Miłość nie istnieje !! - Netkobiety.pl

To w jakim towarzystwie się obracasz to tylko i wyłącznie Twój wybór. Twoje twierdzenia są na zasadzie twierdzeń mężczyzn pt. „Każda kobieta leci tylko na pieniądze.” I tyle samo w tym jest prawdy.

Przeżywacie różnice między płciami i wychowaniem, a nie to czy miłość istnieje czy nie.
To, jak facet jest genetycznie zaprogramowany to jedno. Mój też mi powiedział kiedyś jak rozmawialiśmy, że dla niego żadnym problemem nie byłby seks bez jakichkolwiek uczuć względem drugiej osoby.
Jednocześnie wybiera mnie.
A ja wybieram jego.
I tyle.

Wystarczy trafić na odpowiednią osobę i pracować nad związkiem. Pracować cały czas, całe życie. Można spocząć na laurach i za kilka lat zastanawiać się, czemu on zdradza. A można się starać, być najlepszą wersją siebie, ciągle się rozwijać, interesować drugą osobą.
Ja mam w otoczeniu małżeństwa, które są razem po 30 lat. Więc miłość istnieje. Taka z happy endem.

Beaciu, ciągle Cię trzyma rozżalenie. Nie oceniaj wszystkich miarą faceta, którego poznałaś.

Ja właśnie mówię o tym, że jest "natura" i jest "decyzja".
W związek wchodzi się z tym, dla którego jest decyzja.
Znam i małżeństwa będące ze sobą 50 lat. Tutaj te powiesz, że ktoś kogoś kopnie w tyłek? Myślę, że kopnięcie mogłoby się skończyć złamaniem biodra kopiącego.

Można szukać kogo się tylko chce. Tylko fajnie wcześniej ustalić sobie priorytety.

Ok, są ze sobą 50 lat.. Ale czy tam jest nadal jeszcze uczucie ? Miłość? Bo mi się wydaje , że to juz raczej tylko przyzwyczajenie, wspolna przeszłość i wspomnienia. poza tym też wygoda. Bo łatwiej jest być z kimś na starość niż umierać samotnie. A to raczej wynik egoizmu nie miłości

jak w takim razie wyjaśnić sytuacje w których kobieta wiąże się z gołodupcem, a facet z nieurodziwą kobietą?
twoja generalizacja jest totalnie bez sensu.

Rozumiem Twoją subiektywną ocenę. Wiem, że jest ona efektem przykrych doświadczeń. Jesteś młodą osobą o niewielkim życiowym doświadczeniu. Zadajesz się z racji wieku i być może własnych upodobań z mężczyznami niedojrzałymi. Proszę Cię, żebyś wzięła te wszystkie czynniki pod uwagę. Podejrzewam, że sama również nie wiesz, czym jest miłość.

Nie sposób rozdzielić różnych aspektów relacji romantycznej między ludźmi. Na związek należy patrzeć holistycznie. Tworzy go siatka wzajemnych relacji pomiędzy dwójką zaangażowanych osób. W tym sensie związek jest językiem, a seks jest jednym ze środków komunikacji w tym języku. Jego częściami składowymi są gesty, mimika, uczucia. Im głębsza jest relacja o charakterze emocjonalnym, intelektualnym, fizycznym itd. tym ten język jest bogatszy w środki wyrazu i znaczenia. Jednocześnie lepsza jakościowo, satysfakcjonująca i bardziej twórcza jest cała relacja w tym również jej erotyczny aspekt.
Byłem w wielu związkach. Zdarzało się, że traktowałem seks i kobiety przedmiotowo, co uważam za błąd i tłumaczę koniecznością dojrzewania. Zrozumienie tego wymagało czasu. Te wszystkie doświadczenia nauczyły mnie jednej prawdy, którą G.K. Chesterton wyraził mniej więcej następująco:
"Cud nie polega na tym, że na świecie istnieje wiele kobiet, lecz na tym, że na świecie istnieje jedna kobieta"

Trafne spostrzeżenie.
Nie wszystkich to się tyczy ale dużo w tym prawdy.

A to zabawne, bo faceci mają identyczne spostrzeżenia względem kobiet.
Po prostu lejesz ciepłym moczem na dobrych kolesi, którzy by dali się za ciebie pokroić, po prostu się przyznaj i skończ jęczeć, bo jesteś żałosna.

