koniec z misją, szukam pracy żeby zarabiać? - Netkobiety.pl

A może hr, w jakiejś korporacji. Praca z ludźmi, organizowanie "iventów" dla firmy, rozmowy kwalifikacyjne z potencjalnymi pracownikami. Przykładowo mój chłopak pracuje w branży IT- wiadomo programiści, emocjonalnie i psychologicznie dziwaki, firmy szukają do hr osób po psychologi, które w pierwszej rozmowie oceniają, czy jakiś psychopata do nich nie przyszedł.

Oczywiście, że programowanie jest nudne. Nie programuje się dla samego programowania tak samo jak się nie liczy, nie dodaje, czy mnoży dla samego liczenia... Musi być w tym coś jeszcze. W sumie często są to po prostu pieniądze. Po prostu niektórym motywacja pieniędzy starcza żeby nudno już nie było.

A tak w ogóle to cóż świat jest ciężko zmienić. Żeby to zrobić to trzeba na pewno mieć następców, czyli najlepiej dzieci. I w ogóle to trzeba być niezależnym: nie kupować od innych jedzenia chociażby. Lub być zależnym, ale od systemu, w którym dowolną rolę jest się gotowym przyjąć i ją przyjmować - czyli np. produkowania jedzenia. Jeśli jest się zależnym od ról, których się nie będzie chciało przejąć, to mimo jakichś tam wysiłków zmierzających do zmiany świata, będzie się jednocześnie płaciło ludziom, którzy do tej zmiany już nie będą dążyć. Czyli będzie się jednocześnie utrwalało ambiwalencję wobec swoich działań w stronę zmiany świata, jego bezwładność.
Idea żeby zmieniać ludzi, którzy będą za to sami płacili jest błędna. Duża część ludzi zmian nie potrzebuje - tak jak inne niż homo sapiens zwierzęta - inaczej by sami je wprowadzali. Zmieniać można, ale przede wszystkim siebie.

Ja aktualnie kończę anglistykę i mam podobny problem żywcem nie wiem gdzie szukać pracy tak, żeby potem nie doliczać do pierwszego.

Uczenie angielskiego prywatnie jest zdecydowanie bardziej opłacalne dla nauczyciela niż szkoła językowa, ale z drugiej strony to jest praca, w której masz dwa miesiące braku zarobku, bo wakacje. A jak jeszcze dojdą czasem ferie i święta to kaplica.

Mam zamiar próbować w wydawnictwach i pracować albo jako redaktor albo w jakichś działach książek obcojęzycznych.

Nudne Jak szłam na studiach to właśnie chciałam być tłumaczem, a jak już zaczęłam mieć zajęcia z tłumaczenia, to okazało się, że to jest zajęcie, przy którym pięć razy zasypiam tłumacząc pierwszą stronę.

Więc napisałem, że "się nie liczy, nie dodaje, czy mnoży dla samego liczenia". Oczywiście w tworzeniu badaniu bardziej skomplikowanych struktur matematycznych można odnaleźć zainteresowanie, pewną sztukę. Tylko w programowaniu tego nie ma. Programowanie jest prostsze. Oczywiście można zaprogramować cokolwiek, nawet przeliczanie teorii względności, ale przecież idąc tą drogą dochodzimy do twierdzenia, że programowanie nazwalibyśmy coś, co obejmuje cały świat, wszystkie dziedziny wiedzy. A przecież nie chcemy tego. Chcemy żeby określenie "programowanie" zachowało użyteczność. Taki jego cel.
Generalnie na celu miałem pomoc Monoceros, żeby jednak się w tym odnalazła, żeby nie zrażała się tym początkowym znudzeniem. Bo ono jest przecież jak najbardziej zrozumiałe. Nie sądzisz? Chociaż obawiam się trochę, że czytając Ciebie mogłaby znów odnieść wrażenie, że coś robiła nie tak, skoro nudziła się - a powinna kontynuować. Po co tak ją nastawiać? Żeby sprowadzić ją do szeregu? Robiła coś nie tak, ale sęk w tym, żeby ją nakierować na cel a nie ignorować jej narzekania.
Mam nadzieję, że oprócz matematyki interesujesz się psychologią. (jak np. ja i Monoceros)

Szukałabym w branży szkoleniowej. Gdybyś do swojego pakietu wykształcenia miała jeszcze kurs czy szkołę trenerską mogłabyś prowadzić szkolenia z umiejętności miękkich no w dziale HR. Rekrutacje, treningi dla kadry pracowniczej, w szerokim obszarze komunikacji interpersonalnej, motywacji, osobistej efektywności, psychologia sprzedaży.
Nie jest się łatwo przebić na tym rynku. Od czegoś jednak trzeba zacząć. Np od pracy w jakiejś korpo w sektorze szkoleniowym. Do tego znajomość angielskiego - bajka. Możliwość szkolenia po angielsku.
Jeśli chcesz, napisz priv, mamy coś wspólnego.

Ogólnie zachęcam też do własnej działalności. Oprócz pracy na etacie dałoby Ci to możliwość bycia takim freelancerem. Potem powoli można to rozwijać.

Czemu masz opory przed czymś własnym?

Albo założyć własną restauracje z wybornymi przysmakami

O rany, nie wiem, jakim cudem przeoczyłam te wszystkie odpowiedzi, ale dzięki za udzielanie się.

Myśl o zmianie pracy nadal mi towarzyszy ale jak zwykle też lęk przed czymś nowym, nieznanym.

