Kryzys da się to uratować? 14 lat małżeństwa - Netkobiety.pl

Również uważam, że Twój mąż ma romans. Nie proponuję rozmowy. Proponuję zabezpieczanie finansowe dzieci i siebie, znalezienie pracy ( jeśli nie pracujesz) i ukladanie sobie życia bez niego.

Ostatnio mi powiedział że nie wie jak ma na tego typu zarzuty reagować , i że przecież nie mam żadnych dowodów na to by mu nie ufać i czy jakieś dowody mam - niestety nie mam poza intuicją i jego zmianą zachowania wobec mnie , która już tak leci po równi pochyłej odkąd się urodziła pierwsza córa czyli ponad 5 lat

Jak dla mnie Twoj maz ma romans. Tak jak zauwazyla Ela tam sie duzo dzieje, bywa lepiej i gorzej i w zaleznosci od tego maz przyjmuje wzgledem Ciebie okreslona postawe. Nie jestem tylko pewna czy kiedy tam jest gorzej u Was jest lepiej. Podejrzewam ze roznie bywa, czasem jak tam jest kwas to i Tobie sie obrywa. Poranna wiadomosc musiala byc z tych "pozytywnych" i maz w przyplywie dobrego nastroju postanowil dobrodusznie zaproponowac biednej, zdradzanej zonie ochłapik w postaci wspolnego wyjazdu do sklepu. Te wieczorne wyjscia, spacery itp to tez nie byla ucieczka przed Toba tylko ucieczka do bardzo konkretnej ONEJ.
Na Twoim miejscu udalabym glupia i nieswiadoma by uspic jego czujnosc i zebrac dowody zdrady.Na "szczere" rozmowy nie licz bo sie nie doczekasz, szczegolnie ze Twoj maz nie ma tam chyba zbyt pewnego gruntu i nie jest gotowy na postawienie na nowa znajomosc wiec bedzie sie staral trzymac Ciebie i dzieci w rezerwie.

Także wydaje mi się, że mąż ma romans.
Znajdź sobie pracę, jeśli jej nie masz. Zbuduj podstawy do tego, żebyś mogła go bezpiecznie zostawić.

Także napiszę, żebyś dołożyła mu obowiązków, ale w domu. Nie w garażu. Świetna do tego jest właśnie praca - przecież nie możesz wszystkiego zrobić, a to jest także jego dom. Więc i jego obowiązki.

Nie rozumiem - dla czego on Cię wozi na zakupy? Nie masz prawka? Nie masz samochodu? Może pora na usamodzielnienie się w tym zakresie.
Zacznij szukać i zbierać dowody, jeśli uważasz, że ma romans.

Jeśli uważasz, że pomoże rozmowa, proponuję najpierw napisanie do niego listu, w który napiszesz mu, jak się w tym małżeństwie czujesz. Niech sobie go przeczyta, przemyśli i po kilku dniach spokojnie usiądźcie i porozmawiajcie.

Najpierw pogadaj z nim delikatnie. Nie zakładaj od razu, że ma romans (to jakieś brednie). Może też mu coś leży na sercu, coś go boli itd. Tylko wasza wspólna, szczera rozmowa może to rozwiązać. Nikt inny. Tutaj znajdziesz takie odpowiedzi (czasem prawdziwe, czasem nie), ale to dlatego, że takie tu już to towarzystwo. Jak to mówią: "You see things not as they are, but as you are''.

Jedyna fajniejsza dziewczyna, która tu pisała, i która zapadła mi jakoś w pamięć, to była "truskaweczka".

Reszty nie brał bym pod uwagę w wielu kwestiach.

