Jestem nowa i wyprowadzka z dzieckiem po rozwodzie - Netkobiety.pl

Cudownego rozwiazania nie ma. Praw fizyki Pan nie zmienisz -jak mówił kobuszewski w kabarecie. Podroz i hotel kosztuje i czas i pieniadze. Ty tez wiesz ile. Przewiduje ze minie 2-3 lata i ich stosunki prawie zanikna

A czy ty Dlaczegonie rozwazasz dojazd 400km i zamieszkanie w hotelu aby umozliwic corce spotkanie weekendowe z ojcem no chociaż raz na miesiac przez nastepne choc 10 lat?

A ja powiem brutalnie - dbaj na razie o siebie. Nie wiesz jak będzie po rozwodzie. Zadbaj o córkę i swoją pracę.

Jak facet będzie chciał to odległość będzie problemem, ale nie na tyle by nie mieć kontaktu.Ewentualnie potem jakoś to rozwiąże cie. Ale facet musi chcieć, bo jak nie chce to nawet jak będziecie mieszkac na tej samej ulicy to tego kontaktu nie będzie.

Autorko, zanim zacznie się u Was taka przepychanka jak tu na forum, ale z udziałem sądu , proponuje porozmawiać z ojcem dziecka.
Dowiedzieć się jaka będzie jego reakcja i jakie będą możliwości osiągnięcia porozumienia.

Od strony prawnej :
- jeżeli ojciec dziecka nie ma ograniczonej władzy rodzicielskiej,
- jeżeli miejsce pobytu dziecka jest orzeczone matce,

To możesz wyprowadzić się w dowolne miejsce w granicach Polski, ale ojciec dziecka ma prawo współdecydowania o istotnych dla dziecka sprawach.
A może to być np miejsce zamieszkania ( jeżeli może wpłynąć na pogorszenie warunków życia dziecka - np „środek lasu”), wybór przedszkola. Poza tym :

Czyli może być tak, że koszty wizyt ojca u dziecka przekroczą wartość alimentów .

Ponadto - jeżeli nie masz orzeczonego pobytu dziecka u Ciebie , to wyjazd z dzieckiem z miejsca jego zamieszkania może być potraktowany jako uprowadzenie rodzicielskie.
Taka decyzja może spowodować niekończąca się awanturę sądowa i duże koszty na opłacenie prawników z obu stron.

Chyba lepiej poszukać wzajemnie porozumienia , poszukania kompromisow z obu stron

Postawienie ojca wobec faktów dokonanych będzie Was obydwoje wiele kosztowało materialnie a dziecko emocjonalnie.

Już pod jakimś tematem o tym pisałam.
Mój były ma syna, który od ok. 7 roku życia mieszka ze swoją matką i jej obecnym partnerem w Niemczech. Były dojeżdża do nich dwa razy w roku, łącznie widzą się z miesiąc. Mają super kontakt, bo dodatkowo codziennie rozmawiają przed komunikator, Skype czy sms-y. Dzieciak ma teraz 12 lat, bardzo kocha i szanuje ojca.

Mój kolega ma za to córkę w mieście oddalonym o 350 km, widują się dość rzadko, nie rozmawiają przez telefon codziennie. Mała ma 9 lat, gdy jej rodzice się rozstali i kolega wyjechał miała 3. Też nie ma tragedii. Może nie ma jakiejś głębokiej więzi, ale mała bez problemu podchodzi do niego jak do ojca.

Wszystko jest kwestią dogadania. O ile się da, bo jeśli zaczniecie się "żreć" i sobie utrudniać, to ucierpi na tym głównie dziecko.

Mój ojciec po rozwodzie wyprowadził się 300 km. Przyjeżdżał do mnie co dwa tygodnie maksymalnie przez wiele lat. Naprawdę jak ktoś nie chce to i 20 km będzie przeszkodą.

A dlaczego to kobieta ma się poświęcać i rezygnować z dobrej pracy? Równie dobrze tatuś też się może przeprowadzić i poszukać sobie pracy tam. Nie wiem, dlaczego tak zerojedynkowo patrzycie, wszystko jest kwestią dogadania się.

Chyba trochę przesadzasz, Cyngli. Dziecko musi mieć też szczęśliwą mamę, a nie tylko tatusia, żeby był pod ręką... bo że musi mieć co jeść, to chyba jest logiczne od początku... "dobro dziecka" nie oznacza, że matka ma się poświęcać.
Nadal będę stała na stanowisku, że wszystko jest kwestią dogadania się.

