Kobieta z internetu - Netkobiety.pl

Na samym początku chciałbym się przywitać, jako że pierwszy raz goszczę na tym forum i pozdrowić wszystkich przeglądających .
   Trafił mi się ciężki orzech do zgryzienia i prosiłbym o subiektywną ocenę sytuacji. Mianowicie jakiś czas temu to będzie już przeszło 2 lata założyłem konto na portalu randkowym 'Badoo' i już w pierwszych minutach trafiłem na dziewczynę, która oczarowała mnie swoim wyglądem, a zwłaszcza intelektem i przenieśliśmy się od razu na Facebook. Rozmawialiśmy ze sobą około pół roku całymi dniami i zdarzały się też nieprzespane noce, bo żadne z nas nie mogło się oderwać od rozmowy. Już na samym początku poczułem, że jest to kobieta warta większej uwagi i chciałem od zawsze przeistoczyć tą znajomość w świat realny, ale ona zawsze mi pisala, że nikogo nie szuka, bo straciła czas na swojego byłego, z którym była w związku na odległość, ale często się spotykali. No nic dałem sobie siana i nie naciskalem w miarę rozwoju rozmowy ona zaczęła się chyba bardziej podkochiwać - po minięciu tego pół roku doszły czułe słówka i inne rodzaje flirtowania, ale ja ciągle miałem świadomość, że ona nikogo nie szuka i jak mi to pisała, kiedy ja chciałem się spotkać i osiągnąć coś więcej, niż rozmowa przez ekran monitora, to dostawałem 'kopa w dupę', bo ona chłopaka nie szuka. No i na jej słowa odpowiadałem, że nie wierzę w miłość przez 'kabel' i ciężko, żeby odległość nie miała tutaj nic do powiedzenia biorąc pod uwagę fakt, że jej związek z byłym tej próby nie wytrzymał. Po upływie tych 6 miesięcy, zaczęliśmy się żreć o byle co. Odnosiłem wrażenie takie, jakbym jej przeszkadzał. Szydziła z tego co piszę, odpisywała mi po 2-3 dniach jeszcze z pretensjami, że nie ma obowiązku mi pisać co 5 minut, bo i mi się nie chce narzucać. Wkońcu dorwałem ją pewnego wieczoru dostępna i chciałem normalnie pogadać, ale zeszliśmy na tematy,które są dosyć kontrowersyjne w XXI w. np. rozmowa o uchodźcach ciapatych i murzynach. Jeśli chodzi o mnie, to w tych sprawach jestem konserwatywny i jeśli moja córka albo syn przyprowadziliby kogoś takiego do domu, to wydziedziczyłbym bez żadnych skrupułów oraz wszelkie próby przekonania mnie, że ci uciekający 'lekarze i inżynierowie' z Syrii są potrzebni nam i całej Europie, kończą się całkowitym zanegowaniem i odrzuceniem, nie szczedząc przy tym licznych epitetow w tą ciemniejszą odmianę skóry. Po jednej takiej kłótni pękło - zaczęło się bombardowanie zdawkami i ignorancją z jej strony. Przepraszałem ją ciągle za to, że mam swój punkt widzenia,do którego nikogo nie chce przekonywać, ale prawo do wyrażenia swojej opini mam, jak każdy człowiek i za to, że nie chce ze mna gadać i odpisuje mi jakbym był 5 kołem u wozu. Po czasie dałem sobie siana, usunąłem ja z Fb i zerwałem wszelki kontakt. Na początku nie mogłem sobie znaleźć miejsca, brakowało mi jej i jej cudownego charakteru i jakby mi się wtedy wydawało oddałbym za nią rękę i cytując tutaj Pazurę - ' I bym teraz kur*a nie miał ręki' .
