Chłopak kontaktuje się z była dziewczyna - Netkobiety.pl

Porozmawiaj z nim zamiast sie męczyć czy snuc domysły, przecież nie będziesz go ciągłe sprawdzać bo to słabsze niz przyznanie sie do tego co zrobiłaś

Jakie życie w trójkącie? To już nie można być w dobrych relacjach z ex?

Ja bym raczdj Autorki zachowanie przemyślała i skąd w niej taka niepewność i brak poczucia własnej wartości.

Dla niektórych dziewczyn na tym forum mam wrażenie ze nawet zdrada byłaby rzeczą normalna.
Ona ma niskie poczucie wartości?
Niby czemu? Bo nie uważa tego co robi jej facet za normalna rzecz?
Nie,  to nie jest normalne ze jej facet spotyka się z była i jej o tym nie informuje.
To nie ona ma problem.
I przestańcie wsYtsko argumentować niskim poczuciem wartości.

A to powiedział jej ze się spotykają?

A jak ma czuć się pewnie skoro dochodzi do takich sytuacji?
Tego czy facet/ kobieta nie zdradzi nigdy nie można bc pewnym.
Można jedynie się tym nie przejmować i nie myśleć o tym jeśli nie ma się powodów.

Pogadaj z nim po prostu. Jeśli nie odpowiada ci to ze twój facet kontaktuje  się z ex to mu o tym powiedz. Może przestanie może nie. Jeśli nadal to będzie robił a tobie nadal będzie to przeszkadzało i utrudniało relacje to będziesz musiała zdecydować czy chcesz z nim być czy nie.

Ja tez na początku związku kontaktowałam się z moim ex, z tym ze informowałam swojego obecnego faceta o tym.
Jemu się to bardzo nie podobało( bo po prostu był zazdrosny i niepewny , co jest wg mnie najnormalniejsza rzeczą na świecie) mimo ze nie zabraniał mi tego widziałam ze go to stresuje. Sama zdecydowałam się zarwac kontakt z ex.

Sprawdzenie telefonu to najgorsza rzecz na swiecie?
Uwierz mi są gorsze rzeczy które dzieją się w związku.

Autorki, na twoim miejscu nie mówiłabym mu tego ze sprawdziłam telefon. Spytaj się go czy spotyka się ze swoją ex. Przy okazji zobaczysz czy potrafi być szczery.

Jeśli dzieją się jeszcze gorsze rzeczy w związku, to co to za związek?
Wyznajesz zasadę, że kontrola to najwyższa forma zaufania?

Poza tym brak zaufanie nie jest wynikiem sprawdzania telefonu tltko odwrotnie.

Miała powod tobą prawdzila inaczej pewnie nie dowiedziałaby się o potajemnych spotkaniach skoro do tej pory nie raczył powiedzieć

A co się dziwić?
Skoro dziewczyna mu robi jazdy o rozmowy to ma się przyznać, że razem chodzą palić?
Facet dokładnie wie, co się stanie wtedy.
W dalszym ciągu nie oznacza to zdrady ani fizycznej ani emocjonalnej. Ludzie mogą mieć dobry kontakt z ex. Jedni to potrafią inni nie. Skoro ze sobą zerwali to widocznie był powód tego zerwania.
Ja bym dała im żyć. Po cholerę facet chciałby być w związku z Autorką i spotykać się jednocześnie z ex?
Poza tym standardowo - gdyby chciał, żeby ona nie wiedziała to by wiadomości kasował.

A ja po czesci Autorke rozumiem. Nie jestem zwolenniczka inwigilacji i nie sprawdzam mezowi telefonu i poczty, nie otwieram listow adresowanych do niego nawet z Zusu ale ja.. nie mam powodow by nie ufac. Autorka najlepiej wie czy te powody partner jej daje i widocznie niekoniecznie miala podstawy by wierzyc ze kontakt jest tylko inicjatywa ex a nie jej partnera. Nie napisala tego wprost ale wynika, ze jednak nie tylko ex sie odzywa do jej chlopaka, on rowniez ja zaczepia. Gdyby on byl ok to powiedzialby wprost - tak mamy kontakt, tak pisujemy do siebie widujemy sie nawet i spotykamy itp. Nic zlego jednak nie robie, badz spokojna, kocham Ciebie. Tymczasem on przekonuje Autorke ze to tylko ex inicjuje te kontakty a o spotkaniach nawet sie nie zajaknal. Czy to jest fair? Czy to serio nie wzbudziloby Waszych podejrzen? Bo ja przyznam szczerze ze moje owszem. Gdyby mi maz powiedzial - wiesz pisuje czasem z kolezanka to moze nie bylabym zachwycona ale nie weszylabym. Gdyby to jednak robil w tajemnicy i potem tlumaczyl ze nie chcial mowic bo wie ze jestem zazdrosnym typem kobiety to sorry ale to jest zachowanie ponizej pasa. Czyli co ja tez mam prawo potajemnie robic pewne rzeczy gdy wiem ze mezowi niekoniecznie by sie podobaly? To jest to budowanie zaufania?
Poza tym nie badzmy hipokrytami. Gdyby kazdy mial polegac tylko na zaufaniu i wierze w slowa partnera gdy mu cos ewidentnie "smierdzi" w zwiazku to 90% zdradzanych zylaby nadal w blogiej nieswiadomosci bycia robionym na prawo i lewo przez niewiernych partnerow gdyz opierajac sie jedynie na "rozmowach" typu zdradzasz mnie? uslyszeliby raczej zawsze "no oczywiscie ze nie". A co do tego czemu ktos mialby zdradzac partnera z ex to nie takie historie juz bywaly. Czasem ex okazuje sie miec zwyczajnie lepszy charakter albo byc lepszy/a w lozku niz obecny partner ale inne argumenty przesadzajac o pozostaniu w obecnej relacji.

