Samotna matka, a poważny związek z nowym partnerem. - Netkobiety.pl

Hmm Wydaje mi się, że po prostu jest Tobą bardzo mocno zafascynowany
Co do tego, że jesteś samotną matką to się nie przejmuj - jest wiele facetów, którzy są w stanie wychowywać cudze dzieci i w ogóle im to nie przeszkadza - nawet znam takie sytuacje osobiście.

Najważniejsze to żebyś nie ,,sprzedawała" mu swojego dziecka, czyli abyś nie wymagała od niego żeby ją wychowywał, zabierał gdzieś bawił, rozpieszczał itp. - to musi wyjść z jego inicjatywy, nigdy nie każ facetowi zajmować się nie swoim dzieckiem, jak sam będzie chciał tzn., że to jest to

Najlepiej abyś była z nim szczera i lepiej mówić od razu, że np. pracujesz na pół etatu a drugą część dnia zajmujesz się dzieckiem przez co nie masz czasu na wyjazdy - jak jest tego świadom i to akceptuje to spoko.

A jak długo ze sobą jesteście, że on się jeszcze - mimo braku Twoich wyjaśnień - sam nie zorientował w kwestii Twoich finansów? Takie sprawy jednak w miarę szybko można z grubsza oszacować, zwłaszcza jeżeli mowa o skrajnościach w pewnym sensie (bo, powiedzmy, średnie zarobki może nie tak łatwo, ale większe liczenie się z pieniędzmi lub - przeciwnie - nieprzywiązywanie wagi do cen raczej widać), bo przecież jeśli ludzie się spotykają/są razem, to w grę wchodzą jakieś wyjścia wiążące się z opłatami czy chociażby zwykłe zakupy. Jeżeli pracujesz tylko na pół etatu, z czego jeszcze musisz utrzymać dziecko, to, przepraszam, ale byłby głąbem, gdyby nie zauważył, że Wasze możliwości finansowe się różnią. Albo spotykacie się bardzo, bardzo krótko, ale wtedy chyba nie ma mowy o żadnym związku.

Dlaczego nie możesz powiedzieć, że jest tym, czego Ci brakowało w życiu?

Nie wiem, dlaczego, ale mam jakieś mieszane uczucia po drugiej części Twojego posta. On nie pyta, więc Ty się sama nie otworzysz, on nie ściągnie z Ciebie odpowiedzialności za dziecko, on lepiej zarabia, Ty mniej... Ja nie widzę nic złego w tym, co on robi. Mam wrażenie natomiast, że przez to, że jest Ci w życiu ciężko, marzy Ci się bardziej opiekun niż partner, który zajmie się Tobą i Twoim dzieckiem, żebyś już nie musiała się o nic martwić - najlepiej, żeby wyciągnął z Ciebie zwierzenia (bo Ty się sama nie otworzysz), wydusił z Ciebie albo domyślił się, dlaczego odmawiasz wspólnych wyjazdów/podróży (bo Ty mu sama z siebie nie powiesz), a do tego jeszcze wziął na siebie odpowiedzialność za Twoje dziecko i zaplanował, co dalej (mimo że być może jemu odpowiada taki stan rzeczy), bo Ty przecież czekasz na jego krok.
Nie wiem, jakaś strasznie bierna i bezwolna się wydajesz. Z drugiej strony jest to, co pisałam wcześniej - nie rozumiem, jak on może nie zauważać dysproporcji Waszych funduszy, pomieszkując u Ciebie. A jeśli widzi - dlaczego proponuje atrakcje, na które Cię nie stać. Może Wy tam zacznijcie rozmawiać w tym związku, hm? I rozmawiać, znaczy rozmawiać, a nie "czekać na jego krok", "czekać, aż spyta" itd.

Ty funkcjonujesz normalnie, ale to jest Twoja normalność, jego jest inna. Jeśli on tego nie zauważa, to trzeba mu to uświadomić. Powiedz wprost jakie są Twoje oczekiwania, a on niech zdecyduje czy podejmie to wyzwanie i chce się dalej angażować. Cokolwiek się nie zdarzy, sytuacja powinna się przynajmniej względnie oczyścić, co wydaje się o tyle ważne, że na tę chwilę wyraźnie nie czujesz się w tym związku dobrze.   

Jeśli u Ciebie mieszka, to czy wnosi coś do domowego budżetu? Pomaga w codziennych czynnościach, w jakiś sposób dzielicie się obowiązkami czy może czuje się jak wieczny gość?
Dlaczego swojego mieszkania nie wynajmie, choćby tymczasowo? W tej chwili ono generuje tylko straty, a mogłoby na siebie zarabiać i pomóc w płaceniu rat. 

Również jestem za tym, żeby wiążąc się z mężczyzną nie narzucać mu swojego dziecka. Ta relacja i ewentualna więź powinna powstać naturalnie. On oczywiście musi wiedzieć, że wiążąc się z Tobą akceptuje fakt, że jesteś matką, jednak bycie rodzicem to wciąż jest Twój obowiązek i Twoja odpowiedzialność, przynajmniej na tym etapie.

