narcyzm, próba odejścia - Netkobiety.pl

lamademoiselle-dzięki, chyba masz rację, tak właśnie robię, staram się zająć sobie czas, uciekam trochę od tego, jest ciężko, przedwczoraj przepłakałam całą noc...
Wiesz, tak naprawdę to forum mi pomogło, wzmocniło mnie w tym, że wiele kobiet ma podobne historie i lekcja jest z tego taka-im szybciej to odetniesz, tym lepiej. Ja próbowałam MILION razy. I na pewno nie mam poczucia, że jeszcze warto spróbować (to tylko moja patologiczna osobowość, która płacze i cierpi).
Nie wiem, w jakiej Ty dokładnie jesteś sytuacji, w każdym razie trzymaj się dzielnie i może pisz tutaj w słabszych momentach Możemy razem się wspierać.
Ja podjęłam już decyzję. I będę konsekwentna, bo między innymi dzięki wam, ludziom na forum, zobaczyłam, że to jest toksyczne i że sama muszę zdecydować, bo do tej pory, pomimo wielu 'rad' i sugestii-nie podjęłam własnej decyzji lub była ona zła z perspektywy czasu. Żałuję, że pozwalałam sobie na tak wiele zachowań, żeby ktoś mnie tak traktował, myślę, że na to nie zasłużyłam, chociaż nie jestem ideałem i też popełniałam błędy, jak każdy.
Pomogła mi też historia IsaBellii77. Skoro inni dają radę, ja też muszę.

gojka102- z powodu napadów histerycznych i z powodu patologicznej osobowości, która nie pozwala w zdrowy sposób odczuwać tego, że ktoś jest toksyczny, że sprawia cierpienie itp. Z powodu tego ogromnego lęku i strachu. Paraliżującego.

EDIT: Jeśli ktoś jeszcze chciałby napisać coś mądrego, śmiało. To pomaga.

Droga autorko! Wszyscy odradzają Tobie odizolować się od tego pasożyta...i racja wiej wiej wiej...
Opowiem Ci historie mojej siostry...Moja siostra jako nastolatka trafiła na takiego pasożyta ja Ty a nawet na gorszego! Ładna,mądra dziewczyna z miesiąca na miesiąc gasła nikła...Facet poniżał ją niemiłosiernie! Doszło do tego,iż biegła za jego autem by zobaczyć z jaką dziewczyną ją zdradza! Takich historii było wiele;wszyscy (nawet  brat tego osobnika) odradzali jej go...ja często siłą zatrzymywałam ją by do niego nie poszła-walczyła sama ze sobą! Nie udało się! Teraz jest jego żoną mają dzieci a ona jest wrakiem człowieka wygląda na dziesięć lat starszą niż jest,znerwicowana,zaniedbana...
Ratuj się znajdziesz kogoś kto będzie cię kochał i szanował.

Jak masz ochote spojrzec na jego profil to zajmij sie czyms innym albo nawet wiecej wylacz sobie na jakis czas Internet. W takich sytuacjach przydaje sie jednak gdzies wyjsc, spedzac wiecej czasu na dworze, a do domu wrocic zmeczona i juz starac sie nie zagladac. Nie jestes gorsza, bo sie nie odezwal. To manipulant i nie umie stworzyc dobrego zwiazku. Nie powinnas myslec o sobie zle przez jego zachowanie.

Co do budowania poczucia wlasnej wartosci to tutaj jednak najlepiej moze pomic terapeuta. Chcialabym Ci doradzic, ale tu raczej terapwuta pomoze, bo zna sie na tym i jak bedzie znal przyczyne, to lepiej poradzi.

