Słowa faceta o jego BYŁEJ, powinnam się tym przejmować? - Netkobiety.pl

Widzisz Kochana rozumiem Twojego byłego bo sama jestem w związku a wspominam dawną miłość i zdarza mi się o niej paplać choć rzadko. Więcej duszę w sobie,  tęsknotę , myśli itp. Jestem z obecnym moim ukochanym bardzo szczęśliwa i to jest naprawdę niesamowite co nas łączy ale moje serducho mimo to pamięta kto pierwszy sprawił że zaczęło bić  mocniej. Wciąż uczę się traktować dawną miłość jako coś co było minęło i teraz wywołuje pewne wspomnienia i rozumiem że obecny związek jest dojrzalszy, stabilniejszy i bardziej trwały i bardziej wyjątkowy niż poprzedni. Ale żeby z dystansem spojrzeć na przeszłość trzeba wiele sobie uświadomić i przemyśleć. W moim obecnym mężczyźnie podoba mi się jego zdrowy dystans  do mnie, tzn. Gdy wspomnę byłego on to jakoś rozumie a nawet zażartuje ze mnie . To mi bardzo pomaga bo dzięki temu dostrzegam w nim kogoś komu wszystko mogę powierzyć, nie martwiąc się że np. Oburzy się bo coś nie tak powiedziałam. Oczywiście nie gadam cały czas o byłym bo jest wiele więcej inspirujących czynności jakie robię z obecnym ukochanym. Ale dzięki jego braku zaborczości, zazdrości, ufności mój mężczyzna jest dla mnie niezwykle atrakcyjny. Przez to że on nie czuje aby jakiś mój były stanowił dla niego konkurencję,  widzę w nim silnego, dojrzałego mężczyznę i jest to duży jego atut. Gdyby był zaborczy i czepiał się tego że czasem wspomnę starą miłość,  wówczas dusiłabym się w jego obecności i kombinowałabym jak od takiego kogoś odejść.
Podsumowując, wspomnienia o byłych są normalne u wrażliwych i sentymentalnych osób.  Jednak w Twoim przypadku już na początku pojawiał się temat byłej i po kilku latach Twój chłopak nadal myślami do niej wraca. Też co innego jest gdy ktoś wspomni o kimś tylko czasami a co innego gdy ktoś cały czas wraca wspomnieniami. Myślę że wmówił sobie , że nie wybaczy zdrady i odejdzie z życia tej kobiety raz na zawsze. Ale pewnie stało się tak, że w sercu przebaczył jej zdradę,  stwierdził że mimo tej zdrady jest mu bliska i teraz nie umie sobie poradzić z uczuciami, wspomnieniami itp. Nie wiem kochana czy dasz radę to wszystko znieść... widzisz ten dystans mojego chłopaka na moje sentymenty pomagają mi mieć dystans na moje sentymenty. Trochę poplątane, ale tak jest. Gdyby zakazał mi mówić o dawnych uczuciach lub denerwowałby się z tego powodu, musiałabym wszystko dusić w sobie i marzyłabym o byciu singielką.  Porozmawiaj ze swoim chłopakiem od serca. Powiedz, że rozumiesz jego sentymenty, że choć ranią Cię to jednak rozumiesz. Ale też zapytaj czy ma do byłej coraz większy dystans czy też mimo upływu lat nadal skrywa do niej silne uczucia. Zapytaj czy jest gotowy na bycie w związku z Tobą czy jednak wolałby zawalczyć o byłą. Poproś go o szczerą rozmowę.  Bo sentymenty sentymentami, ale jeśli  dla Twojego chłopaka była jest ważniejsza od Ciebie mimo upływu lat, to czas zakończyć ten związek. I nie bój się postawić sprawy jasno. Gdy pokażesz że jesteś gotowa na rozstanie - bez żalu i pretensji - wtedy nie zdziwiłabym się gdyby zaczął się o Ciebie bardziej starać . Wybacz za tak długą wypowiedź,  mam nadzieję że pomogą Ci te przemyślenia podjąć właściwe kroki w działaniu .

