Znajomość ze smutną kobietą - Netkobiety.pl

Ona jest po trudnym związku, a Ty pewnie masz żonę. Może dookreślisz tą znajomość, porozmawiać o Was, co mieć będziecie w niej, czy możecie na siebie liczyć jako znajomi, wsparcie. Jesli z jej strony padają sugestie inne niż masz w głowie- to jej to napisz: Lubię Cię, wspieram- ale nie będę Twoim mężczyzną.
Warto to wprost powiedzieć, jak czujesz, ze zaangażowanie jest nierówne.

Utnij to pisanie. Przecież dobrze wiesz, że jest w Tobie zakochana i wbrew temu, co mówi, chciałaby związku. Ty nie możesz jej tego dać ani uczuć odwzajemnić. Więc po co dopuszczasz do sytuacji, w której druga osoba ma nadzieję na coś więcej? To nieodpowiedzialne i samym kontaktowaniem się z nią ją krzywdzisz.

Jak powyżej. Psycholog to dobra opcja. Nie jest normalne, by ktoś tak reagował na krótsze wypowiedzi SMS.

Dziękuję za odpowiedzi. Chyba rzeczywiście przyjaźń damsko - męska to rzadkość. Długo wierzyłem, że tak jest. Psychologa zaproponowałem. Korzysta.

Wielkie słowa, ale nieadekwatne do sytuacji, w której ona się znajduje.

Powinieneś urwać kontakt, ale nie zrobisz tego, bo dla Ciebie to też jest już coś więcej, niż powinno być.

Ale skoro świadomie kontynuujesz tą relację wiedząc, że nie możesz jej dać nic więcej - to wybacz, ale jesteś różowym zwierzakiem z zakręconym ogonkiem z tyłu.

Jesteś silniejszy od niej, ona teraz nie umie zadbać o SIEBIE sama. Powinieneś to zakończyć.

Bycie "dobrym samarytaninem" nie zawsze wszystkim wychodzi na dobre.

Moim zdaniem nie powinieneś urywać nagle kontaktu. Skoro już jest taka sytuacja to poczekaj aż wizyty u psychologa jej trochę pomogą. Po prostu ogranicz kontakt wyraźnie jej dając do zrozumienia że jest tylko znajomą, że masz żonę i że z żoną jesteś szczęśliwy. Wydaje mi się że wizyty u psychologa i trochę czasu powinny pomóc aby doszła do siebie. Wtedy bez wyrzutów sumienia można zakończyć relację.

Tego że ma kłamać nie napisałem. Powinien jej mówić prawdę, uzmysłowić jak dokładnie sytuacja wygląda. Po prostu uważam że terapia szokowa nie zawsze jest najlepszym z możliwych wyborów. Oczywiście ten okres przejściowy nie powinien trwać za długo.

No cóż, autor wątku nie pisał że jest dla niego czymś więcej niż znajomą. Raczej wydaje mi się że zbyt pochopnie uwierzył w przyjaźń damsko - męską kiedy ma się już żonę.

No musiałby się wypowiedzieć czy rzeczywiście tak jest. Bardzo możliwe.

Ja akurat wierzę w zwykłą przyjaźń damsko-męską, ale ta kobieta jest stabilna emocjonalnie i dzieli nas 20 lat różnicy

Dziękuję wszystkim, że pochyliliscie się nad tym. Tak jestem żonaty i ci, którzy mnie znają, wiedzą, że nie zostawię żony. Pewnie popełniłem błąd na samym początku. PowiedZiałem jej wtedy, że jej nie odrzucę, ale chodziło o to, że jako człowieka. Tak, ona powiedziała mi kiedyś, że jest zakochana, ale cały czas utrzymuje, że marzy o tym, żeby mieć do mnie zdrowy stosunek i że najbardziej boi się, że straci we mnie znajomego. Widzę, że walczy. Kilka tygodni, nawet miesięcy jest ok, normalna wymiana zdań , czasem nawet przerwy w pisaniu A przychodzi taki czas, że, tak czuję, potrzebuje zapewnien, że nic się nie zmieniło i że dalej chce utrzymać kontakt. Wiem, że po drodze zawaliłem sprawę, ale naprawdę wierzyłem, że uda się tej znajomości przetrwać, chciałem pomóc

Na smsy typu "Miłego dnia" też mam nie odpowiadać?

W ogóle się nie odzywaj. Koniec znajomości i tyle. Numer możesz zablokować, będzie łatwiej.

Pisząc jej, że życie pisze różne scenariusze, dalej jej nadzieję. Znowu. Ogarnij się.

Marakujka - ogólnie to jestem nieodrzucający człowieków. StarsZej Pani też bym pomógł.  Z grzeczności i chęci pomocy pewnie ospisywałbym na smsy. Ale fakt - niepotrzebnie złożyłem taką deklaracje. Wczoraj popełniłem chyba kolejny błąd, bo na pytanie "Czy nie muszę się bać" ,odpisałem "A jak twoim zdaniem mógłbym ci odpisać?" Dziś nie odpisuję.

Czuj się, bo chyba odrobinkę zgrzeszyłeś, coo? Ale Ona dorosła- a nie dziecko.