Owszem, ale bez przesady. A ojciec też może znaleźć pracę w miejscu, gdzie Autorka chce się przeprowadzić, czy nie może? Dlaczego uważasz, że tylko ona coś musi? Ja nadal uważam, że można się dogadać

No, a dlaczego matki mają? To co, dla ojca dobra praca ważniejsza niż dobro dziecka?

Dziecko ma 5 lat. Nie chodzi do szkoły... a regularny kontakt z obojgiem rodziców da się na odległość, uwierz...

A na pytanie nie odpowiedziałaś - jak matka chce lepszej pracy, to jest be, bo praca ważniejsza niż dziecko, a jak ojciec ma dobrą pracę i nie chce zmienić, to już nie? Czym się ojciec od matki różni?

Posiadanie nieszczęśliwej matki, ledwo wiążącej koniec z końcem i niezadowolonej z pracy, też nie jest.

Nadal uważam, że wszystko jest kwestią dogadania się rodziców, a nie trzeba od razu wsiadać na Autorkę, że to ona ma się poświęcić.

Nie trzeba wsiadać na nikogo. Wszystko jest kwestią dogadania się... Rozumiem, że nie przychodzi Ci do głowy, że np. ojcu ze względu na charakter pracy może taki układ pasować, a w inne dni wystarczą mu rozmowy z dzieckiem np. na Skype czy choćby telefoniczne?

Ja uważam, że przeprowadzka to w tej sytuacji powinna być ostateczność (jeśli rzeczywiście w obecnym miejscu jest problem z pracą). Rzeczywiście na odległość trudniej utrzymać więź. Natomiast niezależnie od odległości, większość ojców spotyka się z dziećmi co drugi weekend plus ewentualnie jakieś dni w tygodniu. Tak więc nie zawsze tylko odległość jest przeszkodą.

A jak jest małżeństwo, w którym ojciec - dajmy na to - wyjechał na kontrakt do Maroka i do kraju wraca raz w roku, to czym to się różni? Że nie było rozwodu? Przecież różnie ludzie żyją, pracują za granicą, pracują w innych miastach, nie tylko po rozwodach, nie demonizujmy aż tak tego ojcostwa po rozwodzie, bo prawdziwy dobry ojciec nie będzie miał z tym problemu. Jest skype, FB, są telefony... i latają samoloty, jeśli dla kogoś 400 km to jest aż tak strasznie dużo.

To zgaduj, skarbie, dalej

Mam znajomego. Jest to dość bliski znajomy, więc nie chciałabym podawać dokładnych szczegółów, bo są też dość charakterystyczne. W każdym razie znajomy rozwiódł się kopę lat, przed erą telefonii komórkowej, a była żona z synem wyjechała za granicę, daleko dalej niż 400 km. znajomy ożenił się, również z rozwódką z synem. Mają wspólną córkę. Historia kończy się tak, że na wesele syna rozwódki został zaproszony syn ojczyma z innego kraju, na weselu córki bawili się obaj bracia, na wesele syna za granicę pojechali wszyscy... i do dziś spotykają się wszyscy, kiedy tylko mogą, mimo że ten syn mieszkający za granicą nie mówi po polsku.
Mam drugiego znajomego. Po rozwodzie z pierwszą żoną zrobił sobie syna. Za granicą. W sumie też przed erą telefonii komórkowej jeszcze, bo 18 lat temu. Syn z matką cały czas mieszkają za granicą - i też nie 400 kilosów, tylko 4 razy więcej - a na weselu siostry, tej z pierwszego małżeństwa, bawili się wszyscy, obydwie babki razem, pierwsza żona i matka tego syna
I nie, nie chodzi o to, że to akurat było wesele, i wypadało zaprosić. Oni po prostu mają ze sobą wszyscy świetny kontakt.

A Ciebie, Cyngli, nie wiem, co ugryzło, bo sądzę, że wiesz, ile mam dzieci, i wiesz też, że przez jakiś czas starsze mieszkały z ojcem. Daleko. I tak, popinkalałam po nich w weekendy. A jak nie wiesz, to informuję. Chociaż liczę się z tym, że pewnie zaraz ktoś napisze, że w takim razie kiepska matka ze mnie, bo dałam dzieci ojcu, jak chciały

Generalnie - wszystko jest kwestią dogadania się. I tyle.

