Podział pieniędzy w małżeństwie - Netkobiety.pl

Masakra jakaś... 100zl ??? I co ty masz za to kupić?? Może zrób inaczej jeśli on myśli że 100zl wystarczy to umów się że to ty mu będziesz dawać 100zl i niech on robi zakupy do domu..
Wg mnie to przemoc rodzinna w formę ekonomicznej.  I jakoś bym tego związku nie nazwała małżeństwem...

STRASZNE!
Jesteście razem, tworzycie rodzinę a w rzeczywistości wasze małżeństwo to jak dwoje odrębnych ludzi.
Jeżeli już opłaty dzielicie to niech również na resztę się dokłada. Lodówka wspólna? Skoro tak to też niech zakupy robi,  Ty nie musisz wszystkiego poskładać mu pod nos etc.
Nie wyobrażam sobie czegoś takiego.

To są chyba jakieś jaja. Jak mąż może wyliczać Ci pieniądze.. Jeśli nie chcecie mieć pieniędzy razem to jazdy daje po połowie na jedzenie i rachunki. A jeśli nie to albo bym mu nie gotowała i nie dawała jeść albo bym go pogonila

Nie potrafiłabym tak. U nas wszystko idzie do jednego kotła, mimo że ja aktualnie nie pracuje, a jak pracowałam zarabiałam 500 zł mniej. Wyjątek stanowią pieniądze które dostajemy od rodziny np na konkretny cel typu "kup sobie buty".

Nigdy nie usłyszałam słowa wyrzutu, wręcz ja jestem tym dusigroszem na to mi szkoda na tamto mi szkoda, mąż sam wkłada do koszyka jak wie że coś lubię, a głupio mi to wziąć bo szkoda mi pieniędzy zwłaszcza teraz.

50- 100 zł na jedzenie i środki czyszczące? ...... straszne. Zacznij mu robić jedzenie za 50 zł miesięcznie i jak v słusznie napisała prania nie rób bo na proszek nie starczyło

najrozsądniej
jest porozmawiać!!!

dobrym argumentem, jest zebranie do tak zwanej "kupy" wszystkich wspólnych wydatków, energia, czynsz, paliwo, jedzenie, środki chemiczne

to da obraz na ile jest zapotrzebowanie, najprościej jest zebrać wszystkie rachunki paragony, itd

siąść przy stole we dwójkę, przedstawić "niezbite dowody", i pomyśleć nad sprawiedliwym rozwiązaniem

jeśli nie ma chęci do "rozmowy" konkretnej, lub ją omija dziwnymi sposobami

zacząć myśleć tylko o sobie, co w bardzo szybkim czasie powinno druga stronę zaniepokoić, że czegoś, zwłaszcza przez nią ulubionego nie ma
taki naturalny sposób, do refleksji, bez wymuszania wprost

jeśli efekty będą marne, no to pozostaje sklep "gospodarstwa domowego" tęgi wałek do ciasta,
jak to w pewnym filmie mówiono, "ojciec prać, prać!!!"

biorąc po uwagę większe zarobki, oraz Twoje zaangażowanie, w ogarnianie potocznie zwane wielu spraw, to śmiem stwierdzić, ze albo się dajesz wykorzystywać, albo jesteś wykorzystywana

no ale jak się na ma co się lubi, to się lubi co się ma

Nie rozumiem jak tak mozna zyc

U nas wszystko idzie do jednego kotla, z ktorego placimy rachunki, jedzenie, bilety, benzyne itd. Chociaz moj narzeczony zarabia zdecydowanie wiecej ode mnie, to jakos nigdy mi nie wypomina tego faktu. Oczywiscie mamy ustalnony budzet na jakies ekstrawagancje, wiec jezeli albo on albo ja chcemy kupic cos drozszego, to sie konsultujemy.

Wy to zyjecie jak lokatorzy, a nie malzenstwo.

