Jak stanąć na nogi i nie doszukiwać winy w sobie - Netkobiety.pl

A jak byś wziął z dziesięć głębokich wdechów i przeredagował swój tekst (możesz do 24:00) to i lepiej by się czytało i łatwiej coś odpowiedziało i doradziło...

Więcej kropek i dużych liter. Więcej przerw. Krótsze, pełne zdania. Brzmi jak czepianie się, ale w tym chaosie nie wiem o co konkretnie chodzi. Żona Cię zdradziła, wyprowadziłeś się, wróciłeś, wyprowadziłeś się?

Oki... teraz nieco lepiej

Po pierwsze nie błagaj, nie zapewniaj o swoim uczuciu. Teraz nic to nie da, poza tym, że w jej oczach staniesz się kapciem i podnóżkiem, a w każdym razie nikim z kim trzeba się liczyć.  Wiem, ze w pierwszym momencie ma się ochotę na ratowanie wszystkiego. Tyle, że na jakikolwiek ratunek jest za późno. Pęknięcie Waszego małżeństwa jest za poważne. Na ratunek jest za późno, chyba że na ratowanie siebie.

Po pierwsze, czas sobie uświadomić, że to małżeństwo już nie istnieje. Przyczyny tego? Pewnie Twoje zaangażowanie w jeden aspekt małżeństwa - bezpieczeństwo finansowe. Pozostałe aspekty? Sam Wiesz jak wyglądały...

Po drugie, uświadomić sobie, że teraz, póki co tylko Ty jesteś ważny. Za tym idzie zapewnienie sobie miejsca do życia. Nadal korzystasz z gościnności kolegów? Daj sobie z tym spokój, oni też chcą mieć odrobinę intymności. Znajdź pokój dla siebie.
Dziecko? jest bardzo ważne, ale nie da się spokojnie dojść do w miarę dobrej kondycji psychicznej, odwiedzając dziecko w dawnym domu, gdzie tyle Masz wspomnień. Trzeba to jakoś zorganizować na neutralnym dla Ciebie terytorium.

Po trzecie - Finanse - nie wiem jak wyglądają teraz. W każdym razie na dziecko przekazuj w sposób zapewniający pokwitowanie otrzymania. Przyda się na sprawie rozwodowej. Wspólne konto do likwidacji od natychmiast, chyba że Chcesz któregoś dnia obudzić się bez możliwości płacenia kartą.

Po czwarte - równowaga psychiczna. Dobrze mieć wsparcie terapeuty i pewnie jakieś wsparcie farmakologiczne.

Żona chce rozwodu? ok, ale z jej winy. To zabezpieczy Ciebie przed roszczeniami o alimentowanie jej. Napisała pozew? Postaraj się o pomoc dobrego adwokata w odpowiedzi. Razem napiszcie odpowiedź.

Kochasz żonę? Pewnie jak wszyscy zdradzeni - kochasz wspomnienie o niej, o tym jaka byłą przed swoim romansem. Teraz ona jest innym człowiekiem. Jakim? Sam widziałeś. Ma Ciebie z tyłu i dołu pleców... Nie rób z niej teraz nikogo więcej, niż ona sama z siebie zrobiła.

Nie wiem jak mam żyć sam, bez niej bez dziecka...

A kto powiedział, że sam?
Przejdziesz wszystkie etapy "po zdradzie" krok po kroku. Nie pominiesz żadnego etapu i pojawi się w Twoim życiu ktoś, dla kogo to Ty i tylko TY będziesz najważniejszy...
Dziecko zawsze będzie w Twoim życiu ważne. Warunek - z kórlewną ustalić plan wychowawczy...

Dziękuje za życzliwość i dobre słowo,pokazanie jak to ma mniej więcej wyglądać....

