Narzeczony chce intercyzy. Co robic? - Netkobiety.pl

Uważam, że powinnaś się zgodzić, jeśli zależy Ci na nim, a nie na jego kasie.

W zyciu naprawde roznie sie uklada. Sama propozycja jest przykra, ale zrozumiala.
Spytaj dlaczego i sie zgodz, jesli go kochasz.
A jak teraz rozliczacie pieniadze?

ciekawa propozycja aż o wynagrodzeniu za dzieci,..., za obiady, za pranie, za usługi seksualne (sorry po ślubie to się nazywa obowiązek małżeński ), itd  nie pomyślałam

W niektórych przypadkach intercyza jest dobra, mimo iż facet zarabia dużo, a ty mało, to być może inwestuje i jak straci, to straci wszystko łącznie z waszym wspólnym domem, albo gdy wykonuje wolny zawód - dziś zarabia dużo, a za rok nic przez wiele miesięcy nic.
W przypadku intercyzy będzie jasne, co jest twoje, co jego.
Natomiast, zdecydowanie ustal z nim jak będziecie finansować wasze wspólne życie np. 50% (nie kwotowo) wynagrodzenie idzie na wspólne koszty, jak będziecie decydować o wspólnych wydatkach zwłaszcza tych dużych - zakup mieszkania, czy samochodu. Łatwiej jest wyliczyć ile kosztowały składniki na obiad, ale często zapomina się, że wizyta w sklepie, przygotowanie, ugotowania, a potem posprzątanie - czyli praca kosztuje! ten sam obiad, w restauracji może kosztować kilka razy drożej. Praca, czy czas - poświęcony na wychowanie dzieci, to też jakaś wartość. Co zrobisz, jeśli zdecydujecie się na dzieci i zostaniesz w domu, nie będziesz zarabiać, nie będziesz się dokładać do budżetu, a jednak będziesz wykonywać prace domowe, zajmować się wspólnym dzieckiem - przecież w tym czasie mogłabyś wykonywać dużo lżejszą pracę i jeszcze zarabiać kasę w jakiejś firmie. Dogadaj z nim te kwestię, niezależnie czy podpiszecie intercyzę, czy nie.

To już wiesz wszystko, do Ciebie należy decyzja, co z tym wszystkim zrobisz. Ustalisz z nim sprawy finansowe, podpiszesz intercyzę czy rozstaniesz się?

Przy okazji, narzeczony czy jednak mąż?

Tak, dobrze myślisz. Jest też odwrotność intercyzy - można podpisać dokument, w którym stwierdza się, że wszystko co mieliśmy przed ślubem, od teraz jest wspólne.

Filezila polskie prawo jest pod tym względem zawiłe np. mieszkanie będzie zawsze tej osoby, która zawsze była właścicielem (spadek, zakup przed ślubem itp.). Ale pieniądze na koncie? Już tak jasno nie jest. W razie rozwodu w sądzie jesteś w stanie pokazać dokument własności mieszkania itp. A kasa? Co pokażesz, wyciąg z banku z dnia sprzed ślubu?

Załóżmy, że dziewczyna przez 10 lat nie zarabia - wychowuje dzieci. W przypadku ewentualnego rozwodu, zostaje z niczym, dlatego piszę o "wynagrodzeniu" za niepieniężny wkład w małżeństwo. Nie chodzi o pobieranie miesięcznych wypłat od męża, ani zapłat za jakiekolwiek usługi, tylko o zaliczenie tego okresu, jako wkładu własnego w małżeństwo.

No raczej źle myśli. Po pobraniu się wszystko co był męża, nadal jest tylko męża. Podpisanie rozdzielności majątkowej (intercyza to tylko określenie szeregu dokumentów dotyczących wspólnoty majątkowej) powoduje,że to co nabył/zarobił/kupił mąż/żona jest tylko męża/zony. Dotyczy to tak samo zarobków jak i długów.  Oczywiście są wyjątki np. długi za najem mieszkania etc czyli długi wynikające ze wspólnego życia są wspólne.
Rozdzielność majątkowa nie wyklucza wpisania współmałżonka jako współwłaściciela ruchomości i nieruchomości.