Sytuacja jest chora!
Twój mąż to skąpiec i egoista w czystej postaci.
My też nie dzielimy kosztów a parter więcej zarabia. Ja kupuje jedzenie, chemię a on robi wszystkie opłaty i jak trzeba to też kupi coś do jedzenia. Kto z nas ma więcej ten wtedy daje drugiemu pieniądze jak są potrzebne bez wyrzutów.
Musisz zbierać rachunki jak zupełnie przed obcą osobą(wiem dla normalnych par to masakra)ale nie masz wyjścia. Niech daje Ci połowę za wszystko a jak nie kupuj, rób jedzenie tylko dla siebie, chemię zamknij, nie pierz mu rzeczy. Skoro razem pracujecie to po równo dzielicie się obowiązkami?może tym jeszcze możesz zadziałać. Zbuntuj się a zobaczysz efekty.

schemat, cała filozofia

jak widzisz mąż autorki ma też swój i jest dobrze

Wkleję tu cos, co już pisałam pod podobnym wątkiem:

Kiedy zdecydowaliśmy się zamieszkać razem z moim facetem (zanim jeszcze się pobraliśmy), to on wyszedł z propozycją, żeby założyć wspólne konto i wpłacać na nie co miesiąc 40% swojej wypłaty. Spodobał mi się taki pomysł i tak zrobiliśmy. Wiec każdemu z nas zostawało 60% dla siebie, na własnym prywatnym koncie. Mieliśmy obydwoje taki sam dostęp do tych wspólnych pieniędzy. Opłacaliśmy z tego mieszkanie/media, paliwo, jedzenie, bilety.  On zarabiał/zarabia więcej niż ja, różnica była taka, że on wpłacał wtedy ok 500zł więcej ode mnie.  Natomiast po ślubie zwiększyliśmy wspólny budżet do 80% wypłaty, a na prywatnych kontach zostawiamy sobie na własne wydatki 20%.

To nasze małżeńskie konto jest ... po prostu NASZE, obydwoje z niego korzystamy, nikt nikomu nic nie wydziela. To co piszesz jest chore Co to za mąż ci sie trafił?? Dlaczego kwestii finansowych nie omówiłaś z nim przed ślubem??

Moi rodzice od zawsze, jak przynosili wypłatę (dawniej dostawało sie gotówkę w kasie danego zakładu pracy), to wkladali do szuflady i gospodarowali całoscią na równych prawach. Mój tata również zarabiał więcej od mamy. Od "epoki" wpływu wypłaty na konto - maja wspólne i kontynuują to co robili wcześniej.

Nie jest dobrze bo w ich przypadku jeżeli to prawda to on po prostu wykorzystuje tą swoją kobitę.

Ale przeciez malzenstwo jest WSPOLNOTA.

Nie wyobrazam sobie trzymania wlasnej kasy osobno i wyklocania sie o kazda pierdole- kto ile komu wisi. To jest totalne szalenstwo! Rozumiem pogadac o jakims wiekszym zakupie, nie wiem designerskie szpilki za 1000zl, ale liczenie sie na kazdym kroku byloby dla mnie totalnie porabane. Tak na marginesie, moj byly maz mial taka mentalnosc- potrafil cisnac i sie wkurzac za kilka zeta, ktore zaplacil za bilet do autobusu...

Trzeba być zwykłym debilem aby dać kobiecie 50zł i powiedzieć aby kupiła żarcie dla niego na cały miesiąc.
Natomiast nie może być też tak, że facet nie ma swojego zaplecza finansowego w postaci własnych pieniędzy na swoim koncie. Facetowi potrzebna jest kobieta jako kobieta a nie kobieta-bankier

A co z zapleczem finansowym kobiety?

Może mieć też swoje konto i swoją kasę.
U mnie w domu było tak że mama miała swoją kasę i swoje konto i ojciec miał swoją kasę i swoje konto.
Mama kupowała jedzenie dla wszystkich przez cały miesiąc a ojciec robił wszystkie opłaty+tankował samochód np. też aby zawsze zawieźć mamę tam gdzie potrzebuje. Co prawda ojciec zawsze zarabiał więcej bo większość czasu prowadził działalność gospodarczą i mu tej swojej kasy zostawało na koncie, odkładał (było na inwestycje) a mamie nie za dużo ale to nie jego wina, że pracując w urzędzie nie można zarobić tyle co na swoim.
Wg. mnie taki układ jest w porządku ale to nie znaczy, że jeżeli żonie zabraknie na coś to nie mogę dać jej pieniędzy lub zabrać ją na wakacje i za nie zapłacić Trzeba być normalny a nie takim "oderwanym od pługa"

Jak ktoś zarabia  i ma ciągoty do hazardu - poker itp. to może i tak. Zdrowy facet na umyśle nie da siebie przerobic pod tym względem.

Ojjj, nie przesadzaj, jaka łaska?

