Zachowanie przyjaciółki - Netkobiety.pl

Nie jest bardzo dobrze. Tak, jak możesz puścić mimo uszu jej peany na własną cześć (o ile jesteś w stanie), tak już ingerowanie w Twoje sprawy, bezczelna krytyka, są irytujące.
Wszystko zależy od Twojej wytrzymałości, jej raczej nie zmienisz. W ostateczności, zawsze możesz się zdystansować i zblizyć do kogoś innego.

Jeżeli tak jest - to ją odsuń od siebie, robi się pusta, egoistyczna. Będzie cię wykorzystywać. Jej ego urosło, to wyraźnie widać. Jej zachowanie raczej wygląda jakby była zazdrosna o ciebie, może twoją zajebistość(?) która ona chce skopiować. Coś nagle się zmieniło, ona chce być w centrum uwagi, co jest skutkiem albo wielkiego EGO albo poczuciem odrzucenia, może ma niską samoocenę i teraz robi się upierdliwa, bo chce się poczuć lepiej.

Jeżeli się pogorszy, to zastanów się co ciebie z nią łączy. Jeżeli nic to lepiej zostawić ją samej sobie, ma chłopaka, więc sobie poradzi. A ty nie ulegaj jej zdaniu "bo gadałaś z kimś według niej głupszym". Zachowuj także to, co ty chcesz robić i z kim rozmawiać. Ona wydaje robić się osobą pustą, coraz więcej uwagi zwraca na wygląd a nie na to, kim ktoś jest, podejrzane to jest. W pewnym momencie może zacząć cię wykorzystywać, potem ona zepchnie cię pod dywan i zacznie spotykać się z osobami takimi jak ona - tzw. grupką "zajebistych ludzi". Coś tu nagle jest nie halo...

Może zrób eksperyment: zacznij odpowiadać jej tak jak ona do ciebie (dla przykładu twoja piątka) - jak ona dostanie dobrą ocenę to jej odpowiedz "no i? ocena jak każda inna" i koniec, nie komentuj więcej. Poświęcaj jej coraz mniej uwagi i obserwuj jak ona na to będzie reagować. Jak będą jakieś wąty i fochy to znaczy, że masz ją zostawić. Ona nie nadaje się na przyjaźń.

Skoro już tak jest to stawiaj jej granice. Ona także w przyjaźni ma dawać coś od siebie. Przyjaźń jest jak związek, tylko bez seksu i cielesnych doznań, więc jest równie ważny i drogocenny jakbyś miała męża.

Możecie znać się i 10 lat, lecz jak tylko jedna strona chwali i wspiera drugą, a ta druga nic tylko się ciągle chwali to jest to relacja typu "sługa-pan" (ty pełnisz rolę sługi). Musisz jej pokazywać że ty także masz uczucia, też chcesz jej coś pokazywać, a nie tylko ją pochwalać i chwalić - nie jesteś od tego by ją podbudowywać, bo jak widzisz ona staje się egoistką. Nie pozwalaj jej się traktować jak rzecz, którą podniesie, pocieszy się i ją odłoży na kolejną okoliczność...

Jak ona ci przerywa gdy jej coś pokazujesz mów wtedy "teraz moja kolej, poczekaj aż dokończę mówić". Jak ona coś ci pokazuje to ograniczaj swoje pochwalanie jej, mów wtedy "ok, spoko" i tyle. Skoro ona się dużo ograniczyła w przyjaźni to może oznaczać, że przestaje jej zależeć oraz że może przestać się starać, bo ty i tak jesteś dobra i miła. Musisz od niej wymagać pewnych zachowań, jeżeli ona temu nie podoła - zostawiasz ją, bo ona nie chce tej przyjaźni tylko kogoś, kto ją będzie chwalił. To nie jest przyjaźń =/

Możliwe, ale ona też robi wielki błąd pozostając z takim chłopakiem co nie szanuje swojej partnerki... tak to jest jak babki się niszczą w imię "miłości", która jest zauroczeniem albo uzależnieniem od faceta.

Jesteś wycofana i skryta jak ja jeszcze przed dwoma laty. Ale uwierz - da się to zmienić Nie musisz być agresywna, można mówić spokojnie, miło ale stanowczo. Wtedy w innych osobach budzi się myślenie "o kurde, ona nie żartuje, co mam zrobić?" Wtedy ludzie zaczynają myśleć na swoim postępowaniem wobec ciebie i zanim coś zrobią to przemyślą.

Zacznij od małych rzeczy, np. od ograniczenia swojego pochwalania jej. Wtedy ona odczuje, że przestajesz być od podbudowywania jej na duchu i jak jej zależy będzie ona się zmieniać. Jak nie to się przerazi i ucieknie. Lepiej żebyś ty ją zostawiła świadomie, niż żeby ona cię zostawiła w twojej nieświadomości i z egoizmu - bo później to ty będziesz płakać niesprawiedliwie a ona to oleje.

