Poczucie zmarnowanego życia - Netkobiety.pl

Mrok Twoja pewność siebie mnie przeraża. a co powiesz rodzicom ,których dziecko zginęło,bo potrącił je pijany kierowca? czy to nie czysty przypadek ,ze to dziecko akurat się tam znalazło? kilka metrów przed nim, 2 metry za nim szli inni ludzie i im nic się nie stało. Czyjaś brawura, nieodpowiedzialność zaważyła na życiu dziecka i losach jego rodziny.

Byondblackie- czy ten program jest po polsku?

AloneWolf, zaskocze Cie, bo sama jestem osoba bardzo konkretna, ktora nie lubi rozmawiac o pogodzie i doopie Maryny- nudzi mnie to zwyczajnie- a jakos z ludzmi komunikowac sie potrafie

Wlasnie ten program Petersona jest naukowym wrecz dowodem, ze WIELE sie da w sobie zmienic. To nie jest jakis hochsztapler ale szanowany psycholog kliniczny, ktory specjalizuje sie w strukturze osobowosci. Jest on wielkim adwokatem poszerzania wlasnych horyzontow poprzez czytanie filozofow i debate oraz poszukiwania zawsze prawdy o swoim zyciu. To nie zaden coach, ktory wyrabia w Tobie jakies odruchy Pawlowa. Sproboj tego programu- sklada sie on z wielu pytan na ktore masz sformulowac wiele odpowiedzi dotyczacych samego siebie, swoich wyobrazen o sobie, swojej przyszlosci. Nawet sie nie zorientujesz jak po pewnym czasie klepki same zaczna Ci sie przestawiac na lepsze

https://youtu.be/XbOeO_frzvg

Ale mój brat nie ma problemów ze zrozumieniem Mnie i rozmową, może dlatego, że jest inteligentny i rozumie proste skróty myślenia.

Ze znajomymi, w pracy, na kursie niemieckiego też nie mam problemów rozmawiać, chociaż czasami się zdarza, że mimo wypowiedzenia przeze mnie kilku zmian rozmówca nie wie o co mi chodzi

A z czego wywnioskowałaś, że arogant?

Dlatego, że napisałem, że ludzie są dla mnie nudni? Widzę, że nie wyczułaś ironii w drugiej części zdania mimo emotikon-ki... Cóż to było częściowe przyznanie Ci racji (czasem  mam 1000 myśli na minutę i zwykle próbuję przekazać wszystkie na raz i czasami wychodzi bełkot A mimo to nigdy nie zdarzyło się by brat nie zrozumiał o co mi chodziło.

W sumie chyba masz rację, jak się oburzyłem kiedyś na kelnera na weselu, że zrzucił mi aparat za 2500 zł, to wszyscy poprzysiadali się od stolika, tylko został brat , tyle, że nawet on twierdził, że przesadziłem, wkurzyłem się i poszedłem do domu . Na kursie z niemieckiego miałem brzydki zwyczaj poprawiania innych (siebie też, ale moim zdaniem to było w formie żartu), jak źle wymawiali  słówka, za nim wszyscy się wykruszyli (ciekawe czy odeszli przeze Mnie?) to dostałem ksywę "Pan perfekcyjny" . Potem miałem indywidualną grupę ćwiczeniową.

Cóż twój obraz Mnie jest nie do końca prawdziwy, uchodzę za uśmiechniętego sympatycznego mężczyznę, a przynajmniej wszyscy mi tak mówią, do pracy idę z radością i wszyscy tylko pytają z czego się cieszę, skoro weekend dopiero za 5 dni.

Cóż co do zainteresowania kobiet, nigdy nie narzekałem na brak zainteresowania , chociaż tak naprawdę nigdy nie wyszedłem poza etap filtru, ale przyznaję się, że im dłużej Panie ze Mną rozmawiały to widziałem jak gaśnie ich entuzjazm w oczach albo mówiły, że wszystko co mówię to kłamstwo Chociaż tak naprawdę aż do skończenia studiów w ogóle nie odczuwałem potrzeby posiadani partnerki, przyznaję, że dużo ważniejsze  było dla mnie znalezienie dobrze płatnej pracy w branży samochodowej czy kupienie sobie wymarzonego samochodu, smartfonu, komputera, gdy to wszystko osiągnąłem i wyprowadziłem się daleko od domu (poza dom wyprowadziłem się 7 lat temu)  dopiero poczułem, że czegoś mi brakuję, że coś jest nie tak ze mną. Teraz by mieć jakiś cel co jakiś czas wyznaczam sobie nowy cel: zapisanie się na określone zajęcia, zaoszczędzić ileś tam pieniędzy czy kupić jakoś tam rzecz. Bardzo to pomaga, bo mam jakiś cel, ale to wszystko to tylko zapychacze. Problemem może być fakt, że przeprowadzałem się w ciągu ostatnich 3 lat 3 razy, co nie pomaga w życiu towarzyskim (o ile przy ostatnich dwóch przeprowadzkach zdobyłem znajomych, to teraz ludzie nie chcą się po prostu ze mną kumplować, nawet w pracy ), tak naprawdę trzymam tylko ze znajomymi z liceum i studiów, tyle, że nie da rady spotkać się tak spontanicznie w tygodniu  (w weekendy owszem).:(