W czym nasze porady jej zaszkodzą jeśli mąż Nie ma romansu?? W czym zepsuja super związek?
Thedirt wybrales sobie dziwny wątek do wyznania uczuć.. Cos jak oświadczyny na pogrzebie..
Nie wiem jakie wielkie doświadczenie w długich małżeństwach ma truskaweczka ale jak by chciała to by tu napisala. 
Wcale mi się milo tego nie  pisze do autorki ale jak ona o siebie nie zadba to kto? Są tu różne wątki, nieraz autorrkom dostaje się po głowie jako tworzącym dym między sobą a mężem. ale tu nie bardzo jest się czego chwycić.. W sypialni chłód- wakacje.. cóż.. jak to wakacje ..
Próby rozmów- lekceważenie. Docinki..nawet niespecjalne krycie się.

Przecież nie twierdzę, że byłoby  to "lekiem na całe zło".
Uważam jednak, że zakładając nawet to gorsze, warto  spróbować ustalić ten "stan faktyczny".

Proby rozmowy nie dzialaja. Przeciez autorka to opisuje, podobnie jak zadne inne podejscia.
Co tu duzo mowic... Maz jest palantem to na 100%. To i bez zdrady widac. Chcesz chodzic na paluszkach do konca zycia? Pewnie bedziesz.
Pewnie ma romans, ale tego nie mozemy wiedziec.

Strata czasu. Zostaw go.

Rozmowa z mezem to na tym etapie tylko strata czasu. Zdaje sie, ze rozmowy juz byly i jedyne co Autorka uslyszala to "wydaje Ci sie, masz jakies dowody?" Jakby sam zainteresowany nawet nie probowal przekonywac ze przeciez kocha i szanuje zone wiec zdrada nie wchodzi w gre tylko czul sie pewnie ze nie ma sladow i dowodow  wiec ona se moze pogadac a on z niej zrobi glupia.

Cóż żeby ratować związek trzeba najpierw ratować siebie. Nie żebrać o miłość nie żebrać o seks spojrzeć bez różowych okularów na ten 8 cud świata któremu się chyba w d..poprzewracalo bo miał chyba wszytko i malo wymagań wobec niego..
Masz 2 małych dzieci? To po 19 Ty miej czas dla siebie czasem. na fitness kino późne zakupy czy nawet ten spacer z psem od czasu do czasu.

Tak zaczęłam robić i tak zamierzam nadal.  Pierwszego dnia jak wróciłam mój mąż stwierdził że teraz mnie rozumie co to znaczy że się sajgon w domu zaczyna jak on tylko drzwi zamyka, bo jak tylko wyszłam małe zaczęły dawać czadu, cóż uroki rodzicielstwa może sobie teraz poodczuwać sam na własnej skórze że po pracy nie ma odpoczynku przy dzieciach zwłaszcza po godzinie "zero" rodzice mnie zrozumieją o co chodzi. Powiem szczerze mój mąż marudził że z psem musi chodzić że to takie nużące a dla mnie to relaks. Fakt starałam się chodzić tak długo jak mój mąż zazwyczaj ponad 1h jego trasę (pies ma swoją ulubioną trasę spacerową) musiałabym przejść z 6 razy więc nadal mam tu zgrzyt no ale nie poradzę.

Jezeli taki jest Twoj plan to przestan narzekac i po prostu przywyknij.
Kochana przez niego nie bedziesz, adorowana nie bedziesz i traktowana jak najlepsza przyjaciolka tez nie.
On po prostu tego nie chce i nic nie poradzisz na to. W zwiazku moga byc klotnie i problemy, ale kiedy oboje chca byc ze soba.
Nie widac zadnego znaku, ze on chce. Powiedzial Ci jasno zebys sie nie wtracala w jego sprawy jak JEGO samochod.
Moze on tez mysli o dzieciach i dlatego z Toba jest.

