Pomimo tego co robi kocham go nad życie :/ - Netkobiety.pl

Czego Ci brakuje ? Awantur ? Wyzwisk ?
Byliscie trzy lata razem.Po roku zmienil sie na gorsze.Czyli dwa lata bylo zle.I teraz po paru tygodniach postanowil, ze sie zmieni.Wierzysz w to ? Bo ja nie.
Dlaczego Cie zle traktowal ?
Macie obydwoje problem.Co tam u niego w domu ? Relacje mamusi z tatusiem jak wygladaja ? Moze on nie potrafi inaczej , tzn.  lepiej sie zachowywac ?
A Ty ?Dwa lata zylas w toksyku ? Dlaczego ? Dlaczego az tyle ? Kazda normalna osoba, jak cos nie tak, to ucieka z takiego zwiazku.Bo co ? Nie chcialas byc samotna ? Mialas od niego wsparcie i szacunek ?
Wiem, ze nie to chcesz uslyszec.Chcialabys, zebsmy Ci pisali, ze ludzie sie zmnieniaja, zebs dala mu szanse...
Ja tak Ci nie napisze.

A Ty chciałabyś, żeby taki ktoś był ojcem Twoich dzieci? Serio?

Kochasz go nad życie? Nad życie? Na pewno?
Twierdzisz, że nie możesz bez niego żyć. Kilka tygodni temu wyprowadziłaś się od niego, czyli... nie żyjesz?
Teraz, nagle przejrzał na oczy i zrozumiał, że przemoc nie jest patentem na udany związek? Do tej pory nie wiedział tego?

Przeczytaj poniższy tekst, może znajdziesz w nim podobieństwa do swej sytuacji.

Przeczytaj sobie dokładnie i ze zrozumieniem to co napisała Wielokropek.
Ludzie się nie zmieniają samoistnie. Ludzie się nie zmieniają, bo tak mówią, a jeśli podejmują wyzwanie, żeby się zmienić trwa to latami i nie zawsze kończy się sukcesem. Ten Twój ukochany nad życie to zwykły damski bokser. To, że teraz Ciebie "tylko" poszarpał a nie skatował na kwaśne jabłko to tylko dlatego, że jeszcze się nie czuje na tyle pewny, żeby sobie na to pozwolić - jeszcze nie jesteś jego żoną, czyli własnością wg tego typu buców.
Jeśli mimo wszystko zostaniesz z nim to zrób przysługę swoim potencjalnym dzieciom i z nich zrezygnuj, podwiąż się, albo coś. Potem w TV rozkminiają jak to się stało, 4-miesięczne dziecko w szpitalu, w stanie krytycznym, a mamusia mówi, że tatuś był taki dobry i na pewno przypadkiem mu dziecko wypadło. Psychopatom nie rodzi się dzieci, no chyba, że samemu jest się psychopatą i czerpie się przyjemność z ich krzywdy albo śmierci.

A ja zapewnię Cię, że kocham Cię bardziej, że ożenię się z Tobą i do licha będziemy mieli trójkę słodkich dzieciaków.
Również przepiszę na Ciebie te 10 milionów, które mam nadzieję wygrać w Totka.
I jak ? Uwierzyłaś mi ?
Nie ?
A dlaczego ? No przecież ja tak mówię.

Sama widzisz.
To co on mówi, możesz spokojnie wpuścić jednym uchem, a drugim wypuścić nie poświęcając tym słowom uwagi, ani nie tracąc na te bzdury czasu.

Patrz na to co on ROBI i jak się ZACHOWUJE w stosunku do Ciebie - a nie słuchasz i rozkminiasz to co on mówi.
CZYNY świadczą o zmianach i o woli ludzi, a nie gadanie.

Co z tego, że on opowiada CI gładkie kawałki, jeśli zachowuje się paskudnie.
Nad czym się tu zastanawiać ? Przecież fakty mówią same za siebie.

A to co piszesz ... że on jest dobrym człowiekiem ... że tylko ma w pracy problemy - to jest typowe, do - za przeproszeniem - urzygu.
99% wątków o związkach z przemocowym partnerem tutaj na forum, zawiera takie stwierdzenia.