Niby tak, ale...
jak już wcześniej zauważono, kobieta z racji swojej funkcji biologicznej (rodzenie dzieci), jest z góry na straconej pozycji.
Co z tego, jeśli mąż wspaniałomyślnie weźmie na swoje barki utrzymanie rodziny, gdy dzieci będą małe, jednak żona w tym czasie jest całkowicie uziemiona, nie pracuje zawodowo, nie może się rozwijać (no, chyba, że mąż opłaci opiekunkę i szkolenia żony), nie ma szans na zaoszczędzenie jakichkoliwk pieniędzy, a powinna.
Nawet, jeśli będzie pracowała, to i tak większość obowiązków domowych spadnie na nią, chyba, że bogaty mąż zatrudni pomoc domową.
Wchodząc w taki układ, od początku powinna zabezpieczać sobie "tyły" oszczędzając np. na mieszkanie, bo jeśli on już na wstępie asekuruje się na wypadek rozwodu, ona poiwnna robić to samo.
Może być też tak, że za jakiś czas (gdy powieje nudą), on będzie wyjeżdżał na wakacje na Fidżi, a ona "pod gruszę", on będzie jeździł autem za 100 tyś, a ona za 5 , jego będzie stać na firmowe ciuchy, a ona z dyskontu.
Możnaby powiedzieć, nich żona też zarabia , ale nie każdy może i potrafi.
Dlatego warto zrobić aneks do takiej umowy.
Niektórzy bogaci na zachodzie, podpisując intercyzę, godzą się w razie rowodu,  na wypłacenie żonie określonej sumy za każdy rok małżeństwa, a często dodatkowo za urodzenie każdego dziecka

ja też popieram. Opieka nad dziećmi i prowadzenie domu to praca za ktorą kobieta nie dostaje wynagrodzenia. Jest wtedy wyłączona z pracy zawodowej, bez własnych pieniędzy,  zdana na męża. W razie rozwodu, kiedy pan mąż postanowi zamienić ją na nowszy model, zostaje z niczym. A przepraszam, z dziećmi. To zazwyczaj cały jej majątek. Skoro więc narzeczony autorki jest taki przezorny to ona też powinna zadbać o kwestie finansowe. I dziwi mnie, że niektórych to dziwi. Choć najczęściej chyba faceci uważają, że zajmowanie się dziećmi i praca w domu to żadna praca tylko obowiązki kobiety i żadne pieniadze z tego tytułu się nie należą. Smutna rzeczywistość.

Ta kobieta (Autorka) DO  TEJ PORY nie zadbała jakoś szczegolnie o swoje finanse, nie ma dzieci, nie ma wielkich zobowiazan. Nie ma najmniejszego powodu zakladac, ze malzenstwo i zalozenie rodziny z KILKUKROTNIE bogatszym mężczyzną jakos szczegolnie negatywnie wplynie na jej dalsza karierę....

W/w okolicznościach, to nie jest głupi pomysł. W końcu to kobieta znosi wszelkie "atrakcje" związane z ciążą, rodzi w bólach, ciąża nierzadko pozostawia trwałe zmiany w wyglądzie zewnętrznym. To przede wszystkim kobieta opiekuje się niemowlęciem i małym dzieckiem, karmi piersią, zrywa się w nocy itd. podczas gdy mąż ciężko pracuje i ma "prawo" odpocząć, bo przecież utrzymuje rodzinę (co często słyszy żona).
Nawet, jeśli angażuje się w opiekę nad swoimi dziećmi, to jest to tylko niewielki % od całości, bo...oczywiście pracuje, ale ma z tego wymierne korzyści. Nawet zakładając, że w tym czasie całkowicie przejmuje utrzymanie rodziny, ale "górka" pozostaje dla niego, a tymczasem ona urobina po łokcie,  pozostaje w roli petenta z wielkim "0" na koncie.
Taki układ jest korzystny dla ludzi o podobnym statusie majątkowym, gdy obydwoje prowadzą własną działalność, a i tak kobieta zachodząc w ciążę, znajduje się w znaczenie gorszym położeniu niż jej mąż, po prostu "traci".

