Jak przestać się za bardzo starać w związku? - Netkobiety.pl

Mówi mi wprost, że ją osaczam i to ją do mnie zniechęca. Z drugiej strony ona mnie nie kocha, to jeszcze nie ten etap. Jest coś między nami, ale przez pewne sytuacje ode mnie niezależne, nasza relacja mocno na tym ucierpiała.
Tak, trochę się boję, że gdy będę się starał mniej, ona odejdzie. Szczególnie, że ja pracuję i mam masę obowiązków, mało ludzi dopuszczam do siebie, ale jestem z nimi bardzo blisko, a ona jest studentką, ma wakacje, imprezuje i samotność oraz brak mnie nie jest tak bardzo dla niej odczuwalny jak dla mnie.

No właśnie - jak sprawić, aby zależało mi mniej? Próbuję sobie uświadomić, że obecnie nie tylko siebie ranię angażując się tak bardzo, ale także zmniejszam moje szanse na osiągnięcie wymarzonego rezultatu.

Ona mówi wprost, że to dobrze, że się staram, ale także ją osaczam i muszę to rozgraniczyć. Sęk w tym, że jest to niezmiernie trudne i obawiam się, że nie potrafię.
Dla mnie jest to albo czarne albo białe - mogę się angażować i wymagać tego samego, albo odpuścić i ją olewać, choć nie przyjdzie mi to łatwo.

Próbuję sam zająć swoją głowę innymi rzeczami, aby nie myśleć o niej i naszej relacji, ale jest to dość ciężkie i jednak kończy się tak, że zaniedbuję swoją pracę przez niezadowolenie z mojego związku.

Czy ktoś z was był w choć trochę podobnej sytuacji? Jak się przestać za bardzo starać?

Trzeba zaakceptowac fakt, że ta osoba może odejść.  Powod jest calkowicie nieistotyny. Takie nadmierne staranie jest spowodowane wyłącznie obawą przed porzuceniem. Przestaniesz się bać tego - przestaniesz się nadmiernie angażować.

O czym w ogóle jest ta dyskusja?

Gdyby jej na Tobie zależało, szczególnie, że pewnie jest to początek relacji, to nie czułbyś tego co czujesz.
Ty Was widzisz w związku, ona Cię postrzega jako kumpla.
Nic więcej, nic mniej.

http://www.netkobiety.pl/t105883.html

To nie przypadkiem Twój drugi temat, ale pod innym logiem?:) Ten sam problem, to samo wyszukane słownictwo..., np. Zaimplementować..., nie często stosowane.
Tam się temat nie rozwinął to zawsze mozna zalozyc inny nick..., ehhhh

Ups zdublowałam raport:-).
Czyli standardowe zabiegi psychologiczne nie pomogły ;-).

A tak na marginesie..., autor w obu wątkach ma problem ze swoim zaangażowaniem i że bywa nachalny do partnerki..., widać taka natura i ta nachalność to nie tylko w związku ale i na forum. Taki upierdliwiec to najgorszy typ

to jakiś stalker po prostu
tacy też zawsze się dziwią, że kobiety się od nich odsuwaja

Zgodze się z Iceni, tak reagują ludzie, którzy bardzo boją się odrzucenia. Autorze, jeśli chcesz sobie pomoc, popracuj nad poczuciem własnej wartości. I przygladnij się sobie w roznych innych relacjach, nie tylko partnerskich.

Nie jest to, moim zdaniem, takie oczywiste. Lęk przed odrzuceniem najczęściej nie jest powodowany postawą partnera, tylko wcześniejszymi (np. tymi z dzieciństwa) doświadczeniami danej osoby. Postawa partnera, jego milosc i wspieranie to sprawa wtorna, moim zdaniem.

Ogólnie rzecz biorąc macie racje - lęk przed odrzuceniem jest silnie skorelowany z niskim poczuciem własnej wartości, a to często i gęsto bierze się z dzieciństwa.
Nie mniej piszemy o konkretnej sytuacji opisanej przez autora i w tym wypadku dziewczyna również nie jest poważnie zainteresowana autorem także nawet gdyby on się odsunął,dał zatęsknić, to nic to nie da - co zresztą jego drugi temat udowodnił.

Aspekt pojawienia się jej byłego faceta też jest istotny.
Ta relacja od początku była skazana na niepowodzenie, niestety.