Nie mam jeszcze pozwu i odpowiedzi z sądu...
A jeśli się tyczy wcześniejszej twojej odpowiedzi to żoną ma prać od 2ch lat i stała się powiedzmy niezależną finansową osobą i twierdzi że nie jestem jej potrzebny aby mówić jej czego nie robić...
ŻAL,SMUTEK MNIE PRZEPEŁNIA...A PRZEDEWSZYSTKIM RĄK ROZCZAROWANIE...
Co do siłowni i innych nie mam czasu ponieważ zostałem z niczym wszystko co było na nią zabrała siedzę teraz sam w pustym mieszkaniu bez powodzenia podstawowych rzeczy więc jakoś muszę na nie zarobić....W pewnym sensie wygrała ma wszystko na czym mi zależało...dziecko,samochód,wygodne wyremontowane mieszkanko i inne rzeczy...a ja nie mam nic...jestem sam nie mam nikogo na świecie/rodziców,itd/to boli najbardziej...że ciężka praca,przedewszystkim lojalność poszła się.....pier...
Nie umiem z tym żyć nie mam żadnej radości w sobie tylko zgorzknienie...

Nienormalna jaki jestem wiem że może podświadomie próbuje jakoś ją wytłumaczyć i sądzę iż wróci...że warto...lecz jakoś powoli uświadamiam sobie iż nie warto...bo zatrace resztki zaufania do innych...
Ale naprawdę ją bardzo Kocham to wiem...

Michał,
Czegoś tu nie rozumiem.
Żona się wypaliła, zdradza, odchodzi kochanka, nie chce z Tobą mieszkać a to Ty się wyprowadziles??
Dlaczego?

To Twój obowiązek i prawo mieszkać razem z rodziną.
Dopiero sąd może, ale nie musi wskazać Ci inne miejsce zamieszkania.
Dlaczego Ty się wyprowadziles?

Piszesz, że wszystko jest na żonę, wszystko jej zostawiles.
Nie do końca.

Jeżeli mieszkanie, jego wyposażenie, samochód, nabyliscie w trakcie trwania małżeństwa, to jest to Wasz majątek wspólny, niezależnie od tego na kogo co jest zapisane.
Masz do tego takie same prawa jak żona.
Dlaczego dodajesz swój majątek?

Piszesz, że żona miała przygody z alkoholem, zdradzala Ciebie ale rozwód chcesz bez orzekania winy.
Dlaczego chcesz się pozbyć swojego prawa do rozwodu z jej winy?

Za chwilę będziesz drogo płacił za swoją ugodowosc, łatwe oddawanie tego d czego masz prawo.

Wprowadzając się z domu dajesz jej argument do żądania rozwodu z Twojej winy.
Pozbawiając się prawa do roszczeń do Twojego majątku, dodajesz dorobek lat Twojej pracy.
Zgadzając się na rozwód bez orzeczenia dajesz jej wątpliwe, że prawo do alimentów, co gorsza w Sądzie możesz się spodziewać jej ataku na Ciebie w celu wykazania Twoje winy (a już dałeś j argument wprowadzając się)

Boisz się żony, że robisz wszystko co Ci każe?
Nie dziw się, że nie ma do Ciebie szacunku, skoro Ty nie masz go do siebie, do tego co osiagnales.

I Twój ostatni post jest mistrzowski, tak trzymaj chłopie!
Generalnie moim zdaniem błędem było "wybaczenie zdrady".
Jak kobieta zdradza to już pozamiatane... Kopa w dupsko i niech spieprza...
W ogóle te fochy i inne cuda, które odwalają są żałosne.
Jeśli będziesz się podkładał to w związku na utrzymanie pozycji "mężczyzny" nie masz najmniejszych szans. Wtedy rolę przejmuje kobieta (z automatu) i zaczyna się powolny rozkład związku. Rozjeżdżają się wasze oczekiwania w stosunku do siebie. W rodzinie jest jak w stadzie wilków (bez przesady), musi być ktoś kto trzyma to wszystko za jajca bo inaczej reszta nie wie o co chodzi. Jeśli w rodzinie nie ma przywódcy to wszystko leci na ryj. Zresztą tak jest w każdej dziedzinie życia, różnica polega na tym że stado do którego nie chcesz należeć po prostu opuszczasz, lecz rodziny już tak łatwo nie można zostawić...
Pozdrawiam i życzę dobrego życia!

