brak stałej pracy u mężczyzny - Netkobiety.pl

To wszystko zależy od tego, czy on specjalnie nie pracuje, czy po prostu ma pecha i nie może znaleźć stałej pracy.
Jeśli jest tak, jak piszesz, a on jest ogarnięty i zaradny, a po prostu chwilowo ma złą passę, to może zadbaj o to, co dzieje się z Tobą.
Huśtawki emocjonalne mogą zniszczyć każdy związek, nawet ten najlepszy.
Więc może odpowiedz sobie na pytanie, co konkretnie Cię przeraża i dlaczego?

Terapeuta może pomóc.

Tak najogólniej, to nie chcesz w tym związku robić za faceta. Szukaj kogoś bardziej stabilnego finansowo. Ale wtedy pojawią się inne problemy. Jak to w życiu nie ma ideałów.

Skoro jest taki zaradny i ogarnięty, to może ma zwyczajnie pecha.. Albo jest za mało ambitny, leniwy czy długo nie wytrzymuje w jednej pracy? Okresy przejściwe się zdarzają, czasami są krótsze czasami dłuższe. Jeśli cokolwiek robi w tym kierunku, aby to zmienić a jakieś oszczędności przeznacza na zakupy czy opłacanie rachunków, to ja bym trochę zluzował. Jeśli nie, masz okazję do poważnej rozmowy z nim.
U mnie niestety taki okres naszedł własnie, ale perspektywy są obiecujące Jednak co innego jak się samemu z tym radzi a co innego jak przytłacza tym partnera i gdzie jeszcze obecne jest dziecko, wymagające opieki i nakładów finansowych.

Po moich złych doświadczeniach ja bym uciekła od takiego póki czas.
Przez wiele lat brałam na siebie zarabianie na rodzine i organizację wszystkiego
Kilka prób podzielenia się obowiązkami z męzem zawsze konczyło się żle (np wyłaczenie prądu, gazu)
A na koniec szanowny małzonek okradł nas z oszczedności (odłozonych dla dzieci własciciwe tylko z moich pensji)  i wydał na własne przyjemności
Po wszystkim płacz żal i grożenie samobójstwem. Duże niedojrzałe dziecko.

rynek pracy w Polsce to jest jeden wielki burdel w dalszym ciągu co powoduje problemy zarówno od strony poszukujących jak i pracodawców tak więc z jednej strony rozumiem problem ale... czemu nie pomyśli żeby wyjechać?

Młody, zdrowy i podobno zaradny facet siedzi w domu bez pracy na twoim utrzymaniu?
Moim zdaniem facet pasożytuje na tobie.
Twoja praca powinna służyć tobie i twojemu dziecku.
Utrzymując go odbierasz swojemu dziecku to co mu się należy.
Rozumiem, że można nie być w stanie znaleźć pracy na umowę stałą bo pracodawcy niechętnie takie umowy zawierają.
Lub nie ma pracy w wyuczonym zawodzie.
Jest jednak obecnie mnóstwo pracy dorywczej, fizycznej.
I każdy kto chce pracować i zarabiać pracę znajdzie.
Szczególnie w lecie.
Ale po co ma się wysilać jak jest chętna go utrzymywać?
Postawiłabym sprawę jasno, ma zarobić na siebie, koniec sponsorowania.

bo na zachodzie to rowniez wielki burdel. Jak w Polsce zamieszkasz w baraku zywiac sie szczawiem i mirabelkami to tyle samo odlozysz

Tak naprawde to nasze doswiadczenia nie maja zadnego znaczenia.
Nie wiemy czy to sie uda, bo nie wiemy co ten facet zrobi.
Nie kazdy tez ma takie stresy jak Ty.

W mojej relacji bylo tak, ze maz nie pracowal. Nie pracowal przez jakis dluzszy czas.
Czasem ciezko bylo finansowo, ale pozniej z kolei to ja sobie nie pracowalam

Ja bym poradziła obojgu - mężczyźnie czy kobiecie - to samo.

Osobiście nie chciałabym utrzymywać pasożyta, zwłaszcza mając dziecko na utrzymaniu(!) i równocześnie sama nie mam ambicji i nigdy nie miałam, by pasożytem zostać. Uważam, że oboje powinni wkładać po równo.

Autorko, pomyśl o synu, jemu jesteś winna, by go utrzymywać, zabezpieczyć jakoś przyszłość. Dorosły, zdrowy facet powinien umieć zatroszczyć się o siebie.

Ja też nie mam stałej pracy, co chwila jakieś okresy na bezrobociu albo okresy gdzie pracuję.

