Rozwód po 3 latach? - Netkobiety.pl

Oczywiscie ze tak: kochamy się, uwielbiamy razem spedzac czas, w lozku jest nam cudownier, uwielbiamy razem wyjezdzac, mamy wspolne hobby, wspolne codzienne "rytualu"..wspolnych znajomych itd itp!

Najwyrazniej na wszystkich innych poza tymi, ktore teraz są koscia niezgody. Milosc przyslonila wiele rzeczy tzn najwyrazniej ja nie widzialem paru rzeczy u niej a ona u mnie...

widzisz kazdy zwiazek jest oparty na kompromisie, nie chodzi o to abyscie sobie patrzyli non stop w oczy czy pili z dziubkow, bo tak nikt nie da rady, chodzi o to abycie patrzyli w te sama strone, abyscie znalezli takie rozwiazanie rozniacych was problemow, aby oboje was bylo zadowolonych, kwestia kosciola, wychowania jest bardzo istotna, aleo ile wypracujecie oboje kompromis to bedzie wasza wygrana, znam przypadek, kiedy kobieta, po bardzo ciezko znoszonej ciazy, 6 miesiecy na lozku szpitalnym na podtrzymaniu rodzi dziecko, dziecko za pare minut umiera, okazuje sie ze mialo wade rozwojowa I nie bylo w stanie samodzielnie zyc poza organizmem matki, ta kobieta przez lata wrecz nie potrafi patrzec na dzieci, an matki z dziecmi, ale po 15 latach za namowa partnera decyduje sie na adoptowanie dziecka, I wiesz co po kliku dniach z tym dzieckiem ona mowi ze chcialaby wiecej dzieci
wiec nie oceniaj swojej zony na podstawie tego co ona mowi teraz na temat macierzynstwa, ona tego nie zaznala, nie czuje, ale przyjdzie czas I to sie w niej obudzi

Ty tak na serio pytasz czy sobie jaja robisz?

Osobiście uważam, że chrzczenie dziecka (w jakiejkolwiek religii) bez jego świadomej zgody powinno być kwalifikowane jako przestępstwo.

Tak to prawda- nikt nie jest idealny. I na kompromisy isc trzeba. Tyle, ze to sa kompromisy w kwestiach fundamentalnych tzn albo ja rezygnuje z dziecka (bo nie wyobrazam sobie starania się o dziecko jako powód do odpoczynku, ograniczania kontaktu dziecka z naszymi rodzicsmi itd) albo ona z mieszkania (ktore niesamowicie mocno chce ale nie moge kupic czegoa co mi sie nie podoba..:)) ).

No albo decyduje sie na dziecko, czyli i na mieszkanie czyli i na to co pisalem wyzej i w ten sposob Zona dostaje wszystko a ja...?

Obawiam się ze rezygnujac z dziecka z mojej strony, ona na mieszkanie będzie naciskac mimo wszystko, bo chce bo chce miec swoje em itd itp. Nie widzsc jedniczesnie mojego kompromisu.

Why? Przyklad: ona bardzo chce kota. Ale to strasznie. Ja NIE MOGE miec bo mam alergie. Od xlat. I odczulanie nic nie dało. Ale pomyslalem, ze moze jak na probe wezmiemy kotka i zaczns dluzej przebywac z nim blisko to moze mi minie?albo organizm okiełzna alergie z uwagi na ciagly kontakt.poza tym nie przepadam za kotami ale dla niej bylem gotow sie do nich przekonac. Zaproponowalem jej takie rozwiazanie i byla przeszczesliwa;) bo bedzieMY mieli kota i MY bedziemy sie z nim bawic its itp. My specjalnie napisalem wielka literą.

w zwiazku z tym ja powiedzialem ze moze i psa sobie kupimy (jestem mega psiarzem i bym b.chcial). Co uslyszalem? Ale to Ty sobie kupujesz. Ja nie bede sie nim zajmowac karmic i wychodzic.(miala kiedys psa, lubi psy ale nie chce jiz miec). Moge go poglaskac chwike sie pobawic ale to tyle. Takze o.

To samo mialem napisac a propos "swiadomosck dziecka"

no sorry ale jakos nie rozumiem skąd taka opinia...ale oczywiście każda opinia jest cenna.

