Jak zachowuje się dorosła kobieta? - Netkobiety.pl

Inna sprawa, czy kobieta potrafi funkcjonować bez zależności?.

_v_ napisał/a:

ewelinaL napisał/a:

Inna sprawa, czy kobieta potrafi funkcjonować bez zależności?.

WTF??

moze wyjasnisz to zdanie?

Przypomnę odniesienie:

Paulina Młynarska w wywiadzie dla Wysokich Obcasów powiedziała: napisał/a:

Czasem mi się wydaje, że Polki uzależniły się od niewiary w siebie. Wydaje im się, że nic się nie da. Że nie mogą.

ewelinaL napisał/a:

Inna sprawa, czy kobieta potrafi funkcjonować bez zależności? Czy wspomniana przez Młynarską niewiara w siebie jest tak głęboko zakorzeniona, że blokuje odpowiedzialność za siebie i bliskich?

Rzecz w tym, że niektórym kobietom łatwiej tkwić w przekonaniu, że są pokrzywdzone przez los, bo nie muszą podejmować wysiłku, żeby coś zmienić.

Często czytam bądź słyszę negatywne opinie o kobietach, które wybrały wychowywanie dzieci, zajmowanie się domem i są na "utrzymaniu" partnera. Znam takie kobiety i widzę, że ich rodziny są szczęśliwe, a one spełnione. Żyją z odpowiednimi partnerami, z którymi się dobrały, mimo to spotyka je krytyka, jeżeli nie wprost, to za plecami. Uważam, że to krzywdzące.

Iceni napisał/a:

ewelinaL napisał/a:

Przypomnę odniesienie:

Rzecz w tym, że niektórym kobietom łatwiej tkwić w przekonaniu, że są pokrzywdzone przez los, bo nie muszą podejmować wysiłku, żeby coś zmienić.

Myślę, że masz z tym dużo racji. Kobiety jakoś "genetycznie" lubią ulegać mężczyznom.

Być dojrzałym czlowiekiem to jedno, być dojrzałą kobietą to drugie, a być kpbietą w ogóle to trzecie.

Kobiety są bardziej emocjonalne, myślą w sposób mniej logiczny, kalkulacyjny dlatego wygodniej jest mieć tę strefę buforoeą w postaci mężczyzny.

Nie bez powodu 2/3 swiata jest zdominowane przez mezczyzn , kobiety nie potrafia sie buntowac, jednoczyc, walczyc o swoje. Jedynym chwalebnym wyjatkiem byly kobiety z Europy Zachodniej ktore jakims cudem sie zbuntowaly 100 lat temu .

Kobiety się  boją.  Czego? Tego, że ich zaden facet nie zechce za zonę.:P

I tak naprawde to nie wazne czy jestes Amerykanką, Włoszką czy Aborygenką - to jest w nas. Gdzieś w fundamencie kobiety jest wbudowana ta potrzeba "nalezenia" do faceta.

genetycznie ulegają?
wybacz, ale wiekszej bzdury juz dawno nie czytalam.
nie ma w tym nic genetycznego

za to sa setki lat wymuszania na kobietach tej uleglosci.

ewelinaL napisał/a:

_v_ napisał/a:

WTF??

moze wyjasnisz to zdanie?

Przypomnę odniesienie:

Paulina Młynarska w wywiadzie dla Wysokich Obcasów powiedziała: napisał/a:

Czasem mi się wydaje, że Polki uzależniły się od niewiary w siebie. Wydaje im się, że nic się nie da. Że nie mogą.

ewelinaL napisał/a:

Inna sprawa, czy kobieta potrafi funkcjonować bez zależności? Czy wspomniana przez Młynarską niewiara w siebie jest tak głęboko zakorzeniona, że blokuje odpowiedzialność za siebie i bliskich?

Rzecz w tym, że niektórym kobietom łatwiej tkwić w przekonaniu, że są pokrzywdzone przez los, bo nie muszą podejmować wysiłku, żeby coś zmienić.

Myślę, że masz z tym dużo racji. Kobiety jakoś "genetycznie" lubią ulegać mężczyznom.

Być dojrzałym czlowiekiem to jedno, być dojrzałą kobietą to drugie, a być kobietą w ogóle to trzecie.

Kobiety są bardziej emocjonalne, myślą w sposób mniej logiczny, kalkulacyjny dlatego wygodniej jest mieć tę strefę buforową w postaci mężczyzny.

