Muszę oddać dzieci ojcu - Netkobiety.pl

Dzień dobry,
Piszę tutaj, bo już sobie nie radzę...jestem w totalnej, życiowej rozsypce...
Kryzys w moim małżeństwie nastąpił bardzo szybko - po ślubie okazało się, że mój mąż jest uzależniony od swojej matki-intrygantki, która chciała rządzić mną i moim małżeństwem. Nie jestem osobą, która by sobie na to pozwoliła, za to mąż szybko pokazał, że wcale mu na mnie nie będzie zależało, jeśli nie podporządkuję się mamusi. W międzyczasie pojawiło się nasze upragnione dziecko i zaczęło być trochę lepiej. Niestety, po narodzinach dziecka, mój ślubny szybko znudził się obowiązkami domowymi i zostawił mnie ze wszystkim samą. Moi rodzice mieszkają daleko od nas, ja byłam zdana tylko na siebie i łaskę męża, który celowo nie pojawiał się w domu, żeby mi nie pomagać. Konflikty z jego rodziną się nasiliły i oczywiście winą za to wszystko zostałam obarczona ja. Postanowiłam urwać wszelkie kontakty z teściową, co pomogło trochę przywrócić równowagę w małżeństwie. Koszmar się zaczął, kiedy zaszłam w drugą - nieplanowaną, ciążę. Mój mąż znalazł sobie wtedy kochankę a ja zostałam sama, z małym dzieckiem u boku a drugim w brzuchu. Postanowiłam poprosić o pomoc teściową, jako że ma ogromny wpływ na syna, aby z nim porozmawiała. Ale ona była przeszczęśliwa, że syn sobie układa życie beze mnie i poradziła mi tylko tyle, abym się modliła o zdrowie dziecka. W trakcie ciąży mąż znęcał się nade mną psychicznie i fizycznie, poniżał, ubliżał...Nie chcę sobie nawet teraz przypominać tego koszmaru, który przeszłam - w samotności.
Teraz jestem mamą już dwójki dzieci i mąż chce koniecznie rozwodu, żeby ze swoją kochanką wziąć ślub. Mieszkamy z dziećmi w jego mieszkaniu (powiedział, że mogę zapomnieć, że nam je zostawi), ja jestem na urlopie macierzyńskim - znalazłam przed ciążą pracę na pół etatu, żeby trochę odetchnąć od siedzenia w domu, ale jak sami wiecie - praca na pół etatu to są grosze. Po rozwodzie nie będzie mnie stać na wynajęcie mieszkania, opłacenie opiekunki dla dzieci i ich utrzymanie...Za moją pensję sama się nawet nie utrzymam...Więc postanowiłam, że będę musiała oddać dzieci ojcu - aby miały godne życie i nie cierpiały biedy. To jest największy ból i przykrość w moim życiu. On udaje, że się z tego cieszy, ale do tej pory nie zapłacił na dzieci ani grosza, nie zajmuje się nimi, nie interesuje...Jest prawnikiem i ma plecy, bop jego rodzina załatwia sobie pieniędzmi i znajomościami wszystko. Nie chce mi się żyć, uwierzcie. Będę musiała zostawić dzieci obcej kobiecie i tylko je odwiedzać...Nie widzę już dla siebie miejsca na ziemi...