Po pierwsze:
"Ja natomiast majac zamiar wydac dosc spore pieniadze (bo akurat stac nas aby zaplacic gotowka) wolalem byc zadowolony z tego co kupuje TYM BARDZIEj ze w zasadzie wszystkie moje oszczednosci ida na to mieszkanie, bo ona nie miala zadnych i z jej pensji sie utrzymujemy a moje idą na oszczednosci (model jak najbardziej dla nas okej, ona zarabia na nasze codzienne zycie a moje zarobki ida na "kupke")."
No łaskawca! Moje pieniądze, ona nie ma żadnych oszczędności. Jak ma mieć kasę, skoro swoją wydaje na życie? Poza tym w małżeństwie nie ma "moje", wieć ona ma takie samo prawo decydować o oszczędnościach.
Po drugie:
"kiedy pojawila sie rozmowa uslyszalem (i to jest problem) ze chcialby miec dziecko bo moglaby wziac wolne i od roboty odpoczac (koniec cytatu)."
To jest problem? Serio? Jakie ma mieć matczyne uczucia, skoro nawet w ciąży nie jest?
Po trzecie:
"Ja uwazam, ze nalezy jak najbardziej korzystac z jakichs rad rodzicow i "dopuszczac" ich do dziecka."
Facet jesteś, czy wydmuszka?
Po czwarte:
"Ale juz "mamo" i "tato" do moich się nie zwraca tylko po imieniu, czego moi nie cierpią,"
Ważniejsze chyba od tego co twoi rodzice chcą, jest to czy twoja zona chce do nich mówić "mamo" czy "tato".

Ja widzę to tak, ze (moze aie myle) jestes jedynakiem, ktory jak to czesto bywa jeat maminsynkiem, ktory musi wszystko konsultowac z rodzicami. Te "twoje" niby marzenia o chrzcie, komunii itp to są raczej projekcje twoich rodziców. Chciałbyś, zeby bylo pod twoje dyktando: mieszkanie (bo moja kasa), dziecko (bo ja chce z bardziej szlachetnych pobudek), "mamo", "tato" (bo oni nie cierpią po imieniu), chrzest (bo to moje marzenie). Życzę twojej żonie, zebys zdecydował o szybkim rozwodzie, ona odetchnie, a ty razem z rodzicami będziesz poklepywał sie po plecach, liczył zaoszczędzoną kasę i szukał frajerki z macicą do urobienia.

W zasadzie wszystko potwierdziłeś... trochę mi żal twojej żony. Oby jednak nie zdecydowała się na dziecko.

Rozmawiałeś z żoną o swoich wątpliwościach i przemyśleniach?

Gdybym miała wizję uodzenia dziecka i częstych odwiedzin rodziców i dziadków to chyba wylądowała bym w psychiatryku, dziecko jest rodziców i to oni mają się nim zająć i wychowywać a radzić się można pielęgniarki, pediatry nie koniecznie mamy czy teściowej. Do teściowej nigdy nie powiedziałam mamo, mamę mam jedna mi wystarczy na szczęście szybko dało się przyjść na mówienie per babcia. Jej pieniądze na życie Twoje na kupke - strasznie sobie dzieczyna zrobiła Kuku I powinna wspoldecydowac o kupnie mieszkania w połowie a nie ze Ty nie kupisz i już. Kościelny bo Ty chciałeś - szkoda, uległa kobieta Ci się trafiła kiedyś w razie rozwodu może żałować. Obrządki typu chrzest komunia można załatwić tak że ona będzie się czuła zaproszona a Ty ogarniesz ksiądz, spotkania i uroczystość bo Ty tego chcesz nie widzę problemu. Szkoda że takich podstaw nie omowiliscie przed ślubem.

To może warto ustabilizowac zarobki i je podnieść w tej sytuacji? Szukanie mieszkania w Waszym przypadku z tego co piszesz to trochę jak z tymi uczuciami macierzyńskimi - zawracanie głowy i robienie halo o coś czego nie ma. Nie radziłam się, rodzice i teściowie miaszkaja daleko a w kraju w którym my mieszkamy dzieci wychowuje się innymi metodami pytałam ludzi stąd bo ten system mi się podoba.