Nie bez powodu 2/3 swiata jest zdominowane przez mezczyzn , kobiety nie potrafia sie buntowac, jednoczyc, walczyc o swoje. Jedynym chwalebnym wyjatkiem byly kobiety z Europy Zachodniej ktore jakims cudem sie zbuntowaly 100 lat temu .

Kobiety się  boją.  Czego? Tego, że ich zaden facet nie zechce za zonę.:P

I tak naprawde to nie wazne czy jestes Amerykanką, Włoszką czy Aborygenką - to jest w nas. Gdzieś w fundamencie kobiety jest wbudowana ta potrzeba "nalezenia" do faceta.

Negatywny stosunek mam wyłącznie do przeciwstawiania dobrych matek domowych, niedobrym, zimnym jołdom, dla których od dziecka ważniejsza jest kariera. Bo dla mnie to bzdurne przeciwstawienie, stereotyp.

A co do meritum, myślę że każdy dorosły - czy może lepiej dojrzały - człowiek, a więc i kobieta, ma pewien zestaw cech. Odpowiedzialność, trzeźwa ocena sytuacji, pewne wyważenie w osądach, stanie twardo na własnych nogach (ta niezależność właśnie), empatia.

Iceni - ale przez kogo te prawa są szanowane? Przez jakąś bezimienną masę obcych ludzi? Bo przecież nie przez męża, z którym taka kobieta przyjechała, nie przez jej synów, nie przez rodzinę, od której mogą ją dzielić setki kilometrów, ale która wciąż jest dla niej ważniejsza i bliższa, niż ci obcy ludzie z ich obcymi możliwościami. Przecież to jest elementarny mechanizm ludzkiej psychiki.

Dojrzała kobieta nie wstydzi się słabości (...)

Ludzie, którzy otwarcie pokazują swoje uczucia nie są ani głupi, ani naiwni. Wręcz przeciwnie - są tak silni, że nie potrzebują masek.

Pytanie powinno brzmieć, jak zachowuje się dorosły człowiek? Bo przecież reguły dla obu stron powinny być jednakowe.

dojrzaly mezczyzna dojrzalej wbija gwozdzie? a dojrzala kobieta dojrzalej zmywa naczynia?

_v_ napisał/a:

dojrzaly mezczyzna dojrzalej wbija gwozdzie? a dojrzala kobieta dojrzalej zmywa naczynia?

Uważasz, że dojrzałość w ogóle polega na wbijaniu gwoździ i zmywaniu naczyń?

_v_ napisał/a:

ja pytam czym sie rozni dojrzałość kobieca od dojrzalosci męskiej.

A ja pytam skąd taki przykład?

Jeśli chodzi o różnice w dojrzałości, to nie będę tego rozkładać na czynniki pierwsze, ale przecież kobieta i mężczyzna różnią się od siebie, co siłą rzeczy rzutuje także na kwestię ich dojrzałości. Pomjając wspomniane wcześniej cechy uniwersalne, z reguły mamy inną świadomość siebie, swojej seksualności, inaczej rozwiniętą empatię, inną wrażliwość, umiejętność odbioru otaczającej rzeczywistości. Nawet inaczej kochamy i inaczej podchodzimy do macierzyństwa/tacierzyństwa. Te różnice nie zawsze są znaczące, ale one są, powodując, że nasza dojrzałość też jest inna.
Dla przykładu - dojrzałość względem rodziny i poczucia odpowiedzialności za jej funkcjonowanie, inna jest u kobiety i inna u mężczyzny. Podobnie z seksualnością - kobieta musi nauczyć się akceptować własne ciało i nauczyć siebie, w tym dojrzeć do tego, że ma prawo domagać się zaspokojenia własnych potrzeb, z kolei mężczyznom przychodzi to dosyć naturalnie. I tak dalej, i tak dalej.

emilkastano napisał/a:

Pytanie powinno brzmieć, jak zachowuje się dorosły człowiek? Bo przecież reguły dla obu stron powinny być jednakowe.

Jest co prawda cały zespół cech uniwersalnych, które odnoszą się do pojęcia "dojrzałość", ale jednak dojrzała kobiecość i dojrzała męskość to nie do końca to samo.

co do wypowiedzi Olinki - ostatnie badania jasno pokazuja, ze nie ma zadnejr, ale to zadnej roznicy w budowie mozgu kobiecego i męskiego. gdyby mężczyźni byli wychowywani jsk kobiety, to tez byliby empatyczni.