Także możesz stać się bardziej asertywna i wtedy ludzie zaczynają liczyć się z twoim zdaniem. Jak odpuszczasz, wracasz do roli sługi. Serio ludzie to wyczuwają podświadomie i ich zachowanie zmienia się, znowu zaczną cię wykorzystywać. Ucz się odmawiać kiedy nie chcesz czegoś lub nie tolerujesz. Ona odpuściła staranie się, a człowiek nie jest stworzony dla innego człowieka, więc twoją rolą nie jest bycie tą, która tylko słucha i pociesza.

Jeżeli ci zależy to zrób tak, jeżeli nic was już nie łączy to ją zostaw. Nie musisz jej mówić "że koniec z nami", wystarczy że będziesz jej pokazywać że ci nie zależy i ona cię już nie interesuje. Przestajesz się z nią spotykać, odpisywać, odbierać telefony i tyle. Myślę że ona to szybko zrozumie i poszuka innego frajera co będzie ją tylko pocieszał.

Szczerze mówiąc bliskie osoby poznaje się po pewnym czasie. Ja w szkole gadałam z kilkoma koleżankami, ale nie wiedziałam czy są moimi przyjaciółkami. Dopiero po skończeniu szkoły, jak każdy idzie w swoją stronę, wyłazi na wierzch z kim jesteś bardziej związania. Zdarza się po 5 latach po ukończeniu szkoły przyjeżdżają do ciebie koleżanki ze szkoły, mimo że mieszkam w innym mieście niż się uczyłam.
Pytanie jest więc następujące "dlaczego zależy ci na tej przyjaźni?" Czy dlatego, że nie masz nikogo i kleisz się do byle kogo? Bo wiesz, każda znajomość zazwyczaj zaczyna się ok, pociągamy się nawzajem, coś nas łączy, itp... ale po kilku latach nawet coś zaczyna się psuć w przyjaźni. Wtedy jest to sygnał, że coś jest nie ok. Każdy ma jakieś wady, w każdym człowieku coś nam nie odpowiada i to jest naturalne, lecz jeżeli coś było ok i da się to zmienić to wtedy można ciągnąć to dalej, ale jak osoba robi się coraz gorsza i zaczyna coraz bardziej nas to drażnić to może to być sygnał, że ta relacja jest nieodpowiednia dla mnie.

Możliwe, że skoro ty masz taki ciąg do ludzi to jest to pewnego rodzaju problem-pułapka, w którym żyjesz. No bo dlaczego tak ciągnie cię do ludzi? zastanawiałaś się nad tym? Skoro jesteś dość skryta, wolisz słuchać niż mówić, a mimo to ciągnie cię do ludzi to coś tu jest nie halo. Nie masz depresji przypadkiem? Na to ma wpływ wiele czynników, jak depresja, egoizm, wychowanie itp. Nie wiem czy wiesz ale egoizm (pycha) ma dwa rodzaje - tą którą znamy, czyli ktoś się wywyższa, myśli tylko o sobie i otwarcie to pokazuje; oraz ta druga, osoba jest pozornie skryta, nieśmiała, ale też jest egoistyczną osobą, tylko ona stawia siebie w roli ofiary, często powtarza że się nie nadaje, dzięki temu wzbudza w innych litość, współczucie - przez to ludzie się nią interesują, dlatego jest egoistyczna.

Mnie uratowała psycholog, do której chodziłam na terapię. Ona otworzyła mi oczy na wiele spraw, zauważała to czego ja nie widziałam, lub spychałam to jako coś mało ważnego. Od tamtej pory się zmieniam, inaczej reaguje, inaczej myślę, inaczej podchodzę do spraw. Psycholog cię nie uleczy, ale pomaga spojrzeć inaczej na wiele spraw, dużo szybciej wynajduje przyczynę problemu, dzięki czemu można szybciej zacząć proces uzdrawiania serca, psychiki itp. Terapia to ważna rzecz.

Hmm... Być może musisz odkryć czego ty chcesz, czego oczekujesz od siebie i innych, jakie chcesz przyjaźnie i relacje. To jest ważne wbrew pozorom, bo to wygląda jakbyś była z tymi ludźmi tylko po to, by z kimś być i mieć go blisko. Człowiek jest osobą społeczną, jest stworzony do relacji, więc relacje z innymi są dla niego ważne. Może być samotny całe życie, ale może mieć super relacje z niespokrewnionymi ludźmi. Ludzie z podobnymi problemami się przyciągają, ale to nie znaczy że mają żyć ze sobą do końca życia. Ludzie z tego względu często popadają w pułapkę uzależnienia się od innej osoby.

