Chory niezwiązek - Netkobiety.pl

Cześć dziewczyny...Piszę ten post bo nie umiem już sobie poradzić z moją sytuacją..
Jestem studentką 1 roku, na studia wyjechałam na drugi koniec Polski-nad morze. Moi rodzice mieszkają w Anglii, nie mam rodzeństwa także do domu wracać nie mam za bardzo po co. Ale do rzeczy. Wynajmuję pokój z 4 innymi osobami. Przed moim wprowadzeniem się był tu już K. (student 4 roku na tej samej uczelni, bardzo inteligentny, dojrzały, otwarty na ludzi, naprawdę bardzo mi zaimponował). Od razu złapaliśmy super kontakt, zabrał mnie na wycieczkę po mieście, pokazywał fajne miejscówki, opowiadał o uczelni. No i tak sobie mijał czas a my staliśmy się nierozłączni, kiedy byliśmy na uczelni prowadziliśmy niekończące się rozmowy i zazwyczaj wracaliśmy razem do domu. Potem zaczęło się przytulanie, zdrobniałe nazywanie. Kupił mi misia, mówil, że mogę wybrać jakiego chce, ale ja nie chciałam żeby wydawał na mnie pieniądze- i tak kupił. Później doszły wypady do kina, do klubu potańczyć no i w końcu się pocałowaliśmy. Bardzo dobrze się dogadywaliśmy, mnóstwo wspólnych tematów, on opowiadał mi ciekawostki o kosmosie, fizyce którą się interesuje, ja o architekturze i muzyce, którą ja się interesuję. No i kiedyś wyszło tak, że przespaliśmy się ze sobą (świadomie, i oboje tego chcieliśmy), myślałam że to jest moment w którym oficjalnie mogę nazwać nas parą, jednak on nigdy nie nazwał mnie ,,swoją dziewczyną" i ogólnie nie określił naszej relacji jako związek. Jednak nasze zachowanie na to wskazywało i każdy myslal, że tak jest. Bolało mnie to bo nie wiedziałam na czym stoję, jednak wiedziałam, że miał dziewczynę z którą był długo i zerwali parę miesięcy wcześniej i tłumaczyłam sobie, że to dlatego i że muszę dać mu czas. No ale czas mijał a ja do tej pory tkwię w czymś takim... Na każą próbę rozmowy na ten temat mówił: ,,Nie myśl tyle o tym", ,,Nie śpiesz się tak", ,,Zła pora na takie tematy" i nigdy niczego się konkretnego nie dowiedziałam. Jednak między nami nadal było super, ufaliśmy sobie, on mi mówił że mu na mnie zależy, on widział że mnie też. Do czasu...
Od jakoś stycznia zaczęło się coś z nim dziać. Awantury prowokował non stop, potrafił zwyzywać mnie od najgorszych, nigdy nie przeprosił mnie za nic a wszystkiemu winna byłam zawsze ja. Bo ja się czepiam, bo mam swoje odzywki niby. A że ja jestem niekonfliktowa i ogólnie mam dobre serce to zawsze ja się w końcu łamałam, pierwsza odzywałam i podawałam rękę. Często potrafi rzucić do mnie ,,Idź mi do sklepu po coś tam", ,,Zrób mi obiad", żadnego proszę, to jest rozkaz. A gdy nie daj Boże powiem mu grzecznie, że mógłby poprosić to jest ,,nie będę cię ku*wa o takie rzeczy prosił". Jak coś nie jest po jego myśli czesto pojawia się ,,spie*dalaj", potrafi zamknąć mi drzwi przed nosem, w ogóle nie ma do mnie szacunku. Jest oschły, każdy mój pocałunek czy próba przytulenia się jest nieodwzajemniona, stoi jak słup. Teraz już nie ma na nic czasu, nigdzie nie wychodzimy, czasem ubłagam spacer (nie dłuższy niż 30min bo jemu się nie chce). Okazuje mi jakąkolwiek czułość tylko w nocy co niestety zaczyna mnie martwić...Wtedy tylko mogę z nim porozmawiać w miarę szczerze, chociaż częściej zdarza się, że odwraca się bokiem i idzie spać nie odpowiadając mi w ogóle... Są dni kiedy nie wychodzi z pokoju, siedzi tam i np. gra w CSa. Jakby nie miał potrzeby się ze mną zobaczyć, zero jakiegokolwiek odezwu Miałam z nim wiele przykrych sytuacji gdzie on nie widzi problemu ale opiszę dwie:
1.Po świętach wróciłam do Gdańska i K. miał mnie odebrać z dworca bo miałam bardzo ciężką walizkę, pytał się mnie jeszcze rano dokładnie o której przyjadę więc znał godzinę. Mimo to nie pojawił się, nie dał mi w ogóle znaku że go nie będzie, więc mogłam sobie tam stać i czekać wieki gdybym nie napisała na fejsie gdzie jest (telefon miał wyłączony) a on napisał, ze gra w CSa i że może przyjechać zaraz jak chcę, jednak ja już zdenerwowana stwierdziłam, że zapakuję się w autobus.
2. Ustawił status na facebooku w związku z...moją przyjaciółką, którą poznał kiedy rozmawiałam z nią przez skypa bo mieszka w moim rodzinnym miasteczku Wiem, ze to głupi status ale ludzie zaraz zaczęli do mnie pisać co to znaczy, przecież mamy wspólne zdjęcie, praktycznie jesteśmy parą a tu jakiś związek z moją przyjaciółką.. Ona tego nie widziała, on to ustawił twierdząc że nie znam się na żartach.. Również brak jakiejkolwiek skruchy z jego strony. Czasem zdarza się że pisze jej sprośne rzeczy, które oczywiście uznaje za żarty i ja jestem podobno sztywna bo się oburzam.
Oprócz tego, mówi mi że nie mam ograniczeń, że mogę robić co chcę. Ale jak wyjdę z koleżankami potańczyć czy na piwo, to jest awantura, ze pewnie upijam się do nieprzytomności i latam za jakimiś obcymi kolesiami. Po czym dodaje na końcu: ale mnie gówno obchodzi co ty robisz, z kim i gdzie jesteś, twoja sprawa (mimo t wciąż jest wkurzony). Próbowałam się odciąć, obrażać, znalazłam sobie zajęcia by tylko nie bywać w domu bo nie wiem czy akurat nie ma złego humoru... Ale on tu mieszka, nie mam jak się odciąć. Umowę mam do września Płaczę przez niego codziennie praktycznie, potrafi mnie wyśmiać że nie umiem zrobić jakiegoś zadania z matematyki a ono jest banalne i mi tego nie wytłumaczyć, nie wspiera mnie, ciągle powtarza że mój kierunek jest chu*owy, że nic nie wiem o życiu, traktuje mnie jak jakiś gorszy sort... Ale jednak ciągle trzymają mnie przy nim te rzadkie prześwity tego jaki był wcześniej i dają złudną nadzieję... Bardzo mi źle i mam ochotę ciągle leżeć w łózku i patrzeć w sufit Moje koleżanki ze studiów wyjeżdżają do domów na weekendy, więc jestem tu sama, wcześniej miałam jego, mówił ze zawsze mogę na niego liczyć..Ale teraz? Ta sytuacja jest chora, nigdy nie czułam się takim popychadłem, nikt nigdy nie okazywał mi takiego braku szacunku i nigdy nie czułam się bardziej samotna niż jestem tu i teraz...
Przepraszam, że taki długi post ale krócej się nie dało. I tak wycięłam większość szczegółów.. Proszę o porady bo ja naprawdę już nie wiem jak się zachowywać