narcyzm, próba odejścia - Netkobiety.pl

Narcyzm, to toksyczność nie niesie w sobie miłości, szacunku akceptacji partnerki.Kobieta jest narzędziem, i wiem o czym mówię bo, ktoś taki przez pewien okres mnie zamotał.Okropieństwo pojawia się od samego początku.Ale jest ono zawiane kotarą tajemnicy i dlatego tak łatwo popłynąć i wtedy o krok od utopienia się.Narcyzm posiada niesamowity urok i magnetyzm.I to wpływa na umysł kobiecy zniewalająco......Gdy odebrałam Narcyzowi jego siłę, tj.Zgrabnie wycofałam się ze wszystkiego co mnie łączyło z nim, zabierając mu przy tym jego"boskość" .To facet, wystosował wobec mnie okropieństwa i walił bez opamiętania, angażując w, to inne osoby.Za wszelką cennę pokazując mi jak jestem nieszczęsna i debilka .....a on BÓG.I szybko znalazł ukojenie w ramionach innej.Próbował wszystkiego!Ja uciekłam, gdzie pieprz rośnie...i jedyna rada jaką Ci dam tylko unikanie i nie odbijanie piłeczki, pomoże odejść.Nie czytałam tematu i innych postów, więc pozwoliłam sobie tylko na swój opis.

Jeszcze dodam, że dokładnie ten mechanizm jego działania zrozumiałam, gdy zaczęłam zaznajamiać się z tematyką narcyzmu .....niby wiedziałam wcześniej, że taki typ istnieje, ale nie rozpoznałam czynników.Dziś wiem, że facet nie szanujący emocji kobiety jest ....niczym.

Żyję, dzięki, że pytasz. Miałam ciężką noc. I rozumiem wasze wkurzenie na mnie czy niechęć by znów odpisywać, gdy robię to samo. Pewnie każdy związek o pewnym stażu trudno zakończyć i jest to bolesne doświadczenie. A dzięki moim właściwościom to już tym bardziej. Dopiero rano odpisał na mój sms, gdzie znów mi nie wierzy i insynuuje zdrady. Nie odpisałam, no bo to chyba nie ma sensu, ale czuję się fatalnie. Może są inne wątki, w których mogę się poudzielać.
Czasami się zastanawiam, czy naprawdę jestem tak podłym i trudnym człowiekiem. Chciałabym być lepszą partnerką. Wiecie, chodzi o te utopione koszty, kiedy tyle czasu i emocji się zaangażowało. Przez te pół roku dobrze sobie radziłam, zawodowo i towarzysko, potrafiłam sama radzić sobie z trudnymi emocjami, jakoś je przeżywać, ale nie działać impulsywnie. Mogę wam tylko zdradzić, że pod koniec miałam trudną sytuację zawodową, gdzie musiałam odejść i nie dostałam wynagrodzenia za pracę, bo firma okazała się jakimiś oszustami, nie byłam jedyną poszkodowaną. W takim momencie, w kryzysie, trudno było mi o samokontrolę, więc gdy spotkaliśmy się przypadkiem, to podeszłam. No nie będę wchodzić w szczegóły chyba. Fakt, że jestem zależna w związkach i w środku tak naprawdę mam niską samoocenę, wiele rzeczy do przepracowania, ale robię to, cały czas jestem w terapii.

Może ktoś chciałby pogadać tylko ze mną?

Dziękuję wam jednak za odpowiedzi na mój post.

A gdzie można pogadać? Jest tu opcja taka? Chyba, że mejlowo.

Sprawdziłam i ten mejl tutejszy działa, jak ktoś chce ze mną pogadać, zapraszam, piszcie: alice.alice1@interia.pl

Jest tu ktoś o tej porze, z kim można pogadać?

Mnie tylko dziwi jak w zwiazku mozna pozwalac sobie na przerwy tygodniowe czy 3 miesieczne. Bez odzywania sie bo mam focha. Podziwiam Cie za wytrwalosc ze zawsze do siebie wracaliscie ale ile mozna. Przeciez on teraz na to liczy, ze pewnie to znowu przerwa i ty pewnie za chwilke sie odezwiesz. Jezeli ci to pasuje to czekaj albo napisz ale jak dla mnie to dalbym sobie juz spokoj.