Dokładnie, czas to jest to czego potrzebujesz teraz najbardziej... Rzeczy, przedmioty nie mają znaczenia. Pojawiają się i znikają... Bez rzeczy można się obyć, można przez jakiś czas używać zastępczych. Siebie ma się jednego i bez części zamiennych. Trzeba zadbać o siebie przede wszystkim. Najważniejsze jest, to już wcześniej pisałem, odbudowanie poczucia własnej wartości. 

Na szczęście już to dostrzegłeś... Teraz będziesz wiedział, że daje się tyle, ile się dostaje. To jest najzdrowsze dla każdego związku....

Też tak kiedyś myślałem, ale czas to zmienił... Przyjdzie i dla Ciebie też inny czas, pojawi się osoba dla której Będziesz najważniejszy i ona dla ciebie stanie się najważniejsza i jak najbardziej godna zaufania. Czas...

Czas... daj sobie czas na uporządkowanie głowy... Wszystko jest w głowie. Im dłużej Będziesz w tym stanie, tym większą zrobisz sobie krzywdę. Przechodzisz detoks...

Tu posłużę się cytatem z innego forum:
Według Gerharda Crombacha miłość to C8-H11-N czyli PEA (fenyloetyloamina). Związek ten, zwany popularnie narkotykiem miłości produkowany jest w hipotalamusie (część międzymózgowia).
Proces zakochania zachodzi generalnie w 3 etapach:
1. Gdy spotykacie się pierwszy raz";
- Oczy zbierają informacje o wzroście, figurze, kolorze włosów i oczu, odzieży i szczegółach twarzy.
- Następnie z prędkością 432 km/h sygnały docierają do mózgu. Jednocześnie ucho wyławia barwę głosu i śmiechu a nos rejestruje bezwonne feromony.
2.  Sortowanie danych i porównywanie z przechowywanymi wzorcami doznań pozytywnych i negatywnych.
- Jeżeli wykryty został sygnał negatywny - proces ulega zamrożeniu, jeżeli pozytywny - mózg przechodzi do fazy 3.
3. Podczas wykrycia sygnałów pozytywnych hipotalamus zaczyna produkować fenyloetyloaminę. Początek tego procesu występuje zwykle ok. 4 sekundy. W tym czasie uderzenia serca zwiększyły się ok. 50%, automatycznie oddech staje się szybszy, dodatkowo u kobiet oczy zaczynają błyszczeć.
Fenyloetyloamina występuje w czekoladzie, serach oraz w wodzie różanej. Czy to przypadek ze na reklamach producentów czekoladek (np. Wedel) najczęściej są zakochani ludzie?. Substancja ta może wywołać: szybsze bicie serca, brak tchu, ściskanie w dołku, działa pobudzająco, energizująco i uzależniająco: czyli wszystkie znane nam objawy zakochania.
Za euforię która towarzyszy zakochaniu się odpowiedzialna są dopamina i norephetamina. Dzięki nim ogarnia nas niesamowite poczucie szczęścia, sprawiają że zwiększa się nasza tolerancja na głód, ból czy zimno. Wiara we własne możliwości staje się niebezpiecznie wysoka a trzeźwa ocena sytuacji zanika (mówi się czasami: klapki na oczy), mniej więcej tak jak po zażyciu amfetaminy czy MDMA.
Główne działanie kokainy polega na stymulowaniu wydzielania dopaminy w mózgu. Analogicznie - zmniejszenie ilości wydzielanej dopaminy w mózgu objawia się: cierpieniem, depresją, utratą energii i znamionami głodu narkotykowego (niespełniona miłość, związek który się rozpadł).
Feromony czyli substancje semiochemiczne bezwiednie wydzielane przez kobiety i mężczyzn. Biorą one udział w procesie zakochania i przekazują informacje (posługuje się nimi większość żywych organizmów). Dowiedziono że u mężczyzn znajdują się one w oddechu i pocie, decydując o ich atrakcyjności. Jako ciekawostkę warto dodać, że rodzajem miejskiej legendy (urban legend) jest teoria, że niektóre sieci hipermarketów spryskują feromonami produkty o najniższej sprzedawalności, po to aby zachęcić do ich zakupu. Istnienie feromonów nie zostało potwierdzone w 100% gdyż ich stężenie jest bardzo małe. Niektórzy producenci perfum i afrodyzjaków, zapewniają o tym, że ich produkty zawierają stężone ludzkie feromony. Produkty takie dostępne są na przykład na aukcjach Allegro.pl, jednak ich skuteczność nie została nigdy potwierdzona (no chyba że brać pod uwagę komentarze zadowolonych allegrowiczów, zapewniających o nadludzkich wyczynach i miłosnych igraszkach po ich zastosowaniu)
Testosteron odpowiada u obydwu płci za pożądanie seksualne.
A gdy emocje opadną...
Organizm wytwarza wtedy endorfinę, która w działaniu przypomina morfinę. Warto zaznaczy, że substancja ta wytwarzana jest tylko w obecności partnera i dają poczucie bezpieczeństwa oraz stabilizacji życiowej. Dodatkowo u kobiet wytwarza się oksytocyna, która wydziela się również w trakcie orgazmu i przy porodzie. U mężczyzn natomiast jest to wazopresyna (bliskość i przywiązanie). Endorfina odgrywa najważniejszą rolę w czasie gdy poziom PEA w organizmie spadł do bardzo niskiego poziomu (jego wytracanie trwa średnio około 2 lat). Dlatego wiele (nawet dobrze rokujących) związków upada po tym czasie a w wielu przypadkach na widok partnera serce już nie wyrywa nam się z klatki piersiowej i nie czujemy tego samego podniecenia co w okresie zakochania.
Opisane powyżej zmiany, które zachodzą w naszym organizmie noszą znamiona neurotyczne.
José Ortega y Gasset w swoich Szkicach o miłości (przekład K. Kamyszew, Warszawa, 1989) uważał zakochanie za przejściowy imbecylizm i psychiczną anginę. Co więcej, uderzająco podobne są objawy zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (między innymi nałogowi hazardziści, pracoholicy, notoryczni złodzieje i nieuleczalni mitomani, czyli osoby z utratą równowagi psychicznej) z zachowaniem osób świeżo zakochanych!
(impac1)
Jest jedna prosta metoda na detoks: adrenalina, a ta wytwarza się podczas wysiłku fizycznego. Ale co z tą wiedzą zrobisz, nie wiem. Pisałem o siłce, a Ty, ze nie Masz czasu... No cóż, to Twoje życie... 

