Krzywa droga odchudzania - Netkobiety.pl

Albo chcesz być szczupła albo jesz czekoladę. Wybierz sobie jedno i się tego trzymaj.

Zacznij panowac nad swoimi nawykami. Odstawienie cukru na dłużej to ogólnie bardzo dobra praktyka
Ja bym jeszcze szukała jedzenia z jak najniższym indeksem glikemicznym.

Nie ma czegoś takiego jak insulinoodporność jest insulinooporność. To trochę różnica.
Rozpisz sobie jadłospis na cały tydzień i się go trzymaj. A indeks glikemiczny nie tylko jest do insulinooporności, ale też po to, żeby po jedzeniu mieć więcej energii, a nie umierac i zasypiać.
Zidentyfikuj swoje nawyki żywieniowe i zacznij z nimi walczyć. Wypisz sobie to, po czym masz wyrzuty sumienia, wypisz sobie to, co chcesz jeść i przemyśl czy jest to tego warte. Kostka czekolady raz na czas nic nikomu nie zrobi, ale jak kompulsywnie zjadasz całą tabliczkę to jest problem.
Jeżeli nie umiesz sama stworzyć sobie zdrowego jadłospisu to skorzystaj z porady dietetyka - nie musisz mieć diety odchudzającej, chodzi o zdrowe jedzenie. I może taki spis od dietetyka Ci pomoże trzymać się tego, co masz jeść i nie mieć wyrzutów sumienia.

Badałam się i nie mam.
Jestem u lekarza dość często.

z opisu wynika, że nie jest on taki "lekki"
ale to chyba dobra droga,
sam problem z wagą, to bardziej skutek, a źródło raczej jest w głowie, mam nadzieję, że trafisz na dobrego psychologa.

Wiesz, kto ma najsilniejszą wolę?
Ludzie, którzy jej nie używają! Wpadasz w pułapkę, myślisz tylko o jedzeniu, odchudzaniu, kcal, kg itp, a im więcej myślisz, tym bardziej się nakręcasz, a gdy dochodzi do konfrontacji z czekoladką, to już jesteś przegrana

Tak działa mózg, najlepszym sposobem byłoby przerzucić uwagę na coś innego na ciekawą książkę, plany wakacyjne, pomysł na uporządkowanie rzeczy w szafie, cokolwiek innego niż jedzenie.
Zrób menu na cały tydzień i nie myśl już o tym, o konkretnej porze, zjesz zgodnie z planem i koniec, resztę dnia zajmujesz się czymś innym. Nie oceniasz się, czy brzuch czy piersi idą przed tobą, czy uprawiając jakiś sport już spaliłaś śniadanie, czy jeszcze musisz się pomęczyć, po prostu - realizuje plan, a refleksja, wnioski, uwagi, zażalenia, na koniec tyg. gdy będziesz robić menu na następny tydzień.

Witaj, też miałam podobne problemy z odżywianiem. Działanie na oślep nie pomaga. Ja po latach doszłam do dwóch prostych wniosków:

1. Zero zbóż.
2. Codzienny sport, nawet pół godzinki, ale taki, żeby spocić się jak szczur. Dobrze robi szaleńczy taniec przed lustrem. Pogoda tu nie straszna. Latem rower. Chodzi o to, żeby toksyny wylazły, a ciało się zaczerwieniło.

Tyle.

25

Ogólnie nie jem syfu. Raz na kilka miesięcy pizza

No właśnie ja nie jem źle, a się tym martwię, analizuje i mam wyrzuty sumienia przez kawałek czekolady.

Problemem pewnie właśnie jest, że nie ma problemu, ale Autorka go widzi...

Dlatego też moją poradą było udanie się na konsultację do psychologa

Nie musi...
Jeżeli tylko mieści się w normie BMI i wagi i ma dobre wyniki badań, to naprawdę nie musi. Może mieć tyle "cyca", "tyłka" i uda ile sama chce i ile wypracuje bądź ile jej natura dała.

A mnie się wydaje że jeszcze nie doszłaś do tego etapu gdzie jesteś zadowolona ze swojego wyglądu, tzn schudłaś, masz prawidłową wagę ale dalej masz tą oponkę na brzuchu przez ktorą pewnie chcesz jeszcze schudnąć parę kilo żeby jej się pozbyć. I te zjedzenie paru kostek czekolady psuje ci ten ciąg odchudzania i się wkurzasz.Najgorzej ze jak się zje raz, to później jeszcze bardziej cie do tego ciagnie. Ale ciężko żyć wszystkiego sobie odmawiając i czasami nie dajesz rady. Wiem bo mam podobnie.

Czyli "Wiele hałasu o nic.", albo ucieczka od... .

Miałam o tym wspomnieć, ale mnie uprzedziłaś.
Tak jak nie chudnie się, kiedy organizm jest zmęczony od nadmiaru treningów - tu powodem jest tzw. stres oksydacyjny, tak stres spowodowany ciągłym odmawianiem sobie czegoś, na co ma się ochotę, wywołuje wspomniany wyrzut kortyzolu. Kortyzol jest z kolei antagonistą dla insuliny, w wyniku czego nadmiar glukozy we krwi nie zostaje spożytkowany i odkłada się w postaci tkanki tłuszczowej, głownie w okolicach brzucha. Jednym słowem zdrowiej i 'szczuplej' jest od czasu do czasu pozwolić sobie na małe grzeszki niż trwać w dietetycznym reżimie.

Oczywiście tak jest, nie neguję. Chodziło mi głównie o to, by naświetlić, że to co komuś wydaje się korzystne dla sylwetki, wcale nie musi takim być. Pomijam przy tym, że nadmierne ograniczenie kalorii, a przede wszystkim permanentnie odczuwany głód, wyraźnie spowalniają metabolizm.

IG ma ogromne znaczenie, bo szybki spadek poziomu cukru każe nam sięgać po kolejną porcję, w ten sposób wpada się w błędne koło. Zresztą nie dalej jak wczoraj, tłumaczyłam to mojej znajomej.

Cukier uzależnia, dlatego tak trudno obejść się bez niego komuś, kto z dnia na dzień przestał sięgać po słodkie, choć do tej pory stale coś podjadał. Niemniej kiedy przetrwa się tzw. głód, to można odkryć, że zupełnie nas do tego nie ciągnie. Ja sama, poza drobnymi odstępstwami, nie jem słodyczy od wielu lat i dla mnie nie jest to żadnym wyrzeczeniem. One mogą po prostu nie istnieć, bo nie odczuwam na nie najmniejszej ochoty, a jeśli już to jedna czekoladka czy gałka lodów w zupełności mi wystarcza.