Jasne. Jak nie awanturuje się, nie stosuje przemocy, to jest do rany przyłóż. Świetny, dobry, człowiek, szarpie Cię tylko od czasu do czasu, gdy coś niedobrego się z nim dzieje. To nie on decyduje o sobie, to "coś" nad nim panuje. Dobry człowiek.

"Bo zupa była za słona" - to tytuł kampanii społecznej, poszukaj w internecie o niej.

Tutaj nikt nie stwierdza autorytarnie, że on jest złym człowiekiem, więc nie musisz bidulka tak bronić. Stwierdzamy natomiast, że źle traktuje Ciebie oraz wskazujemy do czego prowadzi takie złe traktowanie i uświadamiamy Ci, że ludzie się nie zmieniają. O tym czy on jest człowiekiem odpowiednim dla Ciebie czy nie, czy chcesz, żeby był Twoim mężem i ojcem Twoich dzieci czy nie, musisz zadecydować sama. Podejmij ją rozumem, a nie nadziejami na lepsze jutro. Znasz go, widzisz jak on się zachowuje, inny nie będzie, albo go bierz takim jakim jest, albo go takim zostaw.

To tłumaczenie dotyczące pracy tak jak wspomniały dziewczyny - standard takich zachowań, jak nie praca, to teściowa, jak nie teściowa to dziecko rozrabia, garnek w zlewie stoi, kurz znalazł na podłodze, a w ogóle to pogoda słaba a sąsiad to się do Ciebie uśmiechnął i na pewno go zdradzasz. Ja na to mówię pierdolety, bo prawda jest taka, że chłopak nie potrafi zapanować nad sobą i nie potrafi za ten fakt wziąć odpowiedzialności.

Człowiekowi do funkcjonowania potrzebne jest powietrze (oddychanie) oraz pożywienie plus woda.

W takim razie wycofuję się z pierwszego zdania, chociaż to co napisałam nie było kierowane obecną modą, ale głębokim przekonaniem, że Autorka gotowa jest walczyć tutaj z nami o dobre imię swojego psychola - co oczywiście nie przyniesie żadnych pozytywnych skutków

No wiem ale różne rzeczy robi się w nerwach.

Ja też może byłam winna w niektórych sytuacjach gdy przychodził pijany po jakiejś imprezie, bo zamiast dać spokój i pogadać z nim na drugi dzień na trzeźwo to czepiałam się jak wracał. Wtedy słyszałam to i owo ale na drugi dzień przepraszał, że pijany był. No ale imprezował czasem w weekendy jak wychodził w piątek to wrócił w niedzielę w nocy. Potem słyszałam, że to moja wina a on czasem musi się napić by się zresetować.

Ja wiem, że Wy mi wszystkie dobrze radzicie ale ja jestem w takim miejscu, że nie potrafię przestać o nim myśleć. Mało jem, mało śpię, zawsze bezsenne poranki. Nic mnie nie cieszy, nie mam na nic ochoty.

no to myśl i z nim bądź

nikt tu nie będzie sie zarzynal, zeby Cie ratowac
Twoj cyrk, Twoje malpy - w tym wypadku jedna malpa.

a jak kochasz nad zycie, to przestan marudzic i zaakceptuj jego z calym dobrodziejstwem inwentarza.

Gdybym wiedziała co robić to bym tutaj nie pytała o radę.

Z jednej strony bym chciała ale z drugiej się boję i wiem też, że już z żadnym facetem nie ułożę sobie życia bo ciągle będę myślała o nim.

Tak, tak, wróć do niego... przez jakiś czas będzie bajka a potem znowu  Cię zwyzywa, poszarpie i w końcu uderzy... Tak, i będziesz myślała tylko o nim, o tym w jakim wróci humorze, czy znowu zrobi awanturę, co zrobić żeby go udobruchać, jakiego korektora użyć żeby zatuszować siniaki itd. Daj sobie czas, faktycznie lepiej żebyś teraz była sama. Odeszłaś i trzymaj się tego.

Dostajesz tutaj rady, ale niestety są Ci one nie w smak. Gdybyś je zrozumiała, to wiedziałabyś co robić - leżeć trupem, nie ruszać się, nie oddychać, udawać, że nie żyjesz i mieć nadzieję, że ten psychol nie najdzie Ciebie w jakimś ciemnym zaułku, żeby Ci "podziękować" za 3 lata związku kosą pod żebra.

