Witam
Moje dziecko od zawsze nie lubi przedszkola brak mi juz pomysłow na zachetę .
Jak miał rok poszedł do niemieckiego źlobka zawsze czyli pełny rok przy przekazaniu Pani dziecka plakał(panie zapewnialy ze trwa to tylko moment az wyjde z przedszkola)caly dzien twierdzily przebiegal dobrze ani razu nie otrzymałam telefonu ze cos jest nie tak.
Powazniejsze problemy zaczely się jak mial dwa lata od połowy zimy .Jak rano wstawał juz plakal byl problem z ubraniem zniesieniem dziecka do auta, rozebraniem w szatni.Panie twierdzily ze zrobił się ponury ze bawi sie sam wiecznie chodzi ze swoja maskotką zaciskajać ja mocno.Histerie poranne przy przygotowaniem do zlobka byly tak glośne ze zaczeły się nawet pojawiać wizyty sasiadów i dzielnicowego. I wtedy brakło mi juz siły zdarzylo się ze pare razy zostawiłam go w domu.
W przedszkolu uslyszałam od jednej z wychowawczyń innych grup ze dziecko od miesiaca placze po 8 h dziennie.On jeszcze nie mówił jeszcze na tyle dobrze z jego gestykulacji wynikało ze cos stało sie odnośnie pampersa źe Panie krzyczą ze nie załatwia sie sam.Wybrałam sie na rozmowe i nie spodobało mi sìe zwalania wychowawczyni na wszystko tylko nie na wine przedszkola.Ze ona slyszała skads ze ja sie z partnerem klócę ,ze dziecko przebywa za duzo z dziadkami.
Szybko uciszylam Pania mowiąc ze moja godziny pracy przekraczaja godziny zlobka dlatego dziecko jest z dziadkiem.Poszlam po poradę do psychologa co zrobić aby dziecko zaczeło chodzic do przedszkola chętnie .
Sposoby wydawały sie fajne ale niestety na mojego synka nie pomogły.
Zdecydowalam sie po 2.5 roku wypisać dziecko ze zlobka tym samym zatrudnic nianie .Wydawało mi się to jedynym sposobem.Przy wychodzeniu moim z domu tez plakał ale niania tez twierdzila ze to moment.Po moim powrocie z pracy chętnie opowiadal co robił z niania byl spokojny.
Od września poszedl do polskiego przedszkola (w ktorym pracuje moja mama w innej grupie)myslalam ze moze to w jakims ułamku pomoze.
Za chetnie nie chodził ale normalnie sie ubral i swiadomie szedl.Uslyszalam ze jest jednym z najgrzeczniejszych uczniów.Bawi sie zawsze sam wykonuje polecenia ale nie jest chetny do zabaw z dziecmi.Czesto sie moczy podczas spania w przedszkolu i ma pogryzione usta mowi ze z nerwow.
Konsekwentnie go prowadzam i wydawalo mi sie ze weszlo mu to w nawyk.
Od tamtego piatku jest dramat idzie do przedszkola normalnie rozbiera się w szatni i przy wejsciu do grupy ucieka histeria masakryczny placz ze ani mi ani nikomu nie udalo sie go uspokoic trwa to w nieskonczoność.Uległam i zabrałam go domu .Dzis sytuacja sìe powtorzyła .Wiem ze zostane skrytykowana ale co mam zrobic nie moge go oddac w pozycji lezacej histeryzujacego uciekajacego Pania ktore maja 25 dzieci.
Co robic?Jest jakis sposob
- MrówkaBigbitówka
- Słodka Czarodziejka
- Nieaktywny
Myślę, że Twój synek ewidentnie nie dojrzał do przedszkola. Z jakiegoś powodu żłobek źle mu się kojarzy, przez co przedszkole też nie wydaje się niczym fajnym. Nie rozumiem jednej rzeczy- dlaczego zrezygnowałas z niani? Przecież przy niej synek był spokojniejszy. Pchanie na sile do przedszkola jest bez sensu.
