Witam. Niestety tkwie w związku od 9 lat w którym moj maz okazał sie bi (jak nie w ogole gejem ale oszukuje cały swiat i sam siebie) nie wiem od czego mam zaczac, mamy dwojke dzieci. Seks jesli jest (z mojej inicjatywy to odbywa sie raczej szybko, a od okazji jest dluzszy i bardziej satysfakcjonujacy). Mąż przeważnie raz w miesiącu ma jakas jazde i znika z domu. Roznie to bywalo bo trwa to dlugo, raz zamiast iść do pracy, raz po pracy, raz w srodku nocy wychodzi. Przed tym jak znika przeważnie jest rozdrazniony wiecznie spiacy i nerwowy, oczywiście spowodowane jest to moim zdaniem tym ze siedzi na czatach itp po nocach i sie nie wysypia. Wiec przeważnie czuje ze cos sie dzieje. Gdy zniknie nie ma z nim kontaktu, czasami kilka godzin czasami nawet i 2-3 dni. Wraca zmeczony odsypia nie slucha i udaje ze wszystko jest w porządku. Przeprasza i nawet sie nie odzywa, czeka az mi przejdzie. Wiem myslicie głupia, naiwna. Nie umiem odejsc. Mam mnostwo dowodow zdjecia, konta, czaty, smsy, a zawsze wszystko idzie w zaponnienie. Wstydze sie przed rodzina, dziecmi. Sama soba. Z nikim o tym nie rozmawiam. Usmiecham sie i udaje jaka jestesmy szczęśliwa rodzina. Od 7 lat wiem o tym, wtedy gdy sie dowiedzialam bylam zalamana ale definitywnie to zakończyłam, ale uwierzylam wybaczylam zaufalam i brne w to wszystko jak idiotka. Mam to na.wlasne zyczenie. Czy jest ktos kto ma meza bi? Co poszukuje rozrywki nudzi go domowe zycie, klamie i nie chce odejsc bo oczywiście jest mu wygodnie.
2 2018-03-10 22:11:18 Ostatnio edytowany przez Domnieto (2018-03-10 22:15:26)
http://www.netkobiety.pl/t110043.html
Poczytaj sobie. Ta kobieta postąpiła tak jak powinnaś ty 7 lat temu.
I wszystkie tematy założone przez AlaMaKota75.
Dziękuję przeczytalam calosc. Niestety ja jestem właśnie z tym ktorym udalo sie zamydlic oczy, uwierzylam, ze to tylko ciekawosc ze to 'jeden raz', ze tak mu na mnie i rodzinie zależy ze sie zmieni. Teraz zal mi dzieci, rodziny. Ale najgorsze z tego wszystkiego jak dla mnie po takim czasie pomimo ze wiem co on wyrabia to sa jego klamstwa. On sie zapiera, wymysla niestworzone bajeczki, klamie prosto w oczy. Nie wiem jak można być takim człowiekiem po tylu latach razem, majac rodzine klamac.. Ja nie wierze, ciągle go sprawdzam, totalny brak zaufania. A tkwie w tym. I w zyciu nie czulam się tak samotna i nieszczęśliwa.
Na co czekasz?
- Nana666
- Przyjaciółka Forum
- Nieaktywny
Chyba czeka na HIV, jeśli jej mąż utrzymuje kontakty seksualne najwyraźniej z wieloma osobami, prawdopodobnie przypadkowymi. Nie wiem, czy da się cokolwiek poradzić komuś, kto przez 7 lat nie robi nic i woli akceptować wyniszczającą, chorą sytuację niż się z niej uwolnić.
A chorób się nie boisz? Dzieci chronisz jakoś, żeby czymś się od niego nie pozarazaly? Skąd wiesz jakie syfiaste wydzieliny są na jego łapach i lachach, gdy wraca do domu po wylajdaczeniu się. Nie brzydzisz się tego zboka? Najwyraźniej niczego się nie boisz, więc siedź z nim dalej. Co można innego ci poradzić?
Anna z opisu wynika, że "Twój" mąż ma kontakty przypadkowe z wieloma partnerami, a to oznacza ogromne graniczące z pewnością zakażenie różnymi chorobami.
Zakażenie Ciebie, dzieci to nic ? Ty łudzisz się, że jesteś tą jedyną najlepszą kochaną?? NIE
Idź do psychologa na zwykłą rozmowę, opowiedz, zobaczysz co Tobie poradzi.
Zakończ to, ułóż sobie życie z kimś kto naprawdę Ciebie będzie kochał, a swojemu facetowi daj pójść w swoją stronę.
Tylko najpierw badania czy już nie masz HIV.
Pozdrawiam
Z góry dziękuję Wam za odpowiedzi czytam wszystko.