Na przykład ja - jestem obecnie na takim etapie kilku znajomości/przyjaźni, gdzie jest czas ocenić czy to dalej warto ciągnąć. Są osoby, które same się ode mnie odsuwają. Dlaczego? Dlatego, że połączyły nas wspólne zainteresowania i problemy, a po kilku latach zauważyłam, że poza problemami nic nas nie łączy i czas zostawić taką znajomość. Już nie nazywam ich przyjaciółkami, tylko znajomymi. Obecnie mam jedną osobę, którą mogę nazwać przyjacielem, ale czy to potrwa wiele lat to się okaże. Jeżeli nie to i ją się zostawi. Przyjaźń nie może polegać na jednej wspólnej czynności, bo mamy wspólne hobby czy coś innego. Musi być coś więcej, coś co cię w tej osobie pociąga, nie tylko wspólne zajęcia czy zainteresowania.

Może jesteś już na takim etapie by zdecydować, czy warto dalej "przyjaźnić" się z tymi osobami czy też nie. Nawet jak kogoś w miarę lubisz, łazisz z nią itp to zastanów się czy dalej warto. Nie czekaj na darmo aż coś samo z siebie umrze, tylko ty podejmuj decyzję czy z kimś warto utrzymywać stosunki czy nie ma sensu już tego ciągnąć, bo byle jaka przyjaźń nie ma sensu. Wtedy rozwijasz się i dojrzewasz, coś zależy od ciebie, od twojego zdania, a nie od ślepego losu czy czasu.

Ludzie to istoty społeczne To chyba normalne, że lubię spędzać czas z kimś, z kim mogę pogadać przy piwie, pośmiać się. Ludzie tak robią. Był w moim życiu czas, że byłam straszliwie zakompleksiona i wstydziłam się wyjść do ludzi. Teraz mi przeszło, wyluzowałam, nie wstydzę się i staram się to celebrować. Zagadanie do chłopaka, który mi się podoba to już nie problem. W towarzystwie nie koniecznie trzeba brylować i nadawać mu ton, ja należę do tych wycofanych. Ale otwieram się w towarzystwie. Mną się raczej ludzie nie interesują, bo nie mam z grosz charyzmy. Taka jest prawda niestety

Ludzie wycofani w relacjach czy w towarzystwie zazwyczaj są spychani do roli "ofiary", czyli są po prostu wykorzystywani. Dla mnie ta znajomość którą opisałaś nie jest dobra, ale jak chcesz w niej być to bądź. Obyś nie cierpiała niepotrzebnie potem.

Tak, jest coś takiego. Ona się wyraźnie pyszni, co zauważyłaś ale wolisz być mimo to w tej "przyjaźni". Wpadasz w pułapkę bycia w gronie znajomych, by z nimi łazić itp. Problem w tym, że ty jesteś w tych znajomościach 'ofiarą', którą inni będą poniżać. Jak sama zauważyłaś coraz częściej ludzie przestają zwracać na ciebie uwagę, bo sama się z nich wycofujesz i inni ludzie to podświadomie czują. Sama powodujesz że cię odtrącają, bo "wolisz słuchać niż być słuchana". Jeżeli nie wymagasz od innych by ciebie także słuchali to nie będą cię słuchać, i to co powiesz nie będzie dla nich ważne, chyba że będziesz ich chwalić - co właśnie robisz i dlatego z tobą są.

Jeżeli ci to odpowiada i usprawiedliwiasz ją, że to przez jej chłopaka, to donikąd ta przyjaźń prowadzi? Przyjaźń oparta jest m.in. na wzajemnym szacunku, gdzie twoja koleżanka wyraźnie przestaje cię szanować, nawet uwagi na tobie nie potrafi skupić dłużej niż kilka sekund. Sama sobie kopiesz dół, sama prowadzisz do tego by inni cię nie szanowali w znajomości, olewali cię - więc cię olewają. Trzymasz się ludzi uparcie bo chcesz mieć kogoś - jesteś uzależniona od bycia w towarzystwie. Skoro sama za nimi gonisz to stajesz się człowiekiem upierdliwym, tacy ludzie są z automatu odpychani, bo sama im się narzucasz. Chcesz nimi wypełnić pustkę, którą masz z powodu pewnej samotności, o której myślę że doskonale wiesz. Człowiek nie zapełni tej pustki innym człowiekiem czy jakąś relacją, więc będziesz błądzić... Sama się zastanów czy to jest przyjaźń, bo to na przyjaźń nie wygląda. Jesteś obecnie w roli towarzyskiego przydupasa, co pochwali i wysłucha, a sama nic nie wymaga. Będzie ci dane przez innych tyle, ile sama żądasz - a ty nie żądasz od nich nawet szacunku.

Albo zmień siebie i zacznij od nich wymagać (bo oni się o twoje względy nie starają) albo ich zostaw. Po pewnym czasie cię zostawią albo będą wykorzystywać, bo jesteś naiwna.

A więc problem sama rozwiązałaś.