Rozstanie po 7 latach - Netkobiety.pl

Witaj Kris.

Cóz, myślę że zawsze istnieje takie prawdopodobieństwo. Jednak tak jak wcześniej nie zastanawiałem się nad związkami itp. Tak dziś wiem, że są pewne sprawy, których nie można pozwolić robić kobiecie. To facet ma byc sterem, a u mnie było swego czasu odwrotnie. Dzis wiem, że moja atrakcyjność sama w sobie pozwala na posunięcie się dalej. Jej obecny nie wiem jakim jest facetem, wiem jednak, że podobno ma zostać marynarzem, który wolalby pracowac na lądzie. Także chyba coś tam potrafi. Mnie zastanawia tylko fakt, dlaczego o nim nie mówi w sposób "kocham go" itp.

Wiesz z drugiej strony, ja posiadam już też własny dom, a to na nią nie działało mimo, że w dzisiejszych czasach to wielki plus. Więc awans to tylko kolejne podniesienie statusu.

Czy zrobiłbym wszystko dla niej? To nie jest tak do końca. Kocham ją, to wiem i pewnie póżniej znow gotów byłbym rzucic dla niej wszystko. Chciałbym pokazać, że jednak ja jestem lepszą partią. Pytanie czy to możliwe? A do tego skoro dobrze nam szło przez tyle lat, to pytanie czy naprawdę potrzeba jej czegoś nowego? Stałem się pewniejszy siebie, dbam o swój rozwój cały czas. Wychodzę z przyjaciółmi. Ogólnie wszystko układa się doskonale, tylko jej mi brakuje. Wybaczyłbym jej gdyby mnie przeprosiła (a rzadko to robiła) i przetrzymałbym trochę. W takim razie odbudowałbym jej szacunek do mojej osoby. Może Twoja kobieta zostawiła Cię dlatego, że zbyt szybko jej pozwoliłeś wrócić? Prawda jest taka, że facet nie może pozwolić wrócić kobiecie, bo facet kopnął ją w dupę czy dlatego, że jest samotna. Jedyne wyjście to sytuacja w której ona wróci na Twoich warunkach. Czyt. odbudujesz w sobie atrakcyjność. Bo tak właśnie prędzej czy później może Cię zostawić. Wiem, że zarówno ja jak i ona popełniliśmy trochę błędów wynikających chyba z braku doświadczenia życiowego. Kryzys i wszystko jebło. Wiem, że teraz poprowadziłbym to auto inaczej.

Pozdrawiam.

Krzysiek. Zanim kobieta do mnie się przebije, to musi przebić gruby mur. I nie chodzi o to, że ja jestem jakichś wyjątkowy i w ogóle, tylko że często, gęsto gaszę je swoim brakiem zaufania w stosunku do nich. Co dla mnie jest zrozumiałe, po krzywdzie jaką mam po tylu latach związku. Uważam że, to idzie moim zdaniem łatwo rozróżnić. Jestem facetem, któremu najpierw kobieta musi przypasować pod względem pewnej wrażliwości itp, a nie dlatego że ma fajną dupę i musi zaimponować koleżanką w jakichś sposób. Jak zwracasz uwagę na niektóre psychologiczne szczegóły, to idzie wyczuć moim zdaniem od razu. Dodatkowo była ze mną 7 lat, mimo że moje życie nie wyglądało zawsze kolorowo jak teraz, było bardziej zwyczajne.

Czego oczekuję od tej kobiety? Zestawienia sobie mnie kiedyś i mnie na chwilę obecną. To jak sobie poradziłem z problemem i jak się podniosłem. Że byle co mnie nie dobije w życiu, a wcześniej trochę to kulało. Teraz wszystko się układa. Liczę na to, że kontrast jaki powstał, pozwala na mnie spojrzeć jak na nowego faceta, który już kiedyś ją zainteresował, a teraz jest jeszcze lepszą wersją siebie. Zakładam że gdyby do mnie wróciła, to nie z powodu tego, jaki mam status, ale jak zareagowałem na rozstanie i jak je przepracowałem. Pytanie tylko, czy powinienem być w jej życiu. Ona wie, że może na mnie zawsze liczyć bo ją o tym zapewniłem. Ona wie, że jej obecny związek może rozpaść się za miesiąc, dwa, rok, może nigdy, ale mnie może być pewna, bo nie zostawiam ludzi w potrzebie i nie zostawiłem jej mimo ogromnej krzywdy jaką mi wyrządziła odchodząc i łamiąc moje pewne przekonania życiowe i serce.