Czyli jednak kogoś się radziłaś, nie wiem tylko dlaczego tak się obruszasz że autor chciał się radzić matek/rodziców.
I autorze co was tak pili zakup mieszkania, macie 60m to nie mało na dzień dobry.

Czyli na te ważne tematy się rozmijacie ale na pierdoły się zgadzacie. Bez poważnej rozmowy luuuub terapii będzie lipa i na razie nic nie kupujcie bo...ciężko potem podzielić.

W zasadzie to Ci się już chyba w Twojej Żonie nic nie podoba szukasz argumentów na rozwód. Wiesz co miałam podobną sytuację tyle,że urodziłam Dzieci i rodzina Ex stosująca przemoc psychiczna.Napisałabym Twojej żonie wiej, będzie Ci lepiej. Swoją nachalnością rozwalasz to małżeństwo.Ma być jak chcesz.Ja jestem rodzinna ale nie chciałam pomocy bo uważam,że na tym polega samodzielność,odpowiedzialność i dorosłość.Jeśli ludzie chcą korzystać z rad to ok ale jeśli nie chcą to mają do tego prawo tym bardziej że czasy się zmieniają więc Twoja Rodzina jest z radami przy pieluchach tetrowych,mleku w proszku,usuniętych kręgosłupach zamiast kolki.Ja też uważałam że od radzenia to mam lekarzy.Jeśli ktoś chce to może korzystać z doświadczeń innych ale nie musi.Współczuję jej również z mieszkaniem i też rozumiem bo chciałam być na swoim a nie cudzym i cieszyć się z urządzania ale ciekawe że na tyle mieszkań Tobie akurat nic się nie podoba no ciekawe.Znam również sporo kobiet które nie paliły się do posiadania Dzieci teraz są szczęśliwymi matkami.Ja też tak miałam.Znam też kobiety które uznały że właśnie nadszedł czas na macierzyństwo i odpoczynek od pracy i również są kochającym matkami.Nie każda kobieta na widok Bąbelka sika w majtki.Na macierzyństwo przychodzi czas.Biedna ta Twoja Żona!!!

MarkuEm.... Twoja sytuacja w jakiej się znalazłeś jest mi bliska bo dobrze Ciebie rozumiem.
Niestety należy sobie to szczerze powiedzieć - rozmijacie się w życiowych kwestiach.
A te kwestie są ważne bo wpływają na całe życie.

I teraz zadam Ci kilka pytań, nie musisz tutaj odpowiadać, wystarczy że zastanowisz się nad tym sam.
Mówisz, że kochasz swoją swoją żonę. A jednocześnie padło hasło rozwód.
Czy jesteś w stanie całą swoją wyobraźnią ogarnąć sytuację że oto pewnego dnia wracasz do domu i jej już nie ma ?
Że już nigdy jej nie będzie ? Że skończą się Wasze codzienne rytuały ? Że wykluczasz ją ze swojego życia ?
Jesteś w stanie ? Żyć bez niej ? wyobrażasz sobie to życie ?

Pamiętaj że rozwód to jest ostateczność. Kiedy po wielu, wielu próbach życie we dwoje staje się męczarnią.
Jeżeli ta miłość jest prawdziwa to znajdziecie sposób aby wszystko pokonać.

Bardzo szkoda że takich kwestii jak mieszkanie, dzieci, rodzina nie omówiliście przed ślubem, można zatem śmiało powiedzieć że decyzję o ślubie podjęliście nieodpowiedzialnie i byliście oboje niedojrzali do tego etapu w życiu.

I wiesz, ja rozumiem Twoje rozgoryczenie i rozczarowanie. Bo wiązałeś się ze swoją żoną mając pewne oczekiwania.
Ja też mam takie potrzeby rodzinne jak ty, chcę żeby rodzina była blisko i uczestniczyła w życiu bo ... to jest tylko na chwilę. Za jakiś czas tych rodziców już zabraknie, naturalna kolej rzeczy i będzie tylko żal że nie korzystało się z tego póki jeszcze żyją i są.
Tak - najważniejszy jest mąż/żona i należy mieć własne zdanie, nie dać sobie wchodzić na głowę i podejść do wszystkiego z rozsądkiem. Nikt nie mówi o tym że każdego popołudnia macie spotykać się na kawki i wszystkie weekendy spędzać razem.
Ale to miłe choć raz w miesiącu spotkać się i pobyć razem jak rodzina. Ja też tak mam i rozumiem.