Ja nie muszę nikomu niczego udowadniać, jestem perfekcjonistą, kaizen to dla Mnie nie metoda doskonalenia procesu, ale filozofia życiowa, dla mnie wszystko musi być idealne, od lakieru na samochodzie, przez umeblowanie, posiłek, ubranie, wykonaną pracę. Ale słuchaj gdzie jest problem od innych wymagam 50% tego co od siebie?

Ja potrzebuję rywalizacji jak płuca tlenu, gdy nie ma rywalizacji, sytuacji kryzysowej to jest dla mnie nuda, a ja staję się marudny i znerwicowany, pracuję na 10% swoich możliwości. Jak pojawia się jakaś kryzysowa sytuacja to dopiero wtedy odczuwam spokój, i tylko wtedy potrafię wykonać pracę szybko i dobrze.

Ale ja tak mam odkąd pamiętam zawsze chciałem być najlepszy, lepszy od innych, wszystko przychodziło mi łatwo i przyjemnie. Ja nienawidzę monotonii i przewidywalności. Ludzie mają różne cele w życiu, moim jest przejść do historii jako ten co zaprojektował pierwszy statek z silnikiem EmDrive, który ma polecieć na Marsa, kocham wszelką technikę, kosmos i astronomię i zrobię wszystko by spełnić swoje marzenia (jeszcze nie zdarzyło mi się w życiu żebym nie osiągnął założonego celu).

Skoro tak uważasz, to ja wytłumaczysz, że nigdy nie zabiegałem o znajomości, a ludzie sami zabiegali o znajomość ze mną? I zawsze miałem dużo znajomych. Wątpię by to byli sami masochiści, tak jak mówisz. Starasz mi się wmówić, że jestem kimś kim nie jestem...

Przecież napisałem, że były zainteresowane i to całkiem sporo, tylko ja nie byłem w ogóle zainteresowany związkiem albo budziłem się jak było za późno. Teraz za bardzo nie wiem, gdzie spotkać jakąś kobietę, bo jak tu wychodzić samemu i nie wyjść na desperata? Nie mam znajomych w nowym miejscu zamieszkania, mam wrażenie, że pod studiach a przed 30 ludzie nie chcą nowych znajomych. Napisałem, że ludzie są przewidywalni, bo ile razy mogę słuchać, że najlepszy sposób na zabawę to orżnąć się w trupa alkoholem? Znajomi są spoko, ale za rzadko się spotykamy, wychodzimy czy wyjeżdżamy razem i wbrew pozorom czuję się wtedy świetnie, jednak z racji różnych miejsc zamieszkania jest to tylko kilka razy w miesiącu, głównie w weekendy. Brakuję mi znajomych by wyskoczyć tak gdzieś na co dzień, na basen, do kina. Mimo, że zachowuję się tak samo ze znajomymi i z bratem, tylko brat postrzega Mnie takim, jakim jestem naprawdę reszta traktuję Mnie jak zwykłego normalnego człowieka, choć to nie jest do końca prawda Brat mówi "techniczny człowiek"- co jest chyba najlepszym zwrotem (który Mnie opisuję) jakim Mnie ktokolwiek nazwał. Nie lubię chlać na umór (ogólnie nie przepadam za piciem, jedyne czego mogę się napić to piwo i to nie wszystkie), wszelkiego rodzaju imprez typu dyskoteka, koncert, nie lubię tłumu ludzi, powiesz to polub, normalnie jak poszedłem to zawsze dostaje ataku paniki gdy tylko tłum zaczyna na mnie napierać. Z tego powodu uważam, że ludzie są nudni, bo to żadna rozrywka, po której nic ciekawego nie zostaje. Lubię ciszę, przyrodę, spokój i sporty przede wszystkim jazdę na rowerze po górach, komputery, technikę (wszelką), naprawianie zepsutych rzeczy, gry wideo, dobre filmy no i oczywiście samochody i podróże nimi.

