Mój facet ma depresje i po 3 latach chce odejść - Netkobiety.pl

hej,
Myślę, że podobny problem dotknął mnie. U mnie całe małżeństwo było huśtawką-nigdy nie byłam pewna jutra. Po dobrych chwilach następowały złe, z czasem te złe były coraz gorsze. W pewnym momencie jego depresja się nasiliła. Chciałam pomóc, ale odtrącał mnie. Moje sprawy nie znaczyły nic dla niego. Też było leczenie psychiatryczne, doszedł alkohol, lekceważenie mnie i moich spraw. Chyba nie da się już tego poskładać. Żałuję, że zmarnowałam przy tym człowieku całą młodość-20 lat małżeństwa

Byłam w takiej samej sytuacji jak ty. Byłam z nim prawie 5 lat. Tak samo sie zachowywał jak twój facet. Powiem Ci jak to się skończyło.
Miałam dość tego, ze w ogole na mnie nie zwracał uwagi, liczyly się tylko potrzeby. Mimo, ze starał się, to sie nie udawalo, bo po chwili i tak wszystko musialo sie skupic na nim. Powiedzialam, ze to koniec. Był w szpitalu na leczeniu, bo powiedział psychiatrze na wizycie, ze ma mysli samobojcze (byl bardzo nerwowy, i chcial by w koncu sie ktos nim zajął, stąd ten pomysl-to byly jego slowa) Był tam 8 tyg. Nie odwiedzalam go, chcialam by o mnie zapomnial, myslalam, ze w szpitalu mu pomogą. JEszcze dzwonil do mnie czasem by powiedziec, ze jestem fajną dziewczyną i bym uwazała bo ktos inny pewnie mnie wykorzysta itp. Po wyjsciu ze szpitala dał mi spokoj. Sprzedal mieszkanie, przeprowadzil sie do rodzicow. Chciał wowczas wrocic do mnie, i ze mną zamieszkac, mowiac, ze bedzie grzeczny , nie bedzie mi przeszkadzal. Ja bylam stanowcza i mowilam nie, gdyż bedac z nim w związku, bardzo malo zarabialam i nie stac bylo mnie na wynajecie pokoju, i dojezdzalam od rodzicow codzienie 2h, i dwa razy mi wowczas zaproponowal bym zamieszkala, ale gdy raz przyjechalam zjedną torbą mowiac, ze moge je juz u ciebei zostawic, to wpadl w panikę, mowiąc, ze on nie jest gotowy... Potem byl w szpitalu innym, ale dość szybko go wypisali, wowczas do mnie zadzownil, i powiedzial, ze juz dla niego nie ma nadzei, i ze ma mysli samobojcze. Pare raze jeszcze do mnie dzownil, i krzyczal,ze to przeze mnie. Ze to ja go zniszczylam (leczyl sie juz pare lat przed poznaniem mnie, to on mnie ciągle zostawial i potem wracal, nie chcial slubu, bo mu "czegos we mnie brakowalo") i niestety parę tygodni pozniej postanowił odejsc na zawsze. i mu sie udalo.
Wiem, że go kochasz. I wiem, jak sie czujesz, jak cierpisz, jak znosisz jego wahania. Wspieraj go w walce z chorobą, gdy ją pokonacie to byc moze sie wszystko ułoży. Choc tak na prawde w waszym związku bedzie was troje: ty, on i jego choroba.
Wiesz co slyszalam czesto od niego? "jak mnie wyleczysz to bede cie nosil na rekach".
Ja załuję, że pozwolilam na jego powrot na poczatku związku. Ale nie wiedzialam co to za choroba.