Jeżeli chodzi o chęć posiadania dziecka - no ewidentnie Twoja żona nie dojrzała do tego.
I nie ma jej co do tego zmuszać. Chociaż sądzę że gdyby dziecko się pojawiło, żona by zwariowała na jego punkcie ale nic na siłę.
W ogóle mam wrażenie że podejście żony jest jeszcze bardzo niedojrzałe. W wielu kwestiach.
Ona raczej nie mysli kategorią My tylko bardziej kategorią JA lub TY.

Jak dojść do porozumienia ? No macie ciężki kawałek chleba przed sobą ale dopóki działacie RAZEM - to jeszcze wiele można.
Gorzej jak oboje odpuścicie to zaraz nie będzie już czego zbierać.
Musicie usiąść i naprawdę szczerze przegadać wszystkie te sporne kwestie.
Ty nie zmuszaj żony do niczego. Jeżeli ona nie chce do teściów mówić mamo tato - uszanuj to, nie każdego na to stać.
Omówcie jak mają wyglądać wasze rodzinne stosunki, wierz mi to naprawdę da się dograć tylko z jednej i drugiej strony trzeba trochę zrozumienia i poświęcenia.

Sprawa mieszkania - ustalcie czego oczekujecie. jak chcecie żeby wyglądało to mieszkanie, jakie są ważne kwestie dla was i wypracujcie ten kompromis.

I tak z każdym jednym tematem - szczerze krok po kroku.
Tutaj nie ma się co upierać na swoim, Ty też musisz zrozumieć że nie można żony do wszystkiego zmuszać, narzucać jej swoje poglądy i oczekiwać że ona to wszystko spełni. Akceptuj żonę taką jaka jest, dawaj jej wskazówki, spróbuj nakierować delikatnie ....

Jeżeli to nie przyniesie efektu - myślałeś o terapii małżeńskiej ? mediacje ?
Tyle jest dziś tych możliwości, środków... dlaczego by nie skorzystać ? Czy to zaraz rozwód jest konieczny ? Zdajesz sobie co to jest rozwód ?
Jak on wpływa na całe dalsze życie ? to nie jest ucięcie linki pomiędzy wami.

Pamiętaj jeszcze o jednym, nie ma ludzi idealnych, Ty nie jesteś idealny i zona też nie jest. Żona nie spełni 100% Twoich oczekiwać a ty jej.
Zwiążesz się z kimś innym i to nie oznacza że będzie lepiej bo każdy ma wady i w małżeństwie trzeba poświęceń.
A żona też musi zrozumieć że masz względem niej jakieś oczekiwania i dążyć do tego aby żyło się Tobie z nią po prostu dobrze.

Życzę Wam wszystkiego dobrego.
Tam  gdzie jest miłość nie ma myśli o rozwodzie. Rozwód to ostateczność kiedy nie ma już nic.

on już się uparl I teraz są właśnie konsekwencje, to nie ona chciała ślub tylko on z tego co pisał więc te mediacje, terapie powinny być na jego głowie skoro to nie była wspólna decyzja, jak to było z tym Waszym ślubem i całym pomysłem na małżeństwo? Jak ona to widziała?

Kejt a ja go nie widzę jako dinozaura tylko jedynka, kompletnie nie myslacego samodzielnie.

No to przeczytaj co pisał wyżej co mu dziewczyna powiedziała przed ślubem.

Slub chciala bardzo akurat. Niekoniecznie koscielny. Ale o zareczynach tez wzglednie szybko zaczela mowic. Takze chciala bardzo. Decyzja o slubie byla wspolna. Tak napisalem przeciez.

Oni oboje są niedojrzali, zamiast wszelkie wątpliwości rozwiać przed ślubem to robią to teraz.
A później się zastanawiamy dlaczego jest tak dużo rozwodów.

No to nic innego nie pozostaje Ci jak wyłożyć kawę na ławę i powiedzieć jej o swoich oczekiwaniach i rozczarowaniach.
Jej rodziców nie zmienisz, jej naleciałości i przyzwyczajeń z domu, relacji z rodzicami prawdopodobnie też nie.