Zepsułeś, ale tylko w 50%. Reszta psucia była inicjatywą Twojej eks... Więc? Zepsuliście po równo,razem z eks... Ale reszta, to były jej decyzje

/.../

Sorry, ale najpierw to nawiąż kontakt sam ze sobą... Realnie patrz na swoją sytuację i staraj się odbudować w SOBIE, to, co obecna sytuacja popsuła.

Właśnie skończyłem pracę,bez sens bycia samemu mnie przeraża...nie wiem jak długo tak wytrzymam...

Ona była "całym Twoim światem"?
Bycie samemu pozwala na naukę tego, jak się nie zachowywać. Czytaj od początku: http://www.netkobiety.pl/t46284.html

Star
Właśnie była całym światem, ja dawałem wszystko co mogłem aby mieć...rodzinę...coś czego nigdy nie miałem, aby syn mógł dorastać normalnie czerpać jakieś normalne wzorce, aby wiedział że nie wolno się poddawać i że jak się czegoś pragnie to się da to zrobić...
Ułuda, mrzonka, coś nie osiagalnego mimo kocich starań...jak wychodzę ze spotkań z synem ryczę jak bóbr, nie mogę wybaczyć sobie iż tak się stało iż nie mogę nic zrobić aby miał mnie wtedy kiedy tego on chce a nie tylko na parę godzin i przez telefon...
Nie umiem zaufać żyć i patrzeć w przyszłość ze będę szczęśliwy kiedyś że będzie lepiej...

Co to DDA?DDD??? NIE miałem bo ojciec zmarł jAk miałem 9lat i jak potrzebowałem go to nie mogłem na nikogo liczyć, w tym sęk...nie chciałem aby syn tak miał więc ratowalem związek bardziej dla niego, mimo iż na początku po zdradzie się jej brzydzilem mimo iż uczucie nie wygasło...

