Wrócić do ex czy spróbować z kimś nowym? - Netkobiety.pl

Cześć kochani.
Bardzo potrzebuję czyjejś opinii, ponieważ niestety nie mam się do kogo zwrócić z tym problemem.
Dwa miesiące temu zakończyłam związek, który trwał ponad dwa lata. Ja i mój były chłopak mamy po 20 lat. Poznaliśmy się w szkole, chodzimy do jednej klasy. Na początku było wspaniale. Po pół roku przeprowadził się do mnie na stancję. Było cudownie, jednak po dłuższym czasie spędzania tyle czasu ze sobą, zaczęły się schody. Zaczęłam zauważać, że bardzo się od siebie różnimy, pomimo tego, ze potrafimy zrozumieć się bez słów itd. Kacper pochodził z małej wsi. Nigdy nigdzie nie był, nic nie widział, nie miał pasji ani żadnego hobby, nie lubił czytać książek i generalnie nie wiele go interesowało. Ja wręcz przeciwnie, kochałam podróże i miałam kilka pasji, uwielbiałam czytać i spędzać czas wśród znajomych. Chciałam pokazać mu, ze świat nie kończy się na jego wsi. Zbierałam go w różne miejsca, na imprezy itd. Po za tym chłopak nie potrafił nic załatwić ani zrobić. Wszystkiego trzeba było to uczyć, tłumaczyć i pokazywać. Poświęciłam mu każdą wolną chwilę. Miałam powoli tego dość.Przyszedł okres, ze nam się nie układało. Straciłam wszystkich znajomych. Nawet on przestał spędzać ze mną czas jakkolwiek. Siedziałam sama w domu całymi dniami płacząc w poduszkę. Próbowałam to ratować, proponując mu czy to wyjazd wspólny gdzieś, czy jakieś kino, restauracje, imprezę itd. Nigdy nie miał ochoty, zawsze znajdował ciekawsze zajęcie jakieś ryby z kolegami, czy komputer. Do domu wracał na noce, a czasami nawet nie. Było mi bardzo ciężko. Kiedy prosiłam by mnie przytulił słyszałam tylko: " zaraz, potem, za chwilę" w końcu i tak tego nie robił. Czasami przed snem zbierało mi się na płacz wtedy potrafił na mnie nakrzyczeć, ze mam nie ryczeć, bo on nie może spać. Kiedy tłumaczyłam, że jest mi ciężko, bo mam tylko jego, że potrzebuje wsparcia, rozmowy i czułości, mówił tylko "to sobie w końcu znajomych znajdź". Przyszedł taki okres, ze powstał w naszej szkole komitet studniówkowy do którego dołączyłam. Dzięki temu poznałam super chłopaków. Spotkania odbywały się co tydzień, nie opuściłam żadnego. Byłam szczęśliwa, ze w końcu mogę gdzieś wyjść, z kimś porozmawiać. Z czasem zaczęliśmy się kłócić również o to. Był zazdrosny, ponieważ w jego życiu nastąpił taki okres, ze juz nie miał jak się widywać że swoimi znajomymi i tylko siedział przed kompem. Któregoś dnia znajomi z komitetu zaproponowali by spędzić wspólny wieczór przy piwku i rozmowie. Zgodziłam się bez wahania, bawiłam się świetnie. Po tamtym wieczorze doszłam do wniosku, że brakuje mi życia, które miałam kiedyś. Kazałam Kacprowi się wyprowadzić. Do tej pory nie wiem czy to była rozsądna decyzja. Już dużo wcześniej myślałam o tym, ale było mi ciężko z tym, bo nie wyobrażałam sobie życia bez niego. Po rozstaniu zbliżyłam się do jednego chłopaka z komitetu. Piotrek jest bardzo miłym chłopakiem, mamy coraz lepszy kontakt, świetnie nam się rozmawia. Coraz częściej mnie odwiedza. Wiem, ze mu się podobam, on mi też. Nic między nami nie zaszło, z wyjątkiem tego, ze przytulił mnie kilka razy.
Z Kacprem straciłam kontakt na pewnie czas. Po tym czasie powiedział mi, że zrozumiał swoje błędy chce je naprawić i chce żebyśmy znowu byli szczęśliwi. Codziennie do mnie pisze, ze mnie kocha, ze tęskni itd. Zaproponowałam mu, ze pomimo tego, ze nie jesteśmy razem możemy iść razem na studniówkę, bo wiem, ze z nikim innym nie będę bawiła się tak świetnie. Powiedział, że zgodzi się tylko wtedy kiedy będzie mógł u mnie spać, bo to świetna okazja do tego żeby wzbudzić znowu we mnie uczucia.
Jestem rozdarta, kompletnie nie wiem czego chce. Z jednej strony może warto byłoby spróbować jeszcze raz, a z drugiej wiem, ze pewnie nie zmieni sie nic. Nie wiem co robić. Wrocic i spróbować od nowa czy może dac sobie spokój i spróbować nowej znajomości z Piotrkiem?
Bardzo proszę o pomoc. Nie Mam nikogo z kim mogłabym o tym porozmawiać.
Pozdrawiam cieplutko.