prosze pomozcie mi - Netkobiety.pl

ale ja nikomu nie daje np jak ide na powiedzmy jakies uroczystosci rodzinne to sami robią mi foty i co wtedy.

Jak powiem ze nie chce byc na fotach to bedzie to dla nich dziwne pomysla ze cos ze mna nie tak.
A poza tym co mam zrobic jak juz jestem na kilku np ze slubu itd?

Tak mam zamiar isc do psychologa ale co on pomoze wmuwi mi ze nie ma sie czym przejmowac a mnie to i tak bedzie bolalo.

Hmm... jako osoba mająca problemy z samoakceptacją, trochę Cię rozumiem.
Psycholog w takiej sytuacji jest potrzebny, to nie ulega wątpliwości. Zauważ, że Twój problem odbija się na życiu codziennym... Pocieszające jest to, że każdy problem ma przyczynę, a tę zawsze można wyeliminować. Cała kwestia w tym, by ją rozpoznać.
Powodzenia.

Edytka: czuję, że jeszcze muszę coś dopisać: wywnioskowałam, że masz wrażenie, że ludzie podchodzą do Ciebie w nieżyczliwy sposób. To dość częste zjawisko (choćby w moim otoczeniu), ale jeśli ono się nasili, może okazać się tragiczne w skutkach. Miałam koleżankę, która uważała, że wszyscy chcą jej zaszkodzić. Obecnie, nie utrzymuje kontaktu z żadną osobą z naszej paczki z liceum.

Nie jestem lekarzem, by diagnozować, ale uważam, że są sytuacje, w których potrzebna jest pomoc z zewnątrz.

Nie, przyczyną nie są zdjęcia. Przyczyna jest w Tobie i praca z terapeutą pomoże ją odkryć i wyeliminować.

mam akurat wysoka samoocene.

Moze bardziej chodzi o to ze ja ich nie lubie i nie chce aby ogladali mnie i mieli moje foty.

Tak zgadza sie jestem zapatrzona w siebie i uchodzi to za narcyzm. Ale tak uwazam bo w moim otoczeniu ludzie naprawde nie maja co robic jestem z malego miasta a ludzi ktorzy mnie znaja sa ze wsi obok.

No sorry, ale na wsi chyba pracy jest sporo? Ciągle cos do zrobienia, a jak nie to pewnie ci ludzie siedzą, oglądają TV, książki czytają, kolorowe pisma, a nie wyszukują Ciebie na zdjeciach po to, by się śmiać. Wydaje ci się, że jesteś jakimś pępkiem świata? Dlaczego mieliby akurat szukać Ciebie i śmiać się z Ciebie, a nie z kogokolwiek innego? Co w Tobie takiego wyjątkowego?

Nie mówię tego złośliwie, mówię, co myślę: potrzebujesz pomocy specjalisty, albo psychoterapeuta, albo nawet psychiatra, bo to trąci narcyzmem i paranoją.

Tak na siebie.
Na innych tez no ale wiadomo ze w mniejszym stopniu.
To co mi radzicie ja naprawde mam z tym problem i nie wiem co mam z tym zrobic.

Psychiatra. Nie potrzeba skierowania.

Tak dawniej mnie wysmiewali ale to jak bylam dzieckiem teraz juz nie.

Psychiatra porozmawia z Tobą i określi, czy leki będą potrzebne, czy nie.