Kobieta pracująca, mąż gospodyni - Netkobiety.pl

Mnie osobiście taka sytuacja nie odpowiada, bo od kilku ładnych lat pracuję ponad własne siły, ale nie mam wyjścia. On nie chce iść do pracy, wyszukuje mnóstwo powodów, aby jej nie podjąć. W domu zrobi prawie wszystko, jak go poproszę. I na tym się kończy. Gdyby z jakiegoś powodu mnie zabrakło on i dzieci pozostaliby bez środków do zycia. On o tym wie, ale nic sobie z tego nie robi.
Dlatego wcześniej zapytałam, czy u kogoś w domu jest taka ,,zmiana ról"?

Ale „zmiana ról” wcale nie jest Waszym problemem, ale to, że jedno pracuje ponad siły, nosi w sobie przygniatające poczucie odpowiedzialności finansowej za rodzinę, a drugie ma to w nosie.
Podobne sytuacje zdarzają się także często w domach, gdzie jest „tradycyjny podział ról”, gdzie facet zapierdziela na rodzinę, a jego żona nie chce iść do pracy i ma w nosie to, że on się zapracowuję, dzieci prawie nie widuje i w ogóle jest zmęczony.

Same podstawowe obowiazki to troche za mało. Skoro nie pracuje to jako 'kur domowy' powinien ogarniac zakupy, porzadki i gotowanie. Na ciebie powinien czekac obiad gdy wracasz z pracy. Jego obowiazkiem bedzie odrabianie z dziecmi lekcji, bieganie z nimi do lekarza, bieganie na wywiadówki a zeby z ciebie zdjac obciazenie psychiczne zwiazane z zarabianiem kasy musicie mądrze zsrzadzac finansami by to nie bylo stresem dla ciebie. Kto myje kible i okna? Kto myje gary, pierze, rozwiesza, kto myje umywalke i prysznic/wanne, kto myje podłoge, zmienia reczniki, pamieta o zakupach ktorych w domu brakuje. Bo jesli cos z tego robisz ty to masz w domu lenia. 2 dzieci + dom to sporo obowiazkow gdyby je wszystkie realizowal to pewnie wolalby prace a tak to zeruje na tobie, makaron ugotuje i co robii caly dzien?

Skończmy wreszcie z tym durnym seksizmem, człowiek niczego nie powinien tylko dlatego, że ma penis lub pochwę. Jeśli mąż zajmuje się wychowaniem dzieci, pierze sprząta, gotuje, to on też pracuje, tyle że w domu. A Ty powinnaś docenić, że przychodzisz na gotowe i już nic nie musisz w domu robić.

jeśli przychodzisz do domu na gotowe to ja nie widzę nic złego w waszej sytuacji.
a jeśli bardzo chcesz męża wyrzucić do roboty tu obetnij mu kieszonkowe
bo chyba mu coś musisz dawać skoro zupełnie na siebie nie zarabia?:P

Sama wychowałaś niepracusia. Za jakiś czas będzie to Ciebie wkurzać, drażnić...

Gdyby mąż choć w połowie robił to, co wyszczególniłaś w ramach obowiązków domowych i opieki nad dziećmi to nie byłoby dla mnie w ogóle tematu. Dozgonnie byłabym mu wdzięczna. Ale to nie wygląda tak jak większość tutaj pisze. Rano, przed pójściem do pracy ubieram dzieci i zaprowadzam - zawożę do szkoły i przedszkola. Mamy dość spory kawałek i jesteśmy zdani na komunikację miejską (mój ,,przepił" prawo jazdy a ja jestem w trakcie kursu). Wychodzę z pracy - jadę po dzieci - jest po 15. Po drodze robimy zakupy. W domu jesteśmy na 16. Szybko je przebieram daje im obiad, często karmię, nastawiam pranie, siadam do zajęć ze szkoły, wspólnej zabawy, szykuję i podaję kolację, kąpię usypiam, później ogarniam mieszkanie i ok. 21 jestem z powrotem w pracy (siadam do pracy w domu z racji charakteru wykonywanego zawodu). Pracuje do 2:30- 3.00. Kąpię się i spać. Wstaje o 7. I tak codziennie od lat. Większe prace domowe typu mycie okien, wieszanie firan, prasowanie, dokładne porządki robię w sobotę w nocy, kiedy dzieci pójdą spać. Obowiązki mojego męża - podgrzać zupę, przygotować dzieciom kanapkę z rana, obrać ziemniaki do obiadu, czasami pozmywać i pozamiatać podłogę. Kiedy młodsze dziecko jest chore i nie idzie do przedszkola to siedzi z nim i się bawią. Z dwójką zostać nie chce bo to juz za duzo dla niego. I JAK TU Z NIM POSTĘPOWAĆ?