Mam nadzieję, że teraz chociaż trochę rozumiesz o co mi chodzi.

Wydaję mi się, że trafiłaś w sam środek tarczy, to, że ludzie się od Mnie oddalają zacząłem zauważać już 10 lat temu, nie bardzo jednak wiedziałem co z tym zrobić. Zdziwienie dlaczego nie ma dziewczyny mam za każdym razem, gdy widzę brzydkiego, biedniejszego ode Mnie kolesia z ładną kobietą, wtedy zastanawiam się co ze Mną nie tak?

Kogo rozumiesz przez terapeutę? Psychologa, psychiatrę czy jeszcze kogoś innego?

Co do pustelnika nie jestem nim na pewno (kiedyś myślałem, że jestem samotnikiem, ale życie to zweryfikowało) , nie jestem może duszą towarzystwa, ale w małym gronie tak do 10 osób bardzo dobrze sobie radzę i świetnie się czuję.

Są tacy ludzie co nadają na tych samych falach co ja, są nawet tu na forum (w prawie wszystkich tematach,  w których się wypowiadałem), tylko gdzie ich spotkać w realnym świecie? Próbowałem nawiązać kontakt z takimi ludźmi przez internet (nie tylko na tym forum), i albo pisali tylko by się wyżalić i w ogóle nie odpisywali albo rozmawialiśmy przez neta, chciałem przenieść znajomość do realnego świata, wyzywanie Mnie od Kłamców i koniec znajomości...

A ja tez nienpotrafie zyc dla samej siebie. Walcze od tylu lat, i caly czas tych deficytow z dziecinnstwa nie potrafie sobie sama zekompensowac. Jak wskrzecic w sobie chec zycia dla siebie samej? A z drugiej strony to moje zycie ...to czemu ludzie sa tak przeciwni samobojstwu. Dla mnie to wiezienie:-(.

Lejdilejdi ta strona jest juz platna bo rowniez probowalam.

Jesli chodzi o temat to wydaje mi sie , ze trzeba byc w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie i z pozytywnymi emocjami.

Ciekawe co u autorki postu.

AloneWolf90 pytasz się dlaczego brzydsi mężczyźni mają kobiety. Przedewszystkim tu nie chodzi tyle o wygląd co kompromisy. Często kobiety wchodzą im na głowe pozbawiając pasji, hobby. Ty jesteś inną jednostką, która nie chce rezygnować ze swoich marzeń ale jednocześnie przeszkadza jej samotność. To jest normalne że jesteś rozdarty, wielu geniuszy miała podobne przemyślenia. Nie wiem czy tobie jest potrzebny psycholog, tutaj za często szafuje się takimi poradami.

Czy ja się skarżyłem na swój wygląd? Raczej wprost przeciwnie pytałem, dlaczego brzydsi, głupsi i biedniejsi niż ja tworzą związki, a ja nie? Czy to takie trudne do zrozumienia? Zwykle kobieta chce by mężczyzna był przystojny, bogaty i miał swoje pasje, owszem nie jestem ideałem w tych dziedzinach, ale na pewno nie jestem poniżej średniej w każdej z tych dziedzin, pytam się tylko grzecznie co robię nie tak, bo nie siedzę, z założonymi rękami, zwykle jednak wiem jak osiągnąć cel i zawsze go osiągam, a jako, że nigdy nie byłem w związku czuję się jak ślepiec dobierający sobie strój w sklepie ubraniami. Owszem miałem swoje szanse i spotkałem interesujące i całkiem ładne kobiety, jednak nie wyszło (nawet niech będzie, że z mojej winy). Pytam się, gdzie poznać ludzi, skoro na tak polecanych i rzucanych tu sloganowych kursach językowych ludzie przychodzą tylko na zajęcia, a potem rozchodzą się do domów, a cały ich kontakt ze sobą kończy się na wymianie wiadomości na facebooku... W pracy to samo, nie widziałem, żeby umawiali się po pracy, a jak raz byliśmy gdzieś to na 30 chłopa była słownie 1 kobieta (siostra kolegi, całkiem ładna i fajna kobieta zresztą).