Skoro mąż wyznaje zasadę "kochajmy się jak bracia, a liczmy, jak Żydzi" dostosuj się do  niego i postaw warunki, które zostaną zawarte w umowie i koniecznie zapewnij go, że to nic osobistego i nie chodzi  o brak zaufania, ale jako przyszła żona i matka, chcesz mieć zabezpieczenie i nie obudzić się za parę lat z ręką w nocniku, gdy urodzisz i wychowasz mu dzieci, poświęcisz najlepsze lata życia, a potem okaże się, że musisz odejść...ze wspomnieniami i niczym więcej.
Idź do prawnika i poradź się, czego możesz, jako żona i przyszła matka zażądać.
Licz się jednak z tym, że narzeczony się rozmyśli i wycofa ze ślubu.

Ale Josz, dlaczego jej to napisałaś? O tym, że może się wycofać.
Każdy w narzeczeństwie może- myslisz że ryzyko u niej jest większe?
A moze doceni jej charakter przez to..
A jak przez to zerwie, to tym lepiej, że teraz..

No właśnie nie wiadomo, lecz przyszły małżonek już przewiduje

Co jest wyrazem dojrzałości. Dzieci w temacie się nie pojawiły. Nie w treści przekazywanej przez autora. Za to ocena mężczyzn, jakże stereotypowa już tak.

Jeśli ktoś nie idzie do pracy przez X lat to jest wyłącznie jego decyzja. Reszta to zwalanie problemu na kogoś innego. A w dobie danych o rozwodach itp. i ich szerokim dostępie jest po prostu osobą głupią.

Dlaczego piszesz facet i kobieta? Może baba i mężczyzna?  Finansową odpowiedzialność to powinna wziąć sama za siebie. Jak każda inna dorosła osoba. On czy ona. Bez różnicy. Żadna osoba nie pracująca, nie powinna zwalać odpowiedzialności na innych. Tym bardziej w czasach, gdzie możliwości jest wiele. Włącznie z pracą zdalną.

Zależy jak ktoś sobie życie ułoży. Mnie wychowano w pracującej rodzinie. Gdzie oboje rodziców pracowało na pełne etaty. Żadnych niań też nie było. I zamiast zwalać odpowiedzialność na drugą osobę. Trzeba po prostu przemyśleć czy dziecko to dobry wybór. I tyle. Moje czy Twoje życie nie ma tutaj znaczenia. Dopóki jakieś idiotce nie strzeli do głowy, by za siedzenie w domu domagać się pensji.

Twój wybór, Twoje decyzję. Nikt obcy nie będzie Ci za nie dziękował i pewnie nikogo nie obchodzi. Tak jak i Twoje dziecko. Prywatne sprawy, powinny zostać w prywatnych rękach.

Sytuacja w temacie jest taka. Mężczyzna ma majątek i chce go chronić poprzez intercyzę. Co jest logiczne. Nie ma też w zasadzie wpływu na sam przyszły związek. Co się dalej dzieje>? Skąd tutaj obarczanie mężczyzn jakąś odpowiedzialnością za kobiety, dzieci, oskarżanie o należne wynagrodzenie na rzecz kobiet przez partnerów?  To jakiś ukryty uraz do ludzi, którzy mają prącie? Pytam poważnie.

Albo najlepiej dać sobie spokój ze związkiem. Jeśli tam boli. A jeśli kobiety nie stać na jego opłacenie. Pomijam tutaj jej chęci. To nie powinna decydować się na dzieci. Co każda odpowiedzialna osoba wie, że dzieci to też wydatki.

Snujecie tu teorie spiskowe, a może być po prostu tak, że narzeczony prowadzi działalność gospodarczą - stąd dochody - i to jest zwykła praktyka w takim momencie. Działalność jest obarczona ryzykiem, to nie praca na etat - nie tylko, jeśli chodzi o kontrahentów, ale i o fiskusa, nigdy nie wiadomo. To jest wtedy w pewnym sensie zabezpieczenie przed bankructwem całej rodziny. Dopóki Autorka nie zapyta narzeczonego, po co ta intercyza i o jej szczegóły, to możecie sobie wszyscy gdybać

No,w zasadzie można siedzieć w domu i wychowywać dzieci aż do ich ślubu
Ile trzeba by mieć tych dzieci by przez 10 lat nie pracować? dziesięcioro?