   Ni z gruszki ni z pietruszki,  budząc się skacowanym z głową ciężką i przepitą po 3 dniach rzeszowskich juwenalii,  o moje bębenki słuchowe obił się pstrykający dźwięk otrzymanej wiadomości na Fb. Patrzę, a to owa 'koleżanka' która wcześniej mnie zlała jak burą su*ę napisała wiadomość. No przetarłem oczy z niedowierzaniem jeszcze raz dobrze się przyglądając, czy to aby mój wzrok jeszcze nie wrócił do normy, ale niby prawdziwe.Napisała, żebym nie zemdlał widząc, że napisała,ale jest jest jej strasznie głupio, że się nie odzywała. Nie wiedziałem, co tak naprawdę napisać i normalnie się przywitałem udałem głupa tak, jakbyśmy ciągle rozmawiali i rozmowa się toczyła. Na samym wstępie spytałem się dlaczego nagle zaczęła mnie traktować, jak niepotrzebnego śmiecia, któremu odpisywała na przerwach szkolnych, gdy się nudziła,albo wieczorami po paru dniach. Wtedy to juz zwątpiłem w ludzkość, bo każda kobieta, z którą miałem styczność, wycierała sobie mną mordę i zabijała nudę. Owa koleżanka napisała mi, że wtedy, gdy rozmawialiśmy w dobre napisał do niej jej byly fagas z informacją, że przenosi się do jej miasta studiować i ma bilety do kina, czy nie zechciałaby się z nim zabrać.No i wtedy, gdy my dalej rozmawialiśmy ona na boku kręciła ze swoim byłym i wyszło tak, że do siebie wrócili,a ja poszedłem w odstawkę do czasu, aż znowu nie kopnął ja w dupę, po tym, jak ją zaliczył, zrobił z niej już pełnoprawną matkę rodzicielkę i ponownie rzucił na bok. Jak to czytałem, to nie wiedziałem, czy śmiać się, że ją 'wydupczyl' i zostawił, a ona z żalami napisala do mnie, czy płakać, że znowu dałem się wydymać. Biorąc pod uwagę popularne powiedzenie - 'jak się człowiek nie obróci, to i tak dupa z tyłu', to postanowiłem dalej brnąć w ta rozmowę, bo może. i to głupio zabrzmi, ciągle mi na niej zależało. Od razu ją spytałem dlaczego napisała akurat do mnie, to usyszałem, że ze mną było jej tak fajnie sarkazm, śmiech i w ogóle i już wtedy wiedziałem, że jak trwoga to do boga* (* chociaż do boga mi zapewne bardzoooo daleko ). No i tak gadaliśmy, wymieniając się przy tym doświadczeniami, które przytrafiły się nam po drodze i przyszedl piękny i gorący czerwiec, a owa osobniczka ma wtedy urodziny. W głebokim poważaniu miałem to, co mi napiszę, ale uparłem się, że jej urodziny spędzimy razem i przyjadę do jej miasta, oddalonego o 350km. Zmobilizowałem kumpla, który bez wahania zawiózłby mnie i dookoła świata i zawiózł mnie w jedna stronę, a w drugą odebrał. Na żywo straciłem dla niej wszystko - nie mówię tu o wyglądzie, bo jest to normalna i szczupła kobieta, ale obok niej czułem się, jakbym znał ją od lat i ona odwzajemniała to samo. Podczas całowania powiedziała mi, że od zawsze mnie kochała - nie chciałem zapeszać, bo troszkę wypiliśmy, ale na myśl cisnęło mi się pytanie - 'czy kochałaś mnie również wtedy, gdy były tlukł cie po piczy?'. Powstrzymałem się nie mówiąc tego,bo nie chciałem psuć miłego wieczoru. Przyszedł czas odjazdu, a ona parę dni po swoich urodzinach miała wyjazd do roboty za granicę i usilnie chciałem się z nią zobaczyć przed wyjazdem i właśnie padło na datę jej urodzin. Podczas jej pobytu tam rozmawialismy przez telefon nawet i do 2-3 godzin( dziękujemy w imieniu wszystkich Polaków serdecznie za zniesienie opłaty za roaming na terenie Unii Europejskiej! )  a wydawało się, że czas wolno płynie i mijało kilka minut. Pod koniec jej pobytu mianowicie po około 8 tygodniach kontakt znowu zaczął się sypać i zaczęła mnie traktować jak powietrze i jak smiecia, któremu w ryj wypluwała wszystkie swoje humorki i niepowodzenia nie wiedziałem co znowu zrobiłem nie tak, podtrzymywałem ją na duchu codziennie dzwoniłem, żeby chociaż na chwilę ją usłyszeć, a scenariusz znowu sie powtarzał. Wracając z obczyzny do krajanów, wysłała mi screen z ekranu telefonu, żeby mi pokazać stan bateri i vo było widać, a ona chybao tym zapomniała - przed wyjazdem ustawiła sobie moje zdjęcie na tapetę telefonu i w trakcie pobytu czasem mi wysyłała screena, ze uwielbia patrzeć na moja mordkę,jak się budzi przed pracą, a w trakcie powrotu owej tapety już nie miała.Znowu zaczęła mnie traktować, jak przysłowiowe gówno, ale tym razem już dałem sobie z nią spokój i nie chce jej znać.  Ja wiem jak wygląda życie za granicą, bo sam od 6 lat w czasie wakacji wyjeżdżam za granicę pracować, tak jak teraz piszę to Wam, trzymając telefon w ręce, patrząc się w te parszywe i zachmurzone niebo,  ale chciałem to z siebie wyrzucić, bo leży mi to na wątrobie dzień w dzień, ze człowiek starał się, inwestował swój czas, żeby znowu poczuć mokrego trepa w pysku. Idealny nie jestem, adonisem może też nie,ale dla drugiej osoby byłbym w stanie uchylić 'rąbek nieba' i dać jej od siebie wszystko, nie oczekując niczego w zamian poza zrozumieniem, akceptacją i docenieniem starań.
   Mam tylko nadzieję, że nikogo nie zanudziłem i zapraszam chętnych do komentowania. Jestem otwarty na dyskusję w granicach dobrego smaku i chciałbym poznać wasze odczucia, co do tej 'zacnej' histori z mojego życia