Łatwo jest napisać idź dalej itp. Idę dalej w życiu osobistym, jednak to dalej jej mi brakuje. Nie chcę kobiety zbyt idealnej, tak samo jak nie chcę jakiejś pustej wydmuszki. Bo sam nie jestem idealny. A myślę, że ona łączyła w sobie dobre cechy, a ja mimo tego że idę dalej, nie potrafię o niej zapomnieć. O czymś to jednak świadczy.

Ciekawy jestem co myślą kobiety o tej sytuacji. Powinienem się o nią postarać na nowo mimo, że jest w związku? Czy mnie pocisną tutaj.

Wiadomo, że ryzyko jest zawsze. Prawdą jest, że kto nie ryzykuje ten nie ma? Wiem, że mogę cierpieć, ale wiem też, że potrafiłbym tym związkiem teraz pokierować inaczej i kiedy trzeba przyspieszyć, a kiedy zwolnić. Najgorsze, że muszę czekac na rozwój sytuacji z tamtym facetem. A jest mi to bardzo nie na rękę.

Najgorsze w tym wszystkim jest to iż jestem bardzo świadomy tego wszystkiego. Że powinienem się odciąć, że nie powinienem tego analizować. Bywało tak, że myślałem iż jakoś sobie z tym poradziłem. Jednak to ciągle wraca do mnie robiąc mi właśnie gnój w głowie. Niektórzy mówią, że potrzeba czasu. Jednak jak się odciąć gdy mimo krzywd, człowiek nie chce jakoś specjalnie źle myśleć o tej drugiej osobie? Ciężko w ogóle podejść mi do tego tematu. Nie idealizuję jej, znam jej wady bardzo dobrze. Jednak kto ich nie ma? Myślę, że może być tak jak mówisz, a mimo to dalej w to brnę robiąc sobie właśnie nadzieję.  Jakoś ciężko mi zapomnieć 7 wspólnych lat, przezycia od początku jej szkoły średniej po wkroczenie w dorosłe życie i początki właśnie smakowania tych wybojów życiowych. Wiele pięknych wspomnień. Czy można to tak wyrzucić z głowy i przestac kochać? Bo ja wiem, że ona dobrze o mnie myśli i dobrze mnie wspomina, nie wiem tylko jak spróbować w niej rozbudzić uczucie na nowo. Zastanawiam się, czy skoro sama mówiła, że na tamten czas nie była sobą, czy nie jestem trochę ofiarą tej sytuacji, a raczej czy nas związek nie jest ofiarą tamtej sytuacji? Czy myślicie, że potrzeba tutaj psychologa? Pomijam to, że mam przyjaciółkę, której mówię już o tym co czuję od początku, ona to dzielnie dziewczyna znosi i jeszcze nie ma chyba dość. Pomogła mi też bardzo wstać, ale powroty byłej to coś na zasadzie migawek, które nie chcą odpuścić. Najgorsze jest też to, że człowiek przestaje wierzyć w miłość, tylko już teraz w tym momencie patrzę na każdy związek mój następny przez pryzmat oczekiwań i ich zaspokajania pod różnymi względami, a nie z powodu łączącej silnej więzi emocjonalnej.

Moja przyjaciółka? Ja sam bym miał siebie dość. Także staram się i tak już powoli jej nie marudzić tyle, tylko miło spędzać czas. Chwali mnie za to co udało mi się osiągnąć po rozstaniu i bardzo mnie wspiera. Ponieważ niektórzy faceci i kobiety nie myślą o tym co poszło nie tak w związku. Ja to przepracowałem tak myślę bardzo dobrze. No cóż szkoda, że takie właśnie jest życie. Liczyłem, że uda nam się zbudować coś trwałego, bo oboje mieliśmy bardzo poukładane w głowie jeśli chodzi  o związki. Ja już nie rozumiem kobiet, pragnąc wielkiego uczucia, czasami same skreślacie coś dobrego w momencie kryzysu. Bo być może przyjdzie taki dzień, gdy ktoś powróci jak to bywa z byłymi często, ale do tego momentu to pewnie się wyleczę znając życie? Trochę mi przykro, bo wiem że jeśli mojej byłej się nie uda, ona może się załamać. Przeszła z jednego związku w drugi bardzo płynnie i nie zdążyła chyba "pocierpieć". Niby to nie moja sprawa, ale czasami się o nią martwię. Gdyż miała problemy w dzieciństwie i to na pewno na nią wpływa, bo mimo że jest super laską, miała wiele kompleksów itp. Niby powinno mnie to gówno już obchodzić, no ale... Powiem Wam, że co by się nie działo w jej życiu, jeśli będzie potrzebować pomocy to jej pomoge. Nawet jeśli moje uczucia wygasną. Do teraz odwiedzam jej dziadka, ktory ma 86 lat już bo po prostu go polubilem, a on mnie. Patrzę co u niego i czy ma zakupy. Moja byla o tym wie i sie smieje, że bedzie miał problem z zaakceptowaniem nowego "zięcio - wnuka". Jednoczesnie oczywiscie zadeklarowałem, że jak przyjdzie moment to rozumiem iż będę musial odbić. No trudno. Mam nadzieję, że kobiety nie patrzycie tylko na bylech jak na gości, którzy są palantami.