Trochę wstyd mniej zarabiać od kobiety ale w dzisiejszych czasach to się zdarza. Jeżeli chodzi o mnie to potrafię też odkładać kasę tak więc raczej by mi nie zabrakło, ewentualnie poszedł bym do dobrego kumpla i się uśmiechnął do niego aby mi pożyczył tak aby nie wiedziała że coś tam zabrakło

To się śmiej, nic nie poradzę, że w takiej sytuacji prawdopodobnie bym tak zrobił chociaż jak powiedziałem raczej by nie było takowej bo kasę to raczej umiem oszczędzać. Nie jestem typem od pierwszego do pierwszego albo gorzej - od pierwszego do dwudziestego jak mój przyjaciel który zarabia ponad dwie średnie krajowe i przychodzi po pożyczkę 23-ego

Wporzo, cieszę się, że poprawiłem samopoczucie . Jak to sie mówi - lepiej śmiać aniżeli płakać XD

Osobne kąty też mamy.
Tylko konto wspólne

Cyngli - wydawało mi się, że nie pracujesz

Zależy jak się podzieli kasę Ja mam swoje konto, żona ma swoje. Nie mamy kart do konta małżonka. Teoretycznie możemy z nich nawzajem korzystać ale to trzeba by iść do banku, bo nie znamy swoich dostępów przez internet. Ja nawet nie wiem ile kasy ma żona na koncie
Podział jest prosty. Ja płacę wszystkie rachunki, kredyty i tzw. życie czyli żarcie, chemia, higiena itp. Ja płacę, bo ja robię zakupy. Żona ze swoich płaci za to co jest związane z dziećmi czyli szkoła, zajęcia pozaszkolne, podręczniki, zeszyty, odzież i paliwo do swojego auta. Orientacyjnie moje wydatki na rodzinę do jej, to jakieś 5:1 albo 6:1. W zasadzie to nie marudzę, w końcu jestem facetem, głową rodziny odpowiedzialną za jej utrzymanie. Nie wymagam od żony dokładania się do utrzymania rodziny. Dokłada się, to fajnie.

Ten dusigrosz Cię wykorzystuje. Na Twoim miejscu (jeśli nie macie dzieci), w następnym miesiącu oddałabym mu te 50zł, które by Ci chciał dać na życie i powiedziała, że od teraz każde samo sobie kupuje jedzenie i każde po sobie sprząta z użyciem własnych środków. Za własne pieniądze kupowałabym tyle jedzenia, ile starczy mi na jeden dzień (codziennie, żeby mi nie wyjadał), a on niech się sam o siebie martwi. Może by wtedy zobaczył ile naprawdę kosztują produkty w sklepach, bo jak na razie zachowuje się jakby z księżyca spadł.

My również mamy z mężem oddzielne konta, z tym, że mamy do nich wzajemne pełnomocnictwa. Mąż opłaca rachunki, płaci kredyt, ubezpieczenia, pokrywa koszty związane z samochodami, ja płacę za jedzenie, odzież, kupuję chemię i środki czystości, dekoracje i drobne sprzęty do domu, ponoszę koszty związane ze szkołą syna. Żadne żadnego nie rozlicza z wydatkowanych kwot, bez względu na to, na co nadwyżka została przeznaczona. Zarówno mi, jak i mężowi, ten układ odpowiada idealnie. Oczywiście oprócz tego mamy też wspólna pulę - przeznaczoną na większe wydatki, które ze sobe uzgadniamy.

Nawiązując jednak do problemu Autorki, to odnoszę wrażenie, że mamy tam już do czynienia z przemocą ekonomiczną, a to jest zdecydowanie toksyczna relacja. Mój futrzak pochłania sporo więcej niż 50 zł, więc ten pan wyraźnie urwał się z choinki.

Nie będę oryginalna pisząc, że na Twoim, katarzyno_jozwiak, miejscu zrobiłabym mały eksperyment - albo w chwili kiedy te "ogromne" pieniądze się skończą przestała zaopatrywać wspólną lodówkę, albo na miesiąc przekazała mężowi pałeczkę i prosiła, aby teraz pokazał Ci jak za tę kwotę (żeby było "sprawiedliwie", dołóż drugie tyle) przeżyć cały miesiąc o pełnym brzuchu i nie zarastając brudem. Mówi się, że najlepszą nauką jest doświadczenie, zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby dorosły człowiek w końcu przekonał się ile koszują podstawowe, codzienne potrzeby.

Realne realne. Moja ciotka miała męża, który rzucał jej 10 zł. Mieszkali razem z matką owej ciotki, której on wypominał, ze jak kiełbasę gotuje to ją soli. Tak że... wszystko możliwe.

Podpisuję się pod tym, byś przestała mu kupować jedzenie. Kupuj tylko sobie: jedzenie, środki czystości, itp. Nie mogłabym być z kimś takim.