Pytanie na ile i w jakich kwestiach bedziecie w stanie odpuścic.
Albo oboje zacznie pracować nad tym związkiem albo tak będzie się kopać przez najbliższych kilka lat aż z tej miłości nic nie zostanie.

Zachowałeś się bardzo głupio i nieodpowiedzialnie.
Wziąłeś ślub z kobietą z myślą "z czasem ona się zmieni/ ja ją zmienię"
Albo się drugą osobę akceptuje z wadami albo nie zawraca jej się dupy.

Maku ja urodziłam dwójkę zdrowych Dzieci po 35roku życia więc kwestia rodzenia dzieci to kwestia indywidualna i niestety idziecie w przykrym kierunku odbierania kobietom prawa decydowania o tym kiedy chcą je posiadać. Uważam że nic na siłę. Co do mieszkania to ona też ma prawo decydować, chociażby dlatego że dokłada do budżetu domowego na bieżącą egzystencję.Faktycznie przy mężu który wie za nią lepiej kiedy ma dzieci rodzić ,jakie mieszkanie jest dla niej dobre to lepiej nie kupować mieszkania.

Najlepszy czas na rodzenie Dzieci jest wtedy kiedy oboje rodzice tego pragną,oczekują,są świadomi rodzicielstwa i odpowiedzialności z nim związanej!!

Ale to nie medycyna będzie wychowywać czy zajmować się  dziećmi.Najlepszy czas to ten na który decydują się dwie osoby.

Maku może 20lat temu przyznałabym Ci rację, ale...1.Płodność ludzi się zmieniła przez ostatnie lata więc problem bezpłodności dotyczy obecnie ludzi w różnym wieku 2.Kwestia rozrodczości też wiekowo się przesunęła wraz z postępem cywilizacyjnym 3.Medycyna prenatalna, ginekologia położnictwo również poszły do przodu. 4.Swiadomość społeczna również uległa zmianie.Tych punktów można mnożyć. Mam w rodzinie dużo młodsze osoby które latami starają się i nic, ja "stara baba":)bez problemu. Nie ma reguły.

Najwyrazniej trzeba bedzie porozmawiac i wspolnie zdecydowac co dalej. Jesli jeszcze chodzi o kompromis: owszem i na kompromis trzeba isc, ale watpie aby we wszystkich sprawach kompromis byl w ogole mozliwy. Wczesniej ktos napisal ze trzeba sie kierowac miloscia i jesli ona jest, a tutaj jest, to kazdy problrm mozna rozwiazac. Chcialbym w to wierzyc ale znajac jej pragmaytyzm nie jest wykluczonr ze nie bedzie kierowala sie sercem, zgodnie z tym co kiedys uslyszalem "to najwyzej sam tu bedziesz mieszkal bo ja chce sie wyprowadzic".

Kolego, życie nie polega na ciągłych kompromisach
To umiejętność bycia asertywnym i dokonywania odpowiednich wyborów.
Im bardziej ustepujesz, tym bardziej wzrasta prawdopodobieństwo oberwania po dupie
Wygląda mi na to, że ozeniłeś się z rozkapryszoną księżniczką lub w imię miłości do niej, na zbyt wiele pozwoliłeś.
No i masz teraz ból głowy.

Wyciągnij wnioski dla siebie i podejmij męską decyzję
Najlepszą nie dla Was, nie dla niej ale dla Ciebie.
Pora p*****ć pięścią w stół i postawić księżniczkę do pionu.
Jak jej nie pasuje - droga wolna..
Masz zamiar się z nią męczyć? A gwarantuję Ci, że będzie jeszcze gorzej
To życzę powodzenia.

Tragedia. Biedna kobieta, na kogo trafiła. Albo naiwna.

Fanatzym jest największym killerem w związkach.

Tak Maku przed ślubem powinni ustalić to co da się ustalić i zaakceptować to co można zaakceptować bo trudno teraz ustalać czy zmieniać poglądy religijne czy introwertyczny charakter osoby. W tej sytuacji grożąc rozwodem wymagać zmian poglądów które przed ślubem były akceptowane zakrawa o kpinę i niedojrzałość Autora wątku.