, gdzie jest wieś i miejsca, gdzie jest miasto i bloki.
Można mieszkać w mieście, a mieć duży dom z ogrodem i dobry dojazd wszędzie.

dokładnie tak. w dużych miastach są miejsca gdzie praktycznie w centrum, albo nad morzem stoją domk ( Gdańsk na przykład) i masz idealny dojazd wszędzie. poza tym można też mieć piękne mieszkanko z dużym tarasem gdzie latem wypijesz kawkę i zjesz kolacje ze znajomymi... tak samo trasy rowerowe są praktycznie wszędzie. Można to wszystko połączyć ze sobą trzeba tylko chcieć i włożyć w to troche wysiłku.