Piszesz jeszcze, ze moze cos go laczyc z inna dziewczyna, widzialas na fb. To bolesne, bo to wszystko jest swieze, ale pamietaj o tym, ze nie warto z nim byc. Tym lepiej dla Ciebie i w koncu to zobaczysz. Inaczej ciagle bys cierpiala, bo przeciez on Cie zle traktowal. Tak jak pisza dziewczyny dobrze by bylo gdybys teraz chociaz na jakis czas usunela fb. Jak znowu do niego pojedziesz, to znowu bedziesz cierpiec. Nawet jak on bedzie sie staral, to nie bedzie to dlugo trwalo. Sama widzisz jaki jest. A jak on niby zacznie o Ciebie walczyc, to tez niepotrzebnie bedzie sie to przedluzac, a tacy ludzie sie nie zmieniaja. Mysla, ze sa najlepsi i ze nie musza sie zmieniac. A chcialabys by przyjechal i blagal o wybaczenie, ale go nie zmusisz. Niepotrzebnie myslisz, ze jestes gorsza, bo za bylymi dziewczynami sie uganial, a za Toba nie. Tutaj widzial, ze Ty sama sie odezwiesz, wiec sytuacja jest inna. Poza tym nawet jezeli mu nie zalezalo zbyt mocno, bylas zabawka, to tak wlasnie dzialaja tacy faceci. Mozesz znalezc kogos kto bedzie Cie kochal, ale musisz sama uporzadlowac pewne rzeczy. Byle dziewczyny tez z nim zrywaly, na pewno zle je traktowal, pewnie tez sie obrazal. Ciebie moze nawet oszukac, ze za nimi sie uganial po to, bys niepotrzebnie czula sie gorsza i bys byla do niego jeszcze bardziej przywiazana. On wie, ze nie wierzysz w siebie i ze z tego powodu to zadziala.

Niepotrzebnie tez go usprawiedliwialas. On nie jest biednym facetem, tylko moze nawet niebezpiecznym skoro jego byla wezwala policje. No albo nie dawal jej spokoju, a Tobie daje, bo jak pisze sam sie domysla, ze pewnie sie odezwiesz

jest tu ktoś?

Ja też jestem.

Dzięki, przepraszam, że tak pytam, nic się nie wydarzyło, czym mogłabym się podzielić, poza tym, że mam zawodowo stresujący czas, ma to swoje plusy i minusy.

Może tylko to, że zaczął się dzisiaj nowy miesiąc. Wiem, że napisaliście mi już chyba wszystko, co powinnam wiedzieć, ale czasami lubię sobie przypominać o waszej obecności, mam poczucie, że wtedy łatwiej wytrwać, rozumiecie?

Czasami mam kryzys i wtedy na maksa się wypłakuję i pogrążam w tej kałuży emocjonalnej. Myślicie, że to zdrowe czy może lepiej się tak nie rozwalać?

I przyznam się do czegoś, ostatnio kilkanaście razy zajrzałam na te profile, wiem, że to nie pomaga, natomiast absolutnie nie czuję chęci odezwania się (to koniec, postanowiłam) tylko ten ogromny lęk, który czasem się pojawia. Że jestem sama? I co będzie dalej, że jestem beznadziejna.

Radzić sobie z tym poprzez tabsy czy to zły pomysł i lepiej postawić na naturalne formy spędzania czasu?

Przytulcie mnie mocno, dziewczyny.

Hej,
zalogowałam się bo już sama niczego nie wiem. Od tygodnia nigdzie nie wychodzę. Nawet z łóżka. Nie odbieram telefonów, bo... nie dzwonią. Nie spotykam się z nikim, bo... nie odczuwam takiej potrzeby. Nie jem prawie wcale. Za to śpię na potęgę...
Tak, wiem. To depresja. Z tym sobie poradzę.

Ale nie radzę sobie z czymś innym: po co?
     
Miałam przyjaciela. Poznaliśmy się, gdy miałam 11 lat. Nasze losy i historia nie jest jak z bajki. Nasza relacja przypominała przypływy i odpływy... I tak jakieś 30 lat. Ale zawsze był. Albo byłam ja.

Po rozwodzie, zakochałam się. Właściwie gdy zniknął z mojego życia nagle, zrozumiałam, że go kocham.
Nie opowiem mojej historii, to tu tysiące takich. Wszystkie o tym samym podłożu. Narcyzm, Psycho-fak i pochodna.

Powiem Wam coś za to zabawnego: rozwodząc się, szukałam odpowiedzi na pytanie: co było nie tak? Znalazłam: mój były mąż był socjopatą. Czytałam wszędzie, i wszystko. Książkę Mai znam na pamięć. Blogi, fora. Nawet Freuda. I w tym samym czasie, wkradał się w moje serce ON. Ironia losu.

Z byłym mężem nie mam kontaktu. Z byłym przyjacielem też nie. I nie proszę o rady, jak to przetrwać, jak zamknąć te rozdziały. W tym, myślę, jestem absolutnie świetna.
Ja proszę o radę: jak znaleźć siebie, i swoje miejsce na ziemi po zdeptanym ego, w wyobraźni starą twarzą, i nic nie znaczącym mózgiem. Bo tyle ze mnie zostało.

