Stany depresyjne ? jak sobie z nimi radzicie? - Netkobiety.pl

Psychiatra. Potem psycholog, jeśli będzie potrzeba.

Możesz mieć to i to. Stany depresyjne nie wykluczają somatycznej choroby. Możesz mieć i depresję i chora tarczyce  albo cukrzycę itd

Pisałam poważnie.
Badaj się,  ale jak nic złego nie wyjdzie, znaczy jest to wyraźnie problem psychiki.

To żaden wstyd chodzić do psychiatry.
A dzisiejsze "psychotropy" to leki naprawdę nie powodujące otumanienia i innych dziwnych objawów.

Dziewczyny,

dziękuję Wam bardzo za odpowiedzi. Muszę przyznać, że dzięki Wam zdałam sobie sprawę z powagi sytuacji -  perspektywa innego człowieka może dać czasem do myślenia.
Dzisiaj zrobiłam na razie te badania, które mogłam zrobić (część hormonów mogę zrobić dopiero za miesiąc z uwagi na cykl) i jutro zobaczę przynajmniej jak się sytuacja somatycznie zaczyna kształtować.

Dzisiejszy dzień przetrwałam i nawet udało mi się nie poryczeć ani na nikogo nie naskoczyć, co ostatnio się dość rzadko zdarza.

Dziękuję za wsparcie!

Pozdrawiam,
Sylwia

Psychiatra, koniecznie. Leki nie są groźne - to już nie te czasy, gdy faszerowali człowieka pernazyną i relanium. Dzisiejsze "prochy" to sama przyjemność - dobrze dobrane nie powodują efektów ubocznych, można po nich prowadzić auto, nie zamieniasz się w warzywo.

Natomiast nie lekceważ również objawów somatycznych - mogą, ale nie muszą być sprzęgnięte ze stanem Twojej psychiki. Czasem bywa tak, że kadłub wręcz wzorcowy, a dusza - ech, lepiej nie mówić.

I nie bój się psychiatry - nie gryzą, klauzula sumienia im nie pozwala ;-)

badanie hormonow tarczycy - wykonaj koniecznie. Nadczynnosc\niedoczynnosc, przewlekle zapalenia nerek\tarczycy moga dawac objawy totalnego rozchwiania emocjonalnego (mam hashimoto i addisona). pocieszajace jest to, ze dobrze leczone schorzenia daja minimalne objawy, a przynajmniej nie wystepuja ciagle, tylko sporadycznie.

wejdz na grupy wsparcia dla osob z chorobami autoagresywnymi, na facebooku jest dobry page Japonski motyl Hashimoto, ale traktuje ogolnie o autoagresjach i immunologii. Spotkasz tam wiele osob z podobnymi schorzeniami, objawami - da sie z tym zyc, choc na poczatku jest ciezko 1)zaakceptowac zlosc z faktu ze sie zachorowalo 2) zaakceptowac sama chorobe 3)zaakceptowac fakt, ze juz nigdy nie bedziesz taka jak wczesniej, nie bedziesz miec juz tyle energii, co wczesniej. Ale po diagnozie i wdrozeniu leczenia poczujesz duuuuza ulge. Trzymaj sie!

Ja mam tak od lat, parę razy w roku. Każde niepowodzenie powoduje, że nie chce mi się rano w ogóle wstawać. Zrobiłam badania i są ok. Mieszkam kilkanaście lat już na wsi, narzuciłam sobie reżim, bo takie stany są i dla mnie i dla rodziny nie do wytrzymania. 2 razy w tygodniu spacery dłuugie, w las lub łąki. Do zmęczenia, po roku mój organizm się "dotlenił" i zaczął "lubić" t e moje wyprawy. Ponadto żeby sobie bardziej pomóc a nie brać chemii, odkryłam na którymś blogu szafran w kapsułkach. Łykam sobie go co jakiś czas i zaczyna wracać mi chęć do życia. Być może mój przypadek jest łagodniejszym wydaniem takich stanów, ale może Cię natchnie i dasz sobie radę po swojemu czego Ci serdecznie życzę.

Zapoznaj się z tematami: serotonina (neuroprzekaźnik - od niego zależy nasza psychika) i tryptofan, ew, l-tryptofan (jedyny aminokwas z którego powstaje serotonina). Mi Tryptofan zmienił życie, zniknęła depresja, słabość, nerwy, czarne widzenie wszystkiego, przerażenie, mam siły, pozytywne spojrzenie, wróciła produktywność. Tryptofan jest dostępny bez recepty, np w Depresanum.

... aż takiej sytuacji nie miałam, ale z perspektywy czasu to też chyba byłam czasami bardzo niemiła i nieużyteczna dla otoczenia
Nie jest to fajny stan, nie będę się wymądrzać jak sobie z nim radzić, ja raczej staram się nie dopuszczać do deprechy, staram się słuchać swojego ciała, traktować na poważnie moje emocje (w tym sensie, że skoro źle się czuje, to jest jakaś przyczyna, coś trzeba z tym zrobić zanim się pogrążę).

Sylwia720 będzie dobrze! szukaj pomocy u specjalistów, a jak będziesz potrzebować nas to pisz. Nie daj się tej tej wstrętnej chorobie!