Szczęśliwy związek po rozpadzie poprzedniego związku. - Netkobiety.pl

Gwarancji oczywiście Tobie nie dam, ani nie powiem czy to była największa miłość Twojego życia czy też nie, bo to też zależy od tego, jaką masz teorię miłości itp., jednak znam przypadki takich rozstań i to zawsze jest trudne. Nawet jeśli jest to związane z pewnego rodzaju ulgą, że ktoś odszedł, bo np. zadawał nam ból. Zawsze się angażujemy, wkładamy w związek wiele energii, siły, nadziei, a więc ta pustka jest odczuwalna. Mało tego, u Ciebie można znaleźć tu kilka pozytywów - na pewno to, że rozstaliście się jak dorośli ludzie i wspólnie taką decyzję podjęliście. Żadnych dramatów, sporo logicznego, racjonalnego myślenia. Ale to i tak życie zweryfikuje czy to była dobra decyzja, w sensie, czy faktycznie tak jest lepiej, najważniejsze, że jest świadoma. Nie zamartwiaj się dzisiaj o przyszłość, postaraj się uporządkować myśli, zdystansować się, przemyśleć wszystko, wyciągnąć wnioski. A tak poza tym - z miłością swojego życia najprawdopodobniej być przeskoczyła wszelkiego rodzaju problemy. To też kwestia do przemyślenia.

Życzę powodzenia.

Olaora, ja dziekuję za te słowa... drugi rok mija, a ja myślę, że miłość życia już za mną...może warto mieć nadzieję.

Nigdy nie byłem porzuconą kobietą :-)
Kiedyś chodziłem z dziewczyną. Kochałem ją tak, że przy niej aż mi brakowało oddechu. Byłem gotów zcałowywać pył spod jej stóp. Rozstała się ze mną w ten sposób, że zaprosiła na swoje urodziny mnie i mojego "następcę". Przez rok nie chciało mi się żyć. Zawaliłem studia (a były to czasy, że albo studia albo wojsko). Długo wahałem się czy nie odebrać sobie gównianego życia.
Po tym roku poznałem dziewczynę. Wydawała się miła, więc postanowiłem zaryzykować. Trochę gadaliśmy, trochę spacerowaliśmy. Nic wielkiego. Nie umiałem się zdeklarować nawet przed sobą. Bałem się zranienia. Ale tak jakoś wyszło, że to ona wzięła sprawy w swoje ręce. Dała mi do zrozumienia, a jak to nie poskutkowało, to powiedziała że mnie kocha. Bardzo dużo ryzykowała, bo to była jej pierwsza miłość, więc mogła wylądować tak jak ja rok wcześniej. Ale wtedy ja się odblokowałem. Zakochałem się tak, że po kolejnym roku się z nią ożeniłem.
Za rok trzydziesta rocznica znajomości, za dwa trzydzieści lat po ślubie.

Miło sie czyta historie z happy' endem

Bycie w zwiazku jest jak spacer po linie. Otwieramy przed partnerem swoje serce i dusze. Obnazamy sie calkowicie. Inaczej sie nie da. Dlatego dobrze zeby sprobowac jak najwiecej sie dowiedziec o czlowieku ktorego spotykamy zanim go wpuscimy do swojego serca.
To trudne, ale warto sprobowac.

Wierzcie mi, wiem jak wielkie jest ryzyko. Wiem jak boli zdeptana, splugawiona milosc. Wiem jak to jest jak ktos traktuje cie jak odskocznie. Przezylem to sam.

Ale jak sie spotyka swoja druga polowe, to poczucie spelnienia jest warte tego ryzyka. Jestesmy z zona jak dwie polowki jednego jablka. Kochamy sie i nienawidzimy. Walczymy ze soba i kochamy sie do nieprzytomnosci. Ale zawsze wiemy ze to MY. Nie ja, nie ona. MY. Jak ona ma pod gore, to ja ja trzymam za reke. Jak ja mam pod gorke to trzymam ja za reke. Czasem mam dola i sie na nia glupio obraze, czasem ona ma zly dzien i wyzywa sie na mnie.