Dobra, nie wkurzajcie się na mnie, ale chcę znać wasze zdanie.

Teraz do mnie wydzwania, od tygodnia równo dzwoni. Ja nie odbieram. Tydzień temu się spotkaliśmy mieliśmy wyjasnić pogadać, w sensie obydwoje jakby chcielismy, by bylo dobrze (tak, wiem, ze powinnam odejsc, ale czasem czuje, ze to moze ja jestem złą osobą i więcej jest mojej winy). W pewnym momencie, będe z wami w 100 procentach szczera, zaczeslimy wątek ten ktorego on nie lubi, ja tez wiem, ze to moze niedojrzałe. A więc jego przeszłe partnerki. Pamiętałam,  co pisał do swojej eks, że ja bardzo kocha i tęskni, kiedy ona od niego odeszła, po zerwaniu. I znów pytałam go, czy ją kochał, że chciałabym wiedzieć. On mowi mi, ze nie, ze wiele razy to mówił. A ja mowie mu, że wiem, że to może niedojrzałe z mojej strony, ale ze bardzo z tym walczę i ciężko mi się w tym połapać. Skoro pisał, że kocha i wypisywał do niej po zerwaniu, a teraz mowi mi, ze jej nie kochał, a kilka lat temu mowil, ze była ważna. To moj pierwszy powazny związek, nie pierwszy facet, ale pierwszy powazny. I chyba wczesniej nie kochałam, raz byłam tylko zakochana. No i jak ten wątek zaczelismy, to się wkurzał na mnie (rozumiem go, ale on nie probuje mnie zrozumiec). I pozniej do 4 nad ranem cały czas była jakaś rozmowa długa, w pewnym momencie ja wpadłam w płacz, histerię. Pozniej zaczal mowic, ze tak, ze chce konca, ze mnie kocha, ale ze chce konca. No i sie rozeszlismy, pozniej ja go prosilam o przytulenie. Pozniej przez telefon pytam, czy chce konca, to on ze nie, ze odwoluje, ale to w jakiś nerwach było. I to takie dziwne, ja jakies smsy pisałam, ze skoro chce konca, to niech bedzie koniec i wtedy on zaczal dzwonic. I tydzien dzwoni, a ja nie odbieram. Nie odbieram, nie dlatego, ze jestem zlosliwa, ale wiele razy jak odbierałam, to mowil mi, ze go zdradzam i jestem taka okropna i rzucał słuchawką. Nie chce tego znow przezywac. Jakby chcial, to napisałby w smsie, prawda? A zero smsa.

EDIT: on jest ode mnie starszy, miał chyba z kilkanaście partnerek i tak, czuję się niepewnie, jestem o to jakoś dziwnie zazdrosna. Chciałabym być tą jedyną, najważniejszą...czy to niedojrzałe?

Powiedzcie mi tak totalnie szczerze z boku, co o tym myślicie.

Popraw mnie jeśli się mylę Autorko, ale - rozumiem, że teraz chcesz od niego, żeby on zrobił jakiś edit, cofnął czas do przeszłości ileś tam lat wstecz, wykasował ze swojej przeszłości absolutnie wszystkie partnerki, żebyś Ty mogła mieć pewność, że jesteś najważniejsza i najbardziej kochana ?
No to powodzenia ...

Odejście od faceta idioty, którego kochamy nie jest łatwe. Moge Ci dać kilka rad, ale jak sama piszesz jesteś masochistką. Niestety musisz podjąć jedną decyzję i się jej trzymać, bo Twoje nieudane próby odejścia tylko rozszarpuja Ci bez sensu serce. On się nie zmieni. Fajne początki nie wrócą. Zdejmij te różowe oksy. I odpowiedz sobie na pytanie: Czy ja go kocham z tymi wszystkimi jego wadami i jak długo jestem w stanie to wytrzymać? Podejrzewam, że długo ;> w każdym razie albo wóz, albo przewóz maleńka. Jak chcesz tak się męczyć to sorki - nie masz prawa narzekać. Nikt Cię nie zmusza do związku z tym łajdakiem.