Piszę do Was cokolwiek, żeby się nie złamać. Ciągłe pyta, co miałem na myśli odpowiadając ma jej pytanie, czy może się nie bać słowami "A jak twoim zdaniem mógłbym ci odpisać" A na milczę

Wow123, z tą starszą panią o której pisałam parę postów wyżej, to nie udawaj że nie rozumiesz. Wstrętna jakaś baba, zupełnie nie w twoim typie nie daje ci spokoju i wypisuje do ciebie tak jak tamta. No nie uwierzę,że takiej od razu nie wyklarujesz baaaaaaaardzo jaaaaaaaasno, że nie jesteś nią zainteresowany i ze bedziesz tak kręcił tak jak z tą obecną. No.

Zapytaj swojej żony, co powinieneś teraz i jak...
A poważnie to tak: ja bym się z nią spotkała i wytłumaczyła, że nic z tego nie będzie. Wymyśl coś - że tak głupio się potoczyło i ona  źle zinterpretowała twoje zachowanie, ale też jej jasno powiedz, że NIE CHCESZ więcej się z nią kontaktować i spotykać. Jeśli z jakichś powodów nie chcesz się spotykać, to napisz maila lub esemesa. I weź ją w końcu zbanuj w tych telefonach.

Nie, nie, nie.
Nie spotykaj się i absolutnie nie odpisuj.
Będzie tylko gorzej, uwierz mi.

Zerwanie kontaktu to zerwanie kontaktu.

Na razie wyłączam telefon na pół dnia

Dziękuję Peter. Ale co ja mam jej odpisać na to co miałem na myśli pisząc " A do twoim zdaniem mógłbym ci odpisać" Bo szczerze w tej bezsilności myślałem, może.się nie bac, bo wciąż się o nią martwię, ale przecież nie mogę tak napisać, bo ulży jej na chwilę, a potem zapragnie więcej zapewnień. Już to znam

Zgadzam się. Nagłe zerwanie znajomości jest krzywdzące dla drugiego człowieka, który tego nie rozumie, bo przecież chwilę wcześniej był dobry kontakt, bo znajomość wydawała się pewna, bo dawala oparcie. Tu zdążyło się pojawić silne przywiązanie, a jeśli dodatkowo kobieta naprawdę się zakochala w autorze, emocje będą tym większe.
Kontakt trzeba ograniczyć i unikać tego, co daje pozory zainteresowania innego niż koleżeńskie, ale nie z dnia na dzień ucinać, może jeszcze bez wyjaśnień...
A może potrzebna jest spokojna, szczera rozmowa o tym, że nic "więcej" nigdy z tego nie bedzie, żeby nie rosły te złudne nadzieje.

Cyngli - to nie do końca prawda. Byłbym przeszczęśliwy, gdyby ułożyła sobie z kimś szlachetnym życie. Wiem, że ona też życzy mi jak najlepiej. Naprawdę oboje wiemy, że z sobą nie będziemy. Wiem też, że bardzo chciałaby traktować mnie jak przyjaciela, ale widać nie potrafi. Na razie nic nie pisałem..To musi się dobrze skończyć.

Wg mnie, to czy ją zblokować czy nie, zależy od układu w jakim byli - czy mieli kontakt fizyczny (widzieli się na żywo, spędzali ze sobą czas, seksili się, czy w ogóle się jakoś poznali), czy był to kontakt tylko wirtualny. Na pewno jednak na jego miejscu najpierw zaproponowałabym rozmowę w cztery oczy na żywo (lub co najmniej napisanie maila, jeśli się nigdy nie widzieli), aby sobie coś niecoś powyjaśniać. A potem powinno to zależeć od stanowiska kobiety - czy będzie dalej upierdliwa, czy przestanie i zrozumie.
Ale jeśli kobiecie się nie da przemówić, to zbanowanie jest najlepszym co on może zrobić, dla dobra własnego i swojej rodziny. W końcu nie ma on do czynienia z dzieckiem lub paprocią, a z dorosłym świadomym człowiekiem, więc też nie ma sensu się z takim cackać, jeśli znajomość przestaje być sensowna i przynosi więcej szkody, niż pożytku. Tym bardziej w przypadku więcej wirtualnym, niż realnym.

Nie wiem, może wyglądało to tak jak autor pisał kilka postów wyżej - on coś do niej mówi, a ona zastanawia się co on tak właściwie mówi i mu nie wierzy.
Autorze, ty bardziej konkretnie do tej kobity musisz. Tak lub nie - ale konkretnie, a nie że "może". Skoro miałeś jaja zbałamucić babę, to teraz miej jaja aby ją sprowadzić na właściwe tory lub podziękować za znajomość.

Nie "zbałamuciłem" tej kobiety. Kilka razy rozmawiałem z nią face to face, potem był kontakt tylko smsowy. Nic nie piszę póki co. Ona też nie. Wiem od znajomej, Która ma bank nie zna powodu, że K zamknęła się w domu i jak dzieci nie widzą zwija się w kłębek, żeby zagłuszyć jakiś ból.