Mialem do niedawna taka prace, ze stres emanowal ze mnie. Wychodzil porami w skorze. Gdyby nie ona to albo bym bydlakow w robocie pozabijal albo zwariowal. Ale ona pomogla mi przetrwac.

Mamy trzy corki. Dorosle kobiety, ale nadal chetnie sie wszyscy spotykamy. Wiem ze tylko jedna kobieta mogla mi,dac tak piekny, wspanialy dar.

A ze na poczatku zaryzykowalem stawiajac wszystko na jedna karte? Warto bylo.

Ona wziela sprawy w swoje rece czyli jak to zrobila? Wyznala Ci milosc i to wystarczylo abys sie odblokowal?

Musicie dziewczyny wiedziec ze czasami nick moze byc mylacy.
Bylem zwyklym, zranionym chlopakiem ktory goraco pragnal prawdziwej milosci. I to ze moje serce rozpadlo sie na tysiac kawalkow, nie znaczy ze nie bylo zdolne kochac. Ale, mimo iz mi sie podobala i w glebi duszy pewnie ja kochalem, to nigdy bym nie wykonal pierwszego kroku.
Ja napisalem jej list. Nic wielkiego takie tam co u mnie i inne bzdety i ze fajnie byloby ja zobaczyc pogadac. Na co ona mi odpisala “Przyjezdzaj, przeciez wiesz ze Cie kocham“.
To byly troche inne czasy. To nie byly maile, sms'y, czy inne ulotne bzdury. To byl papierowy list, pachnacy nia, wiatrem z pol, troche spoconym listonoszem. Slowo pisane wymagalo zastanowienia, raz napisane nie znikalo. To bylo slowo ktore przy okazji porzadkow znalazlem w swojej ulubionej, tez papierowej, ksiazce po dwudziestu latach. O tym zakochaniu opowiadalem swoim corkom.
Jej slowa spadly na mnie jak grom z jasnego nieba. Takie wrazenie przezylem tylko dwa razy w zyciu. Pierwszy raz pod wplywem listu zony, drugi raz jak sie nawrocilem (wiekszosc zycia bylem ateista). Ta jej, jakze prosta deklaracja, splynela na mnie jako fala goraca od pustego lba, az po brudne piety.
Nastepnego dnia bylem juz w drodze na drugi koniec Polski (bo tam mieszkala), i juz po 15 godzinach podrozy pociagiem i PKSem spotkalem swoich zbaranialych tesciow (wtedy nie mieli swiadomosci ze za rok nimi beda) i moja rozanielona dziewczyne.
Jako ze czasy byly inne, to uznalem ze zanim sie doczekam na polaczenie telefoniczne, to juz tam dojade.

Piękna historia!
Wiem, że "każde pokolenie ma swój czas", teraz chłopcy jadą do dziewczyn nie po liście a po SMS-ie lub wiadomości na Facebooku, ale takie historie jak Twoja są po prostu magiczne

Co do wątku głównego: ja się spotykałam z byłym przez 7 lat i myślałam, że już mnie nic więcej nie czeka, nigdy nie pokocham, nigdy nie odnajdę się w nowym związku. Ale najpierw zapałałam szaleńczym, więc nastoletnim uczuciem do pewnego pana, a potem (niestety nic z tego nie wyszło, ale dało mi kopa i świadomość, że jednak MOGĘ) weszłam w związek z obecnym facetem. Myślę, że to nie jest - z pewnych względów - mój "mężczyzna docelowy", ale potrafię się cieszyć każdą chwilą. I mam nadzieję, że kiedyś znowu miłość rąbnie mnie tak, że nie będę mogła złapać tchu

Nawet wtedy nie bylo to powszechne. Mysle ze internet, skrocenie drog komunikacji, latwosc w przekazywaniu tresci negatywnych powoduja ze ludzie zamykaja sie, ale mimo wszystko wierze ze prawdziwa milosc i niewinnosc gdzies tam przetrwala