Nie rozumiem zupełnie dlaczego miałabyś ciągle o nim myśleć? Jakoś musiałam przeoczyć te jego liczne zalety, które sprawiłyby, że ktokolwiek zatrzymałby się na nim przez 5 minut, a co dopiero ciągle. Osobiście wyrażam głęboką nadzieję, żebyś nie układała sobie życia z żadnym facetem, z facetami się życia nie układa, życie się układa z mężczyznami, jeśli w ogóle z kimś. Szczerze mówiąc ja nie widzę żadnego powodu, żebyś się miała bać z nim nie być, no chyba, żebyś się jego bała, to jak najbardziej byłoby racjonalne. Porozmawiaj ze sobą szczerze i dogłębniej i zdiagnozuj czym dokładnie jest ten strach, czy to strach życia bez niego czy strach zmiany swojej sytuacji, czego konkretnie się boisz?

Ogólnie jestem atrakcyjna i podobam się facetom, ale na pewno nie będąc naga. Mam dosyć poważny problem,duże kompleksy i to nie jakieś wyimaginowane.Nie chcę o tym nawet pisać.

Zresztą podczas awantur 2 razy usłyszałam co nieco na temat tego jak wyglądam nago. Nie mogłam się bardzo długi czas przełamać by się cała przed nim rozebrać, zapewniał że mu się podobam cała i nic mu nie przeszkadza, bo mnie kocha.
A jak był pijany podczas kłótni w złości powiedział, że go to brzydzi. Potem przepraszał, ale bardzo duży uraz pozostał. Już żadnemu facetowi nigdy nie zaufam. Faceci zwracają na takie rzeczy uwagi, wiem co mówią między sobą na temat wyglądu kobiet bo pracuję z kilkoma facetami, jak wszystko dokładnie oceniają i na co zwracają uwagę.

Wiesz co, no ja też kiedyś byłam z facecikiem, który jak miał humor to mi pociskał różnymi tekstami, potem przepraszał i tak w kółko. To jeden z powodów dla których wiem z kim Ty żyjesz - z psychopatą i alkoholikiem zapewne. Nawet z tych dwóch wzmianek o alkoholu już to widać.
Natko nie wiem jaki to jest problem, który masz ze swoim ciałem i czy jest to coś nad czym można pracować czy jest szansa na to, żebyś pozbyła się tych kompleksów, nie mam zamiaru drążyć. Jedno jednak wiem, życie z drugą osobą to nie jest tylko atrakcyjność fizyczna i pod każdym względem, to przede wszystkim jest atrakcyjność mentalna. Co z tego, że on jakoś tam akceptuje to jak wyglądasz, skoro jest bucem, który jak się spije to używa wobec Ciebie przemocy psychicznej? A może w ogóle udaje i nie akceptuje, hmm? Skąd wiesz? I skąd wiesz, że nie ma gdzieś chłopaka, który będzie Ciebie kochał taką jaka jesteś, nawet jak będzie zauważał jakieś wady? W ogóle wchodzenie w takie myślenie, że jestem z nim bo nie ucieka z łóżka, daleko Ciebie nie zaprowadzi.

Tzn. też wiele razy słyszałam od niego, że gdybym go nie wkurw*** jak jest po alkoholu to by do niczego nie doszło. Mówiłam wiele razy, że nie może pić i faktycznie nie pił przez 3-4 tygodnie praktycznie w ogóle a potem znowu miał imprezowy weekend i rzucało mu się na głowę. Podczas imprez nie potrafi odstawić kieliszka tylko pije ile wlezie.
2 razy zniknął z imprez domowych jak już się prawie kończyły a on miał fazę. Mówił, że wychodzi się przewietrzyć i wracał rano albo wieczorem na drugi dzień.

Nie wiem po co o tym piszę. Może po to by sobie go obrzydzić.