Ja chce sie rozstać. Nie od dzis, nie od wczoraj. Oczywiście ze boje sie chorob. Jestem świadoma.
On nie chce odejsc. Nie ma gdzie isc, mamy wspolne pieniądze oplacamy auto, mieszkanie, utrzymujemy dzieci, nie ma srodkow aby te pieniędze podzielic na dwa domy. Wiem pomyslicie idiotka. Ja czuje sie jak w sytuacji bez wyjscia on nie ma gdzie isc, ja z dziecmi tez nie.
Wszystko jest dobrze przez dwa tygodnie, przez kolejne dwa juz jest zmeczony (bo siedzi na tych stronach) i potem znika.
Ja czuje się jak pod sciana.
Wpakowalam się w to na wlasne życzenie. Ale przysiegam ze nie wiem pierwszy raz w życiu co robic.
Brzydze sie go.
Jednocześnie wiem ze to nie milosc a przywiazanie mnie trzyma.
Sama nie wiem co mam Wam powiedzieć abyście do końca zrozumieli moja sytuację.
A gdyby sytuacja była taka, że on oznajmilby ci, że ma kochanke/kochanka, że chce rozwodu, bo to i tamto, to ciekawa jestem czy w takiej sytuacji też bylibyście tacy bezradni? Jestem pewna, że nie. Wtedy okazaloby się, że nagle i jemu, i tobie przychodzi sto pomysłów na minutę, szczególnie on byłby bardzo kreatywny. Glowkowalby na różne sposoby i na bank, znalazłby rozwiązanie. Ty też nie stalabys z założonym rękami. Tak więc uważam, że dla chcącego nic trudnego i gdybyś ty rzeczywiście chciała wyjść z tego bagna, to znalazłabyś sposób, zwłaszcza że motywowaloby cię dodatkowo to, że boisz się o dzieci.
Z góry dziękuję Wam za odpowiedzi czytam wszystko.
Ja chce sie rozstać. Nie od dzis, nie od wczoraj. Oczywiście ze boje sie chorob. Jestem świadoma.
On nie chce odejsc. Nie ma gdzie isc, mamy wspolne pieniądze oplacamy auto, mieszkanie, utrzymujemy dzieci, nie ma srodkow aby te pieniędze podzielic na dwa domy. Wiem pomyslicie idiotka. Ja czuje sie jak w sytuacji bez wyjscia on nie ma gdzie isc, ja z dziecmi tez nie.
Wszystko jest dobrze przez dwa tygodnie, przez kolejne dwa juz jest zmeczony (bo siedzi na tych stronach) i potem znika.
Ja czuje się jak pod sciana.
Wpakowalam się w to na wlasne życzenie. Ale przysiegam ze nie wiem pierwszy raz w życiu co robic.
Brzydze sie go.
Jednocześnie wiem ze to nie milosc a przywiazanie mnie trzyma.
Sama nie wiem co mam Wam powiedzieć abyście do końca zrozumieli moja sytuację.
"Twój mąż" jest wobec Ciebie i dzieci całkowicie nieuczciwy. Jest bezwzględny, liczą sie jego przyjemności. Udokumentuj sytuację, zbierz dowody( sama wiesz co) i wystąp o rozwód z orzeczeniem winy.
Sąd mieszkanie zostawi Tobie i dzieciom, a on niech idzie tam gdzie jego serce czyli do "kochanków".
Nie wahaj się, bo jak widzisz dla niego i tak się nie liczysz już, trzyma go tylko dach nad głową, bo gdzieś trzeba odespać te gejowskie imprezy.
Na co czekasz? Aż pewnego dnia okaże się, że zaraził Ciebie lub dziecko? Wtedy będziesz płakać?
Stanowcza decyzja, przejdź się do prawnika dobrego i kończ to, bo masz zobowiązanie wobec dzieci!!
Powodzenia
Mąż nie odejdzie, bo taki układ to jak gwiazdka z nieba każdego dnia. Ma przykrywkę, rodzinę i żonę, która przymyka na wszystko oko.
Oszukuje i mataczy, bo wie, że wszystko ujdzie mu na sucho.
Dzieci widzą, że tatuś znika i czują, że coś mocno nie gra.
Współczuję takiej sytuacji.
Obyś znalazła siłę i odwagę.
Jak nie ma gdzie iść? Niech sobie pokój wynajmie. Jeżeli ważniejsze dla ciebie są pieniądze niż pełne, satysfakcjonujące życie bez łez to z nim zostań. Czasem warto zrobić rachunek sumienia czy to jak żyjesz jest winą męża. Może sama sobie wybrałaś takie życie, jest Ci w nim wygodnie i może trochę sobie poplaczesz, ale w sumie może być bo macie z czego spłacać samochód.