Tak, wiem: żyć dla siebie. Ale co to znaczy, gdy nie ma się przyjaciół, pieniędzy, rodziny... Nikogo... Jaki jest mój sens egzystencji? Wiara w miłość? Wolne żarty. W sprawiedliwość? Jeszcze śmieszniej. Jak na Boga żyć, nie widząc tam z przodu absolutnie jedno wielkie NIC?

Dziękuję, Ósemka.

Potrzebuję takich kopniaków i wiem, że nie powinnam tego robić. To jest jakaś ciekawskość, nie wiem, ciężko to pokonać. Ciekawskość + nuda.
Muszę z tym walczyć (choć boję się, że walka tylko spowoduje wzmocnioną siłę, rozumiecie). Twoje słowa są ważne.

Czy celowo? Tak, zawsze w czasach przerwy to była norma, jego śledzenie mnie, ja jego, wiem, chore, ale wiele razy próbowałam dotrzeć jak do normalnego człowieka-nie da rady, już dziewczyny napisały, że oni są mistrzami psycho-gierek. Nie wiem, czy aż do tego stopnia można być sfiksowanym, by robić to specjalnie. Wiem, że nie powinnam tego analizować.

Czytam sobie też wątek starość z narcyzem (chociaż niektóre historie są tak hardkorowe, mam na myśli te zdrady, wielość kobiet...).
Pomaga.

Wasze słowa, kobiet, które to przeżyły, są dla mnie na tym etapie najcenniejsze.

Dzięki, będę dawać znać.

Tutaj troszkę się nie zgodzę, wiem że macie dziewczyny inne doświadczenia, ale jest jeden sposób na odcięcie się od narcyza tak, że nie będzie wam zawracał głowy bezpośrednio (*bo mnie chyba próbuje pośrednio). Jeśli odkryjecie wszystkie jego manipulacje i zdrady, niestety jest to dość niebezpieczne, bo w zależności od osobnika może dojść do rękoczynów, ja tylko widziałam jak prawdziwy diabeł w niego wstąpił i zaczął mnie obwiniać, że wszystko moja wina, bo go kontroluje, heh. Wtedy będzie on tak bardzo obrażony na was, że nie będzie ryzykował, że ktoś go znowu upokorzy.

I do autorki - zaakceptuj jedno - on już ma kogoś nagranego, a ciebie ma gdzieś. Oni są zawsze w gotowości i zawsze polują, z dwóch powodów: jeśli będzie przytoczona wyżej sytuacja wtedy znowu lądują miękko, lub kiedy ty wyczerpiesz im się jako źródło pożywki jego ego. Potrafią się odkochać za pstryknięciem palca, mój się do mnie przymilał, a za godzinę było "wypier..." Zapytasz co robią podczas swoich okresów nieodzywania się? Próbują zabezpieczyć się nową ofiarą i jeśli poczują odpowiedni dobry grunt nie odezwą się już do ciebie. Także tej dziewczynie, którą ma na fb możesz tylko współczuć, a ty możesz się cieszyć, że ktoś wyświadczył ci przysługę. To, że jej pisze i lajkuje to tzw. "love bombing", poczytaj termin. Pewnie myślisz sobie, że nie znajdziesz nigdy takiego faceta? I bardzo dobrze, to jest najlepsze co możesz życzyć sobie samej.

Niestety są różne typy narcyzów, jedni bardzo długo się ukrywają i trudno jest się zorientować, jeśli wcześniej nie czytało się znaków ostrzegających, albo nie miało do czynienia z takim osobnikiem. Jedno jest pewne - jeśli nic nie brakuje ci w życiu to na pewno na takiego nie trafisz, niestety moja niska samoocena się przyczyniła, że wpadłam w jego sidła, ale pracuje nad nią i jestem ostrożna co do każdej relacji.

Mnie bardzo pomogły różne fora i grupy wsparcia na FB, niestety wszystko po angielsku, ale za oceanem mam wrażenie, że świadomość jest o wiele większa, tutaj jak komuś powiesz o NPD to wielkie oczy i powie, że przesadzasz. Narcyzm istnieje i w zatrważającym tempie rośnie liczba ludzi z tym zaburzeniem.