Skoro sama podsumowałaś liste to wiesz czego od męża wymagac. Skoro sytuacja trwa lata to łatwo nie bedzie. A co mąż robi całymi godzinami? Wgapia sie w telewizor czy okno? Ile ma lat, jakie ma wykształcenie, zawód?

Jeju, jeśli byście oboje pracowali to taki podział obowiązków domowych byłby nadal niesprawiedliwy. Ja bym zaczęła od prostych komunikatów i zobaczyła jak zareaguje "Kochanie, wstaw pranie", "Jutro rano jeszcze muszę popracować, zawiózłbys dzieci do szkoły?", "Adaś ma problemy z matematyką, proszę Cie pomóż mu odrobić lekcje, bo muszę jeszcze popracować". Jeśli się będzie usztywniał to porozmawiaj z nim poważnie, że nie dajesz rady, że czujesz się sfrustrowana i że nie czujesz jego wsparcia. Jeśli nadal nie będzie efektów to zastanów się nad jakimś ultimatum, bo on Cie wykorzystuje. I jeśli sobie z tego nie zdaje sprawy teraz to po poważnej rozmowie będzie to wiedział.

Internet odciąc, na papierosy nie dawać - niech na 'kieszonkowe' zapracuje obowiązkami domowymi; chociaż pewnie znowu ktos mi zarzuci, ze propaguje 'dojeżdzanie' bezrobotnego.

Zachowujesz się jak typowa współuzależniona żona alkoholika.
Utrzymujesz dorosłego faceta i jeszcze pytasz, czy to normalne.
Nie, nie jest normalne. Nie masz takiego obowiązku.
Nie pracuje, niech nie je.

Twoje postępowanie jest zaniedbywaniem dzieci, które miałyby więcej , gdyby ich ojciec pracował,
nie tylko w sensie finansowym, ale też przez to, że Ty pracując mniej, miałabyś dla nich więcej czasu.

Jak najszybciej na terapię, no chyba, ze sama jesteś w stanie wprowadzić zmiany w swoim zachowaniu i się nie wycofać.
Prawnie: rozdzielność majątkowa i alimenty na dzieci.
Sąd nie pyta ile facet zarabia, tylko ile może zarobić.
On tak samo jak Ty, ma obowiązek łożenia na rodzinę.

