oczekiwania wobec przyjaciolki ... czy sluszne ? - Netkobiety.pl

Robiłaś prezenty koleżance, licząc na wzajemność.
To nie byly więc bezinteresowne upominki z Twojej strony.

Osobiście uważam, że jak idę do kogoś, to powinnam zabrać coś ze sobą. Gdy kogoś goszczę, to też częstuję tym, co mam. Nie wymagam wzajemności.

Po pierwsze, to nie żadna przyjaźń. Przyjaciółce, tak jak innej bliskiej osobie, mówi się prawdę, zwłaszcza tą nieprzyjemną, by relacja była czysta. Tymczasem Ty zamiast pogadać o tym, co Cię w jej zachowaniu wobec Ciebie złości, wybrałaś dystans.

Po drugie, dawanie prezentów, jakiekolwiek by one nie były i oczekiwanie wzajemności, to nic innego jak handel wymienny. W przyjaźni - nieobecny.

Miałam podobną sytuację w rodzinie -kuzynostwo.
Gdy nas odwiedzali z dzieckiem, to zawsze częstowałam ich kawą i ciastem, dziecku jeszcze kanapki. Rewanżu nigdy się nie doczekałam, oprócz kawy i herbaty dla dzieci.
Zdarzyło się, że gdy kuzynka zachwalała moje ciasto, to powiedziałam, że chętnie kiedyś spróbuję jej wypieku. Było bez odzewu.
Gdy odwiedzili nas kolejnym razem, to nie podałam ciasta. Długo nie byli, bo kuzynka stwierdziła, że muszą iść zrobić dziecku kolację.
Powiedziałam, że ja też zaraz swoim zrobię.
Odwiedziny się skończyły.
Dodam jeszcze, że przychodzili bez wcześniejszej zapowiedzi, nawet wtedy, gdy już mieliśmy telefony.
Stało się tak, że jak "Kuba Bogu, tak Bóg Kubie". Co prawda, żal mi było tego dziecka...ale moich też, że wychodzili od cioci bez poczęstunku.

Nie oczekuje się rewanżu w przypadku,
kiedy są to wizyty  jednorazowe.
Jeżeli są częstsze, to dla mnie takie opinie, to czyste "bajanie".

Autorko,  kontaktu nie zrywaj, tylko zaprzestaj odwiedziń nawet z drobnymi upominkami.

W życiu nauczyłem się, żeby niczego od ludzi nie oczekiwać. Dzięki temu, nigdy nie jestem zawiedziony, a bywam czas od czasu mile zaskakiwany.

Nie oczekiwalabym rewanżu w stosunku 1 do 1, tzn. raz ja jej, raz ona mnie. Nie wyliczałabym tego tak - to by było roszczeniowe. Ale po kilkunastu razach, gdzie ja coś kupuję, a ona się nie poczuwa, też przestałabym to robić. Nie dlatego, że mi sie rozchodzi o drobny prezent, tylko o to, że ja o kimś myślę, chcę sprawić przyjemność, a ktoś o mnie nie. Ciężko by taką relację nazwać przyjaźnią.

Zastanawiam się, czy gra tu rolę fakt, że mieszkasz w Anglii a przyjaciółka w Polsce i może ona myśli o tym w stylu "stać ją"?

jesli tak rzeczywiscie jest to szczerze zazdroszcze, ale trudno mi uwierzyc.

juz pomijajac aspekty 'materialne' tez uwazam, ze w zyciu codziennym czesto czegos oczekujemy (nie 50 % na 50 % i nie rewanzu 1:1 jak tez osoby wyzej wspomnialy. Jesli takie podejscie wystepuje to trzeba nad tym pracowac), ale kiedy masz trudny okres w zyciu oczekujesz wsparcia od bliskich, jesli straciles prace oczekujesz pocieszenia, jesli rozstales sie z kims oczekujesz, ze ktos bliski Ciebie wyslucha itd.

Sa ludzie, na ktorych sie zawiodlam i rzeczywiscie po dlugim czasie przestalam od nich oczekiwac 'zmiany' - to ja sie zmienilam, ale to byla zmiana wlasnie w kontekscie emocjonalnego wsparcia.

Mysle, ze mojej przyjaciolce to bardzo odpowiadalo. Nie uwierze, ze nie zdawala sobie sprawy z tego, ze jest uklad jednostronny: dawanie - branie, ale zreszta ja takze moze w jakis sposob chcialam dowartosciowac siebie ?