A ja nie lubię takiego stawiania sprawy, że to matka musi się dostosować "dla dobra dziecka"... i tylko o to mi chodziło.  I generalnie wychodzenia z założenia, że matka na pewno chce ojcu zrobić na złość. Dalej jestem zdania, że jak oboje rodzice chcą naprawdę dobra dziecka, to się dogadają i odległość (jak i sam fakt rozwodu, bo jakoś nikt się nie odniósł do pytania o tzw. małżeństwa na odległość i znikome wtedy kontakty z ojcem) nie ma tu znaczenia.

Żadna normalna matka nie chce pozbawić ojca kontaktu z dzieckiem (pomijam jakieś skrajne patologiczne przypadki). Autorka wątku też nie, dlatego ten wątek powstał. Ale czasem różnie się życie układa i to próbujemy tu powiedzieć.

Wszystko jest kwestią priorytetów.
Jak autorka uważa, że warto poświęcić częstsze kontakty dzieci z ojcem dla większych zarobków to niech jedzie.
Bo choćby pietruszka stawała na rzęsach i próbowała udowadniać, że 400km to żaden problem, to kontakty będą rzadsze a więzi słabsze,  bo jednak przez Skype ciężko przytulić. Logistyczne ogarnięcie takich wyjazdów co dwa tygodnie przez kilkanaście lat nie jest ani łatwe, ani tanie.
No chyba, że ojciec z tych, który kontaktu nie chce wtedy nawet mieszkanie w jednym bloku nie pomoże.

Czasem, mimo najlepszych chęci, się nie da.
Nie będę tu przytaczać historii z mojego życia, ale uwierz, wiem, co piszę...

Spytaj się tych znajomych co listy pisali albo jeszcze lepiej spytaj się tych dzieci co listy dostawały czy zamieniły by te listy na wspólny spacer z rodzicem gdyby mogły wybrac.

Utrzymywać kontakt można nawet będąc na Marsie. Ale czy w relacjach rodzic dziecko chodzi tylko o utrzymanie kontaktu ?

Dziecko potrzebuje szczęśliwej matki i szczęśliwego ojca.
Nie wiemy jakie jest zaangażowanie ojca w wychowanie dziecka, na ile jest z nim zżyte .
Ci jeżeli autorka teraz poświęci okazje nowej pracy a za jakiś czas ojciec stwierdzi, że wybywa na drugi koniec świata ?

Warto rozmawiać , mimo wszystko, mimo złych emocji które towarzysza rozwodowi.
Dla dobra dziecka unieść się ponad swoimi zranieniami.
Niech facet się wypowie.
Może nie będzie mu to robiło żadnej różnicy, a może zgodzi się na wieksze alimenty żeby dziecko zostało blisko niego.

W przypadku autorki wyjazd za praca , będzie tez wyjazdem w nieznane .
Bez możliwości pomocy znajomych, krewnych czy nawet ojca dziecka.
Nawet nie wie gdzie będzie mieszkała , do jakiego przedszkola zapiać dziecko i czy wogole takie przedszkole będzie .

Trochę to wyglada na ucieczkę .
Chyba, że czegoś nie wiemy.

Dzieci kiedyś dorosną. Wiesz, ja kiedyś też tak myślałam, jak Ty. Że się nie rozwiodę, bo dzieci, muszą mieć ojca. A one mnie potem pytały, czemu nie wcześniej.
I tak, mój były mąż potem się ożenił, i przekonał dzieci, że chcą być z nim, bo on się wyprowadza. Daleko. Rok wytrzymały, bo musiały, do końca roku szkolnego. Bo to było za daleko, żeby do szkoły dojeżdżać, a w trakcie roku zmiana szkoły nie miała sensu.
Były mąż wytrzymał w małżeństwie miesiąc dłużej niż oni tam

Ja tego nie neguję. Ale są sytuacje, kiedy tak się dzieje, że odległość jest. I tyle. Nie widzę sensu wpędzania matki w poczucie winy, bo powinna się poświęcić, żeby dziecko miało ojca bliżej. Ojciec też może się poświęcić, jak mu zależy. I tyle. O tym cały czas mówię. Niby dlaczego poświęcać ma się matka akurat? Rodzic to rodzic.