Sam fakt, ze naduzywa alkoholu, w jakiejkolwiek formie, a potem sie na Tobie odgrywa i wpedza Cie w poczucie winy ze wzgledu na wlasne zachowanie, jest dowodem na to, ze Cie nie szanuje i ma gleboko w doopie. Jestes dla niego takim koszem na smieci do ktorego wrzuca wszystko czego w sobie nie lubi.

Dupek.

Ja uwierzyłam, właśnie zerwałam z chłopakiem i liczę na to, że mi się oświadczysz
Bardzo dobry wpis
Do Autorki: Kobito uciekaj, póki nie masz z nim dzieci, jak się tych dzieci dorobisz to pomimo awantur i problemów w związku, znajdziesz sobie kolejny argument by z nim być: no bo są dzieci.
Uciekaj póki możesz, masz szansę znaleźć kogoś normalnego.

Ludzie nie zmieniają się nagle o 180st. Ludzie czasami pokazują jacy są naprawdę, to wszystko.

Wczoraj uderzył w czuły punkt. Wysłał mi nasze wspólne zdjęcie z miejsca, które uwielbiam i gdzie często mnie zabierał. Takie ''nasze'' miejsce.

Popłakałam się aż.

Autorko myślisz sobie pewnie teraz,  że to jakaś przyczyna z zewnątrz wywołała tę zmianę.  Przecież na początku było wam tak cudownie. Przecież na pewno jest szansa żeby było jak wtedy. Pewnie wystarczy tylko porozmawiać,  wytłumaczyć. Tylko sama nie wiesz jak. Bo przecież jak coś mówisz on odbija piłeczkę w taki sposób że sama przestajesz dostrzegać jego winę a szukasz jej w sobie. Więc może problemem jest nieumiejętność komunikacji.  Może jak w końcu będziesz potrafiła dobrze wytłumaczyć to on zrozumie i znów będzie jak dawniej. Może wystarczy go przetrzymać, zrozumie co stracił i już będzie dobrze. No przecież musi tak być, wszak już pisze o dzieciach,  ślubie.  Przecież gdyby nie kochał,  gdyby mu nie zależało to by odpuścił. 
Przecież nie możesz teraz wrócić do punktu wyjścia.  Masz już swoje lata czas myśleć o dzieciach a nie o nowych związkach. No a przecież jak pojawi się dziecko to już w ogóle będzie musiało być dobrze,  no bo jak inaczej?

Chcesz mieć dzieci autorko?
Wiesz, osobom które jeszcze ich nie mają ciężko jest sobie wyobrazić ogrom odpowiedzialności jaka po narodzinach spada na rodziców.  i to nie tylko Dbanie o zdrowie, ale też o szczęście,  o to jakim te dziecko będzie człowiekiem, jak będzie mu się żyło,  jakie związki stworzy w przyszłości i jak wychowa swoje dzieci. To wszystko zależeć będzie od Ciebie i od ojca dziecka. Uważasz że Twój były partner nadaje się do takiej roli?  Jak myślisz na co wasze potencjalne dziecko będzie musiało patrzeć jak jego poniosą nerwy. Jak to na nie wpłynie? Dzieci widzą wszystko i wszystko na nie wpływa, awantura między rodzicami nie uchodzi ich uwadze nawet jeśli jest toczona za zamkniętymi drzwiami.
Jeśli chcesz mieć dzieci, jeśli z Twojego wyboru ich ojciec będzie przemocowcem - będziesz winna tak samo jak on ich potencjalnych problemów emocjonalnych.

Niskie poczucie wartości - zdecydowanie tak, natomiast poziom IQ nie ma nic do rzeczy.

Tak naprawde nie tesknisz za czlowiekiem, ale za emocjami,ktore Ci dawal- w gore i w dol, taki ciagly kolowrotek. Boisz sie tez byc sama i tego, ze zawsze bedziesz sama, bo dupek Ci wmowil, ze jestes wybrakowana i nikt Cie nie zechce. Co jest bzdura.

Ciesz sie z bycia sama, wolna i nie zyjaca w ciaglym strachu przed czyimis humorami. Wiem co pisze, bo taki byl moj byly maz (alko, schizy, walenie po pysku). Zostawilam go po dwoch latach i mimo roznych emocji, nie wrocilam. Dzis mam normalne zycie z kochajacym, wspierajacym facetem