Nie nie pociąga mnie, patrzeć, a nawet słuchać już też go nie mogę. Wstydu to chyba nie ma bo od kilku lat rodzina i znajomi przygadywali mu dlaczego nie idzie do pracy. Jego odpowiedź była następująca: ja jestem w domu, a żona pracuje, reszta zapytań bez komentarza.
Niestety sprawa nie jest taka prosta, jak się może wydawać. Konsultowałam się z swego czasu z prawnikiem i wyrzucić z domu go nie mogę (,,pogonić"), bo nie ma ku temu podstaw (nie robi awantur, nie pije itp., nie zgadza się na wyprowadzkę). Rozdzielność majątkową już mamy od dawna. Ja złożyłam wniosek, bo jeździł po pijaku i spowodował wypadek, a z racji, iz wówczas jeszcze była wspólnota małż. ja musiałam pokryć wszystkie kary, grzywny, koszty sądowe i odszkodowanie. Alimenty - wiem, że sąd pyta ile może zarobić, ale czy może zrobić coś człowiekowi, który nie chce pracować. Wiem, że nawet jeśli dostałby wyrok zacząłby kombinować, żeby do pracy nie iść (choroby, lekarze, karany itp).
Rozpoczynając ten temat nie miałam w ogóle na myśli spraw finansowych, bo zarabiam b.dobrze i mam świetną pracę. Jestem jednak już bardzo wyczerpana fizycznie i psychicznie. Kiedy mu to tłumaczę - na spokojnie, czy w nerwach, on po prostu to olewa. Do tego dochodzą spory i wygadywanie. Wyobraźcie sobie - wczorajszy dzień - od 7 rano do 2 w nocy praca-dzieci-dom-praca. Padłam ,,na siedząco", a on jeszcze przyszedł bo mu się zachciało seksu i mimo że na pół śpiąco tłumaczę, ze nie chcę nie mam siły, to on mi na to, że jako żony to mój obowiązek

Założyć kłódkę na lodówkę?

Żarty żartami, ale facet to niezły obibok, w dodatku ma głęboko gdzieś, jak Ci ciężko, przykro mi...  Facet, który w ten sposób na Tobie żeruje, nie może Cię kochać, przecież jest świadom tego, że się wykańczasz i kieruje się tylko wygodnictwem. Niestety, ale dopóki nie odetniesz go całkowicie od swoich (tak, swoich pieniędzy, bo jeśli on nie pracuje wystarczająco w domu, to nie ma do nich prawa), to będzie dalej na Tobie żerował. Co według Ciebie on zrobiłby, gdybyś faktycznie odcięła go od jedzenia/fajeczek/kawek/jakichkolwiek pieniędzy, skoro tak zapiera się przed pracą?

Wiem, że nie należy mówić pochopnie, ale może w takim wypadku lepiej się rozwieść? Wyobraź sobie, czy nie byłoby Ci łatwiej? Miałabyś jedno dziecko mniej do wykarmienia, mniej pracy, podskoczyło by Twoje poczucie własnej wartości i miałabyś szanse na prawdziwą miłość, a nie bycie żywicielem pasożyta. Ponadto chcesz, żeby Twoje dzieci wyniosły z domu obraz takiej rodziny, gdzie jedno się zaharowuje, drugie nic nie robi? Ponadto one widzą, że nie jesteś szczęśliwa, chcesz żeby taką Cię zapamiętały z dzieciństwa? Chcesz w imię utrzymywania pasożyta odbierać im siebie? Tego wspólnego czasu nic i nikt Wam nie zwróci, a przy takim trybie życia lata zlecą Ci nim się obejrzysz... Czy naprawdę warto poświęcać siebie i dzieci dla takiej osoby?

Coś mi się nie chce wierzyć że prawnik Ci powiedział że nic się nie da zrobić.
Fakt faktem może być ciężko udowodnić że on w tym domu prawie nic nie robi ale  na pewno nie jest to niemożliwe.
Jakbyś rozpoczęła kroki prawne to gwarantuje że mąż by się nagle "obudził" i poszedł do jakiejś roboty albo wziął się za prowadzenie domu.

Spójrz.
On Cię nie pociąga, jest niezaradnym facetem.
Ja bym tknąć nie chciała faceta który NIC nie robi, i siedzi całymi dniami w domu.
Mój facet pracuje na statkach po 12 h dziennie, wraca do domu po 1,5 miesiąca , odpoczywa z 2 dni i pracuje przy samochodach ( to jego pasja i zarobek ) od poniedziałku do piątku- weekendy jak mam wolne, są dla nas!

I to jest FACET.
Naprawdę myślisz, że nie zasługujesz na kogoś lepszego ? kto Cię wyręczy ???
Chcesz całe życie zmarnować ??

POGOŃ GO.
Sprzedaj te mieszkanie, wymelduj go. Próbuj tego co jest możliwe.