DDA to skrót od Dorosłe Dziecko Alkoholika, a DDD to Dorosłe Dziecko z rodziny Dysfunkcyjnej.

Ale to nie dotyczy Ciebie w takim razie.

No dobrze, w pracy skupiasz się na wykonywaniu obowiązków i nie zaprzątasz myśli żoną - to już coś.
Jednak z samej pracy życie się nie składa i coś trzeba zrobić z tym czasem PO pracy, kiedy się tak zadręczasz.

Sam piszesz, że nie możesz tego zrozumieć i rozgryźć dlaczego tak się stało. Forum ci na pewno pomoże w jakimś stopniu to ogarnąć, jednak NAPRAWDĘ na twoim miejscu poszukałabym specjalistycznej pomocy.

Myślę, że powinieneś rozważyć spotkanie z psychologiem. Nie miałeś ojca w okresie dojrzewania i dlatego pewnie teraz tak mocno przeżywasz sytuację Twoje syna i to wszystko, co Cię spotkało. Rozmowa z kimś pomoże Ci uświadomić sobie, że nie jesteś odpowiedzialny za cudzą decyzję (decyzję żony o rozstaniu i pozbawieniu Cię możliwości codziennego wychowywania syna). Ale możesz rozważyć też swoje formalne kroki i spróbować wystąpić do sądu rodzinnego o opiekę naprzemienną (syna mieszka dwa tygodnie u niej, dwa tygodnie u Ciebie), spróbuj , nie poddawaj się. Na wszelki wypadek radziłabym od razu uregulować oficjalnie kontakty z dzieckiem, może w tej kwestii uda ci się zawrzeć porozumienie z matką dziecka.
Żałoba po rozstaniu i sam rozwód przebiega w kilku etapach, pogodzenie się z losem i akceptacja sytuacji nie przychodzi w ciągu jednego popołudnia. Zapewniam Cię, że ona też na pewno przeżywała sytuację i dojrzewała do decyzji, jest jednak  o tyle w bardziej komfortowej sytuacji, że to ona podjęła tę decyzja i to ona wewnętrznie się z nią zgadza, a Ciebie po prostu postawiła przed faktem dokonanym.

Teraz ona jest sama, nie ma nikogo woli rzekomo być sama sobie sterem i okrętem...żal mi jej bardziej niż sadzicie...i bardzo brak...
A brak ojca za owocowal tym że nie chce aby mały też go stracił...
Życie samemu nie odpowiada mi...

Michał wiem o jakiej pustce piszesz...rozumiem też Twój strach i niepewność...sama przechodzę to samo...boli ale przestanie. Wiem, co piszę...zdradę i odejście męża do innej przeżywałam bardzo dlugo...podniośłam się...niedawno kolejna podobna historia i wiem, że znów dam radę. Ty też po przejściu każdej fazy rozstania staniesz na nogi. Najważniejsze to pogodzić się z tym co się stało im szybciej to nastąpi tym szybciej się z tym uporasz

Moja jeszcze żoną spytała się czy przyjdę na wigilie??stwierdziłem i powiedziałem że nie mam po co przyjść,z dzieckiem mogę się spotkać po świętach lub przed, nie chce odgrywać przed innymi scen niby jeszcze rodziny...
A po za tym sądzę iż ona powinna właśnie poczucie co zrobiła i straciła przez swoje postępowanie...żeby poczuła samotność taka jak ja czuję że nie mam nikogo poza synem który by się mną interesował...

ok,lecz moj syn ma 10lat inmusi jakos to zrozumiec ja nie jestem gotowy do udawania w swieta rodziny ktora rozwalila mu jego matka nie ja...

Ile ty masz lat, michał.warszawa?

Napisałeś, że straciłeś ojca, kiedy miałeś 9 lat. A więc tyle, ile ma twój syn teraz.

Jak wspominasz tamte pierwsze święta bez swojego taty?...

Jak myślisz, jak poczuje się twoje dziecko bez ciebie w te święta?

Wigilia nawet w tzw. rodzinach bez problemu bywa problematyczna, z żoną opłatkiem łamać się nie musisz.
Na twoim miejscu przemyślałabym jeszcze wypowiedź Mamidełko. Tyle ode mnie.

