Milenialsi w pracy - Netkobiety.pl

Mam w dziale osobę 20+ i nie mogę o nim złego słowa powiedzieć.

Ja się już chyba nie zaliczam do Y, zależy, bo mój rocznik jest akurat na granicy, ale ja ich trochę rozumiem.

Sama myślę podobnie - nie będę sobie flaków wypruwać dla pracodawcy. Staram się, owszem, ale bez przesady, robię, co do mnie należy. Za dużo się napatrzyłam na to, jak źle są traktowani pracownicy. Widziałam kilka sytuacji, gdzie dobry, poświęcający się pracownik, zostajacy nadgodziny, robiący wszystko od a-z został zwolniony za jedna pomyłkę - to była moja managerka, naprawdę świetna. Albo z powodu innej bzdury. Nagle cała dobra robota przestawała się liczyć, a że kontrakty są często na zlecenie, albo zero godzin, to można kogoś zwolnić za przysłowiowe krzywe spojrzenie. Nie warto. nie na obecnym rynku pracy, który nic nie daje w zamian. Nie ma się o co bić.

Pracowałem kiedyś w budżetówce, dawno, dawno temu. To był dramat. Polityczne podwieszenia, banda niedouczonych ignorantów, podsrywanie jeden drugiego, zawiść i zazdrość o głupie 100 zł więcej. No i śmieszne pieniądze. Zwiałem jak najszybciej mi się udało. A o młodziakach mam zdanie raczej dobre (z mojego doświadczenia). To nie o wiek chodzi, a o mentalność i podejście do pracy, ambicję i cele w życiu.

100% się zgadzam.
Osobiście nierzadko widzę postawy "tumiwisizmu, olewactwa i braku elementarnej wiedzy z zakresu kultury, historii czy sztuki" u osób 30+,40+ np w urzędowych okienkach, u ochroniarzy, w publicznej służbie zdrowia itd. czyli w miejscach, gdzie młodzi pracownicy należą raczej do mniejszości.
W każdym pokoleniu znajdą się i tacy, i tacy pracownicy - w dużej mierze może to zależeć od sektoru zawodowego, wysokości pensji, dokładności przeprowadzania rekrutacji przez pracodawcę itd.

Jako osoba z pokolenia "milenialsów" (aż musiałam sprawdzić jakie lata się tutaj zaliczają) stwierdzam, że nie widzę żadnego problemu robię to, za co mi płacą. Czasami przyjdę wcześniej, czasami zostaję po godzinach, jak pracodawca jest spoko, to się chce pracować. Jak pracodawca na wyrąbane, albo jest chamem to też by mi się nie chciało.

Ale, Milenialsi to ludzie obecnie miedzy 20 a 34 r. ż. (tako rzecze wikipedia), więc obstawiam, Husky, że możesz się jeszcze klasyfikować

Siostra zadala pytanie - strzykawka "insulinowka" jest wyskalowana na 40 j. w 1 ml. Mamy insuline ktora zawiera 100 jednostek w 1 cm. Jak podac ta strzykawka np. 5 jednostek? Pytanie na poziomie moze 2-3 klasy podstawowki. Ludzie z wyksztalceniem srednim nie umieja odpowiedziec.
Pytala kilku grup, w sumie kilkadziesiat "mlodych zdolych"..

To sa osoby ze srednim wyksztalcenem, nie wszyscy (chyba?) maja mature. Pytanie jak im sie udalo te srednie szkoly skonczyc? Siostra dala tez przyklad calkowitej bezmyslnosci - dziewczyna podniosla psa za przednie lapy - a pies przed chwila mial reponowana przepukline okoloodbytowa, co wymagalo punkcji pecherza. Pecherz wypadl z powrotem. Takich przykladow jest wiele.

Mysle ze dawniej jak ktos byl glab, to szkola potrafila czasem to naprawic. Teraz jak sie nie wyniesie czegos z domu to sie nie bedzie umiec.

Ale dlaczego na kilkadziesiat osob nikt nie umial tego rozwiazac? To nie jest tak, ze sa jednostki mniej i bardziej zdolne -przeciez choc jedna osoba powinna wiedziec.
Dobry nauczyciel potrafi nawet glaba nauczyc. Rzecz w tym, ze teraz nikomu nie zalezy na inteligentnych uczniach.

Są różne rodzaje inteligencji. Można mieć talent do języków, albo zdolności artystyczne, albo manualne, a nie mieć matematycznych - brak jednych czy drugich nie oznacza od razu braku inteligencji. Trzeba tylko dopasować swoje umiejętności do wykonywanego zawodu.