Też uważam, że w takiej sytuacji warto pozostać przy opiece niani, dopóki syn nie dojrzeje do przedszkola. Mój będzie miał 4 lata w maju, do przedszkola pójdzie, jak dobrze pójdzie, od września. Wszystko w swoim czasie.
Nie zrezygnowalam z niani to ona z Nas zalezalo jej na ubezpieczeniu a tylko do 3lat jest to placone przez Zus.Obawiam sie ze do 4 r gdy zostanie w domu nie nadarzy za rowiesnikami
Dziecko ma zly kontakt z dziecmi,bawi sie sam zawsze sam nie potrafi nawiazać kontaktu z dziecmi pozostawienie go do 4r w domu nie pomoze w tym.
6 2017-02-11 10:54:27 Ostatnio edytowany przez MrówkaBigbitówka (2017-02-11 10:59:10)
- MrówkaBigbitówka
- Słodka Czarodziejka
- Nieaktywny
Integrowanie go na siłę też nie pomoże. Na Twoim miejscu znalazlabym nową nianię, która nauczy dziecko podstawowych umiejetnosci, które nabylby w przedszkolu. Wierszyki, piosenki, rysowanie. Przecież to nic trudnego. A relacje z innymi dziećmi? Place zabaw, sale zabaw, może jakaś znajoma z dzieckiem.
Przymuszanie go do chodzenia do przedszkola tez mu w niczym nie pomoze, a moze tylko jeszcze bardziej zniechecic pozniej do szkoly.
Nalezaloby, moim zdaniem, rozwazyc kilka kwestii - raz: czy dziecko nie ma jakichs zaburzen emocjonalnyc, ktore powoduja, że zle sie czuje w duzej grupie osob. Warto by to skonsultowac z psychologiem i poobserwowac dziecko przez pewien czas (i jak niekiedy bywa nie oczeliwac odpowiedzi po jednej wizycie)
Dwa: Rozejrzec się za prywatnym przedszkolem z malą grupą dzieci, być może w grupie tylko kilku osob latwiej mu sie bedzie zaaklimatyzowac.
Trzy: zapewnic mu kontakt z innymi dziecmi w innym otoczeniu (na przyklad sprawdzic jak reaguje na pozostanie z dziecmi w domu jakiejs twojej kolezanki - jak sie bedzie zachowywal przez ten czas.
Jest nadmiernie wrazliwy wystarczy podniesiony glos przedszkolanki juz sie zraza,ktos mu cos powie juz rano mowi ze nie pojdzie do przedszkola.Jest obserwatorem czesto siada w przedszkolu wszystkich obserwuje pozniej wyciaga wnioski co ktos zrobil zle i przezywa nie mogac dlugo zasnac.
Jest nadmiernie wrazliwy wystarczy podniesiony glos przedszkolanki juz sie zraza,ktos mu cos powie juz rano mowi ze nie pojdzie do przedszkola.Jest obserwatorem czesto siada w przedszkolu wszystkich obserwuje pozniej wyciaga wnioski co ktos zrobil zle i przezywa nie mogac dlugo zasnac.
Byłaś z nim u psychiatry dziecięcego albo w poradni pedagogiczno-psychologicznej? Od tego powinnaś zacząć.
Nie chcę Cię straszyć, ale mój syn, który ma zdiagnozowany Zespół Aspergera zachowuje się bardzo podobnie.
Autorko, wczoraj zalozylas podobny temat o histerii twojego dziecka kiedy wychodzą dziadkowie - a wiec nie jest to problem jedynie przedszkola, ale powazniejsza sprawa. Nie rozbijaj problemu na fragmenty bo wtedy traci sie obraz calosci.
Skoro twoj syn histeryzuje z wielu powodow to nie ma co szukac rozwiazania problemu w przedszkolu tylko potrzebna jest PRZEDE WSZYSTKIM konsultacja u specjalisty.
Nie chcę Cię straszyć, ale mój syn, który ma zdiagnozowany Zespół Aspergera zachowuje się bardzo podobnie
O kurcze tez mi pasuje kto stwierdza Zespol Aspergera czy neurolog pomoze?