I co, jestem leniwy i kładę lachę na pracę? - nie

Po prostu nie każdy ma szczęście, raz się firma rozleci, drugi raz redukcja etatów, trzeci raz jakieś chore zmiany organizacyjne, zwolnienia itp.

Po prostu rynek pracy w Polsce to jest taki jeden wielki burdel, że wywalam gały jak ktoś pracuje w jednym miejscu dłużej jak 3 lata.

W moim życiu nie ma czegoś takiego jak stała praca (a szkoda), co chwila jakieś okresy przejściowe, redukcje etatów itp.

No ale tak to jest, że jak dziewczyna nie pracuje no to wiadomo tak, brutalni pracodawcy, ciężka sytuacja na rynku pracy, trzeba ją wspierać i przytulać.
A jak facet nie ma stałej pracy no to trzeba nim szorować podłogę bo co to za facet, baba jakaś.

Mam 5 letniego synka, podobną sytuację. Mój chłopak, nie potrafi utrzymać się jednej pracy przez chwilę ciągle narzeka że jest zmęczony, najlepiej to siedzieć w domu i nic nie robić. Przez niego, zaniedbuje mieszkanie (dostaje alimenty na syna 1000 zł miesięcznie) oczywiście opłacam je sama, za mieszkanie place 1100 zł miesięcznie, on dokłada się czasem po 300 zł. Mam rodziców za granicą, oni mi dużo pomagają. Pracuje dorywczo i zarabiam jakieś 1500 zł miesięcznie to też przeznaczam na życie.

Prosze Cie... to nie mój światopogląd, myślałam, że zrozumiesz

Wiem o czym mowisz. Moj juz przez 2 lata odwiedził  z 10 miejsc pracy i wszedzie jest zle i go nie lubia. A i uwzieli sie na niego. Jak to slucham to noz w kieszeni sie otwiera.  To lenie smierdzace bo wiedzą ze my kobiety jesteśmy zaradne. Potrafi nawet kasę ode mnie pozyczyc. Marzę o tym aby sie wyprowadzil. Ale nie chce bo gdzie bedzie lepiej?... WSZYSTKO pod pysk i za darmo

Nie wiem, szczerze mówiąc, co to się porobiło z niektórymi męskimi osobnikami. Pomijając rzeczywiście jakieś sytruacje kryzysowe i wynikające z nich chwilowe rozwiązania zastępcze, ale tutaj to nic innego jak pasożytnictwo..Ambicje zawsze warto włożyć do kieszeni i choć starać sie gdziekolwiek zarobić, do tego dołożyć się do domowych wydatków, coś zoorganizować, zająć się obowiązkami - wtedy inaczej Autorka patrzyłaby na sytuację. Jeśli do tego dochodzi dziecko, to rzuca się wszystko i stara się zarobić gdziekowiek. W moim przypadku, kiedy jestem sam wiadomo ,że można sobie pozwolić na odrobinę grymasu, szczególnie jak człowiekowi zalezy na ciekawej pracy, zbliżónej do wyuczonego zawodu. Nawet jednak po pewnym czasie, bierze się to , co jest w miare przyzwoitego, jedzie za granicę, słowem robi cokolwiek, żeby nie utknąć w fotelu Szukanie ofert w siueci, dzwonienie, jakieś pomysły na rozwój..A tutaj co Wasi partnerzy czekają chyba na mannę z nieba..

A w czasie gdy nie masz pracy to żyjesz z oszczędności, czy utrzymuje Cię partnerka, która ma dziecko.. jest różnica.
Ja nie wiem, gdzie mieszkasz, ale z kim nie rozmawiam to "brakuje rąk do pracy", czy chodząc po sklepach co kawałek wisi kartka szukamy pracownika, to samo w barach szybkiej obsługi. Oczywiście, że to nie praca marzeń, ale za coś trzeba żyć.

Pamiętam gdzieś z początków swojego małżeństwa, że mąż szczerze nienawidził swojej pracy, ale byliśmy na dorobku, niebawem pojawiło się dziecko, ja co prawda prowadziłam niewielką działalność, jednak jeszcze studiowałam, więc mój czas i możliwości były ograniczone. Nie wyobrażam sobie i on sobie nie wyobrażał, że miałby wybrzydzać. Kiedy jednak ktoś ma taki komfort i może sobie na to pozwolić, to jak najbardziej warto dokonywać zmian.