Wypowiem sie jak wroce do domu. Moze ktos cos jeszcze ?

Moja przyjaciolke znam juz od 15 roku zycia. Takze jestem jej pewien. Nawet moja kobieta bywala o nia zazdrosna czasami. No coz, zeby wzbudzic w niej poczucie winy powinienem chyba najpierw miec do niej jakies "ale". Niz po prostu zerwac kontakt bez slowa.

Ludzie którzy mają już jakiś bagaż doświadczeń szybciej sobie radzą z taką sytuacją. Co do powrotów to w sumie spotykam się czasem ze swoją jedna ex, z powodu wspólnych znajomych itp, spędzamy razem czas, sypiamy z sobą, wspólnie jeździmy na wycieczki ale jakoś nie chcemy do siebie wracać ( 2 lata od rozstania ). Od tego czasu też byłem w dłuższych lub krótszych relacjach. Nadal spotykam z innymi dziewczynami i ona nie ma z tym problemu. Jak już trochę czasu minie i ochłoniesz zrozumiesz pewne rzeczy. Ja po tych 2 latach od rozstania zrozumiałem, że to nie była moja bajka i dobrze się stało, że się rozeszliśmy w koleżeńskich relacjach

Byliśmy prawie 3 lata razem ale znamy się prawie 20 lat została sympatia i miłe wspomnienia czy kobiety żałują ? hmmmm mi się zdarzyło, że niektóre byłe się odzywały inne natomiast dotąd milczą zależy od tego jak się rozstaliście i z jakiego powodu

Witajcie.

Chciałem napisać jak wygląda u mnie sytuacja już po dłuższym czasie. Może komuś się przyda. Otóż mam wrażenie, że jeśli chodzi o uczucia to nic się nie zmieniło. Poznaję kobiety, które szybko gaszę swoim podejściem i mówię od razu kogo kocham, mimo że te wkręcają sobie często iż mi przejdzie... Z byłą nie mam już kontaktu odkąd napisałem jej ostatnią wiadomość bodajże na początku sierpnia. Widzę, że jednak ułożyła sobie życie jakoś z tym gościem, podobno się "uspokoiła" już przestały jej się podobać imprezy i inne party. Dziwne jest dla mnie tylko to, że jej facet spędza za barem z nią bardzo dużo czasu. Nawet po parę godzin potrafi przesiedzieć w barze, a mi zarzucała rożne rzeczy. (a na pewno siedzenie za barem jest bardzo rozwojowe i satysfakcjonujące jeśli chodzi o jej faceta). Jakoś tak wyszło, że im się raczej układa, chociaż podobno facet jest nieogarnięty, nie tylko finansowo, ale i porzucił magisterkę, mając 29 lat już, nadal mieszka z mamą. Cóż, piszę to dlatego, żeby niektórzy faceci nie zarzucali sobie winy ciągle, kiedy kobieta mówi, że ktoś ma się zmienić, czasami sama nie wie czego chce, albo jest to coś na odczepne. Nie wiem jak to nazwać. Z swojej strony chcę powiedzieć, że nadal ją kocham, zalożyłem nawet konto na Instagramie na którym się udzielam i pisze tam co raz więcej ludzi. Wiem, że w ten sposób jakoś pielęgnuję ból, jednak czuję, że te uczucia, to jest część mnie. I jeśli mam zycie spędzić już samemu, to niestety widocznie tak musi być. [nieregulaminowy link]. Wiem, że ona zna informacje o istnieniu konta, często je odwiedzała. Ostatnio już przestała. W sylwestra o godz. 3 w nocy widziałem, że była jej aktywność i jeszcze pare razy dawała mi obserwację, zeby zaraz potem ją usunąć. Jednak to nie istotne, to tylko widocznie ciekawość, chociaż mnie to zastanawiało. Powiedzcie mi proszę, czy jest sens się z nią kontaktować w jakichś sposób, po takim czasie? Może powiedzieć jej o swoich uczuciach? Zaprosić na spotkanie? By porozmawiać chociaż o tym, co u niej? Mija co raz więcej czasu, a moje uczucia względem niej tak na prawdę nadal są takie same. Inne kobiety po prostu mnie szczerze nie interesują, nawet jesli mają ciekawą osobowość czy wrazliwość, to brak mi ciągle tej jednej. Nie wiem co mam robić, chyba faktycznie lepiej juz spedzic to zycie samemu.

