"Nie zmienisz mojego życia" - co robić? - Netkobiety.pl

Znam tę osobę już 1,5 roku. Wszystko jest fajnie itp. Osoba ta ma coś zaplanowane to tak musi być i koniec. Z czym porady? Np. z wynajęciem mieszkanie lub kupnem i spróbować zamieszkać razem. Teraz wynajmuje z koleżankami z pracy. Zaznaczam, iż nie jest osobą homo, gdyż miała ostatnio partnera i się rozstali. Namawiam ją na studia podyplomowe, gdyż jej pracodawca obiecał awans za dokształcenie się w danym kierunku i co? Z koleżankami jej wygodnie, a na podyplomówkę iść nie chce, bo na stanowisku tym gdzie jest to jej pasuje. Także ws. auta. Mowiłem, by kupiła już dziś auto mimo, że ma pieniądze na to, a ona jednak ma zaplanowane kupno w połowie nastepnego roku. Mam wrażenie, że ma mnie gdzieś i nie słucha porad moich. Nie są one złe i źle dla niej nie chcę. A nie ukrywam, że zależy mi na niej i co? 1,5 roku znajomości do kosza?

Chcesz ją zostawić, bo ona nie tańczy tak jak Ty Jej zagrasz? To jej życie i jej decyzje.

Odnoszę wrażenie, że czujesz się urażony, że wspomniana osoba ma inną wizję na pewne kwestie dotyczące JEJ życia. To bardziej wygląda na próby narzucania własnego zdania, ustawiania jej zgodnie z własnym wyobrażeniem niż rady w dobrym tego słowa znaczeniu.

Jeśli z powodu jej "niepodporządkowania" rozważasz zakończenie znajomości, to masz wyraźne zadatki na osobę toksyczną. Pomyśl o tym.

A dlaczego miałabym zakładać, że nie wie? Jest dorosła, niezależna, ma swój rozum, sama najlepiej wie czego chce, a w razie ewentualnych niepowodzeń sama będzie ponosić konsekwencje podjętych decyzji.

To że jej doradzasz to fajna rzecz , tylko trzeba się liczyć też z odmową. Mimo iż uważasz że to ty masz rację ale to ona kieruje się swoim życiem. Jeśli coś by jej nie wyszło wtedy mogłabyś zainterweniować np.  to możesz wtedy powiedzieć "a nie mówiłam". A tak uszanuj jej decyzje jaka by nie była.
Kiedyś pracowała zemną koleżanka na początku była fajna ale z czasem robiła się nieznośna właśnie z powodu jej doradztwa była tak nachalna że jej się wydawało że ma we wszystkim rację. Doszło do tego iż zaczęła dyktować co ma kierowniczka robić wszystko do czasu . W pracy odbyła się redukcja etatów i kogo kierowniczka wybrała właśnie ją, nie pogodziła się ona z tym więc złożyła wypowiedzenie.
Z pewnością sama byś nie chciała aby ktoś narzucał ci swoje decyzje.

Nawet nie jesteś w związku z tą kobietą, a już chcesz ją ustawiać i dyrygować nią. Zresztą, nawet jakbyście byli w związku, to też ona nie jest Twoją lalką-pajacykiem do skakania tak, jak jej nakażesz.
Nie rozumiesz, że takie traktowanie kogoś z góry jest zwyczajnie wredne?
Jeśli dalej nie rozumiesz o co chodzi, to może przypomnij sobie taką syt. z dzieciństwa. Masz z 8, czy 10 lat. Chcesz iść z kolegami pograć w piłkę, czy tam wychodzisz do szkoły powiedzmy. A tu przybiega mama i niesie w rękach jakąś paskudną czapkę, powiedzmy w kolorowe paski, z wielkim pomponem. I mówi tak: "synusiu, masz, ubierz czapeczkę, zimno jest i zmarzniesz w uszy!" i wciska Ci na siłę na głowe tą ch**ową czapkę. Ty protestujesz, ale mama wie lepiej, co dla Ciebie dobre Przecież Ty jesteś tylko małym chłopczykiem, co sam nie powinien podejmować decyzji w jakiej czapeczce ma iśc do szkoły. I co? Pamiętasz to uczucie? Takiego stłamszenia, złości, że ktoś Ciebie nie rozumie (taka czapka to obciach, ale mama widzi tylko swoje własne argumenty i wg niej radzi Ci dobrze, w jedyny słuszny sposób!) i poczucie, że traktuje Cię jak lalkę, czy pieska, co ma się słuchać bez gadania? To teraz sobie wyobraź, że ta kobieta, której wciskasz swoje jedynie słuszne rady, czuje sie własnie tak, jak Ty wtedy.
Mam nadzieje, ze teraz rozumiesz swój błąd. Przemyśl to i szanuj ludzi, bo jak nie będziesz szanował, to Ciebie też nie będą szanować.