MÓZG KOBIECY, MÓZG MĘSKI, CZYLI DLACZEGO JESTEŚMY RÓŻNI (...)

W literaturze naukowej znajdziemy wiele dowodów wskazujących, że pomimo braku różnic w ogólnym poziomie inteligencji, kobiety i mężczyźni wcale nie mają takich samych uzdolnień. Mężczyźni wykazują np. wyższość w wykonywaniu różnych zadań wymagających wyobraźni przestrzennej lub złożonych operacji matematycznych, kobiety zaś w niektórych zadaniach językowych oraz wymagających precyzji manualnej. Badania wskazują ponadto na wyższą wrażliwość kobiet na subtelne sygnały emocjonalne, zwłaszcza wyrażane w mimice twarzy. Z kolei mężczyźni łatwiej dopuszczają się aktów agresji.

Nie dziwi więc, że naukowcy od dawna próbują określić przyczyny tych różnic. I choć zgromadzone dotąd dane wyjaśniają jedynie cząstkę tajemnicy związanej z różnicami płciowymi, nie ulega dziś wątpliwości, że różnice te nie są jedynie prostą konsekwencją odmiennych sposobów wychowania. Istotne znaczenie mają tu przede wszystkim czynniki biologiczne, takie chociażby jak wpływ hormonów płciowych.

Warto w tym miejscu podkreślić, że w świetle współczesnej wiedzy nie do końca usprawiedliwione jest przeciwstawianie sobie natury i środowiska/wychowania (nature vs. nurture), gdyż środowisko i wychowanie z reguły oddziałuje na nas poprzez strukturę biologiczną, jaką jest nasz mózg. To w nim zachodzą określone zmiany, które stanowią podstawę naszych zachowań, w tym zachowań zróżnicowanych płciowo. Jeśli tak jest, to uzasadnione wydaje się pytanie, czy mózg ludzki wykazuje zróżnicowanie płciowe.

Najbardziej oczywista i widoczna gołym okiem różnica polega na tym, że przeciętnie mózgi męskie są o ok. 10% większe. Skoro dwie płcie nie różnią się pod względem inteligencji, to powstaje pytanie, w jaki sposób mniejsze mózgi kobiet mogą wykonywać równie skutecznie pracę, którą u mężczyzn wykonuje większy mózg. Czyżby natura hojną ręką obdarzyła mężczyzn, nie bacząc na rozrzutność energetyczną, jaka wiąże się z większym mózgiem, skoro wcale nie pracuje on skutecznej?

Budowa mózgu męskiego i kobiecego

Odpowiedzi należy szukać w szczegółach budowy mózgu. Po pierwsze, kobiety mają proporcjonalnie więcej substancji szarej, zaś mężczyźni więcej substancji białej i płynu mózgowo-rdzeniowego. (...)  Wszystkie te fakty interpretuje się jako dowody na istnienie u kobiet mechanizmu kompensacyjnego, umożliwiającego zmieszczenie w tej samej objętości większej ilości tkanki mózgowej (szarej substancji).
Kolejna różnica, wielokrotnie stwierdzana w badaniach, dotyczy asymetrii mózgowej. Mózgi mężczyzn są bardziej asymetryczne niż kobiece tj. dwie półkule wykazują większą specjalizację funkcjonalną. (...)

Powyższa hipoteza doczekała się ostatnio potwierdzenia w badaniach przeprowadzonych na bardzo dużej populacji (prawie tysiąc osób). Wyniki tych świeżo opublikowanych badań ukazały zadziwiające różnice w połączeniach w mózgach kobiet i mężczyzn. (...) U kobiet dominująca okazała się sieć połączeń poprzecznych łączących dwie półkule, czyli takich, które przechodzą przez spoidło wielkie. U mężczyzn natomiast dominują połączenia wewnątrzpółkulowe, łączące tylne i przednie części mózgu. Autorzy sugerują, że budowa mózgu u mężczyzn sprzyja zapewnieniu dobrych połączeń pomiędzy strukturami kontrolującymi percepcję i koordynację czynności, natomiast u kobiet mózg przystosowany jest do łączenia struktur zajmujących się analitycznym (lewa półkula) i intuicyjnym (prawa półkula) sposobem rozwiązywania zadań. Interpretacja ta budzi jednak kontrowersje. Brak jest bowiem jednoznacznych danych wskazujących na istnienie związku pomiędzy stosowaniem intuicyjnych vs. logicznych strategii a aktywnością prawej lub lewej półkuli.