Swoją drogą ostatnio nasz wspolny znajomy spotkal jej przyjaciolke w przejsciu do toalety w klubie. Ta pierwsze co wypalila "o czesc, bla bla, artur to był fajny chlopak" mowił, że go po prostu zatkało, a mnie trochę zastanowiła taka opinia...no, ale moze doszukuję się w tym jakiegoś drugiego dna.

Dziękuje jesli ktos odpowie i pozdrawiam. A jesli zamierza mnie ktoś "pocisnąć" trudno. Przyjmuje takie rzeczy na klatę już od dluzszego czasu od ludzi, którzy zachęcają mnie do stabilizacji.

Autorze, opisany wasz siedmioletni związek jest z gatunku tych "przechodzonych" .
Byliście juz jak stare dobre małżeństwo , jednakże bez tego statusu. Odbieram cię jako takiego "bajarza", dużo och i ach w swoim temacie, a mało co o ukochanej.

nie masz kompletnie żadnych szans na odzyskanie jej.  wreszcie szansę na swoją miłość już stracili. Pamiętaj o tym że seks przed ślubem jest grzechem ciężkim. Grzech ciężki jest toksyczny Niszczy miłość między dwojgiem ludzi.
Grzechu tak naprawdę nie czujesz dla ciebie go nie ma. Ale jego siła niszczycielska jest naprawdę wielka. Odpuść sobie bo twoja szansa na odzyskanie jej wynosi 0
Tak właśnie jest Tak właśnie działa grzech.
Nawet za bardzo nie kłóci liście się byliście zgodni a mimo to rozpad liście się.
Tak jakby jakaś niewidzialna siła To spowodowało.
Atom niewidzialną siłą jest właśnie grzech ciężki. Czyli seks pozamałżeński.

Dodam tylko, że jej obecny partner przesiaduje w jej pracy, kiedy tylko może. Nawet po parę h za barem obserwując ludzi dookoła. Nie wiem czy tak chciała, ale to dość dziwne z mojej perspektywy. Podobno jest bardzo zazdrosny, szczegolnie o bylych, ponieważ miał jakąś tam swoją historię wczesniej, a sam kręcił do jeszcze wtedy zajętej dziewczyny. Tak to była próba najwidoczniej. Jeśli chodzi o odcięcie się, jesteśmy odcięci jeśli chodzi o kontakty, którego nie mamy już parę dobrych miesięcy.

Co do wypowiedzi, Pani powyżej, że mało o mojej ukochanej...Ehh, to co opisuję w temacie nigdy nie odzwierciedli dokładnie każdej myśli i pragnienia. Faktem jest, że niedługo minie rok od naszego rozstania,a ja dalej żywię do niej mocne uczucia. Gdyby mnie Pani znała, wiedziałaby ile we mnie jest tego "bajarza". Mogę tylko napisać, że może mi Pani nie wierzyć, ale tu już nic na to nie poradzę.  Widocznie nie do końca dobrze sformułowałem swoje myśli. Jednak mam bardzo wielkie pragnienie kontaktu z nią. Bo mimo wszystko jakaś wiara się we mnie tli, chociaż to bardzo głupie. Jednak wolę iść przez życie sam, jak z kimś innym.

Nie martw sie lepiej ze się skonczyło niż zeby cos w życiu miało być źle, może jej po prostu coś nie pasowało. Lepiej być samemu niż w niedborym związku