A jeśli postanowisz odejść...
ktos już wyżej dobrze pisał. Nie randkuj a skup się na sobie. Pójdziesz na randkę, jedną drugą - źle trafisz i Twója podróbka faceta będzie błyszczeć jak oryginał. Jak troche ochloniesz mozesz chodzic na randki. Ale nie szukaj na sile. Traktuj facetow jak ludzi, ktorych chcesz poznac, a nie perspektywicznych partnerow, ktorym trzeba sie spodobac, bo maja fajne bicki. Nawet sie nimi za bardzo nie przejmuj. Zaden z nich nie jest jeszcze w Twoim zyciu. Jesli sie zakochasz to zastanow sie, czy to nie dlatego ze jest on w stanie dac Ci cos, czego poprzedni partner nie byl?(czesto popelniany blad i bierzemy kolejnego debila, bo cos nam sie wydaje)

Jedyne co Ci może pomóc to samokontrola. Patrzenie na jego foteczki, ocieranie łezek ma swoje zalety. Nie, not really, nie ma. POWTARZAM: DOBRE CHWILE NIE WRÓCĄ. Więc albo chcesz z tego wyjsc, albo karm tego wewnętrznego trolla w środku. Więc nie wchodzisz na jego profil. Detox.

Staraj sie być zajęta podczas dnia. Bierz więcej pracy, projektów, siłownia cokolwiek (nauka gry na gitarze, rolki, idz sie naucz boksowac haha..itd) Zmęcz się.

Odstaw wszystko co Ci o nim przypomina. Kasujemy zdjęcia. Chcesz się uwolnić czy nie?? Szybki ruch. Delete  OK. Zrób to napij się wina i 1szy dzień za Tobą. Odstaw też wszystko, co przypomina Ci o miłości - filmy, kasujemy Lane del Ray z playlisty. Sorki Lana.

Najgorsze są wieczory. Znajdz coś czym się zajmiesz. Coś co lubisz robic. Lubisz rysować? Pisałaś kiedyś książki? Słuchaj muzyki, ale tylko tej która daje Ci powera. Seriale, byle nie miłosne. Książki, psychologia, historia, jutjuby...jest tyle ciekawych rzeczy na swiecie!

Znajdz sobie e-kumpla. Będziesz mogła z nim popisać o pierdołach. Masz zakaz znęcania się nad nim i żalenia się!!! Boże zlituj się nad jego dusza. Po co taki ekumpel. To może byc osoba ktora znasz, ktora chetnie z Toba popisze wieczorami. Może to być jakiś nieznajomy z neta. Jest e- bo popisze/ pogada z Toba jak jestes sama e domu wieczorem. Jest zawsze w kieszeni. Polecam Ci to, bo takiemu kumplowi możesz spokojnie napisać jak Ci minął dzień i jaka była jazda. On napisze Ci o swoich problemach i patrz! Już jesteś zajęta! Na kumpla polecam geja. Sa zajebisci. XD nie zakochaja sie w Tobie, nie robia problemow, sa emocjonalni wiec wysla ci emotke z przytulasem....eeeee? Nie nie wysla. Tak czy siak mozesz pisac z kumpelami tez. Ale laski jak to laski. Pewnie sa skoncentrowane na jakims facecie i sa zajete oddychaniem nim. Anyway... TYLKO NIE PISZ IM O SWOIM EKSIE!! (Powtarzam sie???) Bo jesli masz zamiar pisac do ludzi i marudzic o nim, tesknic to sie to mija z celem.

Samokontrola - dobrze wiesz kiedy zaczynasz sie rozklejac, wspominac. Naucz sie wylapywac ten moment i przerywaj to. Uzywaj tych wszystkich rzeczy powyzej. Lap za ksiazke i szybko czytaj. Nie zapuszczaj tego stanu, bo to dziadostwo jest jak odrosty na głowie- później ciężko to cholerstwo ufarbować, gdy już są wielkie.