Ale zapomniałam - przecież ci chłopacy są tacy fajni, spotykają ciebie i ty właśnie jesteś ich wybawieniem, obecna dziewczyna taka zła, w pracy go nie doceniają, chciałby się zrealizować w życiu, ale wszystko się na niego uwzięło, nikt mu w życiu nic nie dał.

*przypadkiem trafiłam na profil jego nowej, z którą mnie zdradził (to tylko kawa i spacer, nie mogę mieć koleżanek????!?!?!) i wiedząc że jestem na pewnym portalu zarejestrowana wrzuca jakieś śmieszne rzeczy gdzie z nią jest itp. Może jestem przewrażliwiona, ale czuje podstęp ;-) Myślę, że twój też cię w ten sposób prowokuje, chce widzieć, że jesteś od niego uzalezniona.

IsaBella77 ma rację, oni trzymają dziewczyny na emocjonalnej smyczy tak długo jak się da i trwa to nawet przez lata.
Sposób, który opisałaś na całkowite odcięcie, rzeczywiście może być skuteczny,  ale to nie zmienia faktu, że oni próbują zawsze mieć wyjście awaryjne - wszystko zależy od dziewczyny i jej zdecydowania, co do  końca związku. Oni tego wprost nie powiedzą, będą mamić, zwalać winę na nas i tłumaczyć tak, żeby wszystko było jak oni sobie zaplanowali. Jeśli się to nie uda, szukają innej ofiary.
Jak już zauważyłaś, osoby narcystyczne wybierają pewną grupę kobiet,  które w  jakiś tam sposób uzupełniają swoje braki, coś na zasadzie: jeśli niepewnie się czuję i spotykam kogoś, kto jest wspaniały, to część tej chwały spłynie na mnie. A oni sami jak nikt inny potrafią zadbać o swój wizerunek i choć fałszywy to jednak na nas działa.
Są także kobiety, które zazwyczaj nie wierzą, że zasługują na miłość, a prawdziwe uczucie kojarzy im się z huśtawką nastrojów. Gdy narcyz okazuje obojętność, przeżywają cierpienia, natomiast w fazie zauroczenia, gdy zabiega o nie jak mało kto, doświadczają narkotycznej euforii. I chociaż gdy mija fascynacja, zaczyna się „codzienność” to jednak kobiety mając w pamięci te wspaniałe chwile nie potrafią przerwać tego błędnego koła.
Takie psycho-gierki, jak to nazwała Alice, działają jak narkotyk, czujemy euforię, kiedy nas adorują i  niewyobrażalny ból kiedy znikają. Tęsknota jest wtedy nie do zniesienia, nie rozumiemy dlaczego mężczyzna po tak intensywnym kontakcie potrafi odciąć się z dnia na dzień. Rozmyślamy, analizujemy, czujemy się podle.. dlaczego? bo oni już wcześniej zadbali o to, żeby naszą pewność siebie i wszelkie nasze decyzje uzależnić od siebie i tego co od nich usłyszymy, jakie kroki podejmą, jak się zachowają.. to jak tresura zwierząt, tylko w tym przypadku wykorzystywane są emocje, a nie pożywienie.

Dzięki, mmika. Takie prawdziwe jest to, co napisałaś.

Nie ważne, czego ten pan jest znawcą, ważne że jego słowa mmika-ce pomogły.
Może jest dobrym znawcą i w stosunku do kogoś innego użyłby innych słów.

Według mnie również, lamademoiselle należy do tych kobiet, które na swojej drodze nie spotkały takiego ananasa.
Co u Ciebie Alice, jak sobie radzisz?

Dziękuję, Indywidualistka_87, za ciepłe słowa. To wszystko prawda, co piszesz. Bardzo mnie motywują wasze słowa.
Ósemka-dzięki, że pytasz. Nie chcę zapeszać, ale na razie jest dobrze pod względem moich planów co do przyszłości, szykuje się dużo zajęć, nowe wyzwania i projekty zawodowe, odświeżyłam też kontakty ze znajomymi, częsciej wychodzę gdzieś posiedzieć z nimi, dzisiaj też spotykam się z koleżanką, bardzo dobrze to na mnie działa.
Oczywiście to nie jest tak, że już w ogóle zapomniałam, ale między innymi dzięki wam, wiem, że muszę się trzymać i jakoś żyć z dnia na dzień, byle do przodu.
Jeśli coś się wydarzy, na pewno chcę Wam dać znać tutaj. Na razie po staremu...