Badacze zadawali też pytanie, czy wielkość/budowa poszczególnych struktur u mężczyzn i kobiet ma jakieś odniesienie do zdolności charakteryzujących obie płcie. W jednym z takich badań osoby w skanerze rezonansu magnetycznego wykonywały zadania matematyczne. Okazało się, że rozwiazywanie tych zadań wywołuje znacznie silniejszą aktywację w mózgu mężczyzn niż kobiet. Co ciekawe, dokładnie w tych miejscach, gdzie stwierdzono różnice w aktywności na korzyść mężczyzn, stwierdzono również różnice w objętości i gęstości substancji szarej na korzyść kobiet. Dane te pokazują, po pierwsze, że mózgi kobiet zdają się pracować bardziej wydajnie z punktu widzenia zużycia energii, przeznaczonej na wykonanie tej samej pracy (bo zadanie wykonywały na podobnym poziomie). Po drugie, wyższa wydajność mózgu kobiecego może być osiągana dzięki zwiększeniu gęstości substancji szarej w tych samych rejonach, które wykazują większą aktywację w mózgu męskim.

Empatia i hormony

Codzienne doświadczenia oraz badania naukowe wskazują, że kobiety są bardziej empatyczne. Czy znajduje to swoje odzwierciedlenie w mózgu? Badania funkcjonalnym rezonansem magnetycznym ujawniły, że kobiety odczuwają empatię w sytuacji zadawania bólu nawet takim osobom, które zachowały się wcześniej wobec nich nieuczciwie, nie fair. Natomiast w przypadku mężczyzn mózg działał w sposób bardziej „interesowny”. Aktywacja struktur związanych z empatią następowała tylko wówczas, gdy patrzyli na ból osób, które zachowywały się wobec nich fair. Co więcej, mężczyźni na widok bólu zdawanego osobom nieuczciwym najwyraźniej odczuwali satysfakcję, gdyż aktywowały się u nich struktury związane z układem nagrody. U kobiet takich aktywacji nie było. Stwierdzono też u kobiet większą objętość substancji szarej w obszarach tzw. neuronów lustrzanych, które odgrywają istotną rolę w empatii. (...)

Przedstawione dane wskazują, że różnice płciowe mają swoje źródło w neurobiologii. Poznanie i uświadomienie sobie tych różnic może nam pomóc w układaniu właściwych relacji pomiędzy płciami opartych na szacunku i akceptacji swojej odmienności.

ale jesli chceci rozmawiac na takim poziomie,to prosze bardzo - nie bede przeszkadzać

Jak zachowuje się dorosła kobieta?

Płaci swoje rachunki, także te niematerialne. Nie ucieka od odpowiedzialności. Nie intryguje, nie manipuluje. Ma swoje zdanie. Ma poglądy. Nie zaciąga kredytów bez sensu. Nie uzależnia się od facetów, od banków, od rodziców. Ile kobiet jest zależnych od swoich rodziców! Dojrzałych, czasem po pięćdziesiątce, które nie radzą sobie z dezaprobatą mamy. Czasem mi się wydaje, że Polki uzależniły się od niewiary w siebie. Wydaje im się, że nic się nie da. Że nie mogą.

Według mnie słowa Pauliny Młynarskiej mówią o samodzielnej, potrafiącej funkcjonować bez zależności materialnej i psychicznej kobiecie.

bbasia napisał/a:

ewelinaL napisał/a:

Według mnie słowa Pauliny Młynarskiej mówią o samodzielnej, potrafiącej funkcjonować bez zależności materialnej i psychicznej kobiecie.

A czy zależność materialna od mężczyzny kobiety np. w czasie wychowywania niemowlęcia lub w czasie choroby czyni z niej z powrotem osobę niedojrzałą?

Dojrzała kobieta świadomie decyduje się na macierzyństwo, a co za tym idzie rozważa, czy zaistnieją warunki do wychowywania dziecka. Zależność majątkowa jest pojęciem względnym i żeby była ścisłość, kojarzy mi się z przemocą ekonomiczną. Już pisałam, że nie uważam kobiet, które w związku pełnią rolę matek i gospodyń domowych, za niedojrzałe, to kwestia wyboru obojga partnerów. Mam znajomą, której mąż zajmuje się domen i dziećmi, a ona zarabia na rodzinę. Zapewniam, że w ich związku żadne nie kwalifikuje się pod pojęcie niedojrzałości.