Nie pogrywam dzieckiem, nie używam go w żaden sposób przeciw niej....wręcz odwrotnie ona chce uświadomić mi a przedewszystkim sobie iż to ja nie jestem potrzebny jemu ani jej do życia...
Co do nie udacznika i osoby przyciagajacej takie osoby sądzę że jest inaczej, ale to moje zdanie... nikt nie odpowiada za czyny drugiej osoby a zarazem nie ma wpływu na jej myśli i traktowanie innych...
Moje święta bez ojca pokazały mi iż nie zawsze ma się to co się chce i trzeba zaakceptować to, tylko to była inna sytuacja ją go nigdy nie mogłem mieć a ona może mnie mieć gdy tylko tego potrzebuje...
Nigdy też mimo iż jej zdradę powiedzmy wybaczylem nie byłem uslugiwaczem, chciałem być normalnych człowiekiem który zasługuje też na zrozumienie...ale wyszli tak jak wyszło...

Hm, a ja się przychylam do zdania autora w kwestii wigilii. Jeśli nie czuje się na siłach to nie powinien się zmuszać by tam być. Zwlaszcza jesli odezwa sie emocje, zacznie sie rozklejac, na co w swieta jest spora szansa - no to może się dla niego skończyć źle. Fajnie ze go zaprosiła ale to nie oznacza ze on ma obowiązek się zgodzić. To ze jest dziecko też tego nie oznacza. Autor musi dojść do ładu sam ze sobą przede wszystkim, żeby dac rade unieść cały ten ciężar, im szybciej to się stanie tym szybciej będzie miał siłę na wszystko, również ojcostwo.  Z dzieckiem faktycznie, to tam jak ktoś wcześniej napisał,  fajnym pomysłem jest zabranie dziecka do siebie w pierwszy dzień  świąt i wspólne spędzenie tego czasu.

Każdy po rozstaniu ma takie myśli. To zupełnie naturalne. Każde rozstanie to taki mały koniec świata. Kluczowe znaczenie ma w tym wszystkim przyjaciel czas. Daj go sobie Michale.

Co Ty rozważasz, człowieku? Będziesz teraz "mścił" się na dziecku? Boże, kim Ty jesteś?
Edit:
Powiem obrazowo: ogarnij się, proszę. Ja rozumiem rozgoryczenie, ale sięgasz po narzędzia dla minie nieakceptowalne. Relacja z własnym dzieckiem? Dla Ciebie to powinien być priorytet.Ehhh...

Michał jak sam zauważyłeś Twój syn jest dzieckiem. Dzieci nie są na tyle rozwinięte emocjonalnie i intelektualnie, żeby sobie zrozumieć taką sytuację. Dziecko czuje i postępuje zgodnie z tym czuciem. Im bardziej Ty będziesz chodził zdołowany, im bardziej będziesz się od niego emocjonalnie odcinał, tym bardziej dziecko będzie odcinało się od Ciebie. Nie wiem czego Ty oczekujesz od 10latka. Pogodzenia się z sytuacją z którą często mają problem ludzie dorośli? Jak to sobie wyobrażasz? Idziesz do niego z nastawieniem "spieprzyliśmy mu życie, już nic mnie nie czeka, nie mam nikogo, nikomu nie zaufam" i taki właśnie komunikat przekazujesz swojemu dziecku. No to nie wiem czego się spodziewasz? Synuś się zamieni w psychologa i będzie rozpaczającego tatusia ratował? Ty jesteś dorosły, zacznij się jak dorosły zachowywać, zamiast dramatyzować, przekreślać przyszłość, wrzucać wszystko do czarnej otchłani. Masakra, dzieci są jednak intuicyjnie bardzo mądre i unikają niezdrowych sytuacji.

Dziękuję za pomic, bardzo mi wyjasniliscie co i jak wygląda...
Już nie jestem samotny, wolę żyć dla siebie niż być wykorzystywany..
Z dzieckiem trochę czasu wczoraj spędziłem a jej już mi nie brakuje..

Jakoś musi się poukładać, miejmy nadzieję że każdemu się ułoży tak jak każdy z nas chce...