Pewien typ facetów lubi idealizować.
Ta jego ex jest takim ideałem, do którego ty nigdy się nie zbliżysz. Oczywiście, gdyby był dalej z tą swoją idealną ex, to marudziłby i czułby się nieszczęśliwy, że ona to/tamto zrobiła/nie zrobiła... jak w życiu.

Zwiałabym od tego gościa, nie dlatego, że jego ex siedzi w głowie, bo to nie kobieta, tylko wyidealizowane wyobrażenie, ale właśnie dlatego, że on nigdy ciebie nie zauważy, ty będziesz zawsze tylko namiastką, substytutem czegoś wielkiego, prawdziwego, idealnego... czegoś co w gruncie rzeczy nie istniej.

dziewczyny, chyba przesadzacie

że on nie przeszedł po tym związku do porządku dziennego to ok- zdarza się, ludziom czasem to zajmuje sporo czasu

ale autorka od początku o tym wiedziała.
Napisała jasno, że on od samego początku mówił o byłej, zwłaszcza przez pierwszy rok. Że robiła za psychologa!

Już na tym etapie powinna panu podziękować, mówiąc, ze może się odezwać, jak zamknie ten rozdział życia.
A ona na co liczyła?
Że jak bedzie miła, będzie się z nim bzykac i mu gotować, to on zapomni w końcu??
jak widać nie zapomniał.

Facet jest z nią z braku laku, bo mu wygodnie, a jak znajdzie kolejny ideał, to raczej nie bedzie miał skrupułów, żeby odejść.
ale to autorka powinna sama o siebie zadbać.

weszła w zwiazek z kimś, kto nie zakończył poprzedniego związku i się dziwi?

zgadzam się całkowicie

i dodam jeszcze od siebie to, co piszę od dawna: nie słuchają drugiej strony (bo mają jakieś swoje wizje)

przecież ten człowiek od samego początku jej wszystko mówił - a autorka nie słuchała, uważając pewnie, że z czasem to się zmieni.
nie zmieniło się, a ona ma pretensje o to.
właściwie może mieć pretensje tylko do siebie.

A ja myślę że przesadzacie.
Przez pierwszy rok związku z obecnym męzem tez nadal czasami wspominałam swojego ex. Może nie cały czas i nie głośno, ale np. gdy zobaczyłam na n-k jego zdjęcia ze ślubu, zamurowało i przybiło mnie to, a mój mąż (wtedy chłopak) widział to i nawet starał się mnie pocieszać.
Potem NAPRAWDĘ mi przeszło.
I NAPRAWDĘ kocham męża.

A mimo to szczerze potrafiłabym teraz powiedzieć jakie błędy popełniłam w tamtym związku. I to O NICZYM nie świadczy. Tamten facet mi lata i powiewa. Nie mam do niego ani grama uczuć, nie myślę o nim wcale.

To Ty z nim przebywasz, to Ty widzisz jaki jest dla Ciebie. Słuchaj swojej intuicji, a nie głosów z forum. Jeśli często odczuwasz że jesteś jakimś plastrem, że nie zależy mu na Tobie tak jak na to zasługujesz, to może faktycznie coś jest na rzeczy. Ale jeśli jest między Wami dobrze, jesli traktuje Cię priorytetowo, jeśli nie masz wątpliwości że Cię kocha, to nie szukaj problemów tam gdzie ich nie ma.

On nie zaczął mówić po tylu latach, tylko mówił od samego początku, a przez pierwszy rok autorka robiła za psychologa.
To powinno jej dać do myślenia.
Sądziła może, że jej miłość go zmieni - ale to tak nie dział.

W ciągu tych 7 lat! moonchild222 osiągnęła mistrzostwo w  wkręcaniu się i oszukiwaniu samej siebie. "Szczera rozmowa"? Obawiam się, że nie jest możliwa, bo trudno oczekiwać szczerości od faceta, który od 7 lat żyje z jedną kobietą, a serce cały czas krwawi z powodu innej.
Przychylam się do zdania większości, moonchild222 jesteś opcją od samego początku i na własne życzenie. Tamta dziewczyna na zawsze pozostanie jego niedoścignionym ideałem, a gdyby nagle pojawiła się w jego życiu, poszedłby jak w dym nie oglądając się na Ciebie.
Nie pisz tylko, że ona ma już męża i dzieci, więc możesz być bezpieczna.
Nie sądzę, że przykłady madoja i Classic88 są budujące, to kobiecy punkt widzenia, obawiam się, że partner autorki niekoniecznie pasuje do tego wzorca, on  zawsze będzie rozpamiętywał tę "ogromną stratę", ale cóż, myślę, że  moonchild222 chwyci się tych przykładów niczym tonący brzytwy.
Smutny ten Wasz związek, obydwoje oszukujecie samych siebie, Ty zdesperowana, on zrezygnowany.