Ja podobnie jak Wielokropek uwazam, ze jednoosobowa misja ratunkowa ktora probujesz podjac Autorko nie ma szans. Rozumiem i szanuje, ze traktujesz powaznie instytucje malzenstwa i zlozona przysiege bo sama tez jestem w kilkunastoletnim zwiazku i nie traktuje tego jako czegos na chwile, jednakze zeby wszystko musi miec sens, reanimacja zwiazku rowniez. W Waszym wypadku widze to tak:ratowac chcesz Ty, kochasz Ty, zalezy Tobie. Twoj maz jest z Wami tylko z musu bo czuje jeszcze jakas odpowiedzialnosc za dzieci, bo jak piszesz nie wiadomo co ze zdrowiem corki, bo co powie rodzina i znajomi na to ze zostawia zone i male dzieci na rzecz jakiejs dziuni. Tak wiec trwa w tym z zacisnietymi zebami ale kompletnie niezainteresowany poprawa sytuacji miedzy Wami. On chce odrobic swoja panszczyzne w domu i leci jak na skrzydlach w swoje sprawy. Jestes pewna ze pasuje Ci taki uklad? Miec formalnie meza i ojca dla dzieci dokladajacego sie do domowego budzetu ale jednoczesnie zero uczucia, wsparcia i poczucia wspolnoty za to rogi do sufitu? Bo ja rozumiem "razem na dobre i na zle" w chorobie, problemach finansowych, chwilowej rutynie zycia ale razem we troje? Hmm.

Jest wielu mężów "małych chłopców", których jednak ktoś chciał. Często jest tak, że ta cecha się ujawnia dopiero po jakimś czasie, albo inaczej mówiąc, całun zakochania i spijania z dzióbków mija i okazuje się dopiero wtedy z kim się wzięło ślub.

Odsunięcie męża od żony to jedno, a jego "romans" to drugie. Nie wiadomo co było pierwsze. Może odsunięcie męża od żony ma inne powody, a ten "romans" był wynikiem zapełnienia pewnej "próżni" jaka powstała w wyniku tego oddalenia się od siebie. Zaznaczam tu, że to nie jest usprawiedliwianie męża, tylko zwykłe przemyślenia. A może było i tak, że mąż poznał kogoś z kim czuje się lepiej, niż z żoną i w wyniku tego się od niej odsunął.
Z opisu autorki można jednoznacznie wywnioskować, że jej mąż jest dupkiem, tylko, że każdy "kij ma dwa końce"... Autorka napisała, że mąż wylewał wobec niej jakieś żale, ale nie napisała jakie. Faktycznie chodziło tylko o takie głupie sprawy jak te dotyczące samochodu ?

Od początku to małżeństwo wyglądało na z braku laku. Jak znam życie, my sobie pogadamy i Autorka sobie pogada, a zostanie tak jak zostanie. Zapewne w życiu męża pojawił się ktoś bardziej atrakcyjny, a za jakiś czas u zony tez ktoś taki się pojawi np. instruktor prawa jazdy, czy kolega na terapii. A związek jak był letni, to i będzie sobie trwał np. dla dzieci.

Coś tam Autorka o tym wspomniała cytuję:

Tak ma samochód VW Polo marzenie życia, tej fiksacji z nim nie będę dzielić nie rozumiem jej akceptuje tylko. Przy kolejnej rozmowie dowiedziałam się poniekąd czemu niby nie chciał ze mną jechać po auto spokojnie wyjaśnił pomiędzy wierszami że Pan jest maniakiem i że to auto to biały kruk i będzie przynudzał o czymś co mnie nie interesuje i że on chce jechać komfortowo autem i że nie wie w jakim stanie sprawnym jest auto generalnie okrężnymi drogami nie chce ze mną i już ma mieć tą przestrzeń jak zrozumiałam tylko dla siebie beze mnie tylko jego przestrzeń jego zdobycz własna. Mam w tym nie uczestniczyć i tyle. Bo podobno wszędzie chce wszystko kontrolować - może to po części moja wina że tak jest? może go przydusiłam?  i tak się zachowuje wobec mnie?