Milosc jest. Jestem tego dowodem. Po kilkunastu latach razem. Jest tez potrzeba seksu- naturalna chyba. A ze nie ma motyli i aaachow i ochooow jak z pierwszych miesiecy czy lat zwiazku to hello tak sie nie da. Organizm by tego nie wytrzymal. Nie oznacza to jednak ze jest tylko zimna kalkulacja i przyzwyczajenie. Jest milosc tylko nieco inna. Jest szacunek troska i wciaz chec by tej drugiej osobie bylo dobrze, by byla szczesliwa.
Nie pisze tego by sie pochwalic ze ja mam tak cudownie. Znam wiele podobnych par ktore rowniez powiedzialyby to samo. To kwestia doswiadczen ale rowniez oczekiwan i pewnej dojrzalosci. Bo jesli ktos sie naczytal  za duzo harlequinow i widzi milosc jako ciagle romantyczne wyznania i licytowanie sie kto kogo bardziej kocha i zarzucanie morzem roz to faktycznie- czegos takiego nie ma.
Co do wiernosci to zdradzaja i mezczyzni i kobiety. To zalezy od charakteru a nie plci wiec to kolejny mit. No i wszystko jest kwestia decyzji. Nie ma tak ze maz czy zona jest jedyna osoba ktora sie widzi i podziwia jej urode. Ja widze innych atrakcyjnych facetow a moj maz inne ladne kobiety. To nie oznacza jednak ze ma ochote i zamiar je przeleciec.

<kiwający penisek> E tam. Słabe jest deprecjonowanie uczucia miłości do poziomu genitaliów. </kiwający penisek>

A co to jest ta "prawdziwa miłość" ???
Trzeba coś zdefiniować, by stwierdzić czy jest czy nie ma.....

Kurczę no to mamy problem. Ja jestem niezbyt urodziwa i biedna, a mój luby też portfel wypchany ma wszystkim poza pieniędzmi. Wygląda na to, że jesteśmy w impasie. Co tu robić… co tu robić…?

To o czym mówicie, że się wypala to zauroczenie, jest to stan przejściowy, który dość szybko mija. Miłość to zgoła inne uczucie, nie mylmy pojęć. Miłość nie pojawia się od tak, a wymaga pracy w stworzeniu i utrzymaniu samo się nic nie zrobi. Każda miłość jest inna, wszystko zależy od samych zainteresowanych. Niewielu osobom się to udaje, bo ludzie z natury są leniwi. Znam wiele związków, które pomimo długiego stażu wciąż bardzo za sobą są i się kochają i każdy z nich ma na to inny przepis. Jedni mają otwarty związek, inni się wspierają i przechodzą przez wszystko razem, a jeszcze inni co jakiś czas robią sobie, krótkie wakacje, żeby się stęsknić i wyjeżdżają na weekend ze swoimi znajomymi. Znam też parę związków z młodszym stażem, które już są ze sobą z przyzwyczajenia i nie ma między nimi już chemii. Każdy ma to na co sam zapracuje.

Milosc istnieje, tylko trzeba trafic na wlasciwą osobę, i samemu byc wlasciwą osobą.

A świstak siedzi i zawija w sreberka kochana.

Sama napisałaś, że jesteś niezbyt urodziwa, a nagle w geście obronnym wypisujesz, że byłaś mocno adorowana.
Ehe.

Masz rację, ludzie nie dążą w życiu do osiągnięcia jak najwięcej, czy posiadania jak najlepszego partnera.
Po prostu starasz sobie zracjonalizować swoją pozycję

Tak ogólnie to haha.

No ja wiem, że odmówiłabyś przystojnemu, zamożnemu inteligentnemu facetowi, bo ty taka nie jesteś

No widzisz, a u mnie odwrotnie. Mi chyba zawsze brakowało męskiej czułości, ciepła. A jemu tylko chodziło o tę cholerną kopulację ... brrrr

I nigdy nie będziesz takim "prawdziwym samcem" dla swojej żony.
Poszukaj kobiety, która woli takich mężczyzn jak Ty.
Jest naprawdę sporo takich kobiet

Prawdziwa miłość nie istnieje.
Bóg nie istnieje.
Święty Mikołaj nie istnieje.