Chyba jest tak jak mówisz ,jesteście z różnych światów i nie ma tutaj empatii i zrozumienia dla drugiej strony . On chce podróżować , spędzać z Tobą czas ( z Tobą nie dzieckiem ) bo jest wolny . Nie jest ojcem ,nie ma odpowiedzialności i obowiązków takich jak Ty . Trudno mu się zresztą dziwić bo to nie jest jego dziecko . Czego tak naprawdę od niego oczekujesz ? Żeby był ojcem dla Twojego dziecka ? Żeby dorzucał się do kosztów mieszkania ? Wybacz ,ale to nie jest jego obowiązkiem .
To ,że chce być z Tobą nie oznacza ,że musi przyjąć Twój tryb .
Zdecydowanie bardziej sprawdzają się związki o podobnym zapatrywaniu na życie i przyszłość oraz podobnych doświadczeniach.
Jakieś dwa lata temu byłam z facet ,który miał córkę . Nie było dla mnie największą frajda na świecie spędzać czas we 3 ( bo przecież dziewczyna miała mamę ,która była dla niej całym światem ), też chciałam wyjazdów we 2 ,niepodobaly mi się nagle sytuację kiedy on odwoływał spotkania bo dziecko ...
Ja wiem ,że każdy pomysłu egoistyczna baba no ,ale jestem szczera tak było . Myślę ,że dla każdego w tego typu sytuacji jest to bardzo bardzo trudne . Chcę się być we 2 ,chce się być priorytetem dla tej drugiej strony z oczywistych powodów tak nie jest .
Tutaj poptrzeba naprawdę wielkiej empatii ,miłości i przede wszystkim zrozumienia ...
Na pewno dla Ciebie i dla niego taki związek będzie próba na ile potrzeba zrezygnować z własnych priorytetow i obecnego życia . Potrzeba wielkiej mądrości życiowej żeby siebie nawzajem nie zranić .
Jeżeli ten związek ma przetrwać to rozmowa przede wszystkim . Jakie są Towje a jakie jego oczekiwania . Jeżeli całkiem rozbieżne to wg mnie żaden sens to ciągnąć ...
On musi rezygnować z wyjazdów dla Ciebie żeby posiedzieć we 3 , Ty musisz poza najistotniejszymi potrzebami dziecka spojrzeć na potrzeby partnera ...
Powodzenia życzę i jescze raz radzę rozmawiajcie o tym żeby nie było kwasu niepotrzebnie ,pretensji itp

Ten "sex za darmoszke", to żart dnia.
Wszyscy poprzednicy proszą o rozwinięcie opisu sytuacji i mają racje.
Do tego w poście Autorki prawie nic się nie zgadza. Co z panem ojcem dziecka? Co finansami? Jak można żyć we trójkę z połowy lichej pensji. I dziwny niczego się niedomyślający, bogaty pan i władca, przyszły beneficjent poważnego związku.Jawiący się raczej jako lekkoduch i ten, który dorwał się do ciepłej samotnej mamy.

Pytasz z przekorą, prawda?

Chodzi mi raczej o to, że Pan pomieszkuje u dobrej samotnej mamy i wypadałoby, by się dokładał do jedzenia chociażby.

Czy ja dobrze zrozumiałem? Ty masz dziecko z poprzedniego związku, on marzy o własnym dziecku ale nie chcesz mu go dać i jeszcze namawiasz na wazekotomie?

Przy związku z matką jednak dziecko w jakimś stopniu uczestniczy w życiu, aczkolwiek obowiązku częściowego przejmowania odpowiedzialności chyba nie ma, niemniej dla osoby nie mających takich chęci lepiej chyba byłoby związać się z kimś bezdzietnym. Jednakże dziecko to jedna sprawa, problem widzę raczej w byciu takim wiecznym gościem u kogoś bez interesowania się kosztami życia, podobna sytuacja została opisana np. tutaj https://www.netkobiety.pl/t112819.html i raczej nie było to miłe. Rozwiązanie kwestii mieszkania jest nieekonomiczne, nieruchomość nie powinna stać pusta zwłaszcza jeśli jest na kredyt, raczej warto byłoby pomyśleć o wynajmowaniu. Co do dzieci rozumiem autorkę, jeśli już doświadczyła trudów wychowywania małego dziecka, może nie mieć chęci powtarzania takiej sytuacji.

Składam Ci najszczersze kondolencje z powodu braku: myślenia, empatii, znajomości działania psychiki ludzkiej.
Radio Samiec i inne tym podobne ustrojstwa zajmujące się usilnym wpieraniem sflustrowanym facecikom teorii o Samcach Alfa i Beta nieźle wyprały niektórym mózgi.

Do Autorki: zrozumiałe są Twoje obawy na tym etapie znajomości i po tym, co przeszłaś.
Z pewnością nie chciałabyś po raz drugi zostać sama z dzieckiem, przechodzić przez to wszystko, gdyby coś jednak nie wyszło.
Na dziecko możecie się przecież zdecydować spokojnie za 2-3 lata, gdy lepiej się poznacie, może zamieszkacie już razem.
Obecny czas z pewnością nie jest dobry na takie decyzje, obserwuj i poznawaj partnera, daj sobie i jemu szansę. Chyba, że uważasz kategorycznie, że nie chcesz więcej dzieci i już. Wtedy powiedz otwarcie.
Taki strach siedzi chyba w każdej z nas, to normalne.

I kto to mówi? Przyganiał kocioł garnkowi.

Twierdzisz, że obserwacja czyichś czynów zamiast słuchania słów wypiera mózgi? Ciekawe....
Radio Samiec? WTF? Co to takiego?

Skoro z Ciebie taka empatyczna znawczyni ludzkiej psychiki, to chyba powinnaś wiedzieć, że nikt nie chce być dla kogoś(partnera) kimś gorszej kategorii, drugiego wyboru, opcją zapasową na wypadek, gdyby z kimś lepszym nie wyszło. Nikt nie chce być graczem rezerwowym, czekającym na swoją kolej, aż druga osoba go łaskawie wybierze z braku/wyczerpania lepszych możliwości.
Uczucia z second-handu nie mają żadnej wartości i to bez względu na płeć.

I to jedyne z czym można się zgodzić. Tylko pod warunkiem, że JUŻ, TERAZ, by nie marnować mu więcej czasu.

----------------
I oczywiście balin ma rację.