Myśl o pozytywnych rzeczach. Wyobraź sobie siebie szczesliwa bez niego. Nam babom wydaje sie, ze bez faceta nie mozna byc szczesliwa, a to czy go mamy czy nie warunkuje nasza wartosc. Pitu pitu. Nie wierz w to. Mysl o sobie jak o silnej babce, ktora kopnela idiote w dupe i przetrwala ciezki czas. Mysl o sobie jak o lasce, ktora ma zajebiste wyniki w pracy, czego sie nie dotknie zamienia w zloto. Jak o tej, ktora zostala sama i pokonala wszystkie przeciwnosci SAMODZIELNIE. Badz z siebie dumna.

Byloby super gdyby Twoja praca byla Twoja pasja. Moja jest i mi to bardzo pomaga. Daje mi ona szczescie, satysfakcje jak widze efekty ciezkiej pracy. Moi przyjaciele daja  mi szczescie, wsparcie, i mozna z nimi robic glupie rzeczy. Nie jestem sama. Chociaz uzalanie sie jest zakazane i z problemami zawsze walcze sama - samo poczucie ze jesli wszystko sie zawali, jeden telefon i oni beda przy mnie to mega duzo.

Polecam troche adrenaliny. Zabierz znajomych do jakiegos heide parku i drzyj sie z calych sil. Zobaczysz jak zle emocje z Ciebie zejda. No chyba ze nie lubisz

Mow sobie codziennie, ze jestes zajebista. Nie mysl o Tym co on Ci mowil. Pomysl o tym, ze on sie mylil. I juz wiecej o nim nie mysl :-) Nie ma.ludzi idealnych. Badz dla siebie dobra. Jeden wyglada tak drugi tak. A i jedni i drudzy maja fajnych partnerow. Spojrz teraz na te nieskazitelnie piekne laski. Czesc z nich jest w zwiazkach. Czesc jest sama. Napisz na kartce wady wygladu i naucz sie to kochac. Bo cos co dla Ciebie jest brzydkie jakis facet moze uznac za slodkie (tak oni maja dziwny pokretny gust). Nie zamienilabym w sobie fizycznie nic. (A kompleksow bylo). Ubieraj sie ladnie. To tez podkreci Twoje poczucie wartosci. Nos ladna bielizne dla samej siebie. Bielizna ogolnie dziala cuda ;D Ona moze byc ubrana w kiepskie ciuchy, ale jest swiadoma ze pod spodem ma zajebisty koronkowy komplet i od razu idzie wyprostowana i pewna siebie. Potrzebujemy czuc sie seksownie, sorry.

Psycholog. Zdecydowanie. Skupiłabym sie na rozmowie o akceptacji samej siebie. Nie mow nigdy wiecej, ze jestes masochistka. (Jak jestes to nie zawracaj nam glowy na forum).

Jesli w glebi duszy nie chcesz sie od niego uwolnic, jesli nie potrafisz kontrolowac samej siebie to nawet nie zaczynaj. Kiedys sie tak zmeczysz, ze sama nabierzesz sil i to skonczysz. Tak to jest z bolem. Najpierw zab lekko boli, wiec albo wytrzymujemy albo jest tak zle ze łatamy go u dentysty(mimo slabych rokowań, zamiast zrobic od razu kanałówke) i na jakis czas wystarczy. Pozniej boli znowu. A czasami boli juz tak, ze.najchetniej bysmy go wyrwali byleby tylko nie czuc bolu. Sęk w tym, że im dłużej trzymamy niezdrowy ząb w bólu tym mniej nam z tego zeba zostanie. Sory za esej. Jak widac mam duzy problem lakonicznymi wypowiedziami. ;-) whops

Ja tez sie zgadzam z elya. Aż się zastanawiam, czy nie potrzebujesz tego forum, żeby wytrzymać te 3 miesiace. Tak czy siak - piszac o nim tu ciagle robisz sobie tylko krzywde i łapiesz jakas dziwna faze. Albo zrywasz - albo o nim myślisz. Jak masz dołek to nie gadaj o nim na forum tylko rusz tyłek i sie czymś zajmij. Tak jakbys troche nie myslala o skutkach tego co robisz, tylko bezmyslnie robila... i nikt Ci nie zyczy zla ani nie hejci. No ale obudz sie w koncu spiaca krolewno.