Skoro twoj syn histeryzuje z wielu powodow to nie ma co szukac rozwiazania problemu w przedszkolu tylko potrzebna jest PRZEDE WSZYSTKIM konsultacja u specjalisty
NIE TO NIE TAK.
Post faktycznie został dodany wczoraj ale ten temat byl w okolicach pazdziernika.On poprostu nie lubi chodzic do przedszkola placze ale histeria tego nazwać nie mozna.
Nie chcę Cię straszyć, ale mój syn, który ma zdiagnozowany Zespół Aspergera zachowuje się bardzo podobnie
O kurcze tez mi pasuje kto stwierdza Zespol Aspergera czy neurolog pomoze?
Zacznij od psychiatry dziecięcego, zobaczysz, co Ci powie. Jeśli będzie potrzebna konsultacja u neurologa, to da Ci skierowanie/namiary.
Dobrze też byłoby umówić się do poradni pedagogiczno-psychologicznej, są często odległe terminy, więc lepiej od razu się umówić.
- katrinx80
- Zaglądam tu coraz częściej
- Nieaktywny
Może ma zaburzenia SI i przez to trudno mu się skupić w przedszkolu - a w konsekwencji poczuć pewnie i komfortowo, coraz więcej dzieci ma teraz zaburzenia SI.
Witaj Shantii,
Czytając o zachowaniu Twojego Syna, pierwszą moją myślą było to, że nie dziwię mu się trochę, że jest tak zniechęcony do chodzenia do przedszkola. Spróbuj postawić się w jego sytuacji: przez dwa i pół roku niemal codziennie musisz chodzić do miejsca w którym nie chcesz być, jak byś się czuła? Roczne dziecko nie rozumie dlaczego nagle mama znika na tyle godzin. Wszystko dla niego stało się za szybko i trwało za długo, przez co nie poradził sobie z lękiem. Krótko i zwięźle jest napisane o tym w książce „Psychiczny rozwój dziecka od 0 do 10 lat.” autorstwa Frances L. Ilg, Louise Bates Ames, Sidney M. Baker. W wydaniu z 2004 roku są to dokładnie strony 159-160.
Jego przywiązanie do maskotki w początkowym okresie było najprawdopodobniej próbą zrekompensowania utraconego poczucia bezpieczeństwa. Myślę, że to zabrnęło już za daleko i przez długi czas Syn będzie miał złe skojarzenia związane z jakąkolwiek placówką. Niania była dobrym posunięciem – dziecko uczyło się przebywania wśród innych osób niż te najbliższe. Lęk separacyjny u dzieci występuje najsilniej między 3 a 4 rokiem życia więc Syn jest w najważniejszym okresie radzenia sobie z rozłąką z rodzicem. Ważne, byś dała mu teraz bardzo dużo ciepła w rozsądny sposób to znaczy, tak by on nie odczuwał Twojego lęku związanego z trudnymi sytuacjami. Proponuję chwilowo wrócić do opcji „Niania” albo, jeśli masz taką możliwość zapisać Syna do przedszkola z bardzo małymi grupami, tak, by wyeliminować u dziecka pogłębienie lęku związanego z dużą ilością osób wokół, hałasem i innymi czynnikami, które potęgują jego zamykanie się na dzieci i otoczenie. Postawą jest konsekwencja w działaniu. Dziecko w tym wieku potrzebuje stabilności, takiego poczucia, że to rodzic ma władzę i tzw. ostatnie słowo, ale przy tym musi czuć się bezpiecznie. Musi mieć tez kontakt z rówieśnikami, ponieważ dzieci uczą się najszybciej poprzez naśladownictwo (również w sferze emocjonalnej). Obawiam się, że może już występować u Syna tzw. „szkodliwy lęk symboliczny” o którym powinnaś doczytać. Pisze o nim min. Zbigniew Tarkowski w książce „Dzieci z zaburzeniami zachowania, emocji i mowy.” – w wydaniu z 2016r to strony od 47 do 55.
Pozdrawiam.