Mąż ma dużo hobby i zajęć które kocha wręcz .. grzebanie w aucie czytaj siedzenie w garażu, elektornike dłubanie, programowanie różnego typu (jest informatykiem) tylko te zajęcia są bardzo czasochłonne na to potrzebuje dużo czasu a są jeszcze praca, dzieci i dom, ten dom na końcu a ja nie wiem podobno też jestem i nie jestem dla niego przeźroczysta twierdzi że mam mylne spostrzeżenia chociaż nie wiem gdzie w tej całej hierarchii jestem ja.

Nie mogę powiedzieć pomaga mi w firmie, jak trzeba teraz przygotować biuro bo się przenoszę będzie to robił, robi zakupy tak ja nie mam prawa jazdy (jestem w trakcie robienia) i nie mogę dźwigać, mamy ustalone że kąpie dzieci i tak jest , chodzi z psem do weterynarza, każdy remont, naprawa to jego działka - to uważa że robi dla mnie, dla nas  bo faktycznie tak jest ale sfera uczuciowa bardzo kuleje mój mąż tego nie rozumie kompletnie albo nie przyznaje się do tego że też to widzi.

I problem jest w tym że chce wszystko na raz a tak się nie da po prostu się nie da. Ustalanie że idzie do garażu raz na tydzień czy raz na dwa tygodnie cały dzień robi sobie coś itd nic nie da bo to jest za mało na zasadzie "daj palec a wezmę całą rękę", łamie ustalenia, że ja mu nigdy nie pozwolę on nie może - zawsze sobie coś znajdzie wymyśli co nie cierpi zwłoki aby to zrobić i jest to najważniejsze na świecie do zrobienia. A reszta?  Reszty jak się właśnie na coś zafiksuje nie ma. Chce robić to na co ma ochotę w danym momencie bez informowania rozmowy ustalenia - może faktycznie czuje się jak na smyczy przeze mnie? i właśnie z niej się zrywa? a ja to opacznie rozumiem że ma kogoś?

I tak ciągle nie ma czasu aby się zatrzymać i faktycznie brak czasu jest wymówką żeby ze mną czasu nie spędzać  bo są inne zajęcia "ważniejsze"  a ja nie jestem mała dziewczynką i powinnam to zrozumieć. Nie rozumiem garaż albo ja nie rozumiem podobno to ja jestem straszną egoistką i to podobno ja ciągnę pod siebie i że ciągle chce z nim być i wszystko wspólnie. A ja chciałabym widzieć tylko że od czasu do czasu on sam chce ze mną - straszne co piszę.

Przy ostatniej rozmowie powiedziałam mu że szkoda życia na taki pęd że w końcu trzeba się zatrzymać chyba ze on już faktycznie się zatrzymał ale gdzie indziej - tak mam mętlik. Zwłaszcza jak pokazał mi telefon, komunikatory i że mam do tego pełen dostęp kiedy tylko chce że nie ma nikogo innego i że to ze mną coś się dzieje niedobrego - a może?

Ja nie mam pewności czy on kogoś ma, nie wiem, może faktycznie to moje chore urojenia?

Jak dalej tak będzie będę musiała coś z tym zrobić na razie łudzę się że coś się odmieni i że ten kryzys minie. Ten kryzys spowodowany jest nie tylko jego podejściem moim też.

Pomalujesz raz źle, drugi poprawisz, za trzecim będzie już dobrze
Podobnie jest z gipsowaniem, kładzeniem szpachli itd. Tylko wówczas należy wybierać te do szlifowania - można zatrzeć i zeszlifować dzioby i dziury

Dobrze, że robisz to prawko. Potem postaraj się o samochód dla ciebie, żebyś nie musiała się prosić.
Jego wymówki odnośnie jazdy po samochód są, no są jakie są. Wymyśla na poczekaniu, żebyś na pewno z nim nie pojechała.