Ciekawe jakie bylyby komentarze gdyby to kobieta zarabiala kilka razy wiecej od przyszlego męża i chciala zabezpieczyc swoj majatek na wypadek gdy po X latach pan postanowi znalezc sobie inną

Oczywiscie zakladajac, że jakakolwiek kobieta bralaby pod uwage zwiazek z facetem, ktory zarabia 25% tego co ona

wystarczy troje.

No dokładnie!!! I dlaczego niby to kobieta musi być uziemiona z racji tego, że dziecko jest małe? Ok, napewno parę miesięcy z życia wypada (końcowka ciąży,połog), ale przy braku powiklan wplyw na karierę jest zerowy... jezeli kobieta decyduje sie na dziecko w czasie, kiedy ma juz ugruntowaną pozycje i opinie jako pracownik to przeciez chwila moment i moze pracowac ponownie. Jeżeli facet nie uczestniczy aktywnie w wychowaniu dziecka, to może wcale nie był chętny do jego posiadania i nastąpił błąd w komunikacji albo należy zmienić partnera? Żadna z moich znajomych, ktora urodzila dziecko nie stała sie przez to zalezna finansowo od męża. rozumiem też, że ktoś zwyczajnie może chcieć spędzić 10lat życia wyłącznie bawiąc się z dziećmi - tylko skąd pomysł na to, że ktoś ma za takie widzi mi się płacić:/

Mysle, ze nie ma co sie nakrecac i porozmawiac z narzeczonym. Jezeli ta intercyza mialaby polegac na wydzielaniu kazdego grosza jak jest juz dziecko i egoizmie faceta, byle tylko nic nie inwestowac i nie miec zadnych zobowiazan to w zyciu bym nie brala slubu z kims takim. Jezeli jednak Twoj facet po prostu chce zabezpieczyc swoja firme w razie rozwodu, ale bedzie dla Ciebie wsparciem jak beda dzieci i nie wymiguje sie od tego, nie bedzie wyliczal pieniedzy na swoja rodzine to ok. Na pewno intercyza moze byc napisana tak, by zabezpieczyc obie strony. Wiadomo firma jest jego i to ja moze chciec zabezpieczyc, to jest ok. Musicie porozmawiac i wszystko ustalic. Co do opieki nad dziecmi to jest to nadal ciezka praca i to z teraz mamy pralki nie zmienia tego faktu. Glupio tez sie ma ten temat madrzyc bedac facetem i dzieckiem raczej nie zajmowac sie 24 godziny :-D Lepiej wtedy zamilknac lub faktycznie zobaczyc jak to jest, bo wielu mowillo ze to nic takiego, a zmienilo zdanie caly dzien bedac z dziecmi, gotujac, sprzatajac.

Póki co autorka nie ma żadnych dzieci i nie każda para się na nie decyduje. Uwazam, że bardzo rozsądne podejście ma ten facet.

Mną i moim bratem opiekował się przede wszystkim ojciec, pracując przy tym 100% zawodowo, nigdy nie narzekał i  do tej pory rodzinnie zastanawiamy się nad czym te biedne umeczone kobiety w tych domach tak pracują "24h" =.='

Wydaje mi się, że niektóre kobiety zwyczajnie czują potrzebę robienia w domu rzeczy, które nikomu innemu nie są do szczęścia potrzebne, ale zajmują mnóstwo czasu i umożliwiają dalsze uprawianie martyrologii człowieka nie pracującego zawodowo.
Gdyby mi facet stwierdził, że przewija pieluchy i nastawia pranie, więc do pracy nie pójdzie to osobiście sama bym poprosiła o intercyzę.

W każdym razie grunt to się tak dogadać, żeby dany układ pasował obu stronom

Ja nie rozumiem dlaczego większosc uważa, że przez intercyzę nie są zabezpieczone interesy autorki. A gdyby autorka wychodziła za mąż za męzczyzne o równych jej dochodach to jakby miała się zabezpieczyć?
Niestety wiele kobiet traktuje małzenstwo jako trampolinę do lepszego życia. Jeśli kochasz jego a nie jego kasę to intercyza nie będzie dla ciebie żadnym problemem.