To są takie prawdy, do których dojrzewamy na różnych etapach swojego życia. Niektórzy oczywiście nie dojrzewają nigdy. Będą się bić, nawet na tym forum, o swoją wizję rzeczywistości.

Życie w oparciu o jedną z tych bajek to skazanie się na rozczarowanie i bycie nieszczęśliwą. A jest tyle fajnych rzeczy w życiu, które są prawdziwe (ich istnienie można potwierdzić eksperymentalnie ), które dają szczęście, o które warto się starać. Na przykład dobry związek. Bez bajek.

Oczywiście można i nawet bym to zalecał, ale z wypowiedzi autorki wątku wnoszę, że liczy na coś dużo bardziej mitologicznego.

Masz swój mały żałosny swiatek i nie potrafisz się z niego wyrwać. Przez swój ciasny światopogląd nie potrafisz dojrzeć świata razem z jego różnorodnością. Są pary, gdzie samiec alfa wiąże się z kobietą z trzeciej ligi i są latami szczęśliwi ze sobą, są pary gdzie pan z okręgówki wiąże się z panią z ekstraklasy. Oczywiście że większość związków tworzą osoby z podobnej ligi, ale to tylko dlatego że łatwiej im się spotkać.
Miłość istnieje i w swoim otoczeniu potrafiłbym wskazać dziesiątki takich par ze stażem od kilku, do nawet 60 lat. Wystarczy, że spotkają się osoby które kochają naprawdę, czyli zależy im na dobru drugiej strony, a nie tylko na zaspokojeniu swoich prymitywnych instynktow, no ale skoro sam nie dajesz, to nigdy się o tym nie dowiesz.

Trollu, Twoja wypowiedź wkłada w moje usta jakiś stek bzdur, po czym prowadzisz z nimi polemikę. Punkty za walkę z wiatrakami, karne za robienie śmietnika na forum.

Nigdzie czegoś takiego nawet nie zasugerowałem.

Gdzie ja gdziekolwiek powiedziałem coś o potrzebach?
Nie mówimy o potrzebach, żeby jakieś rzeczy istniały, ale o faktycznym istnieniu tych rzeczy. Jesteś całkowicie skonfundowany rzeczywistością.

Na marginesie, człowiek oczywiście ma różne emocjonalne potrzeby, z których się biorą rożne fantazje. Człowiek nie rozumie wszystkiego, co się dzieje na świecie, więc sobie wymyśla metafizyczne wytłumaczenia. Tak się rodzą religie.

Tak samo mamy potrzeby uczuciowe, karmione jeszcze kulturalnymi dziełami, począwszy od romansideł i filmów, aż po wysoką literaturę.

Ależ ja nie kwestionuję istnienia uczuć. Wszyscy ich doświadczamy, w tym również zakochania. I są one nawet poniekąd mierzalne - przez nauki takie jak neuropsychologia.

Ale nie zrozumiałeś trollu ani mojej wypowiedzi ani nawet tematu wątku. Autorka mówiła o "prawdziwej miłości". Jeśli nie widzisz tego ogromnego bagażu, który idzie za tym pojęciem, to chyba dlatego, że sam masz ogromny bagaż mitologii, który wypacza Ci widzenie.

Autorka nie podała swojej definicji, ale dotyka nas podobny przekaz kulturalny, więc mogę ekstrapolować: Prawdziwa miłość nigdy nie gaśnie. Prawdziwa miłość wszystko przetrwa. Może jeszcze: gdzieś na świecie jest ten jeden jedyny dla mnie.

I tu już wychodzimy poza normalne emocje, których istnienie można potwierdzić eksperymentalnie, a wchodzimy w mity i bzdury, które sobie wymyślamy w odpowiedzi na emocjonalne potrzeby czy intelektualną niepewność. Zupełnie jak religia.

No i ja się tu z Krzyskiem zgodzę  - jego opinia jest zbieżna z tym, co napisałam w swojej odpowiedzi, tylko bardziej lakonicznie.

Niektórzy ludzie (zwlaszcza niektóre kobiety) maja bardzo wypaczony obraz miłości.  Wyidealizowany, wysrubowany do granic mozliwosci, przybrany w rozowe koronki i platki roz.

Czym jest "prawdziwa milosc"?