Przypomina się odcinek Muminków, kiedy to Mamusia Muminka poczuła się niedoceniana przez rodzinę. Wówczas wybrała się z Włóczykijem po specjalne wiśnie. Nie było jej 5 dni. Gdy wróciła, wszyscy bardzo ją doceniali. Wiesz... niby bajka, ale swoje przesłanie ma.

Jeśli nie ma romansu, to terapia małżeńska jak najbardziej nic mu nie zrobi, a może pomoże w Waszej komunikacji?

Takie samo zdanie mam. Przy założeniu, ze Autorka zmusi się do czegoś, czego nigdy dotąd nie robiła zapewne. A takie to proste przecież.
Wyrywkowe informacje, zamiast rozjaśniać, zaciemniają obraz.
Mam wrażenie, że samo założenie tematu błędem było.
"Bo on, to kawał (członka męskiego) jest". "Taki owaki", przy okazji, z komentarzy płynie.
Kobieta martwi się o przyszłość. Dajmy jej tę możliwość, by o niej wspomniała partnerowi.
Powtórzę, rozmowy o sprawach ważnych są niezbędne.

Nie próbuj, napisz ten list i poczekaj. Wątpię żeby nie przeczytał bo ciekawość ludzi jest naturą człowieka. Daj czas tjm poczekaj niech przemysli sobie. Gdy będzie gotowy do rozmowy to sam ciebie o nią poprosi.

Ucieczka tjm przed rozmową, ucinanie rozpoczętej rozmowy jest  bierna agresją.

A sądzisz że można tą relację naprawić? Z tego co napisałam jest szansa że się uda na nowo tą bliższą relację stworzyć, reaktywować kiedyś była.. tylko jak?

Wydaje mi się... hmmm... jestem... byłam w identycznej sytuacji jak Ty szanowna koleżanko...ponad rok temu (jesteśmy po rozwodzie)... nie chcę być "złym prorokiem" ale jest duże prawdopodobieństwo, że jest ktoś jeszcze w tej relacji...przeczytałam dokładnie to co napisałaś i wydaje mi się że Twojemu mężowi przestało zależeć na tym związku.

Zadałabym mężowi pytanie, czy mu na Tobie zależy i czy chce nadal być w tym związku? takim związku...no właśnie jakim?... czy chciałby coś naparwić? bo Ty się męczysz i on to napewno widzi....tym bardziej że Ty się z tego co piszesz starasz

Za namowami napisałam do niego list, ma go centralnie ustawionego przed ekranem monitora tak żeby na pewno zobaczył, czy przeczyta nie wiem, jaka będzie reakcja nie wiem - trochę się boje powiem szczerze ale to zrobiłam.

Moje wieszanie prania 3+
Zmywanie 3= ( po co myć szklankę po czystej wodzie za to = )
Prasowanie 2 ale tylko dlatego że za naszych czasów nie było jedynek
Porządki w szafie 3
Mycie okien 4
Też byłem nieco dłużej kawalerem

Ja tam jednak uważam, że w pewnych sytuacjach nie powinno się tego robić.

Ale w tym temacie chyba nie o mnie chodzi ?

haha:D dostawałam takie zdjęcia Meldowania się o które nie prosiłam nigdy itd.. Sorrry. to się chyba zasłona dymna nazywa..

rób swoje, jak Ci Pasławek napisał.

Nie, niczego nie przekręcasz na swój negatywny sposób, jak Ci to usiłuje wmówić mąż.
Dla mnie też taka uwaga, rzucona w takiej sytuacji, byłaby nie na miejscu i sprawiłaby mi przykrość.
Tylko, że znając siebie - nie pozostawiłabym tego bez odpowiedzi i zaraz odgryzłabym się mężowi, nawet przy koleżankach

Z tego co piszesz, wynika dla mnie, że Twój mąż Cię nie lubi.
Lubi Cię krytykować, poprawiać, upominać, dokuczać Ci, lubi sprawiać Ci przykrość i wmawiać Ci, że to z Tobą jest coś nie tak jeśli czujesz się urażona jego dogryzaniem.
Pytanie - dlaczego ?