Umawiają się po pracy tylko ty tego nie widzisz. Niestety wiele mężczyzn zachowuje się jak psy które latają za nogami. I oni wprost mówią czego oczekują, nie owijają w bawełnę.

jesli w zwiazku nie mozna sie rozwijac, to trzeba zmienic zwiazek

Nie zawsze tak jest, poczytajcie sobie biografie pierwszego lepszego geniusza XIX czy XX wieku. Albo były rozwody albo w ogóle byli sami. Taki typ człowieka, ekscentryk który żeby dojść do czegoś musi w 100 % się w problematykę zanurzyć. I uważam że taką osobą jest AloneWolf90, tylko problem z nim taki że stoi rozkraczony na drodze i nie wie którą obrać. Druga sprawa ludzie nie lubią bardzo mądrych ludzi, i tu nie chodzi o to wywyższanie się. A już nie daj żeby miał inne poglądy od większości.

Za bardzo patrzycie przez różowe okulary tyle wam powiem. Jak by życie było takie proste to nie było by tylu ludzi samotnych, sfrustrowanych i samobójstw.

Droga autorko,

Też czuję się podobnie. Czuję, że moje życie nie ma sensu, nie wnosi nic. Życie bez miłości - bez dzieci według mnie nie ma sensu. Smutne takie życie.

Milka a co jeśli miałabyś być do końca życia sama?  Coś by to zmieniło teraz?
(Oczywiście to tylko pytanie, bo tego nie wiesz, równie dobrze możesz nie być sama).

Chodzi o bycie samą bez partnera, a w mniejszym stopniu być osamotniony przez brak czasu znajomych?
A jak nie będziesz nikogo nigdy miec to co zrobisz?Masz jakiś plan B?

Mam dokładnie to samo. Brak faceta, z tym, że byłam w kilku związkach, ale to wszystko rozpadło się z różnych powodów. Na dzień dzisiejszy jestem smutna i mam żal że tak się to moje życie ułożyło, a raczej nie ułożyło.
Mam 30 lat. Ciągle jest tak samo. Oprócz braku faceta to u mnie też jest brak znajomych, już nie mówiąc o przyjaciołach. Najgorsze są święta, urlop i sylwester tak jak co roku przed tv.
Nawiązuję nowe znajomości z facetami głównie przez internet, ale nie kończy się to dobrze. Jakoś zawsze przed świętami znajomość czy tam związek się kończy. Ostatni trwał prawie rok. Z każdym rokiem coraz większy smutek odczuwam, bo wiem, że nie mam na nic wpływu. Ta bezsilność mnie osłabia. Ciągle albo nieodpowiednie osoby albo samotność.

serio

powinni tego uczyc juz od podstawowki

nawet nie czasem
raczej rzadko następuje przebudzenie bez porządnego kopa w dup*

Jest pewna osoba w mojej rodzinie, zdawałoby się szczęśliwa mężatka, z udanymi dziećmi, dobrze sytuowana, raczej zdrowa. Raczej o udanym życiu, którego czasem jej zazdroszczę. Nawet ona powiedziała mi kiedyś: gdybym została sama, już bym więcej nikogo nie szukała, bo fajnie jest tylko na początku. To mówi spełniona kobieta.
Czy to nie daje do myślenia?
Żeby nie było... też miewam kryzysy, chwile pesymizmu i poczucia osamotnienia, nie jestem pod tym względem wcale lepsza od innych. Ale przydaje się zmiana perspektywy, trochę dystansu i szukania alternatyw. Jak mam doła, to idę np. na basen i wracam odprężona, w lepszym nastroju. Myślę, co mogę dla siebie zrobić i realizuję to. Najgorzej się czuję, gdy zaczynam się na swoim "nieszczęściu" koncentrować. Bycie nieszczęśliwą jest baaaardzo wygodne.
Przestańmy miętolić w kółko tę swoją samotność i tyle.

Imponuje mi Michał z wątku "Może się poruszamy", bo bierze sprawy w swoje ręce.

No, cóż, bywa i tak. Też siedziałam w dole przez ostatnie dwa dni, ale już wylazłam
Słucham sobie muzyki, może mało ambitnej, ale pozytywnej i krzątam się po domu w jej rytm. Fajnie się zmywa gary, gdy grają Prymaki Wieczorem spodziewam się koleżanki z sąsiedztwa, więc wypada ogarnąć nieco ten chlewik

Popieram pomysł z filmem!

Niezła terapia na doła
Nie lubię sprzątać, ale nie lubię też bałaganu, więc się zmuszam. Ale znam wiele kobiet, które w ten sposób leczą chandrę.
Jak już mam to za sobą, zawsze jestem zadowolona, że w domu tak przyjemnie. I ma się takie poczucie panowania nad rzeczywistością

zawsze na doła znajdzie sie zajecie jak sie chce ...
ja jestem z pomorskiego

ja ze śląska