Feniks, ale czy to daje jej prawo do grzebania w jego rzeczach i czytanie prywatnych korespondencji, nie.
Oczywiście, że skoro ma podejrzenia, to może przestać mu ufać, ale tak jak pisałam, powinni o tym porozmawiać, a nie robić krecią robotę.
Należy ustalić zasady i szanować granice partnera, a nie oszukiwać z premedytacją o jakiej piszesz.
Możliwe, że on właśnie nie mówił jej o spotkaniach z ex, tylko dlatego, że wiedział że rozpęta się piekło, mimo iż nie robi nic złego.
Nie wiemy w jakich okolicznościach tamten związek się rozpadł, ile trwał, jakie mają ze sobą relacje, ale skoro nadal utrzymują kontakt, to musieli się rozejść w cywilizowanych warunkach. Autorka jest jest po prostu zazdrosna i nie akceptuje żadnych kontaktów z byłymi. Może uważa, że tamta im zagraża?

Nic nie usprawiedliwia tego ze on nie jest w stosunku do niej szczery!!! Ze ukrywa pewne fakty.
Nic.

Oboje są siebie warci. Lepiej dla nich, by się rozstali. I dorośli.

Jeśli mam podejrzenia, że partner mnie zdradza. To weryfikuje je poprzez rozmowę z partnerem i rozwianie wątpliwości. Temat nie jest zakończony, do momentu, gdy wątpliwości nie zostaną rozwiane.

Nie wiem jak ciebie, ale mnie nie da się łatwo oszukać. To przecież widać, gdy bliska nam osoba kłamie.

Haha dobre.

Tak. Że widzieli wcześniej, ale bali się skonfrontować te myśli z rzeczywistością. Powodów, dlaczego tak robili jest nieskończenie wiele. Oszukiwanie samych siebie, to ludziom wychodzi najlepiej.

Cieszę się, że mogłem rozwiać wątpliwości.

Poprzez dedukcję Watsonie. Nie trzeba się zaraz posuwać do wynajmowania detektywa, czy szperanie w rzeczach prywatnych. Gdy podejrzenia są na tyle silne, że tracę zaufanie do partnera. Co stoi na przeszkodzie, by poprosić go o ich rozwianie?

Pytania jakie się nasuwają:
1. jak długo trwała tamta relacja?
2. jak długa przerwa nastąpiła od zakończenia tamtej relacji do rozpoczęcia Waszej?
3. kto tamto zakończył?
To z grubsza pozwala na wywnioskowanie stopnia zaangażowania emocjonalnego.

Swoją drogą po co zaśmiecać swoją przestrzeń życiową człowiekiem, co do którego mamy wątpliwości...

To nie ja mówiłem o tym, że ktoś jest debilem. I nic nie sugeruję. Mówisz, że miałaś podejrzenia, i wiedziałaś, że coś się dzieje. Że przedstawiane ci było nieskończenie wiele wymówek. Czy nie żałujesz, że nie skonfrontowałaś tych podejrzeń z rzeczywistością? Że wolałaś nie wiedzieć? Że sama się oszukiwałaś? Mogłaś mu powiedzieć: Słuchaj Krzysztof, tego jest już za wiele, albo ja jestem szalona, albo ty mnie zdradzasz. Pokaż mi swoje rozmowy na telefonie, bo ja dalej tak nie mogę żyć w ciągłym podejrzeniu, to mnie dobija.

Taka gula jak urośnie duża, to potrafi paskudnie pęknąć. Nie pielęgnuj jej, bo nie warto. Wdech, wydech, wdech wydech.

Śmieszny, to jest ten argument. Tu sprawa stoi na ostrzu noża. To już nie chodzi o zaufanie. Normalnie, sam bym się nie posunął do inwigilacji, ale jeśli mam uzasadnione podejrzenia, nie jedno, ale ich ciąg. To albo mi udowodnisz, że mam coś z głową. Albo się pakujesz. Wolę by wyszło, że jestem "debilem" jak miałbym się zadręczać cały czas podejrzeniami.

