Terapia w NFZ - Netkobiety.pl

Ja mam doświadczenie sprzed 14 lat więc nie wiem jak się to ma do dzisiejszych realiów.
Miałam terapię na NFZ i byłam bardzo zadowolona. Szczegóły już mi umknęły, ale pamiętam, że pani była serdeczna, spokojna (to akurat uważałam za ogromną zaletę), czasem się odezwała, aby o coś zapytać. Czasami coś zasugerowała, ale subtelnie i bardzo rzadko. Mi to odpowiadało. Nie chciałabym, aby dużo mówiła, bo moja mama gadała wiecznie (wręcz trajkotała), ojciec się stale darł i brakowało mi ciszy, błogiego spokoju. W tamtym okresie chyba odebrałabym charyzmę jako coś negatywnego.
Jak widać każdy ma inne spostrzeżenia, bo każdemu potrzeba czegoś innego.

Co do pytania niezwiązanego z terapią... a może tylko pozornie nie było związku. Moze Ty związku nie widziałaś. Jakiś powód przecież był (mogłaś o niego zapytać).

Dam szansę tej terapeutce. Najwyżej zmienię. Powiedziałam, że jestem obecnie na macierzyńskim, a babka spytała na ile można maksymalnie iść na macierzyński w Niemczech i ile płacą. Mogla spytać o to jak już się zbierałam do domu, dlatego wydało mi się to zbędne w trakcie. Spotkania trwają 45 min.

Spytalam też o różnice,  bo często się mówi,  że lekarz prywatny dokładniej zbada, więcej czasu poświęci itd. Nie musi tak być wszędzie, ale mnie to zastanawiało jak to może być wśród terapeutów.

witaj kobietka taka 123 Nie mam porównania pomiędzy publicznymi i prywatnymi, byłem tylko u publicznych, i też zdarzały się zmiany w obrębie tej samej poradni, podobnie jak u Ciebie istniały pewne różnice. Przed ewentualnym skorzystaniem z wizyty prywatnej na pewno rozważyłbym powrót do psycholog z którą miałaś wizytę wcześniej

też tak myśle:)

Dziękuję

Ja mam słabe doświadczenia z NFZ. Mogłam liczyć tylko na pojedyncze wizyty, bo nie było miejsc na stałą terapię. Albo kazali dzwonić co jakiś czas i się dowiadywać. Oczywiście dzwoniłam, zawsze słyszałam to samo. Żeby dalej dzwonić. Jeszcze bardziej mnie to dołowało. Nie miałam wtedy pieniędzy na prywatne wizyty. Nie udało mi się dostać. Po kilku latach znowu próbowałam i było już lepiej. Dostałam się do 2 psychologów. Utknęłam w martwym punkcie. Uważam, że mieli zle podejście. Dochodziłam do ściany i przy tej ścianie razem z Nimi stałam. I wtedy mówił że muszę to zrobic. Mogę to porównać do tego, że np lubię kolor czarny, a oni kazali mi zacząć lubić kolor czerwony. Tak jakby wystarczyło wcisnąć przycisk.
Albo mówiłam, że nie radzę sobie na rozmowach o pracę, że nie umiem się zaprezentować. To kazali mi szukać pozytywów itp. ja umiałam ich znaleźć bardzo mało i uważam, że w tym momencie powinni mnie jakoś naprowadzać pytaniami, a ja widziałam tylko beznadzieję w ich oczach. Czułam się jeszcze gorzej.
Dziś chodzę prywatnie i jestem bardzo zadowolona. Jest to osoba z polecenia i może to był klucz do sukcesu. Osoba sprawdzona. Moim zdaniem dużo zależy od osobowości terapeuty. To raczej cechą wrodzona niż coś czego da się nauczyc. Przynajmniej ja to tak widzę.

Tu też nie ma reguły, bo nierzadko zdarza się, że lekarz przyjmujący w ramach NFZ bardziej się stara i dba o dobro oraz komfort pacjenta, bo po prostu wykonuje swoją pracę z pasją, niż ten 'przeżarty' rutyną i widzący w nim kolejny przypadek, a nie człowieka. Sądzę, że wśród terapeutów jest tak samo.