Jak poradzić sobie ze wstydem - Netkobiety.pl

Bardzo dziękuje, ze mi odpisałaś. Ja jeszcze rok temu byłam spokojna, łagodna osoba a teraz siebie nie poznaje. Po prostu jestem ofiara przemocy psychicznej w pracy i mimo, ze już jestem bezpieczna, to ciagle odczuwam skutki mobbingu. Tak łatwo mnie sprowokować. Czasem się zastanawiam czy ja nieświadomie nie szukam przysłowiowego guza... Dzisiaj miałam tyle możliwości, żeby postąpić inaczej... Nie chce się tłumaczyć. Wiem, ze wina jest po mojej stronie.

Jesteś wciąż w emocjach. Niech to minie, uspokoisz się i spojrzysz na to inaczej.
Oj, wiem dużo o mobbingu i patologiach w pracy. Z autopsji niestety.

Te mechanizmy dotyczące emocjonalnej strony życia są bardzo silne . Możemy zapanować nad nimi swoimi myślami. Możemy trenować wcześniej różne opcje, przygotowywać się na różne sytuacje. Włączyć hamulce na czas. Ale... jesteśmy tylko ludźmi. Nasze mózgi działają wciąż jeszcze tak jak w epoce kamienia łupanego i nic na to nie poradzimy. Te "emocjonalności" są silniejsze niż myśli.

gniewu nie da się kontrolować próbując go dusić w sobie

najlepsza recepta na wybuchy nie kontrolowane, i wyprowadzanie z równowagi

jak już skończysz mea qulpa, bicie się w klatkę piersiową że nigdy już nie będziesz

zastanów się racjonalnie co było powodem, może to być całkiem inna sytuacja, a tu był tylko zapalnik

generalnie tłumienie, próba bycia idealnym, tak się skończyć może

nie przeżyte/uprawomocnione emocje wracać lubią z mocniejszą siłą

Lekarz twierdzi, ze tu tez doszły hormony. Jednak przed ciąża byłam uczestniczka podobnej sytuacji i doszło do takiej pyskówki, ze facet mnie uderzył. Wtedy usłyszałam od rodziny, ze mi się należało. Wcześniej nigdy się z nikim nie kłóciłam. Teraz cierpię na chroniczny brak cierpliwości.

Byłam tylko u psychiatry i od razu leki. Jak zaliczyłam załamanie to przestałam spać i jeść i doszły zachowania autodestrukcyjne.

Możliwe że same leki to jednak za mało dla Ciebie .To o czym napisał Amethis jest bardzo ważne w życiu.Niestety w szkołach nie uczą pracy z uczuciami nad uczuciami raczej uczy się restrykcji wobec nich podobnie w domach rodzinnych bywa.
Trudno nauczyć się przeżywania emocji w zdrowy dla Ciebie sposób nie tłumiąc ich nie wypierając nie szkodząc sobie i innym.
Gniew nie jest zły sam w sobie to energia natomiast tłumiony przechowywany w podświadomości i wypierany potępiony i osądzony gniew zatruwa a potem wybucha agresją bez kontroli.
Psychoterapia to dobra droga dla Ciebie tak mi się wydaje.Praca z uczuciami emocjami z samych książek to ciężko uzyskać skuteczny rezultat - chociaż książki są w porządku.

Zepsutyanon, nie pisz, proszę, posta pod postem, zamiast tego używaj opcji "edytuj" - znajdziesz ją pod każdą swoją wypowiedzią w prawym dolnym rogu.
Z góry dziękuję, Cyngli.

Autorko, przecież wstyd jest pojęciem względnym. To Ty uznałaś, że pewne rzeczy są wstydem. Na podstawie swoich przekonań i wychowania.
To co dla Ciebie nim jest, wcale nie musi być tak odbierane przez innych ludzi.

Już Ci mówiłam, że ja bym chciała być bardziej wybuchowa.

nie zależnie co usłyszysz, to będzie informacja, z której będą wypływać dla Ciebie, wbrew pozorom dobre rzeczy

będziesz wiedzieć co się dzieje z Tobą, co z tym można robić, czym się nie piętnować

w konsekwencji jak do siebie podejść, aby wyeliminować reakcje które zabierają Ci spokojne egzystowanie

na pewno lepszym jest wiedzieć co, niż wyobrażać sobie nie wiadome

oczywiście to że się denerwujesz jest normalne, głowa do góry, idziesz po rozwiązanie, robisz to dla siebie