Zniknął, a z biegiem czasu jest coraz gorzej... - Netkobiety.pl

Właśnie, chyba gdzieś ten smutek  jest też spowodowany takim jego zachowaniem. Nie spodziewałam się z jego strony czegoś takiego i na prawdę byłam przekonana, że jest dojrzałym facetem, który wie czego chce. Ta cała relacja była też bardzo oparta na rozmowach, szczerych i długich. Na pewno jest mi ciężko też właśnie przez to, jak to zakończył. Jestem rozczarowana jego zachowaniem, bo wiele razy podkreślałam i mówiłam, że wole najgorszą prawdę niż takie znikanie, okłamywanie, unikanie ciężkich rozmów w relacji...

Wiem, że powinnam odpuścić ten temat, nie przejmować się i pójść dalej, ale na prawdę jest ciężko. Ciągle siedzi mi to w głowie.

Tak też właśnie robię. Mam nadzieję, że z każdym dniem będzie lepiej... Kurczę, jaki to człowiek jest czasem naiwny, niczym nastolatka.

Chłopak zrobił Cię w trąbe - sad but true...
Musisz teraz skupić się na sobie, swoich planach, cieszyć się z tego co osiągnęłaś.
Nie był Ciebie wart. Powodzenia - dasz radę

Dziękuję, mam nadzieję, że w końcu będzie z górki.

Dziękuję.

Owszem, było bolesne, bo jednak to było 9 lat. Walczyliśmy o tamten związek, ale nie dało się już tego uratować i oboje podjęliśmy wspólnie decyzję, że najlepiej będzie się rozstać. Z tym, że tutaj wiedziałam dlaczego tak się stało i nie widziałam innego wyjścia.

Po naszych spotkaniach, rozmowa na rożne tematy, po tym jak podchodzi do pewnych spraw itp. stwierdziłam, że jest dojrzały. A to, że ma trudny charakter... no cóż, przecież każdy z nas ma jakieś cechy, które będą określane przez kogoś jako trudne. Nie przeszkadzało mi to. To też była osoba po przejściach w innych związek, więc pewnie ten charakter też był tym spowodowany, nie mamy 20 lat...

Gdyby się nie nadawał skreśliłabym go od razu. Bardzo długo byłam ostrożna, ale gdzieś po 6 miesiącach regularnego spotykania się wydawało mi się, że jest odpowiednią osobą i mogę pozwolić sobie na zaangażowanie, a nie wiecznie być ostrożną. Nic nie wskazywało na to, że tak to się zakończy... Stąd też to całe rozczarowanie i żal. Zrozumiałabym gdyby mi napisał wprost co się stało, nawet jeśli miałoby to zaboleć, ale takie zostawianie kogoś bez wyjaśnienia jest straszne... Najwyraźniej chyba to jaki był przy mnie, jak się wypowiadał na pewne tematy było z jego stroną tylko grą...

Gdyby było czarne albo białe, a on taki konkretny, to porozmawiałby z autorką szczerze, wyjaśnił, że już nie chce tej relacji i dlaczego, a dopiero potem zniknął.
Uciekanie bez słowa to przecież najgorsze, co można zrobić komuś, z kim się było blisko. Powoduje wieczne zawieszenie. Nie ma szans tej straty normalnie przerobić i pójść dalej, kiedy zostało się pozbawionym możliwości zrozumienia.

Tylko o to chodzi, że przez całą tą znajomość on był konkretny. Bardzo mocny charakter, twardo stał przy swoim, zawsze mówił szczerze co myśli  itp. Ja cenie sobie te cechy u człowieka i w żaden sposób mi one nie przeszkadzały, wręcz przeciwnie, dlatego też nie rozumiem skąd taka zmiana. Miałam Go za osobę, która powie mi otwarcie "Słuchaj, kończymy to bo...". Nigdy bym nie powiedziała, że zachowa się w ten sposób.  Zmiana dosłownie o 180 stopni, jakby ktoś go podmienił.

Też uważam, że takie znikanie jest najgorsze. Ciężko zrozumiem i odnaleźć się w takiej sytuacji. Wolałabym porozmawiać z nim i zakończyć to jak dorośli ludzie, a tak zostawił mi same znaki zapytania. Ta niewiedza jest strasznie męcząca i przypuszczam, że nigdy nie dowiem się dokładnie o co chodziło... No chyba, że nagle łaskawie sobie przypomni o mnie.