A z siebie Twój mąż jest zadowolony?

"Mojego męża wykopałam na polu buraków"

Może brakuje mu "instrukcji obsługi" Ciebie.
Ale on może ma niskie poczucie własnej wartości. Stąd poszukiwanie tylko swojej przestrzeni, dogryzanie Ci itd. Uznał cię za słabszą i może sobie na Tobie poużywać. Podbudować Twoim kosztem ego.

Przestań księżniczkować. Łazić jak ta zraniona łania po mieszkaniu i "karać kolesia" wiecznym nic. On tak się nie nauczy, że łatwo Cię zranić. A potem składasz się do kupy przez cały dzień. On jest jak pies - nie ukarzesz na miejscu za przewinę, to później nie pamięta, za co go karzesz. Jak chcesz ukarać to nie babskim wiecznym "nic i domyśl się" a na miejscu i bezpośrednio.

Kiedy się to zaczęło jak byłam w pierwszej ciąży, zmienialiśmy mieszkanie na większe remontował je, ja chciałam inaczej on inaczej ciągłe zgrzyty, ja w ciąży hormony emocje a praktycznie byłam cały czas sama przez ten okres , praca remont na tamten czas potrafił zrobić mi awanturę za to że np kupiłam przewijak (bo za szybko bo obecnie na starym miejsca nie mamy), za ubranka bo za dużo a ja starałam sobie zabić czas pustkę.. za to że poproszę go o masaż opchniętych nóg a on jest zmęczony..

I od tego momentu już się zaczęła równia pochyła mi się wydaje jak córa przyszła na świat mieliśmy dwa różne punkty widzenia na wychowywanie dziecka , były ciągłe zgrzyty jedno z nas ciągle musiało ustępować zazwyczaj ja.

Później doszliśmy jakoś do porozumienia było super całą drugą ciąże próbował mi zrekompensować swoje zachowanie za poprzednią i to jak to wyglądało. Przy młodym nie było zgrzytów mieliśmy już drogę przetartą po córci.

Później zmiana stanowiska w pracy godziny pracy sie przeciągały do wieczora , wieczorne calle z amerykanami a ja ciągle z dzieciakami chorymi marudzącymi mój kryzys moja upierdliwość w tamtym okresie tak duża naprawdę ze zmęczenia,, wtedy powiedział mi że ma dość ciągle marudzącej żony wiecznie nie zadowolonej, największy wtedy kryzys miał szkolenie tygodniowe od 8-20, ostatniego dnia zadzwonił do mnie że kończy ok 15 odwiezie kumpla i wraca do domu.. okazało się że kumpla odwoził poza miasto i nie omieszkał też wstąpić do niego na pogaduchy herbatkę wrócił o 19 - wybuchłam (tak mam charakter wybuchowy mój maż wie że jestem w stanie znieść wiele do pewnego momentu) awantura wtedy była taka że wióry leciały on nie rozumiał mojego punktu widzenia za to usłyszałam że on ma dość bo ja go ciągle chce kontrolować i on może chodzić i robić co chce bez informowania mnie o tym pamiętam że siedział w przedpokoju bo chciałam żeby z domu wyszedł stwierdził że to jego dom i nigdzie nie pójdzie .. a ja na niego rękę podniosłam i klepnęłam ze po plecach mówiąc że chyba jest głupi i nic nie rozumie.. sytuacje mi do tej pory w żartach wypomina że "żona go bije" jest typem żartownisia - wtedy wiem że miał dużo racji apropo marudzącej żony - ja zaczęła to zmieniać w sobie

Sądzę że wtedy tez miał dużą potrzebę garażu a go nie miał ja tez chciałam wytchnienia.