To jest prawda, co piszesz, że jeśli kocha, to intercyza nie powinna być problemem dla niej. Tylko czy on kocha ją czy swój majątek? :-)

No bo jak spojrzeć kwotowo to ona może wkładać 1000zl do budżetu miesięcznego a on 5000zl, ale procentowo już to może wyglądać tak: 100% jej dochodu i 30% jego dochodu. To tylko uproszczony przykład. I teraz on zabezpiecza sobie to, że 5/6 majątku jest jego zgodnie z proporcjonalnym wkładem w gospodarstwo domowe, a 1/6 jej, choć ona daje wszystko, co ma. Można oczywiście powiedzieć, że powinna w takim razie więcej zarabiać, zmienić pracę. Ale również można powiedzieć, że po 3 latach on powinien wiedzieć, jakie są jej zarobki i możliwości zawodowe, i nie pisać się na małżeństwo z jego zdaniem zbyt biedną. Tylko gdzie w takich rozważaniach miejsce na wzajemne wsparcie, uzupełnianie się, wspólne plany, kiedy liczymy się do złotówki?
Chyba że narzeczony ma problem z zaufaniem na poziomie " a nuż ona mi rogi przyprawi, to ja ją puszczę z torbami"

Olinka, tak bardzo ładnie napisałaś, to co i ja myślę, a nie potrafiłabym tego tak celnie ubrać w słowa

vs

To, że chce zabezpieczyć się też jest wyjaśnione:

To, że narzeczony/mąż autorki rozważa wszelkie, także negatywne, ewentualności świadczy o jego rozsądku.

Ach, bo ja to chyba jakaś niedzisiejsza jestem , ale jakby mi na samym początku ktoś dał do podpisania intercyzę, stwierdzając wprost, że to na wypadek rozwodu, to od razu dałoby mi to do myślenia. Kiedy ja wychodziłam za mąż, to każde z nas włożyło do wspólnego worka to, co miało, nikt nie patrzył na proporcje majątku ani zarobki. Po prostu złożyliśmy to i zastanawialiśmy się jak spożytkować - wspólnie.  Do dziś tak jest, że pracujemy na wspólny rachunek o nazwie "rodzina", nikt nikomu niczego nie wylicza ani nie wydziela, a kiedy któremuś trafia się większy zastrzyk dodatkowej gotówki, to po prostu się tym dzielimy - w tym sensie, że razem decydujemy co z tym zrobić. Ponadto przecież w życiu bywa różnie, nie wszystko udaje się przewidzieć, a czy nie po to między innymi wchodzi się w związki małżeńskie, aby czuć się bezpieczniej? I co jeśli jednemu powinie się noga (zdarza się, prawda?) i straci stabilizację finansową? Drugie zamiast szczerego wsparcia okaże mu łaskę? Nie ma chyba nic bardziej upokarzającego.

Edit:
Wielokropku, nie odnosiłam się bezpośrednio do opisanej przez Autorkę sytuacji, moje myśli były dosyć ogólne, zresztą jak wiele w tym wątku.

[treść obraźliwa - edycja moderatorska] Takie komentarze do niczego nie prowadzą. I nie jest to praca, nie według słownika. Chyba że rozciągniemy to pojęcie. Ale wtedy można i na jazdę na rowerze.

Nie jest to problemem.  Tak powinno być. Chęć posiadania dzieci to wyłączenie chęć kobiety i mężczyzny, którzy podejmują związaną z tym decyzję. I na nich spoczywa wychowanie tych dzieci. Nikogo poza nimi nie musi to obchodzić, a tym bardziej nie należy innych obciążać tego typu sprawami. Nikt nie nakłada na kobietę nakazu posiadania dzieci. Obcych ludzi Twoje dzieci też nie muszą obchodzić.

To że dana osoba nie ma doświadczenia jest to wyłącznie jej wyborem. Może je łapać dość wcześnie. Nie jest też nigdzie nakazane, że jedynie kobieta musi zajmować się dzieckiem. I tym bardziej, że trzeba przestać pracować na jakiś dłuższy okres.
Równie dobrze można przytaczać sytuację, gdzie mężczyzna, który dowiaduje się po 6 miesiącach od wychowania dziecka, że musi je wychowywać, nawet gdy nie jest jego. Choć palcem nie przysłużył się do jego urodzenia. I opuszczenia mieszkania, które kupił za swoje, bo kobieta owa ma prawa do dziecka, a prawo dziecka jest pierwsze na liście. Koloryzuje, ale oczywiście odnoszę się do jakiś niedorzecznych, roszczeniowych komentarzy.