Nawet sobie kobieto nie zdajesz sprawy jakie drzemią w tobie pokłady siły i niezależności tylko nie dajesz sobie szansy żeby pokazać je światu. Bo się boisz.
13 2018-03-16 19:13:41 Ostatnio edytowany przez annasamotniczka (2018-03-16 19:14:17)
Oczywiście wiem ze sama sobie zgotowalam takie życie, 'godzac' sie na to wszystko tyle lat.
Oczywiście wiem o możliwości choroby i roznych syfow.
Wiem wszystko patrzac na to z boku. A jak mam stawić czola problemowi czuje sie bezsilna.
On nie chce odejsc. Nie chce sie wyprowadzić. Nie mam sily na awantury, nie chce gotowac piekla malym dzieciom.
Nawet jesli ja czegoś chce tzn rozstania on zrobi wszystko aby to nie nastąpiło niestety ja nie mam gdzie sie wyprowadzić z dziecmi.
- IsaBella77
- Blokada na życzenie Użytkownika
- Nieaktywny
Nie masz rodziny, u której mogłabyś się czasowo zatrzymać ?
Nie masz przyjaciół ?
Nie potrafisz wynająć choćby stancji, czy małego mieszkanka, do którego mogłabyś się przenieść z dziećmi ?
To są sprawy, które się same nie załatwią. To normalne, że nie masz w zanadrzu lokalu, do którego możesz się wyprowadzić z dnia na dzień.
Załatwienie takich spraw wymaga kilku dni czasu.
Ale oczywiście, jeśli się za to nie zabierzesz, to nie będziesz miała dokąd się z dziećmi wyprowadzić.
Pytanie - dlaczego nie chcesz tego zrobić ... ?
Tak jak napisałem w innym miejscu - tolerancja kobiet dla gejów czy bi kończy się, kiedy okazuje się, że mąż należy do tej dumnej społeczności 
Boje sie opini rodziny, namawiania do kolejnej szansy, słuchania a nie mowilam, tylko zycie sobie zmarnowalas, braku akceptacji, ze beda sie mnie brzydzic.
Najblisi wiedzą co kiedys sie wydarzyło (5lat temu) od tamtej pory ja zatajam przed wszystkimi jesli sa jakies akcje bo zwyczajnie mi wstyd. A teraz mam powiedzieć prawde?
Dla mnie wyjsciem na ta chwile jest aby on odszedł aby po prostu dal mi spokoj i sie wyprowadził.
Ale fo 'kochankow' nie pójdzie bo oni tez maja rodziny i dzieci.
On siedzi w tym necie. I uświadamia sobie ze to normalne ze wiele facetów tak zyje i tak robi.
Ochyda.
Tak jak napisałem w innym miejscu - tolerancja kobiet dla gejów czy bi kończy się, kiedy okazuje się, że mąż należy do tej dumnej społeczności
Pomyliła ci się tolerancja homoseksualizmu z tolerancją na kłamstwa.
Autorko wiesz co powinnaś zrobić. Biadolenie i płacz nic tu nie dadzą. Życie samo się nie zmieni. Masz tylko dwa wyjścia. Zaakceptować, że żyjesz jak żyjesz. Dać wolną rękę mężowi i udawać przed całym światem, że jest spoko albo się rozwieść i spróbować ułożyć sobie życie na nowo. Nie ma drogi pośredniej.
Dziękuję Wam za wszystkie slowa. Na prawde czytam wszystko i analizuje.
Sytuacja braku powrotu do domu powtorzyla sie i wczoraj po pracy. Nie ma go do tej pory. Podjelam decyzję, jego walizki sa przed drzwiami.
Mam nadzieję ze wytrzymam jego 'powrot' poprosze o oddanie kluczy i niech sie wynosi. Boje sie tylko awantur przy dzieciach.
One niczemu nie sa winne a cierpia.
Wiem ze on nie będzie chcial odejsc.
Mi jest ciezko. Nie bede miala jak pracowac, nie bedzie mial kto pilnować w tym czasie dzieci. Nie wyobrażam sobie byc zupełnie sama, nie oszukujmy sie po tylu latach przyzwyczajenie jest okropne bynajmniej dla mnie bo nie pozwala mi podjac odpowiednich decyzji i za szybko wymiekam niestety.
Tak jak mówiłam nie mam zbytnio gdzie isc z dziecmi. Jedynym wyjsciem jest aby on się wyprowadził.
- stokrotka88
- Zbanowane multikonto
- Nieaktywny
Dobrze zrobiłaś.
Kiedyś gdzieś to przeczytałam - zło należy demaskowac, by na koniec samo się skompromitowalo. Życzę ci odwagi i determinacji.