Milosc, to miłość. Kto ocenia i jakimi kryteriami się kieruje ktora milosc jest "prawdziwa"?

I cóż to w ogole jest "prawdziwa" miłość?

ależ jest prosta- kochać to chcieć szczęścia dla kochanej osoby

Oczywiście się z tym zgadzam, ale czy taka definicja jest uniwersalna dla wszystkich? Wystarczy wpisać w wyszukiwarkę frazę "definicja miłości", a pojawiają się obszerne opisy od przykładów literackich, poprzez filmy, a kończąc na forach, gdzie są najróżniejsze odp. Kiedyś z ciekawości czytałam, bo się nad tym bardzo głęboko zastanawiałam i nie dlatego, że nie wiem, co czuje do męża, bo wiem. Ot po prostu. Swoje rozmyślenia zakończyłam na myśli, że dla każdego to trochę coś innego.

Zakochujemy się, tworzymy związki i gdy czujemy się szczęśliwi to wierzymy, że to ta prawdziwa i jedyna. Potem różnie się to kończy. Jednym się układa, innym nie. I nigdy nie ma pewności, co będzie za X lat. Jak się coś kończy to potem myślimy, że to jednak nie było to, że to nie była ta prawdziwa miłość? A może była? Na daną chwilę dla nas? Ale coś innego nie zagrało i koniec. Ja wierzę w miłość, ale uważam, że to nie wszystko, musi być coś więcej: dopasowanie, podobne priorytety, wspólna praca nad relacją, kompromisy, szczere rozmowy itp.

Zycie nie jest oczywiste. Nie zawsze wiemy czego chcemy. I nie ma to nic wspolnego z brakiem lub nie szacunku.

To zdanie, które napisałaś to taki truizm. Nie ma uniwersalnej recepty.  Dla jednej osoby przypominanie o wzięciu parasola przed wyjściem z domu bedzie wyrazem troski, dla innej osoby - nadopiekunczosci. A czasem wlasnie wyrazem milosci bedzie wręcz postąpienie wbrew wyborom osoby kochanej.

Kochasz swojego męża? A jesli tak, to czy zawsze byl przy tobie szczesliwy? A jesli nie, to czy to znaczy, ze go nie kochalas?

Sens mojej wypowiedzi jest taki, że ta oczywistość nie jest taka oczywista.

W pierwszej wypowiedzi napisałaś, że miłość to chcieć szczescia dla drugiej osoby.

Teraz napisalas, ze nie czujesz się odpowiedzialna za jego szczescie. I niby jedno nie wyklucza drugiego, ale...

Co, jesli dla twojego meza szczesciem byloby mieszkanie w Urugwaju? Rzucilabys wszystko, spakowała sie i przeprowadziła razem z nim?

Co jezeli jego szczescie koliduje z Twoim?

Co, jezeli sie mylimy i tylko wydaje nam się, że cos sprawi nam szczescie?

Po drugie ja bym chciala szczęścia nawet dla osob, ktorych nie kocham. Chcialabym, żeby moj znajomy wygrał w totka, zeby inny się zakochał, zeby moja przyjaciolka zaszla w ciążę. W niektorych sprawach mogę im nawet pomóc.

A z drugiej strony ja czuję się odpowiedzialna za szczescie osob, ktore kocham, bo wiem, ze swoim postępowaniem moge to szczescie zburzyć. Że czym innym jest chcieć (bo to bardzo łatwe) a czym innym postępować wedlug tej zasady (bo jak wspomnialam bardzo czesto jedno szczescie koliduje z drugim)

Dlatego na mnie takie stwierdzenia dzialaja lekko irytująco, bo życie pokazuje, ze to wcale nie jest takie proste i oczywiste.

Ja też chcę wygrać w totka !!

Te pulapki sie pojawiaja gdy wezmiemy pod uwage potencjalne skutki, a podejrzewam ze uzytkowniczce Ela210 chodzi jedynie o poziom intencji.

---- ---- ---- ----

Tak swoja droga - istnieniu nienawisci malo kto przeczy, a przeciez uczucie takie rowniez czesto wygasa. Nie tak rzadko opiera sie tez na demonizacji obiektu tak samo jak milosc na idealizacji.

Myślę że niektóre kobiety same do końca nie wiedzą czym jest dla nich miłość a później jest gadanie jak w przypadku autorki.