Nie sądziłem ze kiedykolwiek napisze na takim portalu w celu pomocy, ale mam problem. Mam wrażenie, ze moja dziewczyna strasznie rządzą rodzice, a szczególnie mama. Dziewczyna ma 24 lata. Już tydzień temu rozmawialiśmy na temat dzisiejszego spotkania. Mieliśmy oboje pojechać w jedno miejsce. Pobyć we dwoje i tylko we dwoje, oboje mieszkamy z rodzicami wiec to jest najlepsza okazja. Ona się cieszyła z tego bardzo, ciagle pisała mi o seksie itp. Wczoraj zarezerwowałem hotel na dziś, zaczelismy się umawiać i ona w pewnym momencie zaczela robić wymówki, ze to jest za daleko, ze ona może nie mieć czasu. Napisała mi ze jej mama ją prosi aby coś porobiła w domu i koło domu bo na tygodniu nie ma czasu i jest zła ze ciagle gdzieś jeździ. Wyszło ze ona sama nie wie co z tym spotkaniem bo nie chce sprawić mamie przykrości, ze może jakoś się ulotni z domu ale nie obiecuje. Myśle ze jakby chciała to by rzuciła wszystko. Jej rodzice maja na nią straszny wpływ, ona boi im się sprzeciwić, są rzeczy ważne i ważniejsze a rozmawialiśmy o tym spotkaniu z tygodniowym wyprzedzeniem.
Jakie jest wasze zdanie?
1 2018-02-10 17:02:13 Ostatnio edytowany przez Lukasz9191 (2018-02-10 17:03:34)
Moje zdanie jest takie, że nieprzecięta pępowina potrafi nieźle uprzykrzyć życie. Oczywiście, przyczyny mogą być różne, ale sprowadza się to do jednej rzeczy - ta dziewczyna jeszcze nie dorosła. Uzależnienie od rodziców jest układem z obopólnymi korzyściami - i ona z tego czerpie, i rodzice. Dopóki ona nie dorośnie do wyjścia z tego układu, to tak to będzie wyglądać. Musi sama zrozumieć korzyści i mieć chęć do usamodzielnienia się. Dopóki sama nie podejmie decyzji, nie zacznie uważać siebie za dorosłą osobę, dopóki nie będzie miała przestrzeni (albo sobie jej nie weźmie), to nie dojrzeje. Ja się długo odseparowywałam od rodziców i bardzo długo byłam od nich emocjonalnie uzależniona, mimo że już od lat z nimi nie mieszkałam. Dziewczyna mojego brata ma tak samo. Czuje takie poczucie obowiązku, że musi pomagać w domu, że musi robić to co każą, do tego stopnia, że też z dnia na dzień odwołuje plany ustalone z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem.
Teraz, co możesz zrobić? Pewnie z nią pogadać. Ale nie stawiaj się na pozycji "albo oni, albo my" bo to skazane na porażkę. Być może jakieś wspieranie jej w braniu odpowiedzialności za swoje decyzje, podejmowanie kroków sprzecznych z oczekiwaniami rodziców... Ale pytanie, czy to twoje zadanie, uczyć swoją partnerkę samodzielności...
Nie sądziłem ze kiedykolwiek napisze na takim portalu w celu pomocy, ale mam problem. Mam wrażenie, ze moja dziewczyna strasznie rządzą rodzice, a szczególnie mama. Dziewczyna ma 24 lata. Już tydzień temu rozmawialiśmy na temat dzisiejszego spotkania. Mieliśmy oboje pojechać w jedno miejsce. Pobyć we dwoje i tylko we dwoje, oboje mieszkamy z rodzicami wiec to jest najlepsza okazja. Ona się cieszyła z tego bardzo, ciagle pisała mi o seksie itp. Wczoraj zarezerwowałem hotel na dziś, zaczelismy się umawiać i ona w pewnym momencie zaczela robić wymówki, ze to jest za daleko, ze ona może nie mieć czasu. Napisała mi ze jej mama ją prosi aby coś porobiła w domu i koło domu bo na tygodniu nie ma czasu i jest zła ze ciagle gdzieś jeździ. Wyszło ze ona sama nie wie co z tym spotkaniem bo nie chce sprawić mamie przykrości, ze może jakoś się ulotni z domu ale nie obiecuje. Myśle ze jakby chciała to by rzuciła wszystko. Jej rodzice maja na nią straszny wpływ, ona boi im się sprzeciwić, są rzeczy ważne i ważniejsze a rozmawialiśmy o tym spotkaniu z tygodniowym wyprzedzeniem.
Jakie jest wasze zdanie?
Ile się znacie?
Ona po prostu jest jeszcze niesamodzielna. A jej relacje z rodzicami są na poziomie jakby była nastolatką. To pewnie jedna z tych kobiet co spod opieki i zależności od rodziców, wychodzi za mąż i przechodzi pod opiekę i zależność od męża. Porozmawiaj z nią o tym, może ona sobie z tego nie zdaje sprawy albo może nie czuje takiej potrzeby żeby żyć samodzielnym życiem.