Akurat z narcyzmem nie miałam do czynienia (jeszcze), ale spotykałam na swojej drodze inne ananasy

Hej, dziewczyny.

Mam trochę kryzys. Nie mam pojęcia, skąd to się bierze. Ostatnio było bardzo dobrze, bardzo dobrze sobie radziłam, a teraz czuję...kryzys.
To nie chodzi o to, że mam ochotę na jakieś działania czy zmieniłam zdanie. Oczywiście, że nie. Tylko włącza mi się jakaś idealizacja, silny lęk. Częściej czuję się samotna (chociaż są jacyś ludzie) i wtedy bardzo się boję. Czy też tak miałyście? Czy to jest normalne? Z czego to się może brać? Mam teraz pewne plany i układa się u mnie dobrze. Czy idealizacja i silny lęk na jakimś etapie jest normalny? Jak można z tym walczyć, by nie zwariować?

Proszę, pomóżcie, bo mój stan psychiczny się pogarsza, jestem w jakimś dołku od kilku dni.

Każdy jest znawcą w cudzej sprawie. Tak to jest.
A z narcyzami i manipulantami jest zawsze tak samo. Dobrze funkcjonują, dopóki jest dawca. Omotają go, uzależnią od siebie. I gdy dawca się orientuje o co chodzi, to narcyz lub manipulant "odchodzą" pierwsi, "zabierając" nam moc. Wtedy "tęsknimy"... bo samotność jest czasem okrutna. Ale prawda jest taka, że... oni takich właśnie sobie nas wybierają - samotnych, z nikim poczuciem wartości itd. Tylko tacy im ulegają.

No jesli się odezwie, to niech Ci reka nawet nie drgnie, by mu odpisać, czy odebrać telefon! Niech sobie pisze,czy dzwoni!  Ignoruj to, tak jakby to natretny konsultant z firmy ubezpieczeniowej dzwonil.

Dziewczyny, mam kryzys. Jak macie dość mojego wypisywania o kryzysach, to napiszcie wprost. Płaczę, boję się, boję się przyszłości. Już prawie kończy się listopad, miną równe dwa miesiące od braku kontaktu. Boję się. A jakiś czas temu było tak dobrze.

Co robić? Podglądam, co on robi. Wyobraźnia pracuje. Ciągle mam sny z nim, to jest koszmarne, budzę się wystraszona. I płakać mi się chcę.

Isabella, jesteś?

Czytam post autorki i jeszcze nigdy nie odczuwałem podobnych uczuć.

Ja tu widzę kilka rzeczy. Pierwsza jest ta, że w twojej rodzinie ktoś się tak zachowywał, może ojciec, i teraz przeniosłaś to na tego chłopaka z nadzieją że go zmienisz skoro nie mogłaś zmienić ojca.

Druga rzecz która mnie bardzo dziwi. Jak można iść do łóżka z kimś z kim nie ma porozumienia duchowego bo jest to osoba która ma bardzo dużo wad charakteru? Jak siebie porównuję do niego, to jestem sto razy lepszy a mimo tego wszelkie moje próby rozmowy z dziewczynami i proponowanie im spotkań spełzają na niczym.

Trzecia rzecz. Dlaczego uważasz że nie możesz znaleźć innego chłopaka? Przecież dziewczynie jest sto razy łatwiej poznać chłopaka niż chłopakowi dziewczynę. Wystarczy zagadać kogoś i spotykacie się niezobowiązująco żeby porozmawiać i tak samo w tym samym czasie robisz z kilkoma innymi. Po miesiącu albo dłużej wybierasz jednego. Jeśli uważasz że tak się nie da, to przez kilka lat będziesz myślała o tamtym matole.

Ja jestem
Też miałam kiedyś do czynienia z narcyzem i śledzę wątki z tym związane.

To pisz o co chodzi

alice.alice1 -Piszę to dla Twojego dobra - Otrząśnij się! W Tobie jest coś głupiutkiego, chcesz ciągłej uwagi, na wyłączność, gdy mądrze santana napisała Ci prawde o Tobie oburzyłaś się, jakbys była narcyzem.
To, że spotykałaś się z narcyzem i widziałaś jego narcyzm nie znaczy, ze sama nim nie jesteś. Jak Cię czytam to az mnie odpychasz. Wieszasz na forumowiczów swoje niedojrzałe problemy jak pasożyt, bo znajomi nie moga już o tym słuchać.
Gary tez mądrze i sensownie Ci radził a Ty jak dziecko...
Przestań tu pisać o tym narcyzie i mieć ciągle jakies pytania z nim zwiazane. Dorosła kobieta i nie może się odczepić od jakiegos zaburzenca, tak jakby był jedynym, który na nią zwrócił uwagę.
Strasznie drażnisz. Gołym okiem widać Twoja potrzebe skupiania na sobie uwagi. Każdy kto miał kontakt z narcyzem w końcu przestał o tym pisać, zerwał z nim kontakt a Ty ciągle jakies nowe "pytania". Co kolejnego narcyza spotkałaś czy chcesz sobie pogadać?