Uwazam, ze tez moglo miec wplyw na to, ze mieszkam za granica. Wiele osob postrzega takie osoby jako te, ktorym jest obojetne to czy wydadza 10 czy 50 czy 100 zl bo w zaden sposob, nie zaburzy to ich stabilnosci finansowej i moze bylo na zasadzie 'daje, bo chce i bo ma' ....

Myślę,  że to błędny pomysl.
Jestem osobą,  którą irytuje dawanie takich prezencikow...
Mam taką osobę w bliskim otoczeniu.
Fakt, że kiedy mnie odwiedza to są ciastka etc ale jestem przekonana i świadoma,  ze bardzo wiele osob nie zwraca na to uwagi(w sensie przyszłaś to postawię coś słodkiego etc).
Osoba z mojego otoczenia za każdym razem gdy nas odwiedza to przywozi drobiazg, duperelke. Ja taka nie jestem.
Wielokrotnie był poruszany temat upominkow, prezencikow etc. I śmiem twierdzić,  że mimo tego, ze moje stanowistko i podejscie do robienia niespodzianek byl przedstawiony to ta osoba i tak ma ból doopy.
No przykro mi. Kazdy jest inny.
Jestem mila, potrafie się odwdzięczyć ale nie w formie prezencikow.

Nie tylko tak uważam, ale tak robię.
Czasem podarunkiem jest kawa, bombonierka, jakieś % np. airkoniak, wiśnióweczka,  a zawsze pod uwagę biorę stopień zażyłości.
Preferuję produkty do konsumcji,  a unikam obdarowywania "bibelotami", chyba, że na tyle znam gusta tych osób i wiem, że prezencik w innej formie będzie przydatny,  a nie powędruje do pawlacza.

Jeżeli ktoś przyjdzie w odwiedziny bez zapowiedzi, to częstuję tym co mam, gdy zapowie wówczas rozważam, czy trzeba dokupić jakieś produkty.

Jeśli chodzi o to "nie wymaganie wzajemności", to "niby" się nie wymaga, ale .....biorąc np. pod uwagę opisaną historię autorki, czy też moją, to jest to sygnał o braku równowagi we wzajemnych relacjach międzyludzkich.

Przez przypadek, niezwykle częsty w mym życiu, kilka dni temu sięgnęłam po "Rozmyślania" Marka Aureliusza:

A może to nie przypadek... .

He,he, też bym chciała to zobaczyć .....ale czas słuchania i wierzenia w bajki - w moim życiu definitywnie się skończył.

Nie wiem jak inni, ale od razu zrozumiałam, że jesteś - delikatnie mówiąc - rozczarowana zachowaniem przyjaciółki, gdyż nie zrewanżowała się za otrzymane prezenty.
Rozumiem też, że moja postawa spotkała się z niedowierzaniem (wybaczać nie mam czego), cóż... . Nie mam wpływu, ale też nie chcę go mieć, na czyjeś wierzenia. Jestem, jaka jestem. Obdarowując kogoś nie oczekuję rewanżu, gdy dostaję upominek jestem zakłopotaną.

Inaczej też traktuję bliskich, w tym przyjaciół. Gdy ich zachowania nie rozumiem, pytam. Gdy ich zachowanie, zwłaszcza dotyczące spraw dla mnie ważnych, razi mnie, mówię im o tym wprost, mówię o tym, co w związku z taką sytuacją przeżywam. Tak, dokonałam wyboru między byciem miłą a prawdziwą. Nie zawsze prawda jest miła, ale wolę ją (także wobec mnie) niż ukrywanie uczuć pod maską uśmiechu i gromadzenie m. in. złości, która wcześniej czy później, ale zawsze, znajdzie swe ujście.

Niezależnie od tego, co napisałam do tej pory, dziękuję Ci, Magdo1984, za Twój wątek, stał się on dla mnie przyczynkiem do refleksji nie tylko na temat przez Ciebie poruszony, ale też o mnie, mym sposobie myślenia, wartości, widzenia świata i ludzi.

Ja Cię rozumiem.

Wiele osób tutaj rozpatruje to w kategorii rewanżu, ale tu nie o rewanż chodzi, w końcu nie mówimy o drogich prezentach, ale o drobiazgach typu smakołyki. Tu się rozchodzi raczej o wzajemność i nie ma nic złego w oczekiwaniu wzajemności, to jest normalne. Jeśli traktuję kogoś z szacunkiem, to oczekuję tego samego w zamian, jeśli komuś pomagam, to liczę na to, że w przyszłości mogę tą osobę poprosić o pomoc, jeśli o tej osobie myślę i jej to okazuję w postaci drobnych upominków, to czy nie mam prawa oczekiwać, że ten ktoś i o mnie pomyśli?