Nie wiem jak jest u Was, ale u mnie pracy nie brakuje. Nie są to oczywiście od razu kierownicze stanowiska czy zarobki na poziomie pięciocyfrowym, ale dla przykładu kiedy mój syn potrzebował pracy na wakacje, to znalazł ją w ciągu dwóch dni - dostał umowę, warunki samej pracy są naprawdę niezłe, grafik elastyczny, płacą dobrze i na czas. Dodam, że kiedy umieścił ogłoszenie, to pracodawcy sami się do niego zgłaszali.
Jednym słowem uważam, że jeśli ktoś chce pracować, to nie ma opcji, żeby niczego dla siebie nie znalazł.

Praca za ktora sa pieniadze.
Az dziw ile tak zwanych facetow uwaza za wrecz niehonorowe pojscie do zwyklej pracy, bo oni przeciez sa urodzonymi kierownikami/prezesami, ale juz bycie na utrzymaniu samotnej matki jest w porzadku

Przy okazji zasilek dla bezrobotnych jest wyplacany przez pol roku, wiec za długo na nim sobie nie posiedzisz

Ale to norma, że odpowiada 10% z tych, do których wysyłasz swoje CV. Statystyka. Im więcej wyślesz, tym większe masz szanse. A to, ile osób poza Tobą złożyło to bym olała.

Nie wiem, może jestem dziwna, ale każda praca do tej pory przyszła do mnie sama. Wystarczyło popytać znajomych i mieć dobrze zrobiony profil na linkedinie.

Wolałabym siedzieć na kasie albo zamiatać ulice niż siedzieć w domu i nie robić nic ze swoim życiem.

W sumie masz rację,
W dwóch zakładach, w których pracowałem byłem jednym z ponad 100, którzy wysłali tam CV a jakimś cudem mnie zatrudnili
Możesz bardziej objaśnić ten profil na Linkedin? bo coś mi świta ale nie kojarzę za bardzo. Jak to praca sama przyszła przez Linkedin?

Masz strasznie wąskie podejście do tematu
Walisz bezpośrednio do mnie tekstem typu: ,,mam działalność i płacę co miesiąc abyś miał zasiłek nierobie!"

A to, że kurde przez 25 lat płacę podatki i przez kilka ostatnich lat swojego życia pracowałem jak osioł to już się nie liczy?

Zdajesz sobie sprawę, że ja pobierając te zasiłki dla bezrobotnych nie wyciągnę nawet kilku % tego co sam wpłaciłem do budżetu państwa? więc dlaczego teraz wchodzisz pomiędzy wódkę a zagryzkę?

Moze istotne tu jest miejsce zamieszkania. Na wschod od linii Wisły o prace znacznie trudniej niz w Poznaniu czy Wrocławiu.

Normalnie.
Mając założony profil i uzupełnione informacje o kwalifikacjach i umiejętnościach dostaję przynajmniej z 3-4 wiadomości miesięcznie od rekruterów. I przez jedną taką wiadomość znalazłam obecną pracę.

Jakoś mi się nie chce wierzyć w aż takiego pecha. Jasne, wiele zależy od miejsca zamieszkania, ale nawet z wioski z trzema domami na krzyż można do jakiejś pracy dojechać. Oczywiście można mówić, że ta robota za ciężka, a dojazdy do tamtej pochłaniają zbyt wiele czasu, ale... Ale tak można mówić, kiedy konsekwencje braku pracy ponosić się będzie samemu. W tej sytuacji ponosi je autorka. Niegodna praca? Brak godności to ja widzę u faceta, który dla własnej wygody niejako przymusza kobietę do utrzymywania go. No i jeszcze na koniec przykład z życia wzięty. Skoro autorka wspomina o rozmowach o braku pracy, rozumiem, że facet jest świadomy, że jej to nie odpowiada. Miałam podobny przykład wśród znajomych: kolega X przez jakieś 3 lata pracował naprawdę dużo, później coś mu się odwidziało i zwalił się rodzicom na głowę. I tak sobie trwał, pasożytek. A później znalazł miłość życia w osobie kolegi Y, który od dawna krytykował postawę pasożytka. I magia - kolega X w ciągu miesiąca znalazł pracę, ani myśli z niej rezygnować, a pracuje tam już kilka ładnych lat. Jak mówi, nie chce być ciężarem dla Y ani żeby Y się za niego wstydził. Wniosek? Jak komuś naprawdę zależy, to ruszy tyłek do pracy, nawet jeśli nie dla siebie, to żeby ułatwić życie tej drugiej połówce/nie zwalać na nią swoich problemów. A autor widzi tylko czubek własnego nosa.