A to przecież wiadomo było, że się pojawi.
Chyba nawet pisałam Ci o tym w swoich poprzednich tutaj wypowiedziach.

Pytanie - co Ty z tym jego "pojawieniem się" robisz. Jaka była Twoja reakcja na to.

jest tu ktoś?

chciałby ktoś ze mną porozmawiać? tylko się na mnie nie wkurzajcie. Chodzę na terapię. Po pół roku wróciłam do niego. To ja podeszłam na ulicy do niego, jak się przypadkiem spotkaliśmy. Znów jest to samo. Obwiniam siebie. Tęsknie. Płaczę. I czuję się taka słaba. Boję się bardzo.

Chciałby ktoś chwilę ze mną porozmawiać? Proszę...dziewczyny?

Moja terapeutka mi pokazuje, że to nie ma sensu, ale mam wrażenie, że to się dzieje po powierzchni.

Jeśli ktoś pół roku nie szuka ze mną kontaktu, to chyba nie świadczy to o miłości? Kiedy olewa moje urodziny, nigdy pierwszy nie odzywa się po kłótni..?

Może polecicie jakiś fajny film na wieczór, co? Smutno mi. Nie mogę spać nocami.

To mój pierwszy związek poważny. Nie załamujcie rąk. Trzymałam się dzielnie przez pół roku. Nastąpił kryzys i...znów powrót.

''Ze jak ludzie sie kochaja to nawet rok moga sie nie widziec'' za to dalbym mu Nobla w kategorii kawal roku
Daj sobie z nim spokoj bo sie zameczysz naprawde.

Dzięki za odzew. Miałam na myśli jakiś film obyczajowy lub komedię. Coś lekkiego i ciepłego. Bez zbędnych rozkminek, ale wiadomo- nie przygłupiego.

Kurczę, napisałam mnóstwo smsów, że tęksnie, że jest mi teraz ciężko, bo dużo stresów, że chcę, żeby był obok. Dzwoniłam cały dzień i pisałam naprawdę ciepłe i kochane smsy, żeby wiedział, że jest dla mnie ważny. Zaczął mnie wypytywać, gdzie i z kim byłam, pytał o konkretne daty, a ja nie mam nic do ukrycia, więc któryś raz mu odpowiedziałam. Zapytałam, czy mnie kocha. Napisał: ''Kocham''. Cały czas włącza i wyłącza telefon. Pytam w smsach, czy porozmawiamy, czy przyjedzie, to nagle pod koniec dnia napisał mi, że on nie wie, czy może mi ufać, że ja go okłamuje pewnie, że on nie wie co ma myśleć na ten temat i z kim ja byłam. Piszę mu, że z nikim nigdzie nie byłam. I napisałam, że jak mi nie ufa, to rozumiem, że nie chce ze mną być (już nie mam siły, ile można sie tłumaczyć, że nie jest się wielbłądem i to przepytywanie) to odpisał na mojego smsa przed chwilą: ''czy to jest spokojna odpowiedź?''.

Tak to wygląda...tylko nie wkurzajcie się na mnie, proszę. Bywam słaba. Zagubiona. I...co o tym myślicie? Ostatni raz już pytam. Obiecuję, że zastosuję się do waszych porad, zaleceń, wskazówek. Sami wiecie, że w tych sprawach, w uczuciach, naprawdę można się pogubić i bardzo chciałabym poczuć się wreszcie bezpiecznie w tym życiu. Cokolwiek to znaczy...

Dobra, widzę, że wszyscy po mnie jadą. To znaczy już któraś osoba. Już nie będę nic pisać.

Okej, rozumiem. Masz rację, weszłam w to samo bagno. I jest to samo. Muszę przerobić to na terapii, czemu to robię, bo naprawdę tego nie rozumiem. Czemu wróciłam.