Ale pieprzycie, jak baby;)

Nic się nie przejmuj, rób prawo jazdy bez szemrania - jest potrzebne i przez jego brak dużo się traci...tak, jestem facetem;)

Laska napisała - czytajcie baby ze zrozumieniem - że spełnia kryterium niewspominanai bylej - napisała? No to luz a nie jedna przez drugą nabija jak to koleś gloryfikuje ex depreconujac nowa - skąd taki pomysł - zapodajcie gdzie Laska tak napisała? Czuję się...no, no czuje i co teraz?

Jest sprzeczka (Laska zamula - prawo jazdy ważniejsze niż matura, ktoś polemizuje? Czemu dziewucho nie robisz?) Koleś działa szczerze, ale nieroztropnie, wspomina była. Błąd, tylko tyle. A jak się rozstaniecie i kolejnej powie, że przez prawko dużo stracil to co pomyślimy?

Bezcenny punkt widzenia! Bardzo dobre ostatnie pytanie!! :)zgadzam sie z Namazu.
Tez mam tendencje do czytania miedzy wierszami, ale poradzono mi zeby tak nie robic!
Powodzenia

autorka go poprosiła, owszem, a on przestal mowic
ale nie myslec
i jak widac o bylej myśli non stop jako o ideale

a autorka zastosowala taktyke strusia - skoro cZegoś nie widze/nie slysze, to tego nie ma.

Classic88 a może jednak Ty dalej kochasz byłego i jedynie wmawiasz sobie i utwierdzasz się, że ten obecny związek Cię satysfakcjonuje? Nazywasz obecnego partnera "swoim kochanym", a może to tylko forma aby przekonać samą siebie, że jest przez Ciebie kochanym? Ja rozumiem sentyment, czy czasem coś wspomnieć w rozmowie bo w końcu to są jakieś przeżyte lata, nasze doświadczenia. Ale jednak rozpamiętywać, tęsknić, czy rozmarzyć się myśląc o byłym to NIEPOKOJĄCE, to nie jest normalne.

Do autorki postu. Ja na Twoim miejscu czułabym się niepewnie.... Myślę, że podjęłabym temat co do jego byłej, czy może on wciąż coś do niej czuje? Czy gdyby miał możliwość do niej wrócić to czy by to zrobił?

W takim razie sytuacja praktycznie identyczna! Zastanawia mnie, skąd się to bierze u facetów (pewnie u kobiet też to jest spotykane, ale akurat o facetach tutaj mowa)? Taka idealizacja i rozpamiętywanie kogoś, kto ich zdradził, zranił, przez kogo cierpieli? I to w dodatku po tylu latach? Też jakiś rodzaj masochizmu?

enya, chętnie bym go o to zapytała, ale znam jego szczerość i chyba... trochę boję się tego, jaką odpowiedź mogę od niego dostać

A dla mnie to i tak podejrzane... Tym bardziej, że z tego co pisze autorka postu wynika, że on dwa lata po zerwaniu z byłą był sam... A mimo to jak poznał moonchild222 to ciągle żył przeszłością, ciągle kochał i rozpamiętywał byłą...

Dziwie się dziewczyno, że to znosiłaś będąc dla niego psychologiem. Związek powinien być partnerstwem, gdzie obie strony mają równe szanse, gdzie oboje tak samo dużo wnoszą w związek, a nie że jedno uwiesza się na drugiem, żyje kosztem kogoś... Kobieta nie powinna być psychologiem, opiekunem, czy powierniczką faceta tylko partnerką, współtowarzyszką, przyjaciółką, kochanką i odwrotnie

Ten facet jest jakiś powalony... Nie ma poczucia wartości, bo skoro sam był w porządku to jak może się wiecznie obwiniać za to, że ona go zdradziła... Tak trudno mu przyjąć do wiadomości, że ona prawdopodobnie nigdy go nie kochała i niezależnie jak by się starał, jaki by nie był ona i tak pewnie w końcu by go zostawiła? moonchild222 może powinnaś mu to uświadomić?