A apogeum to poprzednie wakacje a zarazem nasze pierwsze z dziećmi i najgorszy z możliwych wybór i zestaw ludzi wakacyjny uwaga:  moi rodzice, moja teściowa z wnukiem, moja siostra w ciąży z partnerem , i my z dzieciakami w jednym domu. Wyszło to tak że mojemu mężowi się wymsknęło przy teściowej że jedziemy nad morze i ona załapała że to zaproszenie i już poszło nie chciałam odkręcać były o tym rozmowy że może być nieciekawie ale stwierdziłam będzie jak będzie.

Z teściową miałam dobre relacje do czasu urodzenia się dzieci wtedy zaczęła pokazywać swoje "ja" nawet do tego stopnia że myślałam o zatrudnieniu pomocy do domu (sprzątać mi zaczęła, uszczelki w lodówce mi sprawdzała że brudne) to mi stwierdziła żebym zrezygnowała z pracy to będę miała na wszystko czas. Przyjeżdżała do nas dwa razy w roku na dwa tygodnie na pełen relaks. Nic nie robiła, nie zajmowała się dziećmi może chwila zabawy, zazwyczaj przyjeżdżała ze sowim wnukiem którym się zajmowała,  któremu trzeba było jeszcze zajęcia szukać wypady, on siedziała przed laptopem i grała w pasjansa, rozwiązywała krzyżówki , popijając kawę i paląc fajki a ja za nią sprzątałam, usługiwałam nawet talerza nie była w stanie odnieść do zlewu po sobie i tak to wyglądało, a do tego mąż oczekiwał że ja się będę jeszcze teściową zajmować rozmawiać z nią itd w pewnym mocnienie miałam dość ja tez chciałam chwilę spokoju urlopu zwłaszcza ze była już na świecie córka - tak wyglądał nasz każdy urlop a dokładnie mój a po byłam jeszcze bardziej zmęczona niż przed i odżywałam jak wyjeżdżała w końcu miałam spokój.

Moja teściowa i moja mama się tolerują a tak naprawdę moim zdaniem obie pałają do siebie niechęcią wzajemną mój maż tego nie dostrzegał.

W efekcie na wakacjach ja z mężem kłóciliśmy się non stop (jak to zazwyczaj bywa gdy w pobliże jest teściowa nie rozumiem ale tak jest), moja siostra miała pretensje do teściowej o palenie i jej marudzenie (pali duzoo a ona w ciąży), moja mama że teściowa ja zanudza i że nic kompletnie nie robi a np do grilla jest pierwsza komizm, do tego teściowa totalnie uwierzcie przez prawie tydzień nie zrobiła nic, nie pomogła w śniadaniu, posprzątaniu, zakupach, zajęciu się dziećmi - nic totalnie kompletnie - było wielkie mega booommm i awantura ostra przy której pierwsze raz wspomniałam teściowej na temat jej zachowania - wtedy mój mąż wybuchł i zarządził koniec wakacji i że albo jadę z nim albo on jedzie sam z psem i wraca do domu - i pojechał zostawił mnie z dzieciakami - teściowa wyjechała z wnukiem - mąż wrócił po nas przyjechał moje urodziny - rozmowy o tym co się stało na wakacjach do niczego nie doprowadziły każde z nas ma swój punkt widzenia ja usłyszałam tylko że mi tego nigdy nie wybaczy tak samo jak i swojej cytuje "leniwej dupie matce" zostawiliśmy ten temat nie wracaliśmy już do tego , zerwał kontakt z matką od tamtej pory i nie chce o tym nawet słyszeć aby kontakt na nowo odnowić są wymiany zdań kurtuazyjne życzenia i tyle, ja jej podsyłam zdjęcia wnuków którymi notabene przestała się totalnie interesować już nawet wcześniej przed tymi feralnymi wakacjami. Ja przestałam się wcinać w to i namawiać męża na odnowienia kontaktu z ojcem też urwał.

Od tamtej pory minął rok kolejne wakacje zupełnie inne ale między nami jest jak jest tak jak opisałam.