Potrzebuje pomocy ,nie radzę sobie ze swoim życiem . - Netkobiety.pl

Jakiej pomocy potrzebujesz?
Teraz nie jesteś na lekach. Dlaczego? Były już niepotrzebne, czy nie było efektów? Może leki źle dobrane? Próbowałaś zmiany leków?
Czy obecnie uczestniczysz w jakiejkolwiek formie terapii?

Wracaj na terapię jak najszybciej. Nie ma innej rady. Tylko to może sprawić, że się ułoży

Jak zamknąć drzwi za przeszłością skoro ona wciąż jest teraźniejszością i wpływa na moje obecne życie? Mimo że nie mieszkam już z rodziną to wciąż słyszę jakie sytuacje się tam rozgrywają ,zwłaszcza jeśli chodzi o mojego ojca . .. kilka dni temu przyszedł pod moje miejsce  pracy ,oczywiście był pijany ,wyglądał jak typowy bezdomny mężczyzna ,obdarty ,brudny ,śmierdzący .. jak wyszłam przed budynek próbując mu wytłumaczyć że powinien iść do domu , że nie powinno go tu być . Bałam się ze ktoś z pracowników go zobaczy i spalę się ze wstydu przed innymi ludźmi albo jeszcze będę musiała przyznać ze to już mój ojciec ,byłam strasznie zażenowana tamtą sytuacją .. Relacje z matką nie są lepsze ,próbując  w jakikolwiek sposób z nią rozmawiać i tak ignoruje to co się dzieje z ojcem zresztą wyciągałam do niej rękę niejednokrotnie ,nawet wtedy gdy stwierdziła że ojciec molestował mnie z mojej winy ,bo ja go prowokowałam bo chciałam rozbić jej małżeństwo i zachowywałam się jak jego kochanka a nie córka ,zamiast mi pomóc traktowała mnie jak rywalkę o którą była zazdrosna .Prawdopodobnie  przyszłe święta również  spędzę sama .

Nie mam przyjaciół ,no może z kilkoma osobami utrzymuje jakiś lepszy kontakt ale każdy ma też swoje życie i swoje sprawy ,a co do związków to nigdy jakoś specjalnie mi w nich nie wychodziło , wychodzę z założenia że kto by mnie chciał z tym całym bagnem i syfem który mam wokół Siebie ,wewnętrznie czuje się gorsza od innych ...w gimnazjum byłam typowym kozłem ofiarnym ,dużo osób mi dokuczało ,niezbyt dobrze wspominam ten okres. ..te osoby poszły do przodu a we mnie zostały te rany z lat młodzieńczych .

Z jednej strony ograniczenie  kontaktów z rodziną może byłby dla mnie dobre ale wtedy też zostałabym całkowicie sama .. nie zamierzam też wyzwać  policji na swojego ojca ,wiem jakim jest człowiekiem ale wydaje mi się to zbyt okrutne ,poza tym kocham go mimo wszystko ,czasem mi go szkoda .

Magda, tylko specjalista - terapeuta będzie Ci w stanie pomóc. Wróć na terapię, wszystko się poukłada
Zobaczysz, będzie dobrze.

Magdalena, nie masz sie czego wstydzic. To Twoj ojciec powinien sie wstydzic pijanstwa i swoich czynow, jak i Twoja matka. Na Twoim miejscu wogole zerwalabym z nimi jakiekolwiek stosunki.

A na terapie i do lekow wracaj od razu, bo inaczej sobie nie poradzisz.

Magdaleno, sama pochodze z rodziny dusfunkcyjnej. Chociaz nie mialam tak zle jak Ty- nikt mnie seksualnie nie molestowal i zadne z rodzicow nie bylo alkoholikiem- to bylam w mlynie dwoch narcyzow, ktorych goofno obchodzilam i ktorzy przywalali mi psychicznie i fizycznie (matka przypalila mi twarz lokowka przed komunia bo za ladnie wygladalam ). Wyjechalam z kraju jak mialam 22 lata do UK, co bylo poprzedzone dwuletnia terapia i lekami na depresje. Nie widzialam rodzicow przez prawie 18 lat. Tata umarl w 2008- nie pojechalam na pogrzeb. Matke widze raz na rok na skypie i nawet to jest za duzo.

