Jedno okazuje, drugie mówi... - Netkobiety.pl

Cześć. Powiem tak, raczej nic z tego nie będzie.

Od jej rozstania minęły 4 miesiące, więc to logiczne że będzie myśleć o swoim byłym. Wszystko zależy od tego jak o nim myśli.
Czy chce do niego wrócić? Czy nadal go kocha? Czy szuka z nim kontaktu?

Prawda jest taka, że jeśli spotkamy odpowiednią osobę na swojej drodze, to nie myślimy aż tak bardzo o poprzednim związku. Z różnych powodów, może przez różnice charakteru, a może przez to że nie do końca jej się podobasz jako mężczyzna, nie byłeś w stanie sprawić, aby przestała myśleć o byłym w takich kategoriach.
Jeśli sama wiedziałaby, że może coś z Waszej relacji być, wspominałaby o byłym w nieco inny sposób, a tak delikatnie daje Ci do zrozumienia, że raczej nic z tego. Musiałbyś się zmienić, dowiedzieć się w jakiś sposób jakie cechy uważa za atrakcyjne i jakie ją u Ciebie denerwują, ale czy jest sens zmieniać się dla dziewczyny, która Cię nie chce?

To marne pocieszenie, ale tak to wygląda z mojej perspektywy. Jeśli nie będzie Cię męczyć przyjaźń z nią, to nie warto tego kończyć. Jednak, jeśli będziesz dalej chciał coś ugrać i nie wrzucisz na luz, to będziesz się tylko niepotrzebnie męczyć, więc lepiej iść własnymi ścieżkami.

Uważam, że dobrze zrobiłeś, nie za ostro. Dziewczynie pewnie jest przykro, bo w twoim towarzystwie dobrze się czuje, ale nadal ma w głowie byłego, więc dobrze, że ci o tym powiedziała i sytuacja jest jasna. Ja bym odpuściła. Może za szybko od rozstania zaczęła się z tobą spotykać i zwyczajnie nie przetrawiła tego jeszcze no i nadal jeszcze coś czuje ( siłą rzeczy część uczuć przelała na ciebie, pewnie dobrze sie z toba czula, bo byla przyzwyczajona do bliskosci wspolnego spedzania czasu z facetem). Nie wierzę, że będziesz mógl byc jej przyjacielem. Nie pakuj się w to Może za jakiś czas jak jej już przejdzie dawny związek to sama się do ciebie odezwie.

Bardzo dobrze zrobiłeś. Uczciwie postawiłeś sprawę - przyjaźń Cię nie interesuje, ani bycie pocieszycielem. Dziewczyna wprost Ci powiedziała, że na nic innego nie możesz liczyć - też jej się chwali, że nie grała w gierki.

Żeby z tego było coś więcej niż przyjaźń, to ona musiałaby najpierw zapomnieć o byłym - i to bez udziału pocieszycieli, po prostu zostawić go za sobą i wejść w nowy etap życia. Coś mi się jednak wydaje, że to jest ten typ laski, która będzie stękać za byłym w nieskończoność.

Dziękuję wszystkim za udzielone odpowiedzi

Po tym jak uświadomiliście mi, że postąpiłem dobrze poczułem się lepiej. Jednak z jednej strony szkoda mi tej dziewczyny, bo dawno nikt nie okazał mi tyle zainteresowania co ona, a z drugiej męczy mnie pewna sprawa.

Otóż przy pierwszych podbojach miłosnych zachowywałem się typowo jak ciepła klucha. Brak zdecydowania gdzie iść, wielka obawa przez kontaktem fizycznym... można tak wymieniać. Jedak czas robi swoje i przynajmniej z mojej perspektywy wyszedłem już z tej ciepłej kluchy w odpowiedniego mężczyznę, który potrafi mieć wszystko w garści. Mimo tej znacznej poprawy każda relacja z kobietą układa się w dwóch scenariuszach:
-albo od początku czuć chłód
-albo jak w przytoczonym tutaj przypadku rozkręcanie się, aż w końcu zakończenie na przyjaźni

Przeczesałem wiele pseudostron o pseudopodrywie (ale jednak zawsze to coś), gdzie przytacza się jakie to błędy się popełnia i kończy się w związku. Z czystym sumieniem muszę przyznać, że nie popełniam żadnego z przytoczonych. I tu nachodzi mnie zwątpienie, czy to zwykły pech że trafiam na takie dziewczyny, czy też po prostu już taki jestem.