_v_ napisał/a:

ewelinaL napisał/a:

Odnosząc się do publikacji zamieszczonej przez _v_, to owszem, ciekawa, przeczytałam z zainteresowaniem, a nawet sprawdziłam źródło. Bardzo dziękuję za lekturę Szkoda, że nie ma w niej nic na temat hormonów żeńskich i męskich;)

nic o hormonach? skoro przeczytałas, to powinnaś wiedziec, ze hormony zostaly wspomniane. i li tylko wspomniane,bo badania dotyczyly roznic anatomicznych miedzy mozgami meskimi a kobiecymi.

To ja sprawdzam źródła zacytowanego przez Ciebie tekstu, ganiam po amerykańskich publikacjach a Ty mi wypominasz pominięcie jednego zdania?! W dodatku o hormonach w kontekście chorób, a nie różnic w zachowaniu i myśleniu. Jak tak, to ja dojrzale strzelam focha... I to Twoja wina!

Napiszę w oderwaniu od pytania bbasi. Sądzę, że dosyć istotne mogą okazać się pobudki, którymi oboje się kierują. Jeśli na przykład ona zostaje w domu, bo boi się podejmowania jakichkolwiek działań na zewnątrz albo ulega presji partnera, dla którego taki podział jest po prostu wygodny, nawet jeśli ją to unieszczęśliwia, to dojrzałości raczej trudno się tu doszukiwać.

Jeśli jednak robi to z poczucia odpowiedzialności i decyzję podejmuje sama, w pełni świadomie, bo okoliczności i sytuacja tego wymagają, to temat zaczyna wyglądać zupełnie inaczej.

Amethisie, dzielisz włos na czworo, zamiast skupić się na głównym przekazie, w dodatku odebrałeś mi moje słowa .

Czym innym jest namowa partnera, wskazywanie przez niego argumentów, których być może kobieta nie wzięła pod uwagę lub ich po prostu nie zauważyła, a czym innym ugięcie się pod presją - wiele kobiet rezygnuje ze swoich dążeń i pragnień, aby zadowolić mężczynę. To NIE jest dojrzałe. Sytuacje są różne, jedne proste, inne nie. Od naszej dojrzałości zależy czy w poczuciu nie krzywdzenia innych, damy radę nie skrzywdzić również siebie.
Jeśli kobieta robi coś, bo tak jest jej po prostu wygodnie, to nie ma tu mowy o tym, o czym poprzednio wspomniałam.

Zauważmy, że z kolei w drugiej części odnosiłam się wyłącznie do kobiety w pełni dojrzałej, osoba z deficytami wraz ze wzrostem ich ilości i natężenia, coraz bardziej od tej definicji zaczyna odstawać.

to nie są moje badania

ale jesli chceci rozmawiac na takim poziomie,to prosze bardzo - nie bede przeszkadzać

wkleje tylko tekst artykulu wraz ze zrodlami. tekst dostepny na naukowy.blog.polityka.pl
Na pewno słyszeliście Państwo o książce „Mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus”. Każdy z nas na pewno też niejednokrotnie spotkał się z opinią, że kobiety i mężczyźni różnią się od siebie.