Chyba mi najbliżej do podejścia Iceni, bo sytuacja faktycznie nie jest bardzo jednoznaczna i na podstawie relacji z drugiej ręki, w dodatku zabarwionej lękami osoby relacjonujące, trudno ocenić na ile facet tkwi mentalnie przy byłej, a na ile po prostu pamięta dawne doświadczenia i się do nich odnosi - co jest naturalne.

Z własnego doświadczenia (jestem z facetem "z odzysku", rozwód po 10 latach małżeństwa z pierwszą licealną miłością) mogę powiedzieć tyle, że naturalne jest wspominanie przeszłych doświadczeń, tego, co się przeżyło, a także odnoszenie tego do obecnych sytuacji - po to jest życiowe doświadczenie, by z niego czerpać. Również to związkowe. Oczekiwanie, że wchodząc w nowy związek osoba wymaże sobie z głowy przeszłość albo uczyni z niej temat tabu, uważam za bardzo niezdrowe. Nawet chyba taka sterylność tematyczna wzbudziłaby we mnie obawy - na zasadzie "skoro tak pieczołowicie omija dany temat, to musi tak być coś, czego nie chce mi powiedzieć, zapewne, że sprawa nie do końca w jego głowie się zamknęła". W rozmowach z moim facetem jego była się pojawia - sporadycznie, przez 1,5 roku takich rozmów było tyle, że można je policzyć na palcach jednej ręki. Dziś się jedna zdarzyła, bo akurat gadaliśmy o ślubach i podejściu do organizacji - no i opowiedział, jak to u niego wyglądało. Dla mnie takie rozmowy są zupełnie neutralne, nigdy nie miałam poczucia, że jakkolwiek z nią w jego głowie konkuruję, więc jej wspomnienie mnie nie jeży.

I to jest chyba najbardziej istotne - ton takich rozmów. U nas pojawiają się aspekty negatywne i pozytywne, ale nigdy nie miałam wrażenia, by facet byłą idealizował. Więcej - jeśli była się pojawia, to wyłącznie w kontekście uczenia się swoich związkowych preferencji, tego co działa i nie działa u mojego faceta. Dla mnie do w pierwszej kolejności cenna wiedza a nie sentymentalne wspominki. Mimo wszystko, to nie jest niezobowiązująca pogadanka o pogodzie, więc fajnie by było, by kontekst rozmowy był jasny i klarowny, właśnie po to, by jakieś lęki o niepozamykanie przeszłości się nie pojawiały po drugiej stronie.

Autorko, mimo wszystko na wątpliwości doradzam szczerą, nienapastliwą rozmowę. A najpierw szczerą refleksję nad stanem związku - czy poza słowami faceta są jakieś powody, dla których się obawiasz, że on nie jest z tobą na 100% i ze szerego wyboru? Brakuje Ci jego zaangażowania? Uwagi? Komplementów? Wspólnie spędzanego czasu? Bo może być tak, że z tyłu głowy masz jakieś sygnały ostrzegawcze, że w waszym związku coś niehalo i po prostu wspomnienie byłej jest ich katalizatorem? Niewątpliwie to, że weszliście w relację, kiedy facet się z byłej jeszcze nie wyleczył i że to ty byłaś jego terapeutką, jest sygnałem ostrzegawczym - często takie związki-plastry się rozpadają. Ale ostatecznie liczy się to, jak relacja wygląda obecnie i to na tym się raczej skup w swojej ocenie sytuacji.

EDIT: Jeszcze jedna ważna sprawa, od której w zasadzie powinnam zacząć. Jest moim zdaniem różnica między żalem za nieudanym związkiem (życiową porażką, jak by nie było, czymś, co nie wyszło, mimo zaangażowania się), a tęsknotą za byłą. Myślę, że można żałować rozpadu związku i jednocześnie wcale nie chcieć wracać do byłej partnerki, być totalnie szczęśliwym w obecnej relacji.