Odpowiedz jest taka : poznawaj dziewczyny dalej i daj sobie czas na poznanie właściwej. Co Ci po sztuczkach jak nie będzie uczucia?
Żeby poznać te właściwą osobę to czasem trzeba i 50 nieudanych randek.

Jak to więc według Was jest z osobami, które wybranki poznają już w liceum, w wieku 18 lat? Kwestia szczęścia, przeznaczenia, czy po prostu mają to coś, czego osobom które męczą się długo ze znalezieniem drugiej połówki brakuje?

Mija drugi tydzień... na pewno jest lepiej, ale zaczął mi się przypominać jej zapach, takie zwykłe małe, ale cieszące pierdoły. Mam nadzieję, że szybko z tym sobie dasz radę

Jeszcze kontynuując temat. Niestety chcąc nie chcąc dalej to analizuje to, czy coś złego zrobiłem ( a nuż wykorzystam to w przypadku następnej znajomości). Drogie dziewczyny... biorąc pod uwagę fakt, że niesamowicie spędzało nam się ze sobą czas i pozwalaliśmy sobie na wiele a i tak skończyło się na przyjaźni z jej strony.

Zaintrygowały mnie pewne słowa, które znalazłem w głębokich czeluściach internetu. Dotyczą one tego, że facet nie powinien okazywać dużego zainteresowania, nie prawić komplementów, dawać upominków i doprowadzać do czułości oraz kontaktów fizycznych dopóki dziewczyna nie jest jego stałą partnerką. Jak się na to zapatrujecie, ile prawdy w tym jest? Jeżeli to prawda to tu doszukałem się swojego pierwszego błędu

Kwestia druga. Chodzi dokładnie o niedostępność i tajemniczość. Informacje o tym znalazłem, jednak nie było to jakoś szerzej poruszane. Jak sobie wyobrażacie pierwsze spotkania z takim niedostępny i tajemniczym facetem? Czy to może być pewien klucz do Waszego serca?

Sprawa drobnych upominków takich jak chociażby jedna niewinna róża. Czy podarowanie takiej róży dziewczynie na której nam zależy, a z którą jeszcze nie jesteśmy razem to coś złego? (Oczywiście nie mówię tutaj o 1., 2., 3., 4. spotkaniu).

Pewnie pomyślicie sobie: No na cholerę ten jełop jeszcze analizuje i dodatkowo się dobija. Jakoś czuje się z tym lepiej, może to wszystko miało być doświadczeniem. Jeżeli tak to chce z tego wyciągnąć wnioski, aby ostatni raz już tak się z tym męczyć. A może po prostu jest to jakiś temat zastępczy, aby nie siedzieć bezczynnie w oczekiwaniu na wiadomość od niej.

Minęło już trochę dni od tego wszystkiego, co opisywałem. Cały czas bywają i lepsze i gorsze dni. Te gorsze szczególnie, gdy spędzam czas sam ze sobą. Chociaż w gronie znajomych również, gdy myślę sobie jak mogłem się podzielić tą chwilą z nią. Czuję się jak taka ciężka lokomotywa, która z ogromnymi oporami stara się ruszyć ze stacji. Przygaszona lokomotywa.

Od tego momentu kontakt pomiędzy nami pojawił się tylko raz, w wielkanoc. Gdzie otrzymałem od niej życzenia, na które odpisałem. Dalej nic więcej się nie wydarzyło, żaden kontakt nie został uchwycony. Czy uważacie, że nadal warto trwać w takiej ciszy?