Wytłumacz mi, jak dziad krowie na rowie, dlaczego niby ojciec nie może sobie też znaleźć pracy te 400 km stamtąd? Dlaczego, skoro "pracę można znaleźć wszędzie", to on nie może? Bo? Bo matka jest od "dobra dziecka", a ojciec od pracy - czy co?

I żeby nie było - ja uważam, że to nadal kwestia dogadania się. Ale nie rozumiem tego wsadu na Autorkę, że chciałaby wyjechać z miejsca, w którym - napisała wyraźnie - źle się czuje. Ona nic nie wspomniała o tym, że zamierza ojcu coś utrudniać, ona się właśnie zastanawia nad tym, jak to mogłoby wyglądać. Zamiast jakiejś porady, dostała epitety, że zabiera dziecku ojca i jak tak może. A co to ona, inkubator tylko?

Ale Autorka tylko pytała. Ma taką propozycję pracy i zastanawia się. A tu jest jakiś najazd, że nie powinna, nie może  i w ogóle to grzech.

A ja nadal jestem zdania, że w pierwszej kolejności powinna porozmawiać o tym z ojcem dziecka.

Wiadomo, że porozmawiać muszą.
Gorzej tylko, jak nie dojdą do porozumienia, bo według mnie w tej sytuacji nie ma dobrego kompromisu.

Wszystko zależy od więzi ojca z dzieckiem.
Znam takiego, który mieszkał dwa bloki dalej i ciężko mu było znaleźć czas, by się z dzieckiem zobaczyć.
Jak matka zdecydowała się na wyprowadzkę w swoje rodzinne strony, jakieś 300 km dalej, ojciec nie protestował. Spotyka się z dzieckiem w co drugi weekend.

Natomiast, gdybym to ja miała się wyprowadzać, to ojciec mojego dziecka rozpętałby III wojnę światową. Mimo, że dziecko, wyrokiem sądu, przebywa w miejscu zamieszkania matki, żądałby zmiany wyroku. Miałam możliwość wyprowadzenia się na drugi koniec Polski, ale z wielu powodów zrezygnowałam. Nie tylko ze względu  na kontakty ojca z dzieckiem.

Matki są często postrzegane za takie, które mają obowiązek się poświęcać dla dziecka i dbać o jego stosunki z ojcem. Guzik prawda. Matka ma obowiązek zapewnić byt i bezpieczeństwo, oraz dbać o jego potrzeby, a nie zabiegać o jego kontakty z ojcem. Matka ma takie samo prawo do podjęcia dobrze płatnej pracy. To nie oznacza, że jest wyrodną matką, a często niektórzy oczekują, by najlepiej siedziała w domu i poświęcała czas dziecku.  Często to ojcowie kreują w dziecku negatywny obraz matki, że ona taka zła, a sami oczekują, by matka złego słowa nie powiedziała o ojcu.  W wielu przypadkach, do rozwodu dochodzi z powodu przemocy stosowanej wobec żony. Nie raz dziecko jest świadkiem znęcania się ojca nad matką i w takich przypadkach, daleka jestem od uświadamiania dziecku, że tatuś to dobry człowiek, tylko trochę pogubiony. Dziecko jest często narzędziem w ręku dorosłych i to jest przerażające.

W takich przypadkach jak Autorki, sąd może za nich zdecydować, jeśli nie uda im się dojść do porozumienia.

Cyngli, oczywiście i to jest przerażające. Wojna między rodzicami to najgorsza rzecz, jaka może się wydarzyć.
Dorośli ludzie powinni ze sobą rozmawiać i grać do jednej bramki, niestety często rzeczywistość pokazuje, że jest inaczej.

Nawet nie widzisz,  że sama sobie zaprzeczasz.
Jedną z podstawowych potrzeb dziecka jest jego kontakt z obojgiem rodziców. Skoro matka ma dbać o potrzeby dziecka, tzn. że ma również dbać o jego kontakt z ojcem. Wywiezienie go 400km od ojca utrudnia takie kontakty więc nie jest działaniem dla dobra dziecka.

Podzielam
Ja się ludzie decydują na "zewnętrzne" rodzicielstwo to niestety to jest to taka "proteza" ojcostwa .
Ne problem jest w kilometrach a myśleniu