Coś mi się nie chce wierzyć w tę powszechną na tym wątku bezinteresowność, bo to by było wbrew ludzkiej naturze. Tak samo jak w ten brak oczekiwań co do ludzi pt niczego nie oczekuje i nie jestem zawiedziona/-y. To jest całkowite złamanie relacji, bo na wzajemności relacje polegają. Nie można niczego od innych nie oczekiwać, bo wtedy oznaczałoby to, że nie ma relacji między mną a drugą osobą. Idąc tym tokiem rozumowania, po co w ogóle gadać z kimkolwiek, skoro nie można na ludzi liczyć, nie można od nich niczego oczekiwać, w kółko same zawody? Lepiej żyć samemu, nie mieć znajomych, niech nikt od nas nic nie chce i my od nikogo niczego nie chciejmy. Bez sensu.

'Dawalam prezenty bo sprawialo mi to przyjemnosc' - mi takze ! dopiero PO BARDZO DLUGIM czasie zaczelo mi czegos brakowac ze strony drugiej osoby. nadal nie moglam wyjsc z mojego schematu obdarowywania. moze byl zbyt gleboko zakorzeniony. moze cos mi wynagradzal. przestalo mi to odpowiadac, ale nadal odzywalo sie we mnie poczucie obowiazku czy poczucie winy ewentualnego przyjscia w odwiedziny z niczym.

'Oczywiscie, ze jest roznica w standarcie zycia miedzy Anglia, a Polska' - nie o tym jest moj watek, ale czy napisalam gdziekolwiek ze nie ma roznicy ?

'Problem jest moim zdaniem slomiany i nie warty zakladania tematu na forum' - mysle, ze jest warty. na tyle warty, ze takze wyrazilas swoja opinie

Nie bede robila prezentow. Mialam za duzo negatywnych emocji w sobie i to forum potraktowalam jako forme tego by sie ich pozbyc. sama nie potrafilam.

Pomogly mi WSZYSTKIE Wasze wpisy i za nie bardzo dziekuje !

Powiem tak - dobrze Cię rozumiem. Mieszkasz za granicą, w Polsce są przyjaciele i chcesz tej przyjaciółce pokazać że mimo odległości zawsze o niej pamiętasz.

Odpowiedz sobie na pytanie :

Ile razy ona dzwoniła pierwsza?
Ile razy proponowala cię odwiedzić?
Ile razy ci pomogła w np ostatnim roku?

Jeśli mimo wszystko odpowiedzi to "często, wiele razy" to mimo wszystko raz na jakiś czas bym coś dawała bo przyjaźń to nie jest oko za oko tylko ja ci dam prezent ty mnie odwiedzisz i jakoś się kręci. Jeśli jednak dajesz te prezenty i wkładasz jeszcze "energię" a ona w sumie tak to przyjmuje tylko bez wzajemności to bym.... Ochlodzila kontakt i..
Zaczekala az ona jakąś inicjatywę wykaże...

W sumie na Twoim miejscu też poczułabym się trochę urażona. Tu nie chodzi o pieniądze, a o gest.
Byłam na wakacjach w Grecji, przywiozłam koleżance ładną pamiątkę typowo kojarzącą się z Grecją (nie była droga, kilak euro, a zawsze uciecha). Koleżanka pojechała do Francji, nie przywiozła nic. Bolało. Nawet pocztówki nie dostałam.
Za to inna znajoma przywiozła mi z Turcji bransoletkę. Cena to 2 euro (nie odkleiła ceny w jednym miejscu), ale i tak byłam bardzo szczęśliwa, że o mnie pamiętała
Tu nie chodzi o pieniądze, a o gest
Może pogadaj z koleżanką?

Może ona rzeczywiście nie wie o tych ciasteczkach, nie ma wyrobionego nawyku, a może jej wcale na to nie stać, a może...
Sama nawet znam parę osób, które zapraszając na herbatę zapraszają właśnie na herbatę, a nie na herbatkę z ciasteczkiem, więc takie zachowanie nie jest jakoś specjalnie egzotyczne.
Natomiast jeśli ona zaprosi cię do swojego domu, to nie rezygnuj z jakiegoś drobiazgu, choćby właśnie z tych ciasteczek, które będziecie mogły sobie tam zjeść do herbaty. O innych większych podarunkach możesz raczej zapomnieć.
No i nie powinnaś pytać w rozmowie z nią, dlaczego się nie rewanżuje. Musisz temat odpuścić.