Ależ bynajmniej patrzę jak najbardziej na cały kontekst moja droga.
Udzielałam się również i kilka miesięcy temu tu w Twoim wątku i problem jest mi znany na tyle - na ile go sama opisałaś.

To nie jest żaden związek. Związkiem jest to tylko dla Ciebie i w Twoim mniemaniu.
On jest w innych relacjach i z tego co pisałaś wcześniej nie wynika, że są to relacje czysto koleżeńskie. Żyje jak singiel i korzysta z przywilejów takiego stanu.
Fakt, że kontaktujecie się teraz znowu ze sobą jest Twoją zasługą, bo to Ty do tego dążyłaś - nie on.
Uwierz, że jeśli mężczyzna czuje, że dla niego kobieta jest najważniejsza - to potrafi to pokazać i dać odczuć zarówno jej, jak i całemu światu.

Ale po co Ci to ? Chcesz udowodnić - że jesteś dla niego najważniejsza - rozumiem.
Ale jeszcze raz powtórzę - to nie do Ciebie należy udowadnianie tego. On gdyby chciał, to pokazałby Ci, że jesteś najważniejszą.
Inną jednak zupełnie sprawą jest fakt, że nie musisz deprecjonować jego poprzednich związków tylko po to, żeby Twoje ego się lepiej poczuło.
Jeśli był w przeszłości w związkach, to normalną rzeczą jest fakt, że darzył swoje partnerki uczuciem, że mieli wspólne plany.
Wcześniej pytałaś, czy ją kochał. No raczej, że ją kochał, skoro byli razem więc powiedział Ci, że ją kochał i że była ważna.
Dostałaś więc informację, której chciałaś.
Ale drążyłaś dalej, bo byłaś zła o to.
Teraz po dalszym naleganiu usłyszałaś, że nie była ważna, i że masz mu dać spokój.
Jednak nadal drążysz i nadal jesteś zła o to, że tym razem powiedział CI, że jego ex była nieważna.
O co Ci tak naprawdę chodzi ?

Nie bardziej - inaczej. Ona była inną osobą.
Poza tym, czas już abyś zaczęła wyciągać wnioski z jego zachowania i postępowania.
Układ w jakim tkwisz nie jest związkiem.
Czytając o zachowaniu Twojego partnera bynajmniej nie można powiedzieć, że on Ciebie kocha, szanuje, docenia.
Że uważa - że tworzy z Tobą związek.

Nie ma potrzeby zakładania kolejnych wątków odnośnie jednego tematu, a i regulamin forum tego zabrania.

Hej, jest tu ktoś? W trudnych momentach czytam sobie od was opinie. Najpierw znów w święta wymiękłam (kiedy mam wolne od pracy i ta chora rodzina, to po prostu SZALEJĘ, WARIUJĘ W CZTERECH ŚCIANACH) nie odbierał. Pod koniec listopada była jakaś mega awantura znów. No i napisałam mu wiadomość poważną, ale taką od serca, pożegnalną. Wiem, że pewnie uznacie, że ciężko coś takiego ode mnie potraktować poważnie, na serio. Za dużo razy tak było. Zero odzewu.
Powiem wam szczerze, mój brat widział, jak się męczę i napisał mu smsa, żeby miał jaja i się zdeklarował, czy jest ze mną czy nie. Odpisał jemu (mnie nie), że on ma jaja, bo jest ze mną 4 lata i generalnie w tym smsie pisał, jaka jestem trudna i jak jemu jest ciężko, nie napisał nic konkretnego, czy chce ze mną być czy nie. Później znów mój brat zapytał, żeby odpisał konkretnie, cisza.