Kobiety są bardziej emocjonalne, mężczyźni bardziej racjonalni itp. A jednak wszystkie te różnice mogą się okazać jedynie kulturową narzutą, bowiem – jak wykazały najnowsze badania – struktura zwana „mózgiem męskim” czy „mózgiem żeńskim” nie istnieje.
Korzystając z różnorodnych technik badawczych, naukowcy przebadali ponad 1400 mózgów kobiet i mężczyzn i odkryli, że choć drobne różnice anatomiczne w budowie pewnych struktur mózgowia są wykrywalne, to przy zastosowaniu większej skali różnice te się rozmywają, przyczyniając się do powstania mozaikowatego obrazu mózgu bez wyraźnego podziału na mózg żeński czy męski.
Innymi słowy – gdybyśmy mając dostęp tylko do jednego mózgu, mieli za zadanie ocenić, czy należy on do kobiety czy mężczyzny, zadanie to okazałoby się niewykonalne. Jak bowiem dowodzą naukowcy, nie ma jednoznacznych różnic, które pozwoliłyby nam bezbłędnie ocenić, do kogo ów mózg należy. Zaobserwowane różnice przenikają się, i tak np. stwierdzono, iż obszar lewego hipokampa jest zazwyczaj większy u mężczyzn niż u kobiet. W wielu jednak przypadkach obszary te były zbliżone wielkością, niekiedy wręcz obszar ten był większy u kobiet niż u mężczyzn.
Dalej naukowcy wzięli pod lupę grupę zachowań uważanych stereotypowo za męskie lub żeńskie – takie jak granie w gry komputerowe, długie kąpiele czy tworzenie i dekorowanie albumów rodzinnych (scrapbooking). I tu również okazało się, że różnice indywidualne przeważają i że zarówno w grupie mężczyzn, jak i kobiet znalazły się osoby, które w równym stopniu oddawały się zajęciom przypisywanym stereotypowo płci odmiennej.
Czym więc wytłumaczyć zaobserwowane różnice w zachorowalności na pewne choroby między płciami, choćby zapadalność na choroby neurozwyrodnieniowe, takie jak stwardnienie zanikowe boczne, stwardnienie rozsiane czy choroba Parkinsona?
Naukowcy uważają, że za różnice te odpowiedzialne są przede wszystkim hormony (skądinąd mało badany u ludzi, ale znany od lat naukowcom pracującym ze zwierzętami ochronny wpływ estrogenów sprawia, iż w modelach zwierzęcych chorób neurodegeneracyjnych prawie wyłączne wykorzystuje się osobniki męskie – doświadczenie własne autorki), pewien wpływ mogą mieć również czynniki środowiskowe czy zmiany epigenetyczne, wspominane w jednym z wcześniejszych wpisów.
A różnice w zachowaniu…? Badacze nie podają jednoznacznej odpowiedzi, jednak domyślnie można dopatrzyć się tezy, iż za różnice w zachowaniu odpowiedzialne są inne niż anatomiczne czynniki. Z badań wynika bowiem, iż dystrybucja „stereotypowych” zainteresowań, skłonności czy zachowań jest rozłożona mniej więcej jednakowo wśród osób obu płci, a tak zwany typowy mężczyzna czy typowa kobieta po prostu nie istnieją. Każdy z nas posiada w sobie mieszankę cech męskich i żeńskich…
Nawiązując do podanego na wstępie tytułu „Mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus”, wydaje się, że dobrym podsumowaniem wspominanych tutaj badań może być tytuł innej, opublikowanej w 2010 r. książki – „Ludzie są z Ziemi” – nawiązującej zresztą prowokacyjne do wspomnianej wcześniej publikacji.
Judyta Juranek
Ilustracja: 19th century Phrenology chart, from Fowlers&Wells; domena publiczna
ResearchBlogging.org  Joel D, Berman Z, Tavor I, Wexler N, Gaber O, Stein Y, Shefi N, Pool J, Urchs S, Margulies DS, Liem F, Hänggi J, Jäncke L, & Assaf Y (2015). Sex beyond the genitalia: The human brain mosaic. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 112 (50), 15468-73 PMID: 26621705

To jest przykład bawienia się faktami by stały sie "politycznie poprawne". To, że w grupie ponad tysiąca osób znalazły sie osoby mające budowę mózgu bardziej zbliżona do wzorca płci przeciwnej jeszcze nie dowodzi, że mózgi kobiece i męski sie NICZYM nie różnią. Tak samo jak 100 kulturystek bez biustu nie dowodzi, że ciała mężczyzn i kobiet się "niczym" nie różnią. Gdyby roznice rzeczywiscie nie występowaly to rozkladalo by sie to w okolicach 50%/50% .

Jezeli wszyscy mają TAKIE SAME mozgi i wychowuja sie w TAKIM SAMYM srodowisku to dominacja jednej plci nad druga nie mialaby miejsca, bo jakim cudem? Faceci nie zdominowali swiata jedynie penisami!

_______
_______

Kobiety nigdy nie osiagną rownoysci plciowej poki bedą uparcie powielać schemat "niczym sie nie roznimy" bo nawet dziecko wie, że zachowania kobiet i mezczyzn się różnią i nie chodzi tu o wplyw kultury i wychowania, bo pewne cechy sa jednakowe dla WSZYSTKICH (jako przedstawicieli gatunku ludzkiego a nie "per sztuka") mezczyzn na swiecie.

Prawdziwa rownosc plci nastapi dopiero wowczas gdy bedziemy mogly glosno i bez zazenowania przyznac "tak, nasze mozgi sie roznia", a te roznice będą szanowane, doceniane i rozumiane