Chciałam być tłumaczem, nawet mam trochę w tym doświadczenia i wystarczająco jestem ogarnięta, żeby robić to dobrze, może to jest myśl, żeby do tego wrócić. Ale rynek nie jest łatwy - mnóstwo tłumaczy, głównie tych z niższej półki, którzy łapią co popadnie za strasznie niskie stawki, co powoduje, że klienci coraz mniej chcą płacić - (wiedząc, że mogą dostać taniej) - to już nie te same pieniądze co wcześniej, a jeszcze kwestia tego, że trzeba samemu zabiegać o klientów i działać zupełnie samodzielnie - to nie dla mnie. Ja zwierzę stadne jestem i potrzebuje na początku pomocy kogoś, kto mi się pomoże wdrożyć. Własna działalność mnie przeraża. (Wieeem okropne, chciałabym żeby ktoś mi podał na tacy dobrą pracę a ja już tą pracę doskonale wykonam, tylko mi powiedzcie co robić - to mój motyw przewodni najczęściej).

Jakoś źle na mnie działa ten post, czuję się o coś oskarżona, że jakieś złe decyzje podjęłam to teraz mam.
No dobrze! Patrzę realistycznie - teraz. Szkoda, że nie powiedziałeś mi tego 9 lat temu jak zaczynałam studia, nie? Dla dzieciaka z niedużego lubelskiego miasteczka jednak dostać się na UW na psychologię to było osiągnięcie. A ty mi teraz mówisz "serio?" Skąd to miałam wiedzieć, że te kierunki się zrobią takie popularne i mało opłacalne? Myślisz, że dało się takie informacje od kogoś uzyskać, co warto a czego nie? Nawet doradca zawodowy w szkole polecał te kierunki xD łatwo jest powiedzieć "trzeba było zrobić inaczej".
Nie zrobiłam inaczej. No i tyle. Nie szczycę się tymi kierunkami ani nie uważam je za wyjątkowe. Zresztą też nie uważam, że ludzi znających naprawdę dobrze angielski jest aż tylu. Może im się tylko tak wydawać.

Nie chcę zmian dla zmian. Chcę zmian, bo teraz mi źle. Pracuję w nauczaniu od trzech lat, myślisz, że nie poznałam wystarczająco tego obszaru? Chcę zmian, bo praca na śmieciówce przestała mnie bawić, w każde wakacje ta sama zabawa z szukaniem tymczasowej pracy; ludzie poodwołują zajęcia bo święta, bo majówka i nagle dochód na miesiąc zmniejsza się o połowę, a nie daj borze rozchoruj się, skręć kostkę, to tracisz grunt pod nogami, bo szukają na ciebie zastępstwo, a potem szukaj uczniów od nowa... 41zł brutto niby nie jest złą opcją, ale jak to przeliczyć na godziny przeznaczone na dojazd, na przygotowanie zajęć i na wydrukowanie materiałów, to nie wychodzi tak ładnie jak gdyby siedzieć w jednym miejscu 8h i za to dostawać 41zł.

Wyjazd? To nie dla mnie, jestem takim cykorem...

Cóż, od wakacji zacznę szukać czegoś w korpo, kto wie, może znajdę tam powołanie. Rozmawiałam w międzyczasie z różnymi ludźmi, na czym ich praca polega i np. procurment mnie bardzo zaintrygował.

Dzięki!  Usłyszałam to co chciałam ;P
Zamierzam tak popróbować. Co prawda czeka mnie trochę wyzwań - byłam  kiedyś na rozmowie w RBSie, ze trzy lata temu i z perspektywy czasu nie dziwię się, że nie wzięli mnie do korpo, sama bym się nie wzięła. Nie jestem zbyt elegancka, preferuję sportowy styl, a jednak w takim korpo pewnie pozory są ważne, zadbane włosy, paznokcie, odpowiednie ubranie. Wyszłam do nich taka lekko bardziej formalna niż normalnie, ale pewnie czego innego oczekują, więc powoli przestawiam się na bardziej "dorosły" styl. W szkole jest im wszystko jedno.
Zachowaniem też się nie popisałam, bo poszłam zielona, i jestem pewna, że widać było po mnie podejście "dajcie mi pracę, plis, ja zrobię co chcecie". Zero decyzyjności, pewności siebie, przekonania, że wiem, po co przyszłam. Byłam zupełnie bierna, nie miałam pytań. Teraz zdecydowanie więcej wiem, o co pytać, czego dowiedzieć się o firmie, zanim do niej pójdę, wiem też jak o sobie mówić i jak się sprzedać, zyskałam dużo pewności siebie i znam swoje zalety.
Pomyślałam, że warto też stracić na wadze, podobno jakieś badania wykazały odwrotną korelację między zarobkami kobiet a ich tuszą (no ale to tylko korelacja, może po prostu kobiety z nadwagą są mniej pewne siebie?). I napisać tę magisterkę, żeby mieć to z głowy.

Znasz dobrze angielski. Są firmy (niekoniecznie korpo), które potrzebują mądrych ludzi z angielskim.
Etat, 8 godzin i do domu. Na początek na rękę pewnie 2500zł, po 2 latach pewnie 3 tys zł.
Potem do CV wpiszesz pracę w takiej firmie i pójdziesz oczko wyżej.
Gdybyś się chciała angażować w sprawy ludzkie to jeszcze wyżej i wyżej.

Najlepiej idź do firm produkcyjnych lub usługowych nie handlowych. Bo one robią prawdziwą misję i w nich jest dobra energia. Czyli do firm, które coś dają społeczeństwu.

Znam/znałem kilka osób, które jak weszły w świat angielskiego to poza ten świat nie chciały wyjść. Odnosiłem wrażenie, że oni z sali treningowej nie chcieli pójść na pole bitwy.