Wiecie, ja czuję się strasznie winna, gdyby nie to poczucie winy...byłoby mi łatwiej dostrzec, że ma takie cechy i że z nim się nie da. Jak poradzić sobie z poczuciem winy? Już nawet nie mówię o tęsknocie. Napiszecie coś do mnie? Sorry, Ola, że nie odpisałam na Twojego mejla, miałam to w roboczych zapisane, ale dużo się działo i chyba zapomniałam wysłać. Jak coś, to pisz.

To powiem - nie będziesz tego żałować, ale czy z Tobą wszystko w porządku? - raczej nie - skoro cały czas do niego wracasz

Nie...no wiem, że to głupie. Teraz...teraz jest mi znów strasznie ciężko, smutno i chciałabym wytrwać. Móc dawać znać tutaj wam, co u mnie, żeby wytrwać, żeby mimo kryzysów wytrwać. Mogę? Te pół roku, naprawdę, bardzo mi tu pomogliście, pół roku wytrwałam. Wiecie, to jest tak, że jak mi się coś w życiu mocno nie układa, to ciągnie mnie do mojego znanego narkotyku, ale ja naprawdę chcę skończyć. Czy ktoś mi jeszcze wierzy?

Boję się, ja się naprawdę bardzo boję, dlatego do niego wracam. I dlatego, że czuję się winna. Dobrze, wytrwam.

Pisząc poważnie uważam, że potrzebujesz specjalisty. Ty nie jesteś ofiarą, tylko typową osobą z zaburzeniami. Dopóki na poważnie nie weźmiesz się za zmiany to nie zmienisz swojego toksycznego myślenia.

Dzięki, Isabella. Wiem, że nie masz złych intencji. Boję się tego, że tak bardzo będę za nim tęsknić, że we mnie nigdy to nie wygaśnie. Boję się swoich lęków. Boję się tego, że będę żałować, że będę czuć się winna, że przecież mogłam być lepszą partnerką, że mogłam być lepsza. Że to wszystko moja wina. Może on już przestał mnie kochać, może masz rację.

Celem psycholi jest zawsze w ofierze wzbudzić poczucie winy. To jest manipulacja. Jesteś typową ofiara prania mózgu. Dopiero jak się mocno zdtstansujesz i minie trochę czasu to zobaczysz, że byłaś idealną ofiarą. Ofiary narcyzow tez nie są wybierane przypadkowo tylko posiadają pewne cechy. Posłuchaj sobie na YouTube Karolinę Żuk i jej nagrania o psychopacie i o narcyzie. Pozdrawiam.

Zawsze na posterunku ;-)