Feniks, wyraźnie napisałam i powtórzę, należy ustalić zasady i szanować granice partnera, a nie oszukiwać z premedytacją o jakiej piszesz. Nie pochwalam takich tłumaczeń i je właśnie nazywam oszukiwaniem z premedytacją, więc się z Tobą zgadzam.
Natomiast, gdybym miała podejrzenia, to nie sądzę bym się posunęła do sprawdzania. Prędzej bym odeszła, bo nie wyobrażam sobie związku z osobą, której nie ufam. Byłam kiedyś sprawdzana, posądzana o rzeczy, których nie zrobiłam, więc wiem jak to jest. Podobnie jak Ty, nie otwieram cudzych listów, nie zaglądam do telefonu, ani nie odbieram połączeń jeśli ktoś dzwoni do mojego faceta.

To nie jest szalka pertriego. Tylko dwie skrajnie różne sytuacje. Które definiowane są przez okoliczności. Nie widzę sprzeczności.

Wszystko ma swoje priorytety: rodzina, partnerka, przyjaciele, była dziewczyna. Jeśli partnerce przeszkadza kontakt z byłą to się trzeba liczyć z jej zdaniem, a nie gadać, że wymyśla bo to jasno pokazuje gdzie jest jej miejsce w szeregu.

A dlaczego nie usiąść kulturalnie i nie zapytać wprost, dlaczego się spotyka z byłą, po co, w jakim celu?
Powiedzieć o swoich uczuciach i poprosić, by tego nie ukrywał, lub, by zakończył spotkania, jeśli już koniecznie nie da się tego zaakceptować?
Poobserwować reakcje, posłuchać drugiej strony, co ma do powiedzenia. I wtedy pomyśleć, co dalej?

Brzydzę się inwigilacji, szczególnie tej w związku. To duże naruszenie prywatności i wolności drugiego człowieka. Nie zrobiłabym tego NIGDY.
Gdybym miała podejrzenia co do zdrady, porozmawiałabym z partnerem. Jeśli by mnie nie przekonał, odeszłabym. Związek bez zaufania NIE MA sensu.

P.S. Nie widzę nic złego w kontaktowaniu się z byłymi partnerami. Sama od ponad 10 lat przyjaźnię się z moim exem, często gadamy na skejpie, przez telefon, na messengerze. Nawet robimy sobie upominki na Święta. Ale nie muszę ukrywać tego przed moim mężem, bo on nie ma świra na tym punkcie i mi ufa. Wie, że jestem mu wierna, bo go kocham i jakieś tam kontakty z byłym nagle tego nie zmienią.

Więc śmiem twierdzić, że Autorka po prostu nie jest pewna swojego faceta. To gorsze, niż brak zaufania i podejrzewanie o jakieś tam zdrady. Nie wiesz, czy on Cię kocha, więc świrujesz.
A może faktycznie jest coś na rzeczy. Ja bym rozważyła odejście. Jeśli Cię zdradza, to chyba nie ma innego wyjścia. A nawet, jeśli nie zdradza, to bycie w związku bez ufania drugiej osobie i kontrolowanie jej - jest totalnie bez sensu.

Podpisuję się pod tym co napisała Cyngli.
Feniks, jeśli wszystkie znaki na niebie mówią nam, że jest coś nie tak, ale nie mamy dowodów, to powinniśmy wiercić dziurę w brzuchu tej drugiej osobie, tak długo aż nas nie przekona, albo się nie złamie i nie przyzna, zamiast szpiegować. Oczywiście, że zdrajca nie przyzna się do zdrady, ale to od nas zależy czy chcemy w to wierzyć czy nie. Może lepszym rozwiązaniem jest wymóg pokazania rozmów, bilingów, zamiast robienie tego na własną rękę? Ja chyba bym tak zrobiła. Powiedziałabym, żeby mi udowodnił swoją niewinność.

Nie.  Nikt nie napisał, że prośba o dowody to zbrodnia, lecz to co zrobiła jest dla mnie niedopuszczalne.
Nie wiemy, czy ona poprosiła go o wgląd, wiemy że sama to zrobiła. i na tej podstawie wyrażam swoje zdanie.

Ja tylko przypomnę, że odnosimy się do relacji, która nie trwa 20 lat, nie jest małżeństwem i nie ma dzieci.

W takim przypadku jak jedna strona nie potrafi zaufać to wypadałoby przemyśleć sens związku.

Feniks, rozumiem.
Jestem w związku, w którym nigdy nie miałam podejrzeń czy wątpliwości. Nigdy zaufanie nie było narażone na szwank, i sama nie dałam powodów do niepokoju.
Lecz jak już wspominałam, w moim małżeństwie nie miałam prywatności. Byłam sprawdzana, posądzana o rzeczy, których nie robiłam. To były ciosy poniżej pasa. Męża jednak nigdy nie sprawdzałam.
Wychodzę z założenia, że jeśli jest się w związku, w którym zaczyna się mieć wątpliwości co do lojalności drugiej osoby i nie pomaga rozmowa, rozważyłabym jego zakończenie.