Najwspanialszy facet na świecie u boku i... myśli o innym - Netkobiety.pl

Przecież sama wiesz, że źle zrobiłaś.

I tu bym postawił kropkę, trzeba było wtedy się ogarnąć i nie dopuścić do tego co zaszło. Sprawa jest dość prosta, albo wóz albo przewóz. Zapominasz o tym facecie całkowicie, ucinasz kontakt i kontynuujesz swój związek dalej, a jeśli nie potrafisz to wchodzisz w relacje z nowym Panem.

Ja się zastanawiam, czy to nie jest tak, ze Twój najwspanialszy facet pojawił się po prostu za szybko. Nie miałaś czasu przeboleć tego, co przeboleć powinnaś, a tu już następny i już wielka miłość i właśnie on jest zbyt idealny. Ciekawe na ile to Ty sama go tak idealizujesz. Bo idealizujesz na pewno.

Pytanie, z którym byś wolała być. Odpowiedz sobie sama i zadecyduj wedle tej odpowiedzi. I przestań mówić o idealności, bo każdy ma wady. Każdy.

Przede wszystkim jesteś dla siebie zbyt surowa. Jeśli nie oszukujesz partnera, nie kręcisz świadomie na boku z przyjacielem, to jeszcze nic się nie stało. JESZCZE. To są emocje, których jesteś świadoma i nie poddajesz im się. Póki co. Nie mamy wpływu na to, co czujemy. Ale mamy na to, co z tymi emocjami zrobimy.
Nie napiszę nic odkrywczego ani odmiennego niż opinie innych osób, które już się wypowiedziały.
Jesteś młoda. Nie jesteście małżeństwem, nie macie dzieci. Masz komfort myślenia o tym, czego Ty chcesz. Ty. Nie rodzina, która go lubi. Nie on sam. Czego TY chcesz. Bo jeśli zrobisz coś, co wypada, czego oczekują od Ciebie inni to skrzywdzisz siebie i partnera (którykolwiek by to był).
A jak już będziesz wiedzieć  czego chcesz to musisz działać. Jeśli wybierasz partnera, to zrywasz znajomość z przyjacielem. Tak na serio, bez oszukiwania, na zawsze. Jeśli przyjaciela, szczerze rozmawiasz z partnerem i zrywasz z nim. Zanim zrobisz coś głupiego. Żebyś Ty miała świadomość i on ją miał, że nie zdradziłaś i byłaś fair.  On jest dorosły i da sobie radę. Zapewne będzie cierpiał, ale lepiej teraz niż za kilka, kilkanaście lat gdy bylibyście małżeństwem z dziećmi.
Najgorsze to tkwić na takim rozstaju. Zobacz ile nerwów Cię to kosztuje. Wykończysz się. Im szybciej zrobisz krok naprzód tym lepiej dla wszystkich. Dasz radę. Tylko musisz się odważyć

Zawsze podejmowałam tego typu decyzje na podstawie emocji... a w tym przypadku faktycznie bylo inaczej. On byl po prostu taki dobry trosliwy i kochany ze ja wiedzialam ze po tych wszystkich bolesnych przejsniach to dla mnie pieknie zapakowany prezent specjalnie zebym mogla si enim cieszyc... i ta decyzja nie byla natychmiastowa, nie byla podyktowana jakims uniesieniem - to uczucie gdzies z czasem pojawilo sie ogromne. Ja sie o niego martwie, troszcze, robie mu niespodzianki, walcze o to, żeby byl soba w pracy i nie dawal soba pomiatac. Nie leżę jak księżniczka mimo ze tak mnie wlasnie nazywa... i nie rozglądam się za tym jak go najelpeij wykorzystac... ja sie również mocno zaangazowalam w tę relację... i kiedy w koncu poznala go moja rodzina i po raz pierwszy tak bardzo kogos polubili i zaakceptowali i wgl wszystko powinno byc idealnie to... no wlasnie. pojawilo sie to drugie kompletnie niezrozumiale uczucie do czlowieka ktorego znam niezle, ale napewno nie calkowicie... i to czlowieka ktory napewno nie jest tak poukladany, ogarniety... troskliwy napewno... nie rozumiem jak moglo sie to wydarzyc... przeciez z calych sił chcialam żeby było dobrze z partnerem... Jedyny sposób to wyeliminowac wszystkich z mojego zycia zeby sie cos takiego nie zdarzylo bo zarowno moja rodzina jak i znajomi sa "po swiecie" rozsypani i tutaj typowo na miejscu mam tate tylko... zero znajomych czy blizszych relacji z kimkolwiek. Wlasnie dlatego bylam taka szczesliwa z relacji z Panem P - bo w koncu kogos tu mialam... ale czy tym moge to usprawiedliwic i wytlumaczyc?

Powiem tak ten Twój tz. przyjaciel to zwykła szmata a nie facet i tyle.

Mozesz to jakos rozwinąć? On nie chce mnie zdobyc po to zeby sie dowartosciowac... odszedl, zniknal... powiedzial ze to moja decyzja, ze nie spotkal nikogo takiego wczesniej ani tak wczesniej sie nigdy nie czul... ale to musi byc moja decyzja... czuwa tylko czy wszystko ok... przeprosil mnie za ten pocalunek... za uczucia ktore sie we mnie zrodzily (nawet przed nim) on nie moze odpowiadac... dlaczego tak jednoznacznie to ceniasz - nie rozumiem.

Poniższy post to tylko moje przypuszczenia.

Nie wydaje mi się abyś kochała obecnego partnera. Po prostu latał za tobą tak długo, aż w końcu go do siebie dopuściłaś i wykorzystujesz jako plaster na rany po poprzednich związkach. Z biegiem czasu nie będziesz go jednak potrzebowała i będzie Ci coraz bardziej zawadzał. Czy twój obecny sprawia, że w brzuchu zaczynają Ci latać motyle? Dużo pojawia się tu tematów będących konsekwencją małżeństw z rozsądku, kiedy jedna strona zgodziła się na ślub bo: "partner był dobrym człowiekiem", ale potem na drodze stawał ktoś trzeci i zaczynają się cyrki. Może więc lepiej, że tak szybko pojawił się Pan P. bo po pół roku wasz związek dopiero rozkwita, a ty już śnisz o innym.

Oczywiście nie znaczy to że Pan P. jest przeznaczonym ci wybrańcem z dymu i soli. Bo takie bezceremonialne całowanie kiedy zna twojego partnera, świadczy raczej, że jest wackiem, ale może chociaż otworzy ci oczy na twój związek.   

<żart> No i oczywiście pokazuje, że facet może być boski i idealny pod każdym innym względem, ale wzrost jest jednak wadą nie do przeskoczenia <żart>

Tym zartem sprawiłeś, że po raz pierwszy dziś się usmiechnęłam... Szczególnie ze Pan P koszykarzem też nie jest.

Myślę, że masz sporo racji, tego samego sie boje... boje sie ze to wykorzystywanie z mojej strony a bardzo tego nie chce... bo bardzo szanuje partnera i chcialabym byc najlepsza dla niego...

Żaden facet który ma jakieś zasady, po staroświeckiemu posiada honor - tak byli kiedyś tacy mężczyźni - nie dobiera się do kobiety innego, tym bardziej jak go zna osobiście.