Hej, nie wiem czy coś Ci to pomoże. Być może tak, być może nie.
Więź organiczna, o której piszesz juz na zawsze myślę pozostanie. Bo stopiliscie się w jedno, a części ciała nie można się ot tak pozbyć - to raz.
Dwa - jesteś chora i czym szybciej to zrozumiesz, szybciej możesz się z tego wykaraskac. Stopienie się w jedno jest jednam z objawów zaburzenia. I tak jesteś zaburzona, a im bardziej się tego zapierasz, tym dłużej to będzie trwało. Tyle z subiektywnej mojej opinii.
Teraz moje fakty - byłam w takim samym bagnie jak Ty. Miałam 23 lata, byłam idealistka i tak jak Ty wierzyłam w miłość po grób. On mial 30 lat, był zlachany przez życie i zero siły na życie. Dobralismy się książkowo. Stąd też pewnie dlatego trwało to aż 6 lat, na tyle mnie z kolei starczyło siły. Oszczedze Ci wszystkich świństwo, jakie mi zrobil. Napisze tylko jedno - miał mnie w doopie. Zrywalismy chyba z 10 razy, to zawsze on przestawał się odzywać, zapadal się pod ziemię, a kiedy ja stawałam na nogi wyrastał jak spod ziemi i kupował mi prezenty - telefoty, laptopy, ciuchy, wyjazdy. Za wszystko zawsze płacił, pewnie chciał mi to jakoś wynagrodzic. To mogla byz tez przemoc ekonomiczna. Byl niezlym lajdakiem. W gruncie rzeczy, może i miał przeświadczenie, że traktuje mnie jak sciere. Później był nieziemski seks, miesiąc spokoju i ...znowu to samo. Byłam jak Ty na haju. Stąd uważam, że byłam chora i dlatego też, pisze, ze Ty też jesteś. Ja wszystko przyjmowalam, bo tylko w ten sposób mogłam z nim chwile pobyć - zawsze albo praca albo jego rodzina albo jego hobby było na 1 miejscu. Znajdował dla mnie moment kiedy czuł, że scisnal za bardzo smycz, a ja mogłam się w końcu zerwać. Oj jaki on wtedy był milusi. Słowem - tango, raz ja raz on. U mnie, w odróżnieniu do Twojej sytuacji, nigdy jakoś specjalnie nie byłam zazdrosna. Miał koleżanki, znajome- zawsze jakoś mnie to nie ruszyło. Jego natomiast wkur.... kiedy mówiłam, że jest tyle pięknych kobiet na świecie, czemu lazisz za mną? Więc zaczął mówić do mnie innymi imionami, np w łóżku czaisz? Jaki z niego typ. Mówił to, żeby mnie sprowokować. Przeginal, przeginal, a ja czytałam...o narcyzach i innych zbokach. Aż w końcu nadszedł dzień, kiedy tak przegial - zostawił mnie sama na wyjeździe zagranicznym i wrocił do pl. Coś pękło. Odkochalam się. Ale później i tak prosiłam, żeby do mnie wrócił czemu? Cholera wie. Tzn ja wiem, teraz już wiem. Dalej, w wielkim skrócie ja z nim 2 razy zrywalam. Chciał się wieszać, itd. No komedia, tzn dramat. Ostatni raz mialismy kontakt rok temu. Wykasowalam numer, wyprosilam z FB, istny odwyk. Widziałam go przelotem tydzień temu i nic. Obojętność.
Wiec da się wyleczyć.
Moim zdaniem nie ma co zapominać, bo jest siła rzeczy częścią mojej przeszłości, a i piękne momenty tez się zdarzały. To jakby wykasowac ostatnie 7 lat z mojego zycia. Ale to nie mogło się udać, bo po 1 oboje bylismy zaburzeni, wiec nic dobrego z tego nie mogło wyjść. U Was widzę wiele podobieństw, oboje się nakrecacie. Myśle nawet, że on może przezywac podobne emocje co i Ty. Sądzi nawet, że to Ty jesteś jego kątem. Tak tak, oni tak myślą całkiem serio.

Trzymam za Ciebie mocno kciuki, bo wiem ile jeszcze pracy przed Tobą.

Proszę bardzo, pomogę jak tylko mogę.
Wyobraź sobie, że większość dziewczyn tutaj pisze Ci rzeczy może nie przyjemne, ale za to prawdziwe. One przeżyły to, w co sama się powOli pakujesz.. wyobraź sobie, że ja kiedyś przyszłam z podobnymi rozterkami na jedno z forów. Dostałam podobne rady, co Ty. Co z tym zrobiłam? Nic Mało tego, traktowałam to jak atak na mnie, w końcu jesteśmy jednością...to jest właśnie chore myślenie o drugim człowieku. On jest jednostką, Ty jesteś jednostka - jesteście odrębnymi osobami. Nie ma czegoś takiego jak połączenie organiczne, rozumiesz? Chyba, ze jesteś huba.. ja byłam i dalej sądziłam, że moja miłość go uleczy. To tak nie działa. Jestem w połowie odpowiedzialna za to jak potoczyła się nasza historia, bo mogła być ona krótsza.. na tym polega odpowiedzialność, za siebie przede wszystkim - takie jest moje zdanie.

Co u mnie?
Teraz mój świat kręci się wokół mnie Stałam się inna osoba- asertywna, pewna siebie, potrafie powiedzieć nie. Mam chwile słabsze, ale staram się nie panikować i co najważniejsze, nie uzależniac poczucia wartości od tego, co ktoś powie i jakie ma o mnie zdanie. Jak to mowia: psy szczekają, a karawana jedzie dalej. Poczytaj, jeśli chcesz mój wątek o szefie.