Dzis mam udane zycie z dlugoletnim partnerem, fajna kariere i zero depresji. Ocen sama.

Idź na terapię. Zacznij znów brać leki. Odetnij się od rodziny całkowicie. Zapomnij, że istnieją. Pomysł sobie, że to tylko i wyłącznie Ty ukladasz swoje życie. Nikt, ani nic z przeszłości nie będzie mieć na to wpływu, gdyż przeszłości juz nie ma. To było i nie wróci. I Ty też nie wracaj do tego myślami. Pamiętaj, że takich osób jak Ty jest mnóstwo na świecie. Osób, które w różny sposób były krzwydzone. Jedni przez rodziców, inni przez partnerów. Mimo wszystko trzeba iść do przodu, a o przeszlosci nie mozna myśleć. W każdej chwili możesz zmienic swoje życie o 180° , bo to jak żyjesz zależy TYLKO I WYŁĄCZNIE OD CIEBIE. Z tego co było w szkole to powinnaś się dziś tylko śmiać. Przecież wiesz, że dzieci generalnie są wobec siebie okrutne. Mało kto nie przeżył jakichs ponizen w szkole. Ale nie można tego brać do siebie. Pomysł sobie  - koniec!  Nie chcę już tego życia. Po prostu zmieniam je, aby Już NIC nie przypominało dawnej mnie. A o Twojej przeszłości wiesz tylko Ty. Nikomu nie musisz tego opowiadać. Nie masz napisane na czole co się wydarzyło. Pamiętaj, mężczyźni patrzą i widzą po prostu dziewczynę. A co im sprzedasz to już od Ciebie zależy. Nikt nie musi znać prawdy. Ty decydujesz o wszystkim.

Chciałabym się jednak odnieść do tego co napisałaś iż potencjalny partner  czy mąż nie musi znać prawdy o mnie i mogę mu sprzedać  wszystko co chce . Ja z własnego doświadczenia wiem że tak to nie działa ,w moim poprzednich relacjach prędzej padało to pytanie A kiedy poznasz mnie ze swoją rodziną ? kiedy zaprosisz mnie do Siebie ? Mężczyźni drążą ,wypytują . I co wtedy powiedzieć? że nie mogę do tego dopuścić bo wstydzę się tego jakich mam bliskich i boje się ze jak to dostrzeżesz to nasza relacja się rozpadnie ?

Raz będąc w dłuższej relacji przełamałam się i zaprosiłam swojego faceta na obiad do rodziców i skończyło się to bardzo źle ..o ile matka zachowywała się w miarę po ludzku to ojciec był jak zwykle pod wpływem alkoholu ,zresztą on zawsze jest nietrzeźwy a ja już przyzwyczaiłam się do tego że nawet nie zauważam w jakim on jest czasem stanie   ,rzucał jakieś obleśne teksty do mnie przy stole i żalił się mojemu parterowi jaką jesteśmy wstrętną rodziną dla niego ,bo on jest biedny i pokrzywdzony a mu robimy mu krzywdę.  Gdybyście widziały jego minę ,po całej wizycie musiałam się ze wszystkiego tłumaczyć i czułam się fatalnie .

Zaś w moim wcześniejszym związku jakoś próbowałam nie dopuścić  do tego aby mój były zdał sobie sprawę z sytuacji w jakiej jestem ,moja matka z nie wiadomo jakiś źródeł dowiedziała się że jestem w związku ,i próbowała wszelkimi sposobami zmusić mnie do tego abym go  jej przedstawiła ..gdy jej się to nie udało  to wymyślała jakąś akcje z kafelkami do łazienki bo niby chciała zrobić remont a mój ojciec wtedy akurat niby zachorował ...wiec chciała żeby on przywiózł te kafelki ze sklepu a ja się na to zgodziłam żeby jej pomóc  i tuż po tym jak przyjechaliśmy do mojej matki z tymi kafelkami na wejściu przywitała nas cała moja rodzina , łącznie z dziadkami ,kuzynkami z ich mężami ,ciotkami no bo prostu byłam w szoku że coś takiego w ogóle można zrobić za moimi plecami mimo iż niejednokrotnie mówiłam że nie chce przedstawiać mojego faceta bliższej rodzinie że nie jestem na to gotowa i dla mnie nie jest to odpowiedni czas. Byłam zła i opuściliśmy to całe towarzystwo ale potem było jeszcze gorzej .. matka wydzwaniała do mnie telefonicznie ,obrażała mnie że jak mogłam zostawić tak całą swoją rodzinę mimo iż tłumaczyłam jej że ja się na coś takiego nie umawiałam i powinno to zostać uszanowane potem przyleciała do mojego mieszkania ,nie wpuściłam jej ,wyzywała mojego partnera ,że jak on mógł opuścić jej mieszkanie bez pozwolenia bo jeśli chce być ze mną to musi żyć  przecież w zgodzie z teściową -oczywiście on to wszystko słyszał bo akurat był u mnie ...potem na sam koniec dowiedziałam się że jak pożyczyłam  mojemu bratu  swojego laptopa bo miał jakąś pracę zrobić do szkoły to moje dwie kuzynki włamały się na moje konto ,przetrzepały mi prywatną korespondencje żeby tylko dowiedzieć się kim jest mój facet. obie mają po 30 pary lat a jedna jest z wykształcenia terapeutą .

Musisz zaczac wierzyc w siebie, nie dopuszczac mysli negatywnych, a tym bardzie samobojczych. Postaw sobie jakies cele i zacznij je realizowac. To bardzo zle jest zamykac sie w sobie, w 4 scianach, wtedy dopada depresja. Nigdy tez nie bierz winy na siebie, za to jak bylas trakowana przez rodzicow i dalsza rodzine. NIGDY!
Od tej rodziny najlepiej j jest sie odciac. Naprawde!!!
Nie jest latwo ale mozliwe.

Widzisz  - ja jestem z malego miasta, bez perspektyw, ojciec pil i rodzice sie rozstali. Bylo nielatwo. Kiedys chcialem zwiedzic caly swiat, ludzie sie smiali jak mowilem im gdzie ja pojade, mowili, ze to nie mozliwe. Tylko ja w miare lat zarobilem, kupilem bilety lotnicze i pojechalem sam, i widzialem tropikalne dzungle i kolibry, wulkany, epipskie piramidy, Chinski Mur, legendarne starozytne "zaginione miasta" i wiele innych wspanialych rzeczy. To byl sukces, udalo sie zrealizowac marzenie. To cieszy. A ci co tak mowili nie osiagneli nic.

Ojciec pijak mnie nie interesuje, dalsza rodzinka tak samo, narobili kiedys glupich plotek na mnie, odcielem sie do nich, nie interesuje mnie co robia, ich boli ze do nich nie jezdzam, ze daje sobie sam rade, a jak mialem profil na NK i sporo zdjec z podrozy zagladali tam co dzien i bardzo ich to bolalo.

Czasami jest ciezko huknac piescia w stol, ale trzeba.
Jak dajesz sobie rade sama, ze utrzymujesz sie, to juz dobrze. Po co wspominac ojca kata? Przeciez on Cie katowal jako dziecko, to nie ojciec to kat-sadysta. Dziecka nie wolno tak katowac, a on nie spelnil swojego rodzicielskiego obowiazku, wiec to nie ojciec!!! Dla "ojca" bylas zabawka do bicia a jescze molestowanie no to ....
Matka ktora tak samo Ciebie traktowala, prawie ze wyrzucila na smietnik - utrzymuj z nia jakis ograniczony kontakt i tyle. Z resza kuzynek wogole nie spotykaj sie. Oni maja Cie za nic, stad te niezdrowe zainteresowanie sie Twoich chlopakiem, kto to itd w taki sposob w jaki zrobili.

Nie trac czasu na zamartwianie sie rodzicami - katami. Wypelnij ten czas czym lubisz, znajdz sobie jakies hobby, zainteresowania, poszukaj informacji o tym, dzisiaj tego pelno, sa fora, grupy dyskusyjne, moze wyjedz gdzies w ladne miejsce na odpoczynek. Raka sie wycina a nie hoduje, zacznij sie zyc tym co jest pozytywne a nie negatywne.
Moze lubisz gotowac, piec ciasta - zacznij przepisow, zaloz blog o tym

Widzisz - ja lubie zjesc pikantnie, eksperymentuje z daniami z ryzu, i jakies miesa w sosie pomidorowym, i ostrymi przyprawami, coraz to ulepszam, zwykle watrobka drobiowa ale ostatnio serduszka drobiowe i daje mi satysfakcjie ze wychodzi smacznie. Mam znajomych ze jedynie wode na herbate umieja ugotowac a tak to ich kobiety gotuja a oni nic a nic.
w tym roku kupilem sobie pare ostrych papryczek chili w doniczkach i zaczelem hodowac na parapecie, moge kupic ostra papryke w torebkach gotowa ale mi to dalo satysfakcje ze jest wlasna i dodaje do potraw.
Zainteresowaly mnie roslinki owadozerne, kupilem je i rosna, jedna kupilem na wysylke i przyszla poturbowana, a to roslinka wymagajaca, nie znosi przenosin, przestawiania, potrafi wstrzymac wzrost. Jednak moja odzyla, zaczela sie rozrastac, i jak rozmawiam na forum innych hodowcow to pisza jak im zamieraja, jeden ma juz taka roslinke 3 lata i mu ledwie rosnie,  u mnie nawet ladnie sie rozrasta od paru miesiecy. To daje satysfakcje ze mi sie udalo.
Mysle czy moze zalozyc wieksze hodowle takich roslinek i zrobic na tym biznes, chociaz tego juz pelno i sa doswiadczenie hodowcy

"Jeśli chcesz być szczęśliwy przez chwilę - upij się, jeśli chcesz być szczęśliwy przez rok - ożeń się, jeśli chcesz być szczęśliwy przez całe życie - załóz ogród" - chinski filozof Konfucjusz

Znajdz zatem sobie jakies hobby, rozwijaj to, bo to daje przyjemnosc,  nie zamykaj sie w depresji bo tam brniesz w zla strone
Mi tez mowili, ze ze mnie nic nie bedzie, fakt, ze prezydentem nie zostalem ale wiele z marzen zyciowych zrealizowalem, iles nie, ale dzisiaj smieje sie z tego ze nabijali sie ze mnie kiedys w szkole.

Masz rodzine ktora Cie nie szanuje???
Zatem z jakiej racji zasluguja na Twoj szacunek?

Poszukaj takich co mieli rodzicow pijakow i jak z tego wyszli - wielu wyszlo na ludzi, osiagneli cos w zyciu, dobre prace, ale oni sie od tego odcieli

Wiesz  ja nie robię żadnej afery z tego powodu -jednak ja zawsze byłam zapraszana do rodziców partnera czy to na Święta czy to na Wielkanoc ,urodziny ,wspólny niedzielny obiad dlatego też takie pytania o spotkanie zapoznawcze padały w moją stronę kiedy to nastąpi i czy w ogóle kiedykolwiek.Mówisz że masz narzeczonego ,zaprosisz swoją matkę na ślub kiedy się odbędzie?

Ja też chyba zacznę mówić że moje relacje z rodzina nie są najlepsze i nie utrzymuje z nimi bliskich kontaktów, w szczegóły chyba nie trzeba się zbytnio wdawać.

Magdalena, absolutnie matki na slub nie zaprosze. Musialabym byc chora na umysle by sobie tak zepsuc jeden z najpiekniejszych dni w zyciu. Juz widze jak by mi rozwalila cala uroczystosc i dziekuje, ale nie skorzystam.

Naprawde, nie mam z tego powodu zadnych wyrzutow sumienia. Miala mnostwo mozliwosci by sie zmierzyc z tym jak potworna matka byla, miala mnostwo mozliwosci by naprawic wyrzadzone krzywdy, miala wiele okazji by przynajmniej przeprosic- NIC z tych rzeczy nie zrobila. To byl jej wybor. Moim wyborem jest zas jest brak kontaktu z nia. Nie kocham jej i guzik mnie obchodzi co sobie pomysli o tym, ze